• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 13:16 ]


    Your make-up is terrible

    [Nuh, er is een grote storing bij UPC en bij mij werkt dat toevallig wel, en mijn laptop opnieuw opstarten en weer internet herstellen ook.]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Aurelie trekt het plotseling weer uit mijn handen. Ik frons even maar laat het gaan. Ik wil wat zeggen maar laat het gaan. Pak mijn eigen dossier weer en sla het weer open en laat aurelie voor wat ze is.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik bijt op mijn lip als hij niets meer zegt. Heeft hij het gelezen en veroordeeld hij me erom?


    Your make-up is terrible

    Hailey Robberts
    Ik zie hem een denkend gezicht trekken, wat zal er door hem heen gaan? Stiekem kijk ik in zijn ogen, maar ik kan er niets uit opmaken. 'Wat is er?' floept er uit mn mond. Mijn hand schiet snel naar mn mond, domme, domme ik. Zoals altijd vraag ik dingen weer veel te snel. Ik ben een mislukking, logisch dat ik hier zit, alles gaat altijd verkeerd.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    [Ik ga slapen honeys. (: Xx]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Gilbert Fuchs.

    Het is frustrerend. Waarom laat ik hem keer op keer winnen? Hij zal me vast uitlachen als hij dit wist. Hoe is het mogelijk dat iemand zo'n litteken bij een ander achter kan laten?
    Door de ene gek wordt de ander gek. Ik heb mezelf veracht om het feit dat ik niet eenmaal heb gevochten op leven en dood? Waren woorden genoeg om me de mond te snoeren? Ben ik zo.. zwak?
    Ik kijk op als het geluid van verven ophoudt. Samantha's blik kruist de mijne.
    "Gaat het?" vraagt ze. Opnieuw heb ik verloren. Ik ben niet eens in staat om mijn emoties te verbergen. Hoe in vredesnaam moet ik dan in staat zijn mijn dossier door te lezen? Ik ben het zat om zo bang te zijn! Ik wil het niet meer! Ik wil kunnen slapen zonder bang te zijn dat hij komt!
    Ik wil leven!
    Ik wil leven!
    Ik wil godverdomme leven!
    'Ik heb een verzoek.' Ik kom overeind met het dossier in mijn handen. Ik blijf even radeloos staan. Nee, Gilbert. Het kan niet. Je moet, je moet, je moet!
    'Eh..' Ik durf haar niet eens meer aan te kijken. Als de seconden wegtikken glijdt de zojuist vergaarde moed me weer in de schoenen.
    Hij wint!
    'Mijn excuses, dat ik je onderbrak. Het is.. het is niks.' Godverdomme! Ik ga weer zitten en staar door het raam. Ik open het dossier nogmaals. Het is de bladzijde van het verslag van mijn verjaardag, het verslag dat ik nog niet eens door heb durven lezen, twee jaar later. Terwijl het mijn eigen woorden zijn. Ik besluit mezelf te dwingen om ze door te lezen.
    'Het wordt tijd.. dat ik me niet meer verschuil. Als je je verschuilt voor angst, wint het.'

    ".. Niet meer dan een schel piepje, ik vroeg hem om me los te laten. Ik huilde, zei hem dat ik geen cadeau hoefde. Hij zei me dat ik niet ondankbaar moest zijn, hij zei me dat ik het prettig zou vinden en dat ik er alleen aan moest wennen. De tafel was koud, zijn lichaam warm en bezweet. Verstikkend. Ik huilde en smeekte hem op te houden. Het deed pijn. Hij hield zijn hand voor mijn mond. Ik hoorde gehijg in mijn oor. Zijn adem rook naar sigaretten.
    'Zo mooi, je bent zo mooi Gilbert.'
    Toen hij klaar was veegde hij mijn tranen weg en liep weg. Ik keek naar beneden, er lag bloed.
    Hij komt terug met een taart in handen.
    'Kokos, je favoriete smaak. Gefeliciteerd, Gilbert.'"

    'Ik.. eh, ja. Het gaat.' Een erg verlate reactie op haar vraag.


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    Ik keek hem even aan, en beet op mijn lip. Er zat hem iets dwars, dat was overduidelijk. En ik wist ook zeker dat het met zijn dossier te maken had. Ik stond op, legde de kwast neer en kwam naast hem zitten.
    ''Het is oké.'' begon ik, en zuchtte zachtjes. ''Je mag er best over praten, als dat helpt. Als ik iets voor je kan doen, moet je het maar zeggen.'' ging ik verder, en glimlachte zwakjes. Ik wreef even troostend over zijn rug, en keek voor een seconde naar onze schilderijen. Ze waren mooi, al waren ze nog niet af; er zat veel emotie in. Het sprak boekdelen.
    Ik wou dat ik Gilbert kon helpen met zijn verwerking. Ik wist niet hóé vaak het was gebeurt, en wanneer, ik wist er bijna niks van; maar het was overduidelijk dat het hem nog ontzettend gevoelig lag.
    Ik kon er niet tegen; kijken naar iemand die pijn leed, zonder er iets aan te doen.

