[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

Zachar - Onderzoeker.

Zwijgend kijk ik toe hoe ze slok na slok naar binnen werkt. Ik glimlach gedurende het proces, terwijl ik langzaam trekjes neem van mijn sigaret. Ik heb al te veel regels overtreden en vreemd genoeg doet het me helemaal niks.
'Wil je me dronken voeren, ofzo?' grinnikt ze. Er komt een klein glimlachje op mijn gezicht.
'Dat is me bij dezen al gelukt,' zeg ik.
'Voel je bevoorrecht: ik ken ergere methoden om iemand te straffen voor ongehoorzaamheid,' zeg ik luchtig. In het leger mensen geregeld gedwongen om een nacht lang in de regen te staan, zonder eten. Wanneer iemand dacht hem te kunnen smeren, werd diegene gewaarschuwd met een schot vlak bij zijn voeten. Dat vond zelfs ik te onmenselijk, maar het was inderdaad een geschikte manier om die jongens in het gareel te houden. Iets wat soms dringend nodig bleek, aangezien de alcoholconsumptie geen lachertje was.

No growth of the heart is ever a waste

Adéline Nina Roux
''Dat is me bij dezen al gelukt.'' antwoordde hij, en ik rolde eventjes met mijn ogen. Dronken was een groot woord, maar hoe meer ik dronk hoe losser ik werd; misschien niet zo handig, gezien de situatie.
''Voel je bevoorrecht: ik ken ergere methoden om iemand te straffen voor ongehoorzaamheid,'' zei hij, en ik snoof. Ongehoorzaamheid.. Zo erg was ik niet, toch? ''Zal best.'' mompelde ik, nam een slok en zette de lege fles op tafel. ''Heb je je zin nu?'' vroeg ik hem, en grijnsde kleintjes. Zo erg was deze 'straf' nog niet, zolang ik nog een beetje besef had van wat ik deed en zei, was het goed.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Caleb Zeno Blake.
“Dat mocht je willen, vieze vuile klootzak,” Schreeuwde hij naar mij en begon opnieuw te spartelen met haar benen, wat niets uithaalde, aangezien ik haar nog steeds stevig vasthield. “Nou, nou, dat kan ook wel minder dame…” Ik wilde een opmerking maken of haar moeder haar dat niet geleerd had, maar hield het voor me, aangezien ze anders echt zou gaan flippen.
“Vrouwen moet je respectvol behandelen, niet als een zak oud vuilnis,” Zei ze tegen mij, terwijl ze haar blik strak naar me gericht had. “Waarom heb je in godsnaam dit beroep gekozen?” Het klonk niet echt als een vraag, maar meer als een opmerking, iets dat ze mee wilde delen. “Oh, wacht. Ik weet het al. Je vind het fijn om mensen te martelen,” Zei ze kattig en ik was blij dat ze niet merkte dat mijn adem voor een moment stokte.
Zonder er echt bij na te denken was ik dichter naar haar toe gegaan en stopte toen mijn gezicht vlak naast die van haar zat, fluisterde in haar oor met een hese stem, “Ik heb het niet gekózen…” Expres liet ik mijn lippen over haar kaak gaan toen ik mijn gezicht langzaam terugdeed, maar keek haar even aan met een blik die niet te ontcijferen was, waarna ik haar helemaal los liet en weg liep met mijn handen in de broekzakken.

(Sorry dat het zo lang duurde, ik schaam me dood ;$)

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 18:53 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
Sorry dat het zo lang duurde, ik schaam me dood ;$)

Sorry, school zoog nogal

Nelay
De jonge vrouw kroop onder de dekens en sloot haar ogen. Slaap konden ze beiden wel gebruiken. Het was een lange dag geweest en ze had tijd nodig om haar gedachten op een rijtje te zetten.

Haar wekker wekte haar irriterend uit een diepe, zorgeloze slaap. Slaperig gaf ze het oude ding en tik, om vervolgens op te staan. Met ingehouden pas liep ze naar de badkamer. Haar slaapjurkje viel als een lapje stof op de koude tegels, en voor het eerst sinds gister moest ze haar wonden onder ogen komen. Ongemakkelijk wierp ze een blik op de spiegel. Ze voelde het zuur in haar maag omhoog komen. Ze was.. Lelijk.

De warme stralen van de douche deden haar goed, evenals de geurende shampoo die ze rijkelijk door haar lokken masseerde en vervolgens weer uitspoelde.
Ze voelde zich wakker, misschien zelfs een beetje beter toen ze de douchecabine verliet. Ze sloeg een handdoek rond haar naakte lichaam en liep vervolgens naar haar slaapkamer. Ze zocht ondergoed en een jurkje uit om haar wonden zoveel mogelijk rust te geven, en vlocht haar natte lokken tot een losse vlecht.

