[RPG] Crescendo High || O7 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 14:25 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Maegan Cassidy Fox
‘Ze was al gebroken. Nana was al gebroken, ik weet alleen niet waarom. Iedere keer als ik probeerde haar te helpen trok ze weer een muur rond zich heen en duwde me weg.’
Waren jongens nou serieus zo dom als ze leken of doen ze dat expres om aandacht te krijgen? Nou, dan was het Amen prima gelukt.
Ik keek toe hoe hij tegen de muur aan ging zitten, maar dat was degene tegenover mij, en er lag nu genoeg ruimte tussen ons. Mijn ogen liet ik over hem heen zag en in zijn ogen zag ik vermoeidheid, hij had gehuild en toen bracht dat de herinnering weer omhoog. Hij vind haar speciaal, en hij kon er niets aan doen.
‘Dus ja. Als ze liever bij de Dwayne is, moet ze dat zelf weten. Mij kan het niets schelen.’ Spottend liet ik een gegrinnik uit mijn rode lippen horen, en terwijl ik opstond en mijn armen over elkaar deed, keek ik hem nog steeds spottend en uitdagend aan. ‘Ben je nou zo stom, Amen?’ Ja, het gedeelte dat mannen haat is in me naar boven gekomen.
‘Ze duwt je weg, omdat ze je niet uit haar leven wilt.’ And I should know, for gods sake. Ik heb het zo vaak gedaan dat ik er gek van werd, maar ditmaal boeide het mij niet. Ik liet het dit keer niet zien. ‘Als ze gebroken is, zou je moeten snappen dat ze haar onzekerheden heeft. En dan zeg jij lekker dat ze weg mag gaan uit jou leven? Great job, Romeo!’ Ik liep langzaam en dreigend naar hem toe en boog me voorover. ‘Het kan jou wel schelen, want anders zou je, je mooie traantjes niet aan haar besteed hebben.’ Grinnikte ik weer spottend en liet mijn nagel langs zijn wang gaan.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

Ik voelde hoe haar handen onder mijn shirt gingen en mijn buik aan het betasten waren.
Voorzichtig rolde ik ons op onze zij en en liet mijn lippen niet los van de hare.
Mijn handen gleden een stukje naar beneden en bleven net boven haar kont rusten.
Wanneer ze met haar tong over mijn onderlip ging, beet ik speels, maar zachtjes in haar onderlip en grijnsde.
Pas toen besefte ik wat ik eigenlijk aan het doen was en greep naar haar polsen.
"Nana, misschien is dit geen goed idee." Fluisterde ik en ademde zwaar. "Ik wil niet dat je er spijt van gaat krijgen."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
Zijn lippen voelden wat ruwer dan die van Amen, maar ik probeerde ze niet meer te vergelijken en hield me dus alleen bezig met Dwayne.
Dwayne. Dwayne. Dwayne. Dwayne. Dwayne. Dwayne.
Ja, dat zou me wel lukken. Zeker toen hij me speels, maar zachtjes in mijn onderlip beet en grijnsde. Ik voelde zijn handen net boven mijn kont rusten en mijn adem stokte in mijn keel. Adem, Nana, Adem.
“Nana, misschien is dit geen goed idee. Ik wil niet dat je er spijt van gaat krijgen.” Fluisterde hij en ademde zwaar, terwijl hij mijn polsen vasthad, maar ik trok ze los en keek hem aan met een zekere zachte blik.
“Dwayne, ik krijg er geen spijt van. Anders zou ik allang gestopt zijn, ik moest Amen niet achter zijn reet aan lopen. Hij doet me alleen maar pijn, dat heb je zelf toch ook gezegd?”
Ik wist niet meer wat ik hiervan moest denken. Ik snapte jongens niet meer. Wat wilde hij nou? Ik wist dat hij me probeerde te beschermen, maar ik wilde dit echt.
Right? Ja, echt. Amen kon de pot op.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amen Raphael Elyon

