Innocent Waters - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 21:48 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Chiara Miah Callisto Quorra
'Wat willen de dames drinken?' klonk al snel weer zo'n gladjakkerstem. Ik voelde de ogen van de jongen van Laurette naar mij glijden, maar ze gingen altijd weer terug naar mijn vriendin. Misschien kwam het door de gewillige, aangeschoten glans in haar ogen, maar naar mijn idee waren hun redenen duidelijk. Ik zou nooit kunnen worden vergeleken met Laurette.
'Een Cosmopolitan?' Laurette stootte me aan, ik reageerde met een geluidje dat zowel voor een ja als een nee door kon gaan.
Mijn ogen werden omlijst met lange, donkere wimpers, waar Laurette ook lichte smoky-eyes had aangebracht. Elke keer wanneer er iets langs kwam waarin ik mezelf zag, moest ik weer even wennen. Normaal gesproken droeg ik wel mascara, maar niet zoveel. En verder kwam ik niet qua make-up, en dat was ook niet nodig. Zonder mascara viel ik op, en met teveel ook.
Ik voelde hoe mijn blik naar de dansvloer werd getrokken, voelde een paar ogen op me branden. In eerste instantie wierp ik hem een geërgerde blik toe. Ik werd gek van die starende blikken in mijn richting, en dan moest je nog maar bedenken dat ze niet eens naar mij keken.
Toch keek ik weer even over mijn schouder, merkte toen het meisje op dat tegen hem aan stond te dansen.
Engerd.

"Do you believe monsters are born or made?"

Lol, dat mens op Damian's foto is the evil side of Chiara ='D

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi (OMG, die naam ga ik nooit uit m'n hoofd leren, waarom heb ik zo'n fucked up naam gekozen )

Er kwam een andere jongen naar ze toegelopen en het aangeschoten meisje reageerde daar meteen op. Het andere meisje leek het vrij weinig te kunnen interesseren, zo'n jongen die een drankje voor ze wilde kopen. Oké, dat ging dus niet werken. Maar ik kon vast wel iets anders proberen.
Het sletje waarmee ik aan het 'dansen' was, -haar naam was ik allang weer vergeten- had zich omgedraaid en wreef haar lichaam tegen me aan. Ik voelde haar natte lippen in mijn nek. Het was overduidelijk wat zij van me wilde, maar zo laag zou ik niet zinken. Zelden bracht ik één van die opgetutte kindjes mee naar huis. Zelden.
Ik zei haar dat ik even wat te drinken ging halen en verdween naar de bar. Met een plof kwam ik op de kruk naast het verveelde meisje terecht, bestelde een simpel biertje omdat ik even geen zin had en iets anders en keek met een scheve grijns opzij.
"Je ziet er niet echt uit alsof je het naar je zin hebt," lachte ik, als een vriendelijke jongeman. Ja vast.

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 22:58 ]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

[Haha, ze lijkt er ook nog wel een beetje op 8D]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Omdat 't sexy klinkt :'D
Hoe oud is meneer Damian S. Skodati eigenlijk?

Chiara Miah Callisto Quorra
In eerste instantie was ik verbaasd. Mijn katachtige, lichtgroene ogen wierpen een onwillekeurige blik over mijn schouder, naar Laurette. Nee, die stond met haar rug naar me toe met die jongen te praten. Diens vingers rustten nog op het cocktailglas dat hij half in mijn richting had geschoven, maar mijn intresse ervoor was net zo hoog als mijn intresse in de jongen die naast me was gaan zitten.
'Nu al helemaal niet meer, nee,' klonk mijn stem, waarna ik weer opkeek. Bedenkelijk trommelde ik met mijn nagels op de houten bar. Waarom had ik hier altijd last van? Waarom kon ik alles wat ik deed overdenken, behalve als er zo'n opmerkingen naar binnen schoot?
Maar ach, misschien was het was hij nodig had. Er waren waarschijnlijk weinig - of geen - meisjes die zich niet meteen op zijn schoot wierpen en hem persoonlijk naar de parkeerplaats reden voor een zogenaamd "vluggertje".
Achter zijn rug om stond het blonde meisje wat beteuterd op de dansvloer. De lichamen die om haar heen stonden merkte ze niet op. Haar doffe, bruine ogen hield ze vast gepind op de jongeman die naast me was gaan zitten.
Was zij nu zo wanhopig of zo aantrekkelijk? Voor haar, dan.

