• We're not like the others



    In het hartje van New York staat de privéschool St. Michaëls. Voor buitenstaanders lijkt het een normale privéschool zoals er wel meer van zijn in New York, maar niets is minder waar. Om op het St. Michaëls toegelaten te worden moet je namelijk een speciaal iets hebben. Een gave. De leerlingen leren om te gaan met hun gave, maar krijgen daarnaast ook nog andere lessen. Geen normale lessen zoals en Engels en wiskunde, want hun gave is niet het enige wat hun bijzonder maakt. Ze bezitten over magische krachten. Sommige hebben de krachten van hun ouders gekregen, bij anderen was het er gewoon. Niet alle leerlingen bezitten over die krachten. Er zitten ook leerlingen bij die het daglicht niet kunnen verdragen, en leerlingen die eens per maand in een wolf veranderen.

    De school bestaat uit twee afdelingen: De Caligas, daar komen de meest sluwe en listige leerlingen in. De Leonim, waar de meest dappere en moedige leerlingen in zitten.



    De Caligas:
    May Rose White ~ Weerwolf ~ energie 'aftappen' ~ HurtedHeart
    Alexis Freya Johnson ~ heks ~ geestelijk manipuleren ~ Valentino
    - Aurora 'Aury' Ember Montgomery ~ vampier ~xHeavenlyx
    Nathan Alexander Daniëls ~ half vampier, half demoon ~illusies vormen ~ Iheartmusicc
    Jace Daniël Fox ~ vampier ~ iemands lichaam overnemen ~ Morticia
    - Philip Wayne Parker ~ weerwolf ~ elektriciteit besturen ~ Password
    2 jongens en 2 meisjes

    De Leonim
    Feline Haven Chase~ Heks ~ Elementen besturen ~ xHeavenlyx
    Destiny Milexi Ramirez ~ half heks, half weerwolf ~ telekinese ~IHeartMusicc
    Louise Erika Sweet ~ vampier ~ vliegen ~ RainbowShine
    - Celeste Jade Fox ~ half vampier, half heks ~ ijs ~ Morticia
    Jayden Jason Bright ~ half vampier, half tovenaar ~ immuun voor andermans gaven ~ HurtedHeart
    Jerry 'Jer' Ralph Moore ~ weerwolf ~ telepathie ~ Password
    - Lucas Justin Porter ~ tovenaar ~ kan onzichtbaar worden ~ xHeavenlyx
    1 meisje en 2 jongens


    Regels:

    -Minimaal 3 regels schrijven
    -16+ is toegestaan
    -Geen 'perfecte' personages
    -Eerst max. 2/3 personages [jongen en meisje]
    -Liever alleen meedoen als je niet al na 1 topic stopt
    -OOC graag [], () of {}
    -Het zijn twee afdelingen waar rivaliteit tussen is dus ze zijn niet allemaal beste vriendjes van elkaar, juist eerder het tegenovergestelde
    -Ik open de nieuwe topics, ik kom elke dag wel online en als ik een paar dagen weg ben wijs ik iemand anders aan die het topic kan openen.


    Story


    Het is de eerste lesdag.