‘Ben je nou zo stom, Amen? Ze duwt je weg, omdat ze je niet uit haar leven wilt. Als ze gebroken is, zou je moeten snappen dat ze haar onzekerheden heeft. En dan zeg jij lekker dat ze weg mag gaan uit jou leven? Great job, Romeo! Het kan jou wel schelen, want anders zou je, je mooie traantjes niet aan haar besteed hebben.’
Oh, ja want dat is echt zó logisch. Geen wonder dat ik het zelf niet snapte, wat een briljante ingeving.
‘Ja, dat is echt zeer logisch,’ snauw ik geïrriteerd, waarna ik haar hand van mijn gezicht wegduw en opsta. Wat is haar probleem eigenlijk. ‘ik zie trouwens niet was het jou aangaat, Maegan. Wat voor Nana voe-‘
Kut. Denk voordat je dingen zegt, idioot. Ik sloot even mijn ogen in frustratie. Nu moet ik de zin wel doorzetten. ‘Wat ik voor Nana voel… Gaat jou niets aan.’ Vooral omdat ik het zelf niet begrijp. Tranen prikken weer achter mijn gesloten oogleden. Stomme idioot dat je bent. Diep blijven ademhalen.
‘okay, best,’ snauw ik vervolgens. ‘Ja, ze is speciaal voor me. Nee, nee ik heb geen flauw idee waarom, okay? Driekwart van de tijd snap ik mijn eigen emoties verdomme niet, laat staan die van haar!’ Het is de eerste keer in eeuwen dat ik echt mijn stem verluid. Normaal als ik kwaad word, word mijn stem koud en kil. Ik open mijn ogen weer nu ik de tranen heb terug gedrongen.
‘Ben je nu blij?’

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Maegan Cassidy Fox
‘Ja, eigenlijk ben ik wel blij, ja,’ antwoordde ik op uitdagend op zijn vraag.
‘Aw, wat lief dat je wat voor haar voelt.’ Grinnikte ik, terwijl ik dat eigenlijk al wist. Hij bevestigde het alleen maar toen hij zijn mond voorbij praatte en mijn hand van hem wegduwde.
‘Maar als je even nadenkt, is het inderdaad logisch. Ze duwt je weg, omdat ze bang is dat je uit haar leven verdwijnt. Denk eraan als een soort van… spel…’ Grijnsde ik groot en terwijl ik dit zei, kantelde ik mijn hoofd ietwat schuin. ‘Zo kan ze kijken wie er om haar geeft en wie niet. Ze wilt geen pijn meer.’ Er gleed een katachtige grijns op mijn rode lippen, dezelfde die ik had gehad na de kus met Amen. ‘Op dit moment denkt ze zeker dat jij niet om haar geeft en Dwayne wel.’
Vermakelijk likte ik over mijn lippen en schudde toen mijn hoofd, waarna ik hem weer normaal aankeek. ‘Wil je haar nu nog steeds niet in je leven?’
Mijn stem klonk weer dodelijk en in mijn donkere ogen lag dezelfde blik.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amen Raphael Elyon
Ja, eigenlijk ben ik wel blij, ja. Aww, wat lief dat je wat voor haar voelt. Maar als je even nadenkt, is het inderdaad logisch. Ze duwt je weg, omdat ze bang is dat je uit haar leven verdwijnt. Denk eraan als een soort van… spel… Zo kan ze kijken wie er om haar geeft en wie niet. Ze wilt geen pijn meer. Op dit moment denkt ze zeker dat jij niet om haar geeft en Dwayne wel. Wil je haar nu nog steeds niet in je leven?’
Jezus dit mens is vermoeiend. Ik rol met mijn ogen. Mijn handen trillen weer en in mijn maag ligt dat koude, misselijke gevoel weer. Ik wil Nana wel in mijn leven. Maar de gevoelens die ze meebracht waren te veel. Ik had plots de grote drang om haar op te zoeken, om weer met haar te praten. Vermoeid schud ik mijn hoofd en leun ik tegen de muur.
‘Wat gaat het jou aan?’