Op blote voeten liep ze naar de logeerkamer. Ze voelde zich een beetje schuldig over gister, dat laatste had ze misschien niet moeten zeggen. De blos op zijn wangen was bijna geëxplodeerd. Een onschuldig glimlachje sierde haar lippen toen ze zijn deur zachtjes opende en er toen zachtjes op klopte.
Snow sprong meteen naar buiten, naar beneden.
Toen hij niet ontwaakte, liep ze onzeker naar zijn bed. "Ayaki?" Fluisterde ze zachtjes. Ze streek zachtjes langs zijn wang, en glimlachte toen vertederd. Hij zag er zo lief uit. Zo zorgeloos. "Ayaki? Het is tijd om op te staan." Ze drukte haar lippen zachtjes tegen zijn wang, en wachtte toen af.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Nvm.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 11:45 ]

I meant to love you

Axelle Francesca Stephens.

Zijn gezicht komt dichter bij de mijne en ik krijg het al benauwder. Wat is hij van plan? Wat gaat hij doen? Allerlei enge gedachten spoken door mijn hoofd heen.
"Ik heb het niet gekózen..." Fluistert hij hees in mijn oor.
Ik krijg en onbehagelijk gevoel en alles in mijn lichaam schreeuwt; Wegwezen! Ik probeer mijn hoofd weg te draaien, maar ik voel zijn lippen over mijn kaak gaan. Er trekt een koude rilling over mijn gezicht en rug.
Plotseling verzwakt zijn greep en daarna laat hij me los. Ik had niet gerekend op het plotseling loslaten, dus met een klap smak ik tegen de grond. Een paar seconden blijf ik liggen, maar dan sta ik voorzichtig op. Doordat ik al een lange tijd niet genoeg eet, ben ik zwaar verzwakt.
Wanneer ik opkijk, zie ik Caleb aan de andere kant van de cel staat met zijn handen in z'n broekzakken.
Ik schuif de haarlokken voor mijn gezichtsveld weg en kijk hem fel aan. "Waarom?" Vraag ik verbaasd. "Waarom laat je me los, waarom reageer je zo? Heb ik iets verkeerds gezegt?"

Ohlol ik mag hier echt een keer gaan posten.

No growth of the heart is ever a waste

Zerefu schreef:
Ohlol ik mag hier echt een keer gaan posten.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Zachar - Onderzoeker.

Ze zet de fles op tafel, net iets te hard naar mijn idee. Dat betekent dat het effect al duidelijk invloed heeft.
'Heb je je zin nu?' Ik glimlach wat sinister en druk op de knop.
'Doe nog een paar flessen wodka, dank je,' zeg ik. De bewaker kijkt me wat vreemd aan en knikt dan.
'Tsja, mijn rechten zijn nu eenmaal vrij onbeperkt hier in tegenstelling tot de jouwe.' Het duurt niet lang voor de man terug komt met de bestelde twee flessen wodka.
'De eerste ronde heb je vrij goed doorstaan. Nu op naar ronde twee,' zeg ik en zet de fles bij haar op tafel. Ik moet zeggen dat ze het er inderdaad beter vanaf bracht als menig militair die ik ken en dat zegt wat. Oost-Europese genen misschien?
Hoe dan ook; waarom zou de show nu al voorbij moeten zijn als hij in wezen pas begint?
Hoelaat het is mag god weten - ik heb het idee dat ik al aardig wat uren van mijn nachtrust beroofd ben - en daarom wil ik er wat amusement voor terug ook.

No growth of the heart is ever a waste

Caleb Zeno Blake.
Ik hoor hoe ze met een smak op de grond klapt en ik draai me om. Ze blijft voor een paar secondes liggen, maar staat dan voorzichtig op, omdat ze vast bang is dat ze nog een keer op de grond klapt. Axelle is dunner dan hoe ik haar voor het eerst zag, bleker ook. Ik schud mijn hoofd bij deze gedachtes en kijk weer weg, echter lukte het me niet helemaal, aangezien ze me fel aankeek.
“Waarom? Waarom laat je me los, waarom reageer je zo? Heb ik iets verkeerds gezegd?” Voor een moment blijf ik haar emotieloos, doods, aankijken, maar dan glijd er een speels, vermakelijk grijnsje op mijn gezicht, eentje die je niet kunt vertrouwen.
“Er moet heel wat gebeuren eer je mij op mijn tenen trapt, Stephens.” Ik draai me om, loop haar cel uit en doe deze weer op slot. Tussen de tralies kijk ik haar aan met een doordringende blik. “Denk maar aan mij als een… fijne gezelschap.” Grinnikte ik, waarna ik wegliep.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Adéline Nina Roux
''De eerste ronde heb je vrij goed doorstaan. Nu op naar ronde twee.'' zei Zachar, nadat iemand nog wat flessen had gebracht. Verbijsterd keek ik hem aan. Wat wou hij precies bereiken?
''Ik eh- Heb genoeg op.'' zei ik, en het verbaasde me dat het er nog normaal uit kwam. Ik had verwacht dat ik niet uit mijn woorden zou komen of iets dergelijks, omdat ik al voelde dat de alcohol invloed op me begon te hebben. Ik ging zitten, gewoon voor het geval dat.
Ik nam mezelf voor niet dronken te worden. Het was geen goed idee, al helemáál niet met Zachar in mijn bijzijn.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 17:31 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Ayaki.