    begane grond
    1e verdieping
    2e verdieping
    3e verdieping


    [ bericht aangepast op 11 mei 2012 - 20:52 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Celeste Jade Fox
    “Dat is toch niet jouw probleem? Ik bedoel, je zegt net dat je hem geen leuke neef vindt en toch maak je je zorgen over de gene die hij played?” Mijn hart slaat een paar keer over en ik kijk verslagen naar de grond, alles om maar even aan zijn blik te ontsnappen.
    Philip, je snapt het niet… Maar laat maar, je hoeft het ook niet te snappen. Waarom zou ik van een jongen verwachten dat hij dit van mij begrijpt? Trouwens, ik moet nog steeds Nathan terugpakken voor dat akkefietje. Dat die eikel me met mijn grootste angst durfde te confronteren!
    Maar ik doe alsof alles goed gaat en kijk hem weer met een glimlach op mijn gezicht geplakt aan. “Daar heb je gelijk in… dat is niet mijn probleem.” Eigenlijk kwam het er moeilijk uit en voelde ik dat aan mijn buik, want ik voelde me opeens erg zenuwachtig en misselijk.
    Op de vraag wat voor kracht hij heeft, grijnst hij even en concentreert zich dan, waarna hij even met zijn vingers knipt en het licht uitgaat in de hele kamer. Het is zo donker dat ik geen hand voor ogen kon zien, en ik voelde me nerveus worden met een jongen bij mij in de buurt, dus kroop ik wat naar achteren.
    “Ik kan elektriciteit besturen,” Hoor ik hem vaagjes zeggen, terwijl hij het licht weer aanknipt, en gelijk probeer ik mijn glimlach weer op te zetten.
    “Gaaf,” Mompel ik, al was het meer bedoeld dat ik het uitriep, weet je, zodat hij geen achterdocht krijgt. Dus om snel te laten zien dat het wel met mij ging, zei ik, “Dit is mijn kracht.”
    Toen hief ik mijn hand op en bevroor de hele vloer met ijs, zodat het een ijsbaan leek. De lucht werd ook gelijk kouder en ik glimlachte, op dit moment voelde ik me fijn, want ik had alles in controle en niet iemand anders. Toen draaide ik even met mijn hand en alles verdween weer, ook weer naar dezelfde temperatuur, waarna ik hem met een glimlach op mijn lippen aankeek.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Aaaaawh! Ik vind het jammer.. Philip is een weerwolf en veranderd op gevoel.
    Als je het koud had laten worden bij Jerry was hij veranderd ine en weerwolf.. Zal ik Philip anders ook zo doen? Dat is wel gaaf. (:]

    Password schreef:
    [Aaaaawh! Ik vind het jammer.. Philip is een weerwolf en veranderd op gevoel.
    Als je het koud had laten worden bij Jerry was hij veranderd ine en weerwolf.. Zal ik Philip anders ook zo doen? Dat is wel gaaf. (:]

    [Je kan ook zo doen dat hij naar een negatieve emotie veranderd, omdat hij merkt dat Celeste heel erg anders, down, doet? Of is hij zo niet? Het maakt mij niet uit, ik ben eigenlijk benieuwd met wat je gaat verzinnen, haha.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morticia schreef:
    (...)
    [Je kan ook zo doen dat hij naar een negatieve emotie veranderd, omdat hij merkt dat Celeste heel erg anders, down, doet? Of is hij zo niet? Het maakt mij niet uit, ik ben eigenlijk benieuwd met wat je gaat verzinnen, haha.]


    [Mwha, zo is hij niet. Ik verzin wel iets. (:]

    Password schreef:
    (...)

    [Mwha, zo is hij niet. Ik verzin wel iets. (:]

    [Het maakt mij niet uit wat je bij hem verzint, het zijn jou personages, haha. ^^ But I'll wait.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Philip Wayne Parker.

    "Daar heb je gelijk in… dat is niet mijn probleem," Zegt ze dan. Toch blijf haar gezicht strak. Aan haar houding kan ik zien dat ze niet ontspannen is. Blijkbaar maakt ze zich wel zorgen om haar neef.
    Dat moet en hoeft ze echt niet te doen. Hij is een player en dan zei ze zelf ook. Hij mag haar niet, waarom zou zij energie aan hem verspillen?
    Nadat ik mijn gave had laten zien en het licht weer aan is, lijkt het wel alsof ze verder van me vandaan geschoven is. Misschien is het mijn verbeelding, maar misschien is het echt zo.
    Oké, ik blij een Caligas, maar dan nog. Ik zal haar niet irriteren met mijn gave of iets bij haar doen. Zo ben ik niet.
    "Gaaf," Geeft ze als reactie op mijn gave. Haar stem klinkt anders. Ik had het meer vrolijk verwacht, niet zo down.
    "Dit is mijn kracht," Zegt ze en bevriest de vloer met ijs. Ook de lucht wordt koeler.
    Ik voel de kou zich over mijn hele lichaam verspreidden. Het brand op mijn huid. Nee! Schreeuwen mijn gedachten. Niet nu!
    Toch kan ik het niet tegenhouden. Mijn lichaam schokt even en daarna spring ik van de bank. Wanneer ik op het ijs terecht kom, kijk ik vanuit mijn wolven-vorm naar haar. Gelukkig heb ik kussentjes onder mijn poten, anders was ik allang uitgegleden.
    Ze draait haar hand en het begint warmer te worden. Ik voel de warmte op mijn huid en voor ik het weet verander ik weer terug in mijn mensen vorm.
    Gelukkig draag ik mijn kleding wanneer ik terug verander. Anders zou dat nogal gênant zijn.
    Ik probeer rustig op de bank gaan zitten, maar alles draait voor mijn ogen. Het is totaal niet goed als ik zo snel switch. Mijn ogen staan dof ik staar vermoeid voor me uit.