    [Sorrry dat 'ie zo kort is, ben ondertussen even aan het leren (:]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    Ik voel me weer ongemakkelijk en klem het dossier stevig in mijn handen.
    "Ik ga naar boven." stamel ik en ik loop snel het trappenhuis in.
    Een angstig gevoel overvalt me, vooral omdat het zo donker is. Ik ren bijna de trappen op en bij de tweede verdieping stop ik, ik wil niets liever dan naar mijn kamer nu. Ik tel de deuren, maar in het donker kan ik niet zien welke kant voor de meisjes is en welke voor de jongens, per ongeluk duw ik de verkeerde deur open en schrik ik als ik een jongen zie, waardoor ik mijn dossier laat vallen en er allemaal losse blaadjes over de grond verspreid liggen.


    Your make-up is terrible

    Xavier (Spike) Grey

    De deur van mijn kamer ging open en vlak daarna hoorde ik dat iemand iets liet vallen. Verbaasd ging ik rechtop zitten in mijn bed en keek naar de deuropening. Daar staat een wat dunner meisje dat, zo te zien, iets met veel blaadjes heeft laten vallen. Langzaam stap ik uit bed en ga tegen de muur aan staan. "Wie ben je en wat wil je?" vroeg ik nerveus.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Aurélie Rye Beate

    Hij komt uit bed en gaat tegen de muur aanstaan, waarna ik ineen krimp.
    "Wie ben je en wat wil je?" Zijn stem klinkt nerveus.
    "Sorry." piep ik. "Ik dacht dat dit mijn kamer was." Ik kniel snel neer om alle papiertjes bij elkaar te vegen, waar maar zo half en half lukt. "Sorry."


    Your make-up is terrible

    Xavier (Spike) Grey

    "Sorry." piepte ze. "Ik dacht dat dit mijn kamer was." Ik knikte langzaam. "Okay." antwoordde ik, terwijl ze probeerde alle papiertjes bij elkaar te vegen, wat niet echt lukte. "Sorry." zei ze nog eens. Ik liep langzaam naar haar toe, knielde ook en hielp haar. "Maakt niet uit. Kan gebeuren." Na een tijdje zat alles weer in het mapje. Ik kwam weer omhoog en knikte kort naar haar. "Ik ben Spike." stelde ik mezelf voor.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Haha ben zelf ook ondertussen met een verslag bezig :'D.

    Gilbert Fuchs.

    ''Het is oké.'' Ik kijk op. Ik volg haar nauwkeurig als ze mijn kant op komt lopen. Ze gaat naast me op bed zitten. Te.. dichtbij. Maar ik ben te moe om mijn mes tevoorschijn te halen. Bovendien voel ik me niet ongemakkelijk. Ergens, al is het nog zo vreemd en nieuw naar mijn beleving, vind ik het zelfs prettig dat ze hier is. Dankzij ben ik niet meer alleen met mijn gedachten, met mijn nachtmerries.
    ''Je mag er best over praten, als dat helpt. Als ik iets voor je kan doen, moet je het maar zeggen.'' Hoe voelt het als iemand een betonnen blok door een slokdarm van misschien drie centimeter in diameter probeert te douwen? Er komt geen woord uit je gortdroge keel.
    Ik schrik op als ze over mijn rug aait. Als automatisch bevriest mijn lijf, net zoals het toen bij Matthew deed. Mijn ademhaling wordt gehaast en onregelmatig. Ik sluit de ogen en dwing mezelf regelmatig adem te halen.
    Ze.. bedoelt het goed. Hij bedoelde het goed. Hun ogen staan anders. Misschien moet ik proberen haar te vertrouwen. Niet dat ik het kan, maar wie niet waagt, wie niet wint. Het is misschien de enige mogelijkheid om uit deze spiraal te komen, om voor eens in mijn leven van hem te winnen.
    'Aangezien je nu weet waarom ik hier zit, neem ik aan dat het geen zin heeft om het nog verder te ontkennen.' Ik wrijf een lok haar aan de kant en open de map. Ik scheur het blaadje met het verslag van december eruit wat ik zojuist heb gelezen, mijn verjaardag en geef het haar in handen. Ik wend mijn hoofd van haar af en kijk door het beregende raam. Ik ben er niet aan toe om deze informatie aan een ander te geven. Maar als ik het nu niet doe, zal ik voor altijd gevangen blijven.
    'Ik weet niet of je dit al hebt gelezen, maar van Morgan moest ik het opschrijven. Ik werd elf die dag.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    "Maakt niet uit. Kan gebeuren." Hij helpt me met het opruimen, na een tijdje zit alles weer in het mapje, meer door zijn hulp dan mijn onhandige gefrutsel met mijn trillende handen. "Ik ben Spike." stelt hij zich voor. Ik kom omhoog en kijk hem met grote ogen aan. Wat een vreemde naam. "Aurélie." zeg ik zacht.


    Your make-up is terrible

    [@Aurelia, ik reageer morgenochtend vroeg aangezien dit echt niet te doen is op mijn mobiel :'D ik leer nog heel even en dan duik ik mn bed in.
    Ik ben er morgen dus rond 7 uur en na 14:10 (:
    Slaap lekker!]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Goodnight, leerze _O_.


    No growth of the heart is ever a waste