"Do you believe monsters are born or made?"

Pedoleeftijd. Maar hij is niet menselijk, hè? Laten we dan zeggen in demon-jaren 236 (random op 't toetsenbord geramd) en in mensenjaren 25. That okay?

Damian S. Skotadi

"Nu al helemaal niet meer, nee," antwoordde ze, voor ze ongeduldig met haar nagels op de bar tikte. Zo zo, ik had nog maar één zin gezegd en was al haast als vervelend bestempeld. En ik had niet eens een opmerking gemaakt over haar uiterlijk, wat vaak bij anderen wel werkte. Zoals bij die blonde bimbo - een begroeting door een kneepje in d'r kont was genoeg om haar de hele avond om me heen te laten zwerven. Goedkoop. Saai.
"Is het omdat je mij nu al vervelend vind, of omdat je niet van discotheken in het algemeen houdt?" vroeg ik terwijl ik een flinke slok van mijn biertje nam. "Ik ben Damian, trouwens. Damian Skotadi," stelde ik mezelf voor en ik stak mijn hand naar haar uit.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

236. Hmm. Yeah, it's okay *O*

Chiara Miah Callisto Quorra
Mijn blik schoot naar zijn uitgestoken hand, waarna ik wat achterdochtig opkeek naar zijn gezicht. Op zijn kaken was een waas te zien van een baard die hij niet had geschoren. Zijn ogen waren donker.
'Chiara,' noemde ik slechts een kwart van mijn volledige naam, nadat ik zijn hand kort had geschud. Lang genoeg om enigzins beleefd te zijn, kort genoeg om mijn desintresse te tonen.
'Ik ben van beiden geen fan. Niet van discotheken, en ik kan me niet indenken hoe ik een fan van jouw soort kan zijn.'
Onwillekeurig schoot mijn blik even opzij, om vervolgens weer bedenkelijk terug te gaan naar hem. Damian. Paste wel bij hem. Hoe oud was hij überhaupt? In de twintig? Ik wist niet wat hij aan het doen was - waarschijnlijk probeerde hij gewoon een gesprek uit -, maar wist hij hoe jong ik eigenlijk was?
Ondertussen was het blonde meisje "onopvallend" dichterbij gekomen, en toen ik dat opmerkte keek ze met een ruk weg. De hond van mijn grootvader - Pechó - leefde ook altijd onder het motto "als ik jou niet zie, zie jij mij ook niet".

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Haar hand raakte de mijne amper aan voor ze hem alweer terugtrok. Ze was een lastige, moest overduidelijk niets van mij hebben en dat maakte het des te leuker en interessanter voor mij. En het feit dat zij een echte schoonheid leek te zijn -niet opgedoft met zeven jagen make-up en kleding wat je geen kleding meer kon noemen- werkte ook goed mee.
"Ik ben van bieden geen fan. Niet van discotheken, en ik kan me niet indenken hoe ik een fan van jouw soort kan zijn," Ze keek onwillekeurig even weg en vervolgens weer terug. Het viel me op wat voor mooie kleur haar ogen hadden. Licht, helder en bijzonder groen.
"Mijn soort?" vroeg ik met een heldere lach. "Verklaar je nader."
Ik boorde mijn ogen in de hare en keek haar uitdagend aan. Toe maar, Chiara, vertel me maar waarom je me niet mag. Over een paar weken zullen we erom lachen als we 's ochtends wakker worden na een wilde nacht.
Eigenlijk was het verboden om al zo snel zulke gedachten en fantasieën over iemand te hebben die ik pas ontmoet had, maar bