[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

[Mijn topics & Wie is mijn experiment ? Ik had toch Charlène ?]

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 12:52 ]

LEADERLOUIS schreef:
[Mijn topics & Wie is mijn experiment ? Ik had toch Charlène ?]

[Nee, Grayson had Samantha en Zack had inderdaad Charléne :'D]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aragog schreef:
[Nee, Grayson had Samantha en Zack had inderdaad Charléne :'D]

[Ik denk het wel ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Okeeii. ]

[Trouwens, ik had met Matthew geantwoord in de vorige post, na die andere post,]

LEADERLOUIS schreef:
Matthew.

"Wat erg voor je" zei ze stilletjes. Ze klonk, anders. Een klein beetje maar hoor. Maar toch anders. "Dat meen je niet" zei ik luchtig. Ik verzette me een klein beetje wat toch al veel te veel pijn opleverde. Ik zuchtte zachtjes en liet mijn hoofd tussen mijn hande vallen. "Waarom ben ik ooit naar hier gekomen" mompelde ik zachtjes.

Password schreef:
Fabiënne Noa Hernandez.

"Als ik nou wel vrij kom. Stel hè," Grijnst hij. Oh.. Nu gaan we het krijgen.
"Wat gebeurt er dan met jou als ik het door vertel?"
Ik maak een nonchalant gebaar. "Dan krijg ik levenslange gevangenis straf. Maar wie zal je geloven? De meeste kennen je niet meer, je zult voor gek verklaard worden. In ieder geval als je zo lacht," Mijn stem is koud en kil.
Ik kijk hem aan met een verveelde blik en hang nog steeds tegen de muur. Mijn ene hand in de zak van mijn labjas en de andere hangt langs mijn lichaam.

Aragog schreef:
Samantha.

Ik haalde mijn schouders op. ''Niet echt.. Eh- Zingen.'' zei ik, en dacht even na. Wat at ik graag? In de loop van de jaren was ik dat al vergeten, telkens hetzelfde voedsel hier.. Een klein glimlachje sierde mijn lippen. ''Pizza en aardbeien.'' zei ik uiteindelijk. Mijn moeder nam elke vrijdag, na haar werk pizza mee. Die pizza was heerlijk.. Ik zuchtte zachtjes.

Aragog schreef:
Charléne.

Ik knikte. Ik was allang blij dat ik íéts normaals kreeg. ''Echt, dankjewel.'' glimlachte ik, en sloeg even mijn ogen neer. Ik hoopte dat ik hem geen problemen zou veroorzaken, dat gunde ik hem écht niet. ''Ik ben blij dat jij mijn onderzoeker bent.'' mompelde ik gemeend, en glimlachte even om vervolgens mijn blik weer af te wenden.

Cosette schreef:
Grayson.

"Mijn vader is overleden aan een overdosis toen ik twaalf was. Mijn moeder was vaak weg voor haar werk. Ik heb ook een zusje, ze is twee jaar jonger dan mij. Ik speelde graag piano."
Ik krab even in mijn haren terwijl ik naar een notitieblokje en een pen zoek. Na enkele lades van het bureau open getrokken te hebben, vind ik die. Haastig krabbel ik neer wat ze net gezegd heeft. Ze houdt dus van muziek, misschien kan ik daar wel wat mee.
"Had je ook andere hobbies? Zijn er dingen die je graag eet?"
Ik kijk haar aan terwijl mijn rechterhand met het uurwerk om mijn linkerpols speelt. Ik ben wel rustig, maar om de een of andere reden moet ik altijd iets om handen hebben.

Aurelia scheef:
Ayaki.

"Mijn beste Ayaki.'
Ik kijk op naar de bebloede vrouw op de tafel. Ik weet vrijwel zeker dat als iemand ons nu vindt, dat ik de kogel krijg. Mijn gezichtsuitdrukking krijgt wat treurigs. Het is een kwestie van tijd. Een lot dat ik altijd al had zien aankomen.
Ik hoor haar verhaal aan. Ik heb er veel moeite mee om me er een beeld bij voor te stellen. Ten eerste weet ik niet eens in welke wereld ze infiltreert. Behalve haar naam weet ik niks over haar. De labjas die ze aanhad geeft me het beeld van een of andere onderzoeker of bioloog, maar zeker daarvan ben ik niet. Wel weet ik dat ze de karakterschets die ze opnoemt, veel lijkt op de mijne.
'Misschien verschillen we dan niet zo veel,' zeg ik zacht.
'Alleen heeft mijn slechte kant al zo veel mensen het leven gekost. Het moet een keer ophouden.' Er ontstaat een kleine stilte, tot de vrouw genaamd Nelay gaat praten.
"Ik ben niet erg goed in beloftes. Meestal handel ik midden in situaties, ongeacht de dingen die ik heb afgezworen maar.. Ik kan het proberen."
Ik knik. Ik merk dat ik het koud begin te krijgen, omdat ik hier nog steeds in deze koude kamer zit met een ontbloot bovenlijf.
'Als ik nog een keer iemand in gevaar breng, maak me dan af. Ik weet dat jij de kennis hebt om iemand als ik voorgoed uit te schakelen. Ik heb het zelf ondervonden. Zodra ik bewusteloos ben, is het zo gedaan.'
Ik glimlach treurig.
'Ik wil je niet opzadelen met mijn verleden, maar ik hoop dat je begrijpt dat het al jaren gaat zoals dit. In mijn slaap hoor ik stemmen, al jaren. En de moordenaar Ayaki leeft om te doden, om mensen te laten lijden. Ik weet niet eens hoe oud ik ben, wat mijn achternaam is. Ik weet niet wie mijn ouders zijn. Ik wil de moordenaar Ayaki vernietigen. Maar ik kan het niet.' Ik sluit de ogen.
'Het spijt me, ik.. ik begrijp dat dit niet van belang is voor je. Ik heb je medicijnen kwijtgeraakt, maar wees gerust. Het zal minstens enkele dagen duren voor het weer gebeurt.'