    Aurora 'Aury' Ember Montgomery
    Verveeld volg ik het gesprek tussen Louise en Jerry.
    'Aurora, als jij je mond houdt, is iedereen blij,' grijnst Jerry dan.
    Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
    'Ik vroeg alleen maar of je wist waar Nathan was,' zucht ik. 'En ik kan er ook niks aan doen dat jij en Feline soms net een stelletje lijken,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Celeste Jade Fox
    Op het moment dat ik de vloer bevries met ijs en de lucht koeler wordt, begint Philip zijn lichaam te schokken, waarna hij van de bank springt. Als hij terechtkomt op het ijs, kijkt hij vanuit zijn wolven-vorm naar mij en ik draaide snel de koude terug. Philip veranderd gelijk weer terug naar zijn mensenvorm, gelukkig met kleding aan, en gaat rustig op de bank zitten. Ten minste, hij probeert het, want het lijkt wel alsof alles voor zijn ogen draait. Zijn ogen staan dof en hij staart vermoeid voor zich uit.
    Eigenlijk schrok ik zwaar toen hij begon te veranderen, ik dacht dat ik wat verkeerds had gedaan, maar toen ik erachter kwam dat het door de koude kwam, ontdeed ik alles snel.
    Hij zag er nu niet bepaald goed uit. Mijn instinct nam het van me over en bezorgd kroop ik naar hem toe, terwijl ik mijn handen op zijn wangen legde en even op zijn voorhoofd voelde. Hij was klam.
    “O mijn god, het spijt me, Philip, ik wist niet dat je zou veranderen!” Beschaamd, en met een lichtrode blos op mijn wangen, keek ik naar de grond. “En eigenlijk wist ik ook niet dat je een wolf was… Je bent wel een mooie…” Ik schudde mijn hoofd alsof ik iets stoms had gezegd en hield me toen weer met zijn gezondheid bezig.
    “Gaat het wel met je?” Mijn handen lagen nu nog op zijn wangen en ik had niet in de gaten dat ik best dichtbij hem zat, iets waar ik meestal erg nerveus van werd bij jongens.

    [Omgg... Poor Philip <3]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    "Ik vroeg alleen maar of je wist waar Nathan was," Zucht ze.
    Tuurlijk, alleen vragen. Dat woord kent geen enkele Caligas. Ze zoeken altijd ruzie.
    "En ik kan er ook niks aan doen dat jij en Feline soms net een stelletje lijken,"
    Ik zucht kort. "Tuurlijk. Sinds wanneer kan je niet meer normaal met een meisje praten? Ik kan er niks aandoen dat jij alle jongens van Caligas al gehad heb,"

    Philip Wayne Parker.

    Celeste kruipt naar me toe en legt haar handen eerst op mijn wangen en daarna op mijn voorhoofd.
    Oh, nee. Niet weer zo'n bezorgd type. Krijgen we dat weer.
    "O mijn god, het spijt me, Philip, ik wist niet dat je zou veranderen!" Roept ze uit.
    Ik wendt mijn hoofd af en kijk haar aan. Haar wangen zijn licht gekleurd.
    Ze kijkt naar de grond. "En eigenlijk wist ik ook niet dat je een wolf was… Je bent wel een mooie…"
    "Dankje," Mompel ik, terwijl mijn hartslag versnelt is en mijn ademhaling is verhoogt.
    "Gaat het wel met je?"
    Ik knipper langzaam met mijn ogen en probeer het draaien te stoppen.
    "Gaat wel," Mompel ik, terwijl ik mijn ogen sluit en in de bank ga liggen. Mijn hoofd kantel ik naar achter en ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen.

