• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 14:50 ]


    Your make-up is terrible

    Aurélie Rye Beate

    Ik lach zwak als hij me op mijn onderbeen kietelt, die ik weer onder de dekens trek. Misschien heeft hij een punt, maar wat maakt het uit wat anderen denken? Ik hoor wel vaker mensen midden in de nacht gillen.
    "Ik weet toch dat je me niet aanrand." zeg ik zacht en ik kom overeind, met de dekens tegen me aangeklemd.


    Your make-up is terrible

    Oliver Andrew Bruce
    Opeens zat ik op de grond. Apart. Ik had nog steeds Jenna's hand vast, dat wel. Waarschijnlijk had zij me naar beneden getrokken. 'Euh.. Jenna? Je hebt toch je medicijnen nodig? Waarom zitten we hier?' Met mijn vingertoppen reikte ik even richt de gang voor ons, om tot de ontdekking te komen dat daar een muur was. Ik draaide me al zittend om, en ging met mijn rug tegen de muur zitten. Met mijn twee handen kneep ik zachtjes in de ene van Jenna, terwijl ik naar haar hand staarde. Ik nam ieder moedervlekje, wondje, verkleurinkje, en ook de zachte stukjes in me op. Ik grinnikte toen ik me bedacht dat het er voor haar uit moest zien alsof ik haar hand aan het lézen was. Met een kleine grijns voorspelde ik: 'Ik ziieeee.. Een lang leven! Met.. 12345 Zes kinderen!' Waarna ik haar lachend een kneepje in haar hand gaf. 'Zou wel makkelijk zijn, als je alles gewoon in iemands hand kon zien. Dan zou je weten of je kinderen later gelukkig zouden worden, of zoals wij, of allebei. Je zou weten of het het waard was om bij een bepaalde partner te blijven, of dat je nog een tijdje op iemand anders moest wachten. Je zou zelfs weten of je haar later een donkerdere of lichtere kleur zou krijgen. Het zou alles stukken makkelijker maken, weet je,' Ik stopte met kletsen toen ik erachter kwam dat ik waarschijnlijk gewoon in mezelf zat te brabbelen, en keek haar aan, deed alsof ik mijn mond op slot draaide, en glimlachte alleen maar.

    [ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 19:17 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Yvo Enright

    'Maar heb je toen niet kunnen slapen? De deur was s'nachts pas open, toch?' vroeg ik en ik keek even naar hem. Aan zijn uitleg merkte ik wel op dat hij veel trainde. Ik trainde af en toe, meestal wou het niet want ik moest schrijven. Heel af en toe wou het. Ik keek weer even naar mijn schrift.

    [Ben ff beneden, me zus is er]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    - Matthew
    Ik schudde mijn hoofd kort. 'Nee.' zei ik zachtjes. Ik keek hem aan. Hij keek naar zijn schrift. Ik probeerde te lezen wat er in zijn schrift stond. Veel losse woorden. Soms wat zinnen. Ik vroeg me af hoe lang hij dit al deed. Ik kneep zachtjes in mijn arm.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Emilio Sanchez
    "Jij wel ja" ik glimlach even. "Maar wat als die andere mafkees van net binnen komt stormen? Hij denkt et vast en zeker en dan gaat hij me proberen in elkaar te slaan. Niet dat het hem lukt" mompel ik.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Vast niet." glimlach ik lichtjes. "En anders zeg ik er wat van, ik heb ook een mond hoor." Ik sla de dekens open, trek mijn blote been die eronder vandaan komt weer bij me en klop op het lege plekje naast me. "Kom."