Zack Owen Martin.

Ik glimlachte naar haar. "Het is oké, de experimenten die ik al heb gehad zeiden dat ook" glimlachte ik. Ik liep weg naar mijn kantoortje en nam de pistolet. Ook nam ik wat te drinken en schonk voor mezelf een beker warme chocolade in. De koffie was op, geloofde ze altijd. Ik dronk gewoon geen koffie. Ik liep terug naar de medicijnzaal en nam daar de pilletjes. Ik zette alles netjes op een dienblad en liep terug naar de cel. Daar zette ik vlug alles neer voordat het zou vallen en gaf ik haar de pilletjes en het glas water. "Eerst doorslikken" zei ik.

Caroline Rosemary Davis.

"Dat meen je niet," Zegt hij rustig en gaat voorzichtig verzitten.
Ik kijk hem aan en zie direct dat zijn gezicht vertrekt van de pijn.
Hij zucht en laat zijn hoofd tussen zijn handen zakken. "Waarom ben ik ooit naar hier gekomen?" Mompelt hij.
"Je bent hier niet heen gekomen, dat hebben ze alleen tegen je gezegd. Je bent hier heen gebracht," Leg ik hem uit en sta dan op.
"Als je mijn hulp niet nodig heb, trek ik die in," Zeg ik kil. "En dan niet zeuren als ik je rug ga versieren!" Mijn stem werd weer vals en ik klop mijn kleding af, hoewel de vloer hier schoon is en mijn labjas dat ook is.

Charléne
Er verscheen automatisch een grimas op mijn gezicht, maar ik deed wat me gezegt werd en slikte zonder enige moeite die pilletjes door. ''Hoe kan het dat ze je nog nooit hebben betrapt dan?'' vroeg ik hem, aangezien hij al meerdere experimenten heeft gehad.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Matthew

Ik liet een spottende lach horen. "Ga je gang, wordt maar weer zoals altijd al bent geweest," zei ik. Ik stond op, met de nodige moeite, en werd weer groter dan haar, "Doe wat je niet laten kunt, maar je hebt je enige kans verkeken dat ik je ook maar iets minder ging haten, proficiat, van mij part val je hier dood, ik zou je leven niet eens proberen redden,". Ik liep weg en net voor mijn cel draaide ik me om, "Spijtig dat je dat niet bij mij hebt gedacht, anders was ik hier allang uit geweest". Mijn stem klonk koud en kil. Mijn ogen die zich nog even in de hare boorden, stonden op dezelfde emoties.

Zack Owen Martin.

Ik begon te lachen en ging naast haar zitten op de grond. Ik verwarmde mijn handen aan de beker die tussen mijn vingers was geklemd. "Omdat, Charlène, de mensen die dit oprichten, achterlijk zijn" zei ik grijnsend, "Ze zijn zo dom om ons niet te controleren, om de bewakers doofstom te verklaren en om de onderzoekers toegang te geven tot de bewakingsbeelden, ze vragen er zelf om". Ik haalde mijn schouders op en dronk wat van de chocomelk. "Ohja, er staat zit thee in die beker als je er wilt".

Charléne

Een grijns sierde mijn lippen. ''Dat is inderdaad niet zo slim, nee.'' grinnikte ik, en stond op om wat thee te pakken. Mijn handen warmden zich onmiddelijk op, het was een aangenaam gevoel. Ik ging weer naar Zack zitten, en nam een nipje van mijn hete thee. Ik trok mijn knieën op, en keek hem aan. ''Maar waarom?'' vroeg ik hem, en dacht even aan alle andere onderzoekers. Waarom was hij anders?

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 16:25 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Zack

"Maar waarom ?" vroeg ze. De glimlach trok langzaam weg van mijn gezicht. Ik keek naar mijn handen die zich om het kopje wikkelden. Ik haalde diep adem en keek naar de damp die met wolkjes in de ruimte gingen. "Toen ik 6 was" begon ik, "Hebben ze mijn grote zus naar hier gestuurt". Ik slikte even, en ging toen verder, "Ik hoorde verschrikkelijk verhalen, want 1 van de onderzoekers daar was zoals mij, hij zoch wel contact me de familie als dat nodig was", ik keek op en ging verder, "Toen ik hoorde wat ze met Skye deden, barstte ik in tranen uit, vanaf die dag heb ik gezegd dat ik een onderzoeker word en ik teminste een paar experimenten nog een redelijk leven kan geven" eindigde ik. Ik dronk wat van mijn warme chocomelk en sloot even genietend mijn ogen.