• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    "Ok." knikte ik, terwijl ik mijn opluchting probeerde te verbergen. Ik was blij dat ik de confrontatie met Theo nog even kon vermijden.
    "Ik ga snel nog wat pijlen maken en verkopen." glimlachte ik. "Vanavond bij het huis van Alex?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte. 'Ja, bij mijn oude huis,' mompelde ik. Ik knikte nog even naar Nathan en liep toen weg. Ik kon toe nog maar een ding denken. Ik. Moest. Pablo. Vinden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik ging in het bos snel nog een tiental pijlen maken en liep terug naar de markt. Mijn plaats was nog vrij en ik ging meteen zitten. Ik verkocht er meteen acht.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Eindelijk had ik Pablo gevonden. 'Pablo, ik heb je hulp nodig.' Pablo knikte en luisterde naar mijn verhaal en daarna mijn idee. Pablo knikte.
    'Daar zorg ik voor Steph. Dat beloof ik je.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    ik moet afwassen,
    bye (doeg)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik pakte in voordat ik mijn andere twee pijlen had verkocht. Ik had geen zin meer om te wachten. Ik ging mijn doos wegzetten in het huisje van Stephanie en liep daarna nog even door het bos. Misschien zou ik wel eens langs gaan bij Alex? Ik had toch niets anders te doen. Ik kwam net de bosrand uit toen ik een verdelger zag. De twinkeling van zijn banden in zijn zon hadden hem verraden. Ik liet me op de grond vallen en wou achteruit sluipen, zodat de schaduw van de bomen me beschermde, maar hij zag me al. Hij kwam met grote stappen naar me toe.
    "Jij ziet er verdacht uit jongen. Wat doe je hier?"
    Ik legde glimlachend mijn handen onder mijn kin. "Zonnen."
    Hij haalde zijn wenkbrauwen op. "Zo dicht bij de bosrand?"
    "Ik hou van het geluid van de vogeltjes en zo." loog ik.
    "En zo?" hij leek bijna vriendelijk.
    "Ja."
    "Wie probeer je hier iets wijs te maken?" vroeg hij plots scherp.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik praatte nog wat met Pablo. Hij wenste mij het beste. Afscheid nemen vond ik altijd al moeilijk.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik slikte. "Ik probeer niemand wat wijs te maken."
    "En wat zijn dat dan?" hij wees naar de pijlen die ik aan mijn broeksband had gehangen.
    "Pijlen." antwoordde ik.
    "Je hebt geen boog." hij nam de pijlen van me af en bekeek ze.
    "Hé, dat zijn die waar we de laatste tijd zo veel problemen mee hebben." Ongemerkt begon ik mijn dolk te trekken.
    "Ze missen bijna nooit, we zijn er al 5 man door verloren. Maak jij deze?" Hij keek me strak aan.
    "Nee, ik..." begon ik, maar hij liet me niet uitspreken.
    "Ik zal je moeten arresteren."
    "Nee!" Ik zei het op zo een ferme toon dat hij bleef staan.
    "Wat?" vroeg hij dreigend.
    "Als jij me aanraakt, sta ik niet in voor de gevolgen." waarschuwde ik hem.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep de markt uit en zag Nathan praten met een verdelger. Ik was vreselijk nieuwsgierig naar wat ze zeiden dus klom ik in de dicht bijzijnde boom en sprong toen van boom naar boom totdat ik bij de boom kwam boven het tweetal. Zij konden mij niet zien, ik hun wel.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Jij kleine- Wie denk jij wel dat je bent?"
    Ik keek hem strak aan. "Blijf van me af." gromde ik bijna. Hij leek plots de dolk in mijn handen te zien.
    "Als je het hard wil spelen." bromde hij. Hij haalde een soort lange dolk tevoorschijn. Het leek iets te midden tussen een zwaard en een dolk. Zonder waarschuwing viel hij me aan. Ik probeerde de aanval met mijn dolk op te vangen, maar deze man was sterk en ik was uitgemergeld. Mijn greep op mijn dolk loste en hij vloog weg.
    "En nu, hé, kleintje?" vroeg hij grinnikend, waarna hij op me af kwam. Ik zag hoe hij iets anders uit mijn zak haalde. Het was een soort van bommetje. Ik kende dat soort dingen. Hij kon er niets mee doen, behalve me afleiden misschien. Ik schoot naar voren en probeerde zijn benen weg te schoppen. Het lukte niet helemaal, maar hij struikelde wel een beetje. Waardoor het bommetje dat hij vast had van richting veranderde. Het kwam nu recht op mijn gezicht af. Het explodeerde en ik vloog met een grote boog naar achter.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek geschrokken naar het gevecht dat zich onder me bestond. Ik pakte mijn pijl en boog uit mijn tas en richtte de pijl. Helaas stond de bewaker er niet goed voor en kon ik hem niet raak schieten.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    De ontploffing had mijn hele wereld zwart gemaakt. Ik hoorde alleen een piep-geluidje en ik zag helemaal niets, ook al waren mijn ogen open. Ik ging rechtstaan. Ik moest me verdedigen, maar viel vrijwel meteen weer op de grond.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik hield de verdelger scherp onder schot. Hij deed een stap naar Nathan toe. Ik schoot de pijl, die doorboorde zijn rug. Hij gilde het uit van de pijn.

    [ bericht aangepast op 9 april 2012 - 19:49 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik voelde me verward en gedesoriënteerd. Het gepiep in mijn oren verminderde en ik hoorde vanuit de verte enkele geluiden, maar het bleef zwart voor mijn ogen. In paniek grabbelde ik om me heen. Ik voelde een boom en klemde me eraan vast, alsof hij het enige was dat ervoor zorgde dat ik mijn contact met deze wereld niet verloor.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    De verdelger keek boos om en ik trok nog een pijl. De verdelger bewoog opeens waardoor de pijl in zijn schouder kwam. Ik vloekte stilletjes en trok er nog een. Deze kwam er in zijn hart. Ik bleef even in mijn boom om te kijken of hij echt wel dood was.

    [ bericht aangepast op 9 april 2012 - 19:49 ]


    "Ignite, my love. Ignite."