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    "Wat doe je allemaal?" Ik bevries, hou mijn adem in. Ze is wakker geworden. Oh shit. Een mens kan niet zonder lucht.
    'Eh..' Ik draai me om en veeg een lok haar uit mijn gezicht. Ik trek een zo neutraal mogelijk gezicht.
    'Ik ging in het verkeerde bed liggen,' zeg ik droog. God, wat kwam dat er achterlijk uit. De grijns die rond haar mond speelt verraadt het ergste. Geloof me nou! wil ik schreeuwen, maar ik hou me in. Misschien is het beter dat ze grijnst in plaats van me een mep geeft en meteen de deur uit banjert. Ja.. ik moet positief denken. Ik krab nogmaals aan mijn hoofd. Positief. Hoe langer ik nadenk, hoe meer onzin er in mijn gedachten komt.
    'Ik was vergeten dat jij er lag en nou ja eh.. zodoende. Ik wilde je niet.. eh, ongemakkelijk doen voelen.' Wat voor zwak excuus was dat? Het meest ironische deel van het verhaal is dat het niet eens een excuus is. Misschien klinkt het wel zo achterlijk in haar oren dat het wel de waarheid moet zijn.
    'Sorry.. dat ik je wakker heb gemaakt.' Er dringt nu ook tot me door dat ik nog steeds geen shirt heb aangetrokken. Een lichte blos van schaamte siert mijn wangen. Gelukkig dat het avond is, dan krijg ik er tenminste geen opmerkingen over.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Eh..'' mompelde hij, en hij draaide even weg. ''Ik ging in het verkeerde bed liggen.'' zei hij, en het kwam er nogal droog uit waardoor ik even lachte.
    ''Ik was vergeten dat jij er lag en nou ja eh.. Zodoende. Ik wilde je niet.. eh, ongemakkelijk doen voelen.'' voegde hij er nog aan toe, en hij trok een onzeker gezicht.
    ''Sorry.. dat ik je wakker hebt gemaakt.''
    En alweer lachte ik. Dit was schattig. ''Maakt niet uit, ik ben een lichte slaper.'' glimlachte ik, en vroeg me af hoe laat het was. Het was donker, maar niet compleet.
    Doordat hij was gevallen, had hij een stuk deken meegetrokken. Ik rilde even en trok die weer over me heen. ''En het is niet erg gebruikelijk. Ik bedoel dat er iemand in je bed ligt.'' zei ik, en realiseerde me dat dat best wel vreemd klonk. Ik kuchte zachtjes, en keek een beetje rond.
    Ja, ook ik had soms mijn rare opmerkingen klaarliggen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Quinn Mason Addams

    'ehm nou' begon ze.oeee dit zou moeilijk worden. 'ik vind je heel aardig' zij ze uitijndelijk. ik gniffelde. 'dankje' 'zullen we gaan kijken wat er nou eigelijk op zolder is dat vraag ik me al een hele tijd af' zij ik maar ik kon de schrik in haar ogen zien


    Je croix a toi

    Emilio Sanchez
    Ik twijfel even maar ga dan toch weer naast haar liggen. "?ooruit maar" mompel ik. Ik glimlach toch even het was toch wel fijn naast haar.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik glimlach breed, misschien ben ik tot niet zo afstotelijk als ik denk dat ik ben. "Dankjewel." zeg ik zacht tegen hem. Plotseling begin ik te blozen. "Eh, vind je het eh, niet erg? Dat ik geen broek aanheb bedoel ik." stamel ik.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik glimlach. "Nee hoor, dat vind ik niet erg" ik leg mijn hoofd naast de hare. "Vind jij het niet erg?" Vraag ik zachtjes met een blosje


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Jenna Sophie Davis
    Ik lachte hardop. Hij was grappig zoals hij mijn hand probeerde te lezen, totdat hij over kinderen begon. Ik verstijfde. Austin, mijn kleine Austin. De pijnscheut die door mijn hart ging was overweldigend en ik hoorde geen woord meet van de rest van wat hij zei. Met een blik vol pijn en gemis in mijn holle staarde ik voor me uit, merkte dat ik mijn handen tot vuisten had gebald en dwong mezelf ze te ontspannen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Aurélie Rye Beate

    "Niet echt." antwoord ik. "Zolan je er maar niet naar kijkt of het aanraakt en je eigen kleren aanhoud." Ik trek de dekens weer omhoog en over hem heen.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik grinnikk even. "Ik ben braaf" zeg ik. Ik leg expres mijn handen boven de dekens. "Zie je ik doe niks" zeg ik met een vrolijke twinkeling in mijn ogen.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]