• © Copyright Dracy
    Nr 51________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson.

    [ bericht aangepast op 30 maart 2012 - 20:22 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Again, I'm so sorry.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Arion

    Ik lach wanneer ze me een mep geeft. Veel voel ik er niet van.
    "Doe dat nooit meer, dat was echt eng. En ik bedoelde dat je bijna een even hoge aaibaarheidsfactor hebt, en van die mooie ogen, en je ziet er zo lief uit..."
    Ik kijk haar vragend aan.
    "Wat mag ik niet meer doen? Dit?" zeg ik met een grijns terwijl ik net hetzelfde trucje als daarnet uithaal. Wanneer ik haar weer helemaal opgetild heb geef ik haar een klein kusje. "Ik mag er dan wel lief uitzien, maar schijn bedriegt," grinnik ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Isabelle

    "Wie, noem namen." Zeg ik tegen Lilly en kijk haar weer aan.
    "Ik wil je helpen." Zeg ik en leg mijn hand op haar schouder.

    Kyle

    "Hmmmm, nog vijf minuutjes. Ik leid je wel af."
    Zegt Irial en drukt een paar kusjes op mijn lippen. Ik zie hem grijnzen.
    Ik schud mijn hoofd langzaam en grinnik.
    "Neen, helpt niet." Zeg ik en kijk hem aan.

    [@Elise; Okee, we kunnen er verandering in brengen?]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Mary

    "Wat mag ik niet meer doen? Dit?"
    Ik gil weer en klamp me aan hem vast. Bang kijk ik hem aan.
    "A-alsjeblieft, Arion. Doe dat nooit meer."
    "Ik mag er dan wel lief uitzien, maar schijn bedriegt."
    Ik bijt op mijn lip, leg mijn armen steviger om zijn hals en sla mijn ogen neer.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Irial

    Kyle schudt zijn hoofd en grinnikt.
    "Neen, helpt niet."
    Ik trek een overdreven pruillip en kruip dichter tegen hem aan. Om hem te proberen overtuigen streel ik met mijn vingertoppen over zijn arm.
    "Toooeeee?" smeek ik liefjes terwijl ik alvast de dekens verder over ons heen trek.

    [Ja maar tegelijk vind ik ze ook zo schattig samen, en het zou nogal vreemd zijn als ze plots afstand willen of ruzie gaan maken gezien dat niet echt in Kyle's karakter ligt en Irial het niet zou willen.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Kyle

    "Toooeeee?" Smeekt Irial terwijl hij met zijn vingertoppen over mijn arm gaat en de dekens verder over ons heen trekt.
    Ik denk na.
    "Alleen als je een héle goede reden hebt." Zeg ik zachtjes en kijk hem grijnzend aan.

    [Ja das waar, das wel raar. Máááár, we kunnen ook doen dat anders Kyle's pa het niet goed vind dat Irial blijft slapen en dat Kyle thuis moet blijven...]


    Ich liebe dich 27.12.23

    [Morgen reageer ik weer, ik ga nu slapen. Ik denk ondertussen wel even na over hoe we het een twist kunnen geven, al is het wel een goed idee.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Okee, slaap lekker. : )]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Michael

    Mijn hand bonkt verschrikkelijk.
    "Zal ik je even alleen laten, een ommetje maken?"
    Ik mompel iets instemmends en kijk met een pijnlijk gezicht naar mijn hand. Dit moet ik toch eens gaan afleren. Zuchtend ga ik op het aanrecht zitten met mijn gezicht gericht op buiten. Het is heerlijk weer, bijna perfect. De woede van binnen heeft plaats gemaakt voor verdriet. Eigenlijk zou ik op dit moment niets liever willen dan terug gaan naar mijn familie maar dat, dat voelt als verraad tegenover Charlotte. Ik weet wel dat ze het goed vindt maar ik vind het niet goed. Zachtjes zucht ik en volg met mijn hand de lijnen van mijn littekens.

    [Ik probeer wel wat te verzinnen. We doen toch niets meer op school.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "A-alsjeblieft, Arion. Doe dat nooit meer."
    Mary bijt op haar lip en neemt me steviger vast terwijl ze haar ogen neerslaat. Ik geef een kusje op haar voorhoofd.
    "Hoeveel keer moet ik nog het zinnetje "and I'll never let you fall" zingen voor je me gelooft?" fluister ik met een kleine glimlach.
    Voor de zekerheid zet ik haar weer veilig met beide voetjes op de grond.

    Irial

    "Alleen als je een héle goede reden hebt," zegt Kyle met een grijns.
    Ik grinnik en rol met mijn ogen. Dan kijk ik hem vertederend aan.
    "Omdat ik van je hou?" probeer ik. "En omdat jij van mij houdt?"
    Ik druk een kusje net aan zijn mondhoek om hem dan weer zo lief mogelijk aan te kijken.

    Charlotte

    Michael mompelt iets dat ik maar als "ja" opvat. Hij staart naar zijn handen. Een deel van me wil naar hem toe rennen om te kijken of er niks ernstigs is met zijn hand, een ander deel zegt me dat ik hem beter gerust laat. In tweestrijd blijf ik even staan.
    "Oké, tot straks," zucht ik zachtjes.
    Ik wandel het huis uit en trek de deur voorzichtig achter me toe. Eenmaal buiten heb ik niet meteen een idee waar ik naartoe kan en wil. Uiteindelijk begin ik maar gewoon op mijn gevoel af een richting uit te slenteren. Ik staar naar de grond, diep in gedachten verzonken. Waarom heb ik het gevoel dat ik hem elke minuut steeds weer een beetje kwijt raak? Dat ik hem met elke letter die ik uitspreek bij me wegjaag terwijl ik net het tegenovergestelde effect wil bekomen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Kyle

    "Omdat ik van je hou. En omdat jij van mij houd?" Zegt hij waarna hij me net op mijn mondhoek kust en me dan lief aankijkt.
    "Whah, het kan ermee door." Zeg ik zacht lachend en kijk Irial aan.
    Het is zo leuk hoe hij nu kijkt.
    "Fotocamera!" Roep ik en lach dan eventjes, ik druk een snel kusje op zijn mond, en laat dan mijn hand over zijn bovenarm gaan.

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:18 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Michael

    Ik zucht diep als ik de voordeur hoor dichtvallen. De stilte klinkt geruststellend in mijn oren. Ik haal mijn handen door mijn haren en sluit even mijn ogen. Wil ik dit eigenlijk nog wel? Steeds moeite doen maar me toch verjaagd voelen. Wat wil ik hiermee eigenlijk bereiken? Ik hou van Charlotte maar zelf wil ik ook gelukkig zijn. Ik laat mijn hoofd weer op mijn handen rusten en kijk levenloos voor me uit, naar de tuin. Waarom zou ik dit voortzetten?


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Irial

    "Whah, het kan ermee door. Fotocamera!"
    Kyle lacht en geeft me een kusje terwijl zijn hand over mijn arm gaat. Ik glimlach kleintjes.
    "Niet iedereen kan zo schattig zijn als jij, niet?" grinnik ik.
    Ondertussen krijg ik toch maar mooi mijn zin en blijven we nog even liggen. Ik begin te denken dat het ondertussen nogal onmogelijk moet worden om nog aan tickets te raken voor de wedstrijd voor vandaag tot ik besef dat ik een achternaam heb die nog wel eens wat deuren laat open gaan. Ik haat het om dit te moeten doen, maar als ik de keuze heb dan sta ik toch liever op een goed blaadje bij de vader van Kyle.

    Charlotte

    Hoewel het in mijn gedachten druk is, voel ik me leeg vanbinnen. Ik heb geen idee wat er te gebeuren staat en hoewel ik Michael niet kwijt wil weet ik niet hoe het verder moet. Ik ben niet dom, ik weet dat hij zijn familie mist. En een onmens ben ik ook niet, ik wil niet tussen hem en zijn familie staan. Alleen kan ik zelf ook niet zonder hem. Mijn voeten volgen het spoor van een bekende weg. Ik loop door een poort heen en al snel ben ik omringd door zerken. Ik blijf wandelen tot ik bij degene uitkom die ik al zo lang niet meer bezocht heb. Mijn ouders rusten hier. Ik laat me op het gras voor de stenen neervallen en staar voor me uit. Voor ik het weet stromen er tranen over mijn wangen.
    "Jullie hebben alles verpest!" schreeuw ik radeloos, naar mijn ouders die me niet kunnen horen. "Waarom konden jullie niet uitkijken in die stomme auto!"
    Ik krul me in een bolletje op en wacht tot de pijn weg gaat.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Rajah schreef:
    Donna

    "En dat waardeer ik."
    Ik voel zijn lippen weer op de mijne. Zachtjes giechel ik en ik vlei mezelf tegen hem aan. Onze vingers verstrengel ik met elkaar en kijk hem gelukkig aan.


    Jeremy

    Ik moet lachen wanneer ze giechelt en zich tegen me aanvleit. Zacht knijp ik in haar hand, en wanneer ik haar gelukkige blik zie, voel ik me hetzelfde.
    "Hmm, Donna, je bent echt geweldig," zucht ik zacht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Mary

    "Hoeveel keer moet ik nog het zinnetje "and I'll never let you fall" zingen voor je me gelooft?"
    Ik kijk hem dankbaar aan wanneer hij me op de grond zet, en lach even.
    "Ik geloof je wel, echt waar, maar de zwaartekracht is sterker dan je denkt.."
    Grinnikend druk ik een kusje op zijn lippen en leg mijn armen om zijn hals. Ik laat deze jongen nooit meer gaan, of toch niet in de nabije toekomst, hij maakt me veel te gelukkig.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.