• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 13:16 ]


    Your make-up is terrible

    Yvo Enright

    'Alsjeblieft? Probeer het je te herinneren? Ik leef hierop,' zei hij terwijl hij mij smekend aankeek. Ik vond het raar dat hij dat zei. Ik snapte nog steeds niet waarom je zulke dingen wou weten. De woordjes gingen op zijn schouder door, af en toe krabde ik het. Toen ik merkte dat ik dat te vaak deed haalde ik mijn arm om hem weg en boog voorover om in het schrift verder te schrijven. Ik probeerde na te denken over vroeger. Soort van. Hoe lang zat ik hier? Ik had werkelijk geen flauw idee. 's'Avonds, verjaardag, donker, duister, angst, uitlachen,' zei ik zachtjes terwijl ik de woorden opschreef. Ik keek Oliver weer eventjes aan. 'Mijn vader maakte altijd lekkere pannenkoeken. Hou jij van pannenkoeken?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Zijn er mensen in de hal voor de kamers? Want Xavier (Spike) zit nog steeds in zijn kamer en die wil ik er nu uit laten komen.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    [De deur van Yvo staat open? Matthew zit daar vlak bij tegen de muur aan, meer weet ik niet]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Oliver Andrew Bruce
    'Hou je van pannenkoeken?' Vraagt hij me. 'Ik weet het niet, ik heb ze sinds de dood van mijn ouders nooit meer gegeten.. Toen ik negen was was het geloof ik mijn lievelingseten, maar ik kan me echt niet meer herinneren hoe het smaakt.. Waarom schrijf je die woorden? Hoe kom je bij precies díé?' Vraag ik nieuwsgierig.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Yvo Enright

    'Ze zijn lekker, zelfs na al die jaren,' zei ik met een lachje en wees ondertussen het woord achluofobie aan. 'De verjaardagen werden meestal s'avonds gevierd,' begon ik. Telkens als ik een woordje zei die ik had opgeschreven, die woordje wees ik dan aan. 'Ik pak mijn jas, doe hem aan en loop dan naar de voordeur. De deur gaan open en ik zie donker en duister. Ze vragen zich af waarom ik stil sta en niet verder loop. Achluofobie, angst voor donker en/of duister.' Ik beet eventjes op mijn lip en keek naar Oliver. 'Uitlachen.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Misschien moeten zij maar eens pannenkoeken gaan eten en een dossier zoeken om achter Olivers 2e persoonlijkheid te komen ofzo..]

    Oliver Andrew Bruce
    'Ik zal je niet uitlachen,' Het voelt als een belofte, iets om het goed te maken. Gulzig lees ik zijn woordjes, ze zijn rustgevend.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Gilbert Fuchs.

    ''Daar ga ik later wel achteraan, waarschijnlijk ben ik nu toch al te laat.'' Ik stop even met schilderen en werp kort een blik haar kant op.
    ''Daarbij heb ik niet héél veel te verbergen.'' Ik meng twee kleuren blauw door elkaar en zet de eerste voorzichtige lijnen.
    'In dat geval ben je gezegend,' zeg ik op een lichte toon van bewondering. Hoewel het natuurlijk ook kan zijn dat ze die indruk wil wekken. Maar wie niks gezegd heeft tegen hun therapeut, heeft ook niks dat opgenomen is in het dossier.
    Ik kijk toe hoe ze ook plaats neemt in de kamer en begint te schilderen.
    Ik kijk vanachter een lok haar naar haar werk en laat dan een klein glimlachje uitschijnen. Niet slecht.
    Hij wint.
    Mijn adem stokt en ik hou op met schilderen. Hij wint en hij blijft winnen, zolang ik bang blijf. Glazig staar ik door de kamer, laat mijn blik op het kussen waaronder mijn dossier ligt rusten. Zelfs nu nog ben ik bang. Te bang om mijn verleden onder ogen te zien.
    Hij wint.
    Ik leg rustig mijn penseel neer en loop naar mijn bed. Ik neem plaats en haal het dossier onder het kussen vandaan. Even kijk ik naar de map waar mijn naam op staat. Als ik dit niet eens onder ogen durf te zien, zal hij de rest van mijn leven blijven winnen. Vanuit een ooghoek kijk ik naar Samantha, maar zij is druk bezig met schilderen. Ik neem een hap adem en sla het dossier open, op de bladzijde waar ik ben gebleven. Mijn ogen vliegen vluchtig over de tekst.

    Koud. Pijn. Het is verwarrend. Begreep niet. Ik was bang, durfde niet te schreeuwen. "Nu ben je een man".

    Ik sluit de map dicht. Hij wint. Nog steeds. Godverdomme!


    No growth of the heart is ever a waste

    [Mijn topics]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Heb je een zaklamp?]

    Yvo Enright

    'Ik zal je niet uitlachen,' zei hij waardoor ik eventjes moest glimlachen. Het was lief, maar wie zei dat hij de waarheid sprak? Onbewust haalde ik mijn schouders op. 'Wil je ook schrijven?' vroeg ik aan hem toen ik zag dat hij naar mijn schrift keek.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Sorry als ik kort of traag reageer. heb morgen een proefwerk bio, léúk hoofdstuk. XD]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Samantha
    Ik had me volledig geconcentreerd op het schilderen, en begon met een donkere lucht. Het regende, en bliksem lichtte de hemel op. Het was niet zomaar iets. Het was een herinnering..
    Het was een donkere, koude dag. Mijn vader was weer naar de kroeg, en ik zat binnen, op de bank. Het regen kletterde tegen de ramen aan, en ik rilde even. Wat als hij thuis kwam? Zou hij dronken zijn? Agressief, of was hij juist in een goede bui? Zat hij weer vol lust, of was hij moe? Het volgende moment werd de deur hardhandig opengegooid, en een silhouette stond in de deurpost terwijl het regen naar binnen viel. "Jij, kom hier." Gromde hij, en grijnsde zijn tanden bloot.
    Ik kneep even mijn ogen dicht om de herinnering van me af te schudden, en schilderde verder. Naast onze onstabiele, houten, kleine huisje stond een treurwilg, waar ik vaak kwam. Ik zette een paar bruine lijnen, tot ik tot de ontdekking kwam dat er geen beweging was te zien in mijn ooghoeken. Ik keek even de kamer rond, en zag toen Gilbert zitten. Op zijn bed, met het dossier in handen. "Gaat het?" Vroeg ik hem voorzichtig.

    [Ik zit op mijn mobiel, UPC doet weer eens irritant -_- dus sorry voor spelfouten, rare zinnen of interpunctie :'D dan weet je in ieder geval waar het aan ligt (:]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [@Aragog, bij mij helpt het om met rechts op het internetding te drukken en dan te herstellen, misschien bij jou ook? Ik heb ook UPC, kloteding.]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik kijk naar haar dossier "mag ik?" Na een kort knikje pak ik het dossier en sla hem open 'Aurélie is verlegen en lijkt zich wel altijd ongemakkelijk te voelen in elk menselijk gezelschap. Volgens haar ouders komt dit door een gebeurtenis een aantal maanden geleden, sinds dien eet ze niet en is er vastgesteld dat ze manisch is. Dit had ten gevolg dat ze opgenomen werd op de spoedeisende hulp met uitdrogingsverschijnselen en zwaar ondervoed. "


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik knik op zijn vraag en sluit mijn ogen om naa achter te leunen en de gedachtes uit te bannen. Nee, ik wil er niet meer aan denken, genoeg. Ik ben allang blij dat mijn psychiater, die ik weiger bij naam te noemen, er al niet meer over doorvraagt. Plotseling besef ik dat Emilio nu wel alles kan lezen en ik trek het dossier rood uit zijn handen.
    "Sorry." zeg ik zacht. "Ik was vergeten wat er allemaal in stond, maar ik denk dat je het beter niet kan lezen."


    Your make-up is terrible

    [@Assassin, nope. Iedereen in het huis heeft het, heb op vanalles geklikt :'D gewoon afwachten, denk ik :c]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''