• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Vermoeid liep ik richting de markt toe. Ik had geen eten om te verkopen maar ik wilde gewoon praten met Pablo. Daarom liep ik naar de markt toe.


    Onbekende man
    Met grote passen zocht ik naar haar. Waar was ze nou? Iedereen zei dat ze hier was. Ik zag een jongen zitten (Nathan) en liep ten einde raad maar op hem af.
    'Mag ik je wat vragen?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik ging zuchtend rechtop zitten.
    "Vraag maar raak." glimlachte ik, maar ondertussen keek ik de man onderzoekend en wantrouwig aan. Hij was groot en gespierd. Iemand waar je geen ruzie mee wou zoeken.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man
    'Ik zoek naar een meisje van jouw leeftijd. Stephanie Norems is haar naam. Ongeveer zo groot.' Ik liet de lengte zien met mijn handen. 'Blond haar en groene ogen.' Ik keek naar jongen. 'Weet jij waar ze is?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Waarom heb je haar nodig?" vroeg ik achterdochtig. Hij had nu niet echt een aaibaar uiterlijk.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man
    'Ik wil even met haar praten. Ik zweer op mijn graf dat ik geen kwade bedoelingen met haar heb. Ze kent me, dat weet ik zeker.' Ik keek de jongen smekend aan. 'Vertel me alsjeblieft waar ze is en dat ze nog leeft.' Stephanie moest nog leven. Dat moest.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ze leeft nog, maar waar ze is... Als je haar echt kent weet je dat dat moeilijk te zeggen is. Ze schiet van hier naar daar. Nogal moeilijk te volgen en te doorgronden. Ze moet hier ergens rondlopen." Ik keek naar mijn kraam dat helemaal leeg was op mijn pronkstuk en wat dolken na. Ik gooide ze snel in mijn doos en pakte die op.
    "Je moet wel begrijpen dat ik je niet zomaar alleen naar haar toe laat gaan. Ik ken jou niet, dus weet ik niet of je te vertrouwen bent. Ik help je wel met zoeken." Bood ik aan, maar ik zou hem toch volgen als hij zou weigeren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man.
    'Dat begrijp ik,' knikte ik. Dat Stephanie nog leefde vond ik al geweldig nieuws. Ik wilde haar zo graag weer spreken. Kijken hoe ze is gegroeid en veranderd is.


    Stephanie Norems
    Ik bleef even uitrusten bij een boom. Het was moeilijk lopen als je pijn had. Ik haalde diep adem. 'Rustig,' mompelde ik in mezelf. 'Je bent er bijna.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik liep met de man door het kamp, zoekend naar Stephanie, maar ondertussen ook op mijn hoede voor zijn bewegingen.
    "Zo..." mompelde ik om de stilte te doorbreken. "Hoe ken je Stephanie?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man.
    Ik keek de jongen aan en glimlachte even. 'Ik ken Stephanie als sinds ze nog maar een baby was,' zei ik. 'Waarvan ken jij Stephanie?'


    Stephanie Norems
    Ik liep het dorp in. De sneeuw van gisteren werd vervangen door een lekker plezierig zonnetje dat me verwelkomde. De dag was redelijk goed begonnen en ik had vandaag niet zoveel te doen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik keek ongemakkelijk weg. Nou ja, ik had het mezelf aan gedaan. Moest ik zelf maar die vraag niet stellen.
    "Ze heeft me... geholpen." mompelde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man.
    Ik knikte. 'Alleen geholpen?' vroeg ik met een kleine glimlach. Mijn ogen speurde de omgeving af op zoek naar een glimp van het meisje die ik zocht. Ik vroeg me af of ze boos zou worden als ze me zag. Ik wist dat die kans aanwezig was.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Het is te zien hoe je helpen ziet. Een wond verzorgen... zorgen dat je iets te eten hebt... proberen je van een fobie af te helpen, maar het eigenlijk alleen erger maken... Ja, ze heeft me geholpen." besloot ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man.
    Ik grijnsde. 'Ja, dat klinkt wel als Stephanie,' grinnikte ik. 'Hoe heet jij trouwens? Als je het wilt vertellen natuurlijk, het hoeft niet.' Ik wilde de jongen niet verder in zijn schild duwen. Ik wilde hem geen pijn doen of hem iets aan doen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ik ben Nathan." antwoordde ik. Ik stak mijn hand naar de man uit en wachtte tot hij zijn naam zou zeggen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Onbekende man.
    'Theo,' stelde ik mezelf voor. Ik schudde zijn hand. 'Leuk je te ontmoeten.' Ik zweeg even. 'Dus jij bent een vriend van Step?'


    "Ignite, my love. Ignite."