• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    "Dan mag je Alex dankbaar zijn, anders zou het waarschijnlijk nog een maand of twee geduurd hebben."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ik ben hem ook dankbaar,' zei ik gemeend. Natuurlijk was ik hem dankbaar, hij had me de pijn een beetje bespaard.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Zo, klaar."
    Ik schoof naar de hoek van de kamer waar ik het hout had gelegd en begon met het uitsnijden van de pijlen. Ik moest er nog veel maken en ik kon me maar beter haasten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Dankje,' mompelde ik. Ik stond op en rekte mezelf uit. 'Wil je nog wat drinken?' Ik ging zo slapen maar ik kon Nathan niet zonder iets achter laten. 'En een deken.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Nee, hoor. Het is goed." glimlachte ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Oké,' mompelde ik. 'Ik ben slapen. Tot morgen.' Met die woorden vertrok ik naar mijn kamer.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik werkte de hele nacht door. De hoop takken verdween en werd een hoop pijlen aan mijn andere kant. Ik gaapte veel, maar nu was ik bezig aan de laatste pijl. Ik sneed hem recht en gaapte opnieuw. Mijn ogen trilden van de inspanning die het koste om ze open te houden en ik voelde me doodmoe.
    "Even mijn ogen toedoen kan geen kwaad." mompelde ik. Ik rolde me op op de grond en binnen de twee seconden lag ik in slaap.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Weet even niks te zeggen ;$


    "Ignite, my love. Ignite."

    anders gwn wakker worden?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Kan. Anders gaan we nu even alleen verder met Spy want ik ben mijn kamer aan het opruimen dus dan heb ik niet zoveel tijd om te reageren.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik werd wakker door voetstappen, maar toen ik zag dat het de moeder van Alex was, sloot ik mijn ogen opnieuw. Binnen enkel seconden sliep ik weer.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    De volgende dag stond ik zoals gewoonlijk vroeg op. Gewond of niet, ik moest geld verdienen anders verhongerde alleen nog. Moeizaam, met veel pijn, stond ik op en liep ik naar buiten en wastte me daar met wat water. Gewoon om me wat frisser te voelen. Daarna begon ik mijn tocht naar de stad. Mijn moeder wist waar ik was en kon dat aan Alex en Nathan door geven. Zo konden ze me tenminste niet meer tegen houden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Van mij." "Nee, van mij." "Blijf eraf. Mamaaaaaaa."
    Ik kreunde. Blijkbaar waren de kinderen wakker. "Goedemorgen." grinnikte de moeder van Alex.
    "Morgen." mompelde ik slaapdronken terug. Ik keek door het raam en zag dat er al veel licht was.
    "Verdomme, straks ben ik mijn plekje kwijt." ik gooide snel mijn pijlen in mijn doos en wou al naar buiten lopen.
    "Blijf je vanavond eten?"
    "Euh... Ik wil niet tot last zijn."
    "Onzin, je bent altijd welkom. Ik maak wat voor jou mee."
    "Bedankt." glimlachte ik en ik rende bijna naar de markt. Ik wist nog net op tijd mijn plekje in te pakken.
    "Ja, sorry. Ik was eerst." bromde ik tegen een man die teleurgesteld voor me stond. Ik begon meteen met alles uit te pakken en te ordenen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Via een straat spelletje wist ik weer 50 euro te winnen. Als het zo door ging hadden we binnen de kortste keren genoeg geld voor nieuwe kleding voor de kleintjes.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik had nog maar net alles uitgepakt toen de menigte op me af kwam. Blijkbaar was het nieuws over mijn demonstratie met de nieuwe pijlen rond gegaan. Ik verkocht binnen het halfuur al mijn pijlen en schreef bestellingen op voor nieuwe.
    "Goed, ik zal zo snel mogelijk nieuwe maken." zei ik tegen de laatste klant en toen die afdroop liet ik me op de grond vallen.
    "Pfoe." blaasde ik. Dit zou een lange nacht worden.


    “To live will be an awfully big adventure.”