    [Ik ga zo offline, maar ik kom terug op mijn telefoon. ;)]

    Aurora 'Aury' Ember Montgomery
    'Tuurlijk. Sinds wanneer kan je niet meer normaal met een meisje praten? Ik kan er niks aandoen dat jij alle jongens van Caligas al gehad heb,'
    Ik kijk hem verontwaardigd aan en druk hem tegen de muur.
    'Daar is helemaal niks van waar,' sis ik. 'Dat die andere zo zijn wil nog niet zeggen dat ik ook zo ben,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Celeste Jade Fox
    “Dankje,” mompelde hij, en hij knippert even langzaam met zijn ogen.
    “Gaat wel,” Hij sloot zijn ogen en ging op de bank liggen, waarna hij zijn hoofd naar achter kantelt. Maar ik kan niets anders doen dan normaal rechtop op de bank te gaan zitten en mijn handen op mijn knieën te leggen. Ik moest ergens anders naar kijken, want ik was ook zo lekker bezig.
    Oh wacht – waarom kon mij dit eigenlijk schelen? Het was een jongen, een Caligas bovendien. Dus waarom zou ik me überhaupt zorgen over hem maken?
    Ik haalde diep adem en keek hem toen weer zonder de bezorgde blik aan. Nu hij zijn ogen dicht had, had ik alle tijd om hem normaal te ‘bekijken’. Door zijn shirt heen, zie je al gemakkelijk dat hij gespierd is, hij is ietwat getint en hij heeft een mooi gezichtje. Logisch dat die meiden dan achter hem aan zitten, dacht ik sarcastisch terwijl ik even mijn ogen rolde en weer ergens anders naar keek.
    Weer voelde ik me ongemakkelijk en ik kon er niets aan doen.
    “Kan ik wat voor je doen?” Dit keer had ik mijn normale toon weer gekregen, maar hij mocht heus wel weten dat ik geschrokken was, hoor. Dit maak je ook niet bepaald elke dag mee.

    [Is goed, gehe ^^]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Jerry.

    Ze drukt ze tegen de muur en kijkt me aan.
    Ik kan makkelijk ontsnappen, maar dit begint grappig te worden.
    "Daar is helemaal niks van waar, Zegt ze. "Dat die andere zo zijn, wil niet zeggen dat ik ook zo ben,"
    Ik kijk haar aan, recht in haar ogen. "Oh nee?" Mompel ik. "Je zit toch niet voor niks bij de Caligas, beter bekend als de players?"

    Aurora 'Aury' Ember Montgomery
    Jerry kijkt me recht in mijn ogen. 'Oh nee?' mompelt hij. 'Je zit toch niet voor niks bij de Caligas, beter bekend als de players?'
    'Dus je denkt dat de players naar Calligas gaan?' grinnik ik. 'Okee, er zitten veel players in Calligas maar dat wil nog niet zeggen dat er geen players in Leonim zitten,' zeg ik.
    Ik zucht even en laat hem dan weer los.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Philip.

    Ondanks dat ik mijn ogen dicht heb, merk ik dat Celeste even gaat verzitten. Ze kruipt een stukje bij me vandaan.
    Ik heb nu mijn ogen dicht, maar ik heb het gevoel dat ik nog steeds in een achtbaan zit. Mijn hoofd tolt en mijn hartslag krijg ik niet normaal.
    Voorzichtig open ik mijn ogen. Het draaien is verdwenen, maar ik voel me nog steeds misselijk.
    "Kan ik iets voor je doen?"
    Ik schud mijn hoofd. Ik hoef geen hulp van een Leonim, die kunnen enkel alles verpesten. Nou, in ieder geval heeft ze mijn dag wel verpest. Stomme trut.
    Ik ga rechtop in de bank zitten en kijk van Celeste, naar de grote boekenkasten.