• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Mijn gehoor begon stilletjes aan terug te werken, maar voor mijn ogen bleef het zwart. Ik had wel al gehoord van een tijdelijk blindheid na een explosie, maar het was toch anders als je het meemaakte. En hoe lang is tijdelijk? En wie zegt dat het wel tijdelijk is? Misschien is het voor altijd? Wat moet ik dan doen? Dan zie ik niets meer. Ik klampte me vast aan de boom een hoorde een takje breken. Nu mijn zicht weg was, hoorde ik alles veel beter. Ik hoorde het kleinste geluidje en dat maakte me meteen bang.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik schoot voor de veiligheid nog een pijl. Toen ik zeker wist dat de verdelger dood was sprong ik uit mijn boom.
    'Nathan?' vroeg ik. Hij hield een boom stevig vast en hij leek heel erg in paniek.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik hoorde mijn naam en herkende Stephanies stem. Mijn gehoor was weer normaal, maar ik zag nog steeds niets.
    "Stephanie?" vroeg ik verward en in paniek. "Waar ben je?" Ik voelde een kloppende pijn op mijn voorhoofd, waarschijnlijk door die ontploffing.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep voorzichting op hem af. 'Ik ben hier.' Voorzichtig legde ik mijn hand op zijn schouder. 'Gaat het wel?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik greep haar hand geschrokken vast.
    "Ik- Ik zie niets." stamelde ik. Ik knipperde met mijn ogen, maar het bleef even donker. "Ik ben blind!" riep ik wanhopig.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Rustig,' zei ik zacht. Ik pakte alle twee zijn handen beet. 'Kun je me uitleggen wat er precies gebeurd is?' Bezorgd keek ik naar Nathan.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik klampte me aan haar handen vast.
    "Ik kwam het bos uit en hij zag me. Hij- hij kwam op me af en vroeg wat ik er deed. Ik probeerde te liegen, maar hij zag mijn pijlen. Hij zei dat er al 5 verdelgers door die pijlen gestorven waren. Hij wou me arresteren, maar ik zei dat hij van me af moest blijven. Ik wou me verdedigen, maar hij sloeg mijn dolk uit mijn handen. Toen haalde hij dat bommetje boven. Ik kende het en wist dat hij me ermee wou afleiden. Ik schoot uit naar zijn benen, hij wankelde en dat bommetje kwam per ongeluk in mijn gezicht." besloot ik. Het klonk raar om mezelf zo te horen praten zonder dat ik zag wat er om me heen gebeurde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Rustig,' zei ik. 'Blijf rustig. Waar wil je heen? Mijn huis of het hutje?' Ik dacht na. Ik wist welk bommetje hij bedoelde en ik wist misschien iets om de gevolgen tegen te gaan. Maar daarvoor had ik niet de juiste spullen en het was niet het goede tijd van het jaar.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ik weet niet. Ik- ik weet niet." ik sloot mijn ogen wanhopig. Zo kon ik doen alsof het gewoon kwam omdat mijn ogen toe waren. Ik was niet blind, mijn ogen waren toe.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Zachtjes beet ik op mijn onderlip en dacht diep na. 'Nathan,' zei ik zacht. 'Wil je naar het hutje?' We konden niet buiten blijven staan. Dat was totaal niet slim. 'We kunnen hier niet buiten blijven.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik knikte. Het kon me niet echt schelen waar ze me naartoe nam, zolang ik maar weer kon zien. Ik kon mijn zicht niet kwijt zijn.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Kom maar,' zei ik en ik trok hem voorzichtig mee. 'Ik ga je de weg wijzen. Je moet me vertrouwen.' Ik kneep zachtjes in zijn handen. 'Vertrouw je me nog?' Ik snapte best dat hij me niet meer vertrouwde naar was er bij het water was gebeurd.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik knikte opnieuw. Zij was op dit moment de enige die ik zou vertrouwen. Ik liet me door haar lijden, maar liep wel duidelijk trager dan anders.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik leidde Nathan door de bomen heen en zei wanneer hij moest oppassen.
    'We zijn er bijna,' moedigde ik hem aan. Alleen nu kwamen we bij een stijl stuk. 'Pas op,' waarschuwde ik hem.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik zette voorzichtige, kleine stapjes en liet me door haar leiden.


    “To live will be an awfully big adventure.”