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Maegan Cassidy Fox
‘Wat gaat het jou aan?’
Ik haalde mijn schouders levenloos omhoog. ‘Niets.’ Vertelde ik hem eerlijk, terwijl ik hem met een bepaalde blik aankeek.
‘Maar ik weet hoe zij zich voelt. Gebroken, bang dat niemand haar snapt, haar begrijpt. Niemand die bij haar blijft.’ Ja, ik wist precies hoe zij zich voelde. Mijn vader die ons achterliet als oud vuil, waarschijnlijk had hij nog een vrouw ook. Die verdomde klootzak.
‘Ze is speciaal voor je,’ Mijn stem werd met de minuut stiller en voor het eerst keek ik van Amen weg. ‘Als je haar uit je leven laat, kom je misschien nooit meer iemand zoals Nana tegen.’ Ik schudde mijn hoofd, maar draaide me toen om en liep naar mijn tas, waar ik de alcohol weer uithaalde.
‘Fuck, this asks for a drink.’ Ik zette de fles tegen mijn lippen en nam een paar gulzige slokken, waarna ik weer tegen de muur aan ging zitten.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[ik moet gaan, avondje met amy ^^
Ik zie wel of ik nog reageer, anders zie ik jullie morgen!]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Escritura schreef:
[ik moet gaan, avondje met amy ^^
Ik zie wel of ik nog reageer, anders zie ik jullie morgen!]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nevil Hamilton
"Dankje," zei ze glimlachend. "Zit je hier eigenlijk al lang op school?"
Ik zag de blosjes op haar wangen, cute.
"Al sinds mijn veertiende. Hoelang teken je al?" vroeg ik nieuwsgierig.
Zelf tekende ik al jaren. Ik had het mezelf aangeleerd, en ik bleek er talent voor te hebben.

Me so good.

Isabelle Lilou Rousseau
'Al sinds mijn veertiende,' antwoordt hij. 'Hoelang teken je al?' vraagt hij daarna.
Ik bijt op mijn onderlip en denk even na. 'Eh, ik denk gewoon al sinds ik klein ben,' antwoord ik glimlachend. 'Alleen waren mijn tekeningen toen echt verschrikkelijk,' voeg ik er lachend aan toe. 'Jeweetwel, gewoon van die simpele poppetjes die bestaan uit een paar streepjes en veel te grote handen,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nevil Hamilton
Ze beet op haar onderlip. Alweer vond ik haar enorm schattig.
"Jeweetwel, gewoon van die simpele poppetjes die bestaan uit een paar streepjes en veel te grote handen," zei ze lachend.
Ik lachte met haar mee.
"Zó herkenbaar. En altijd de zon tekenen met een smiley in de hoek van je papier.."
Ik was begonnen met het tekenen van een zon. Toen was ik waarschijnlijk twee of drie jaar. Ik had hem aan mijn moeder gegeven voor moederdag. Ze vond het gewéldig. Ik lachte mijn witte tanden bloot naar Isabelle.
"Jammer genoeg moest ik maar eens naar mijn les gaan. Als je een rondleiding wilt, I volunteer!"
Ik gaf haar twee zoenen op haar wangen, want voor zover ik wist deden ze dat in Frankrijk.
"Au revoir, mon amie," zei ik en ik verliet het tekenlokaal op weg naar het grasveld waar ik moest gaan hardlopen.

Me so good.

Isabelle Lilou Rousseau
'Zó herkenbaar. En altijd de zon tekenen met een smiley in de hoek van je papier.' zegt Nevil.
Ik knik lachend. 'Precies,' grinnik ik.
'Jammer genoeg moest ik maar eens naar mijn les gaan. Als je een rondleiding wilt, I volunteer!' zegt hij dan waarna hij op z'n Frans twee zoenen op mijn wangen geeft.
Ik vervloek me zelf als ik merk dat mijn wangen weer warm worden.
'Au revoir, mon amie,' zegt hij nog waarna hij wegloopt.
'Au revoir,' zeg ik nog en ik zucht zachtjes. Ik pak mijn rooster erbij en kreun even als ik zie dat ik wiskunde heb. Als ik mijn tas weer heb opgepakt en mijn tekenblok er in heb gedaan loop ik richting het lokaal.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik zet het wel even hier neer...
Vergeten jullie niet te reageren?
Ik voel me nu best wel een zeikerd.]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Oké, ik verklaar dit topic dood. -,-
Niemand heeft er blijkbaar meer zin in…

Quiet the mind, and the soul will speak.