Zacht, ergens in de verte, voel ik een hand langs mijn wang. Ik zak weer weg in dromenland.
'Ayaki? Het is tijd om op te staan.' Ik pers mijn ogen een keer samen. Ik voel haar lippen op mijn wang. Wacht. Mijn ogen sperren zich open en ik spring overeind. Ik kijk Nelay D'Shaev geschokt aan. Haar lippen.. op mijn wang?! Ze..ze kuste me!
'Eh.. eh.. goedemorgen,' zeg ik met een blos op mijn gezicht.
'Eh ja, ik wilde net opstaan. Ik-' Op dat moment kom ik erachter dat ik voor haar sta. In mijn onderbroek. Ik gris de deken van bed en hou die voor mijn lichaam.
'Het spijt me, het spijt me. Ik wilde niet- uh.. ik zal wat aantrekken! Beloofd!' zeg ik met wangen zo rood als tomaten. Straks denkt ze dat ik een viezerik ben! Op dat moment schiet me wat te binnen. Mijn handen trillen met de deken nog vast. Ik heb helemaal geen kleding om aan te trekken! Oh nee! Wat nu?
Beschaamd kijk ik naar Nelay.
'Uhm.. het spijt me vreselijk dat ik dit moet vragen, maar uhm.. heb je misschien wat nou ja uh.. kleding voor mij? Mijn blouse en broek zijn nou ja.. nogal bebloed,' zeg ik beschaamd. Op dat moment begint me het gevecht te dagen. Of nou ja, meer mijn marteling. Mijn mond valt een stukje open. Ik heb nog helemaal niet gevraagd hoe het met haar ging! Wat ben ik een egoïst!
'Het spijt me, dat ik zoiets van je vraag op dit moment. Ik heb er het recht niet toe. Hoe.. hoe gaat het met je?' vraag ik met een zachte, wat breekbare stem. Mijn gezichtsuitdrukking wordt triester als ik haar aankijk.
'Heb je veel pijn?'

No growth of the heart is ever a waste

[Kan ik inspringen? ]

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 23:04 ]

I meant to love you

Nelay
Ze volgt zijn sprongen een tikje geamuseerd. Ze vind het apart dat hij zich overal zo voor schaamt. Als hij eens wist wat ze al had doorstaan.. Ze schudde haar hoofd kort bij de gedachte.
"Sorry, je wilde niet wakker worden, dit was mijn beste oplossing." Gaf ze met een lichte glimlach toe.
"Het spijt me, het spijt me. Ik wilde niet- uh.. ik zal wat aantrekken! Beloofd!" Hij verrast haar door de blos die op zijn wangen verschijnt. Ze vind het ergens wel vertederend. "Ik zal iets voor je pakken; en voor je gaat vragen of ik hier nog meer mensen verstop, nee. Ik heb gewoon altijd wat kleding liggen voor het geval dat." Gaf ze zachtjes toe.
"Het spijt me, dat ik zoiets van je vraag op dit moment. Ik heb er het recht niet toe. Hoe.. hoe gaat het met je?" Ze voelt zich ietwat ongemakkelijk wanneer ze weer terug naar haar wonden word gebracht. Wat moest ze daar nu op antwoorden? Ze speelde met de armband die losjes langs haar pols bungelde en slaakte toen een zucht. "Ik ben walgelijk." Prevelde ze toen zachtjes, op zijn tweede vraag schudde ze langzaam haar hoofd. Haar binnenste schreeuwde woedend 'ja', maar ze wilde hem niet nog meer schuldgevoel aanpraten. Uit de kast die tegen één van de muren leunde haalde ze een simpele broek, blouse en boxer die ze hem overhandigde. "Ik wacht beneden op je voor het ontbijt." Ze glimlachte zwak en draaide zich toen om - om naar beneden te lopen. In de keuken zat Snow al aan haar brokjes. Ze maakte beschuitjes en belegde deze afwezig. Ze had zichzelf nog nooit zo walgelijk gevoeld. De wonden die haar lichaam sierden waren lelijk. Walgelijk. Ze wilde nooit meer in een spiegel kijken.

Feel the fire, but do not succumb to it.