• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    "Nog niet zo lang eigenlijk." bekende ik. "Ik ben hier ook nog niet zo lang, normaal trek ik rond, maar nu... Voor de eerste keer heb ik een reden om te blijven." ik haalde mijn schouders op.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Theo
    'En ik denk dat ik wel weet welke reden je hebt,' zei ik. 'Een meisje?' Liefde maakte blind en het deed verschrikkelijk veel pijn.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Misschien." mompelde ik geheimzinnig.
    "Maar waar heb je haar eigenlijk voor nodig?" vroeg ik nieuwsgierig.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Theo
    'Ik wilde haar gewoon even spreken,' zei ik. Ik keek naar Nathan. 'Het is moeilijk uit te leggen.' Ik zuchtte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik keek hem even aan, maar zocht toen verder naar Stephanie.
    "Ik dacht dat iedereen die ze van vroeger kende dood was." antwoorde ik, maar toen zag ik haar net de markt binnen lopen.
    "Hé, daar is ze."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Theo
    Ik keek op en zag een meisje staan. Ze leek precies op de Stephanie die ik me herinnerde maar dan groter en ouder. 'Stephanie!' riep ik.


    Stephanie Norems
    Vermoeid liep ik de markt binnen. Het was nog een hele toch om hier te komen en het liefste wat ik wilde doen was zitten en uitrusten.
    'Stephanie!' klonk het opeens. Ik keek zoekend om me heen en zag Nathan staan met een maar al te bekende man naast hem. Mijn mond zakte vol verbazing open en ik liep op een snel tempo naar het tweetal toe.
    'Theo?' vroeg ik verbaasd. De man knikte en ik glimlachte breed. Ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf hem een knuffel.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik keek ze van een afstandje aan en zette een stapje achteruit zodat ze wat privacy hadden. Ik vond het wel leuk om Stephanie zo te zien. Niet afstandig, kwaad of wat dan ook. Ze leek even een gewoon iemand, geen wees, geen persoon die al veel te veel dingen had meegemaakt.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Wat doe je hier?' vroeg ik aan Theo. Hij glimlachte.
    'Ik kwam je iets vragen maar dat kan hier even niet.' Ik knikte begrijpend. Ik keek even naar Nathan en glimlachte naar hem daarna wenkte ik hem.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik was blij dat ze me erbij wou betrekken. Ik glimlachte terug en volgde hen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Theo keek even naar Nathan en knikte. 'Jullie kennen elkaar blijkbaar,' zei ik om een gesprek te beginnen. Ik keek het tweetal vragend aan.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Hij vond je nergens en is bij mij komen vragen waar je was." glimlachte ik. "En we hebben wat gebabbeld."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte begrijpend. 'Theo was altijd een vriend van mijn ouders,' vertelde ik Nathan. 'Hij is een soort als een tweede vader door me.' Ik keek even naar Theo.


    "Ignite, my love. Ignite."

    NaIkthan Sadler
    Ik knikte ten teken dat ik het begreep. Het verwonderde me eigenlijk dat ze dan niet bij hem was gebleven, wanneer haar ouders waren gestorven. Ik had helemaal niemand meer gehad.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Goed,' zei Theo toen we bij de bosrand waren aangekomen en niemand kon ons horen. 'Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Hebben jullie al gehoord dat er gezinnen plotseling verdwijnen?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Hei hoe toevallig!
    Dat was precie wat ik nodig had, ik wou net zelf die roddel laten verspreiden!

    Nathan Sadler
    Ik keek hem geschrokken aan.
    "Hoe?" vroeg ik verward.


    “To live will be an awfully big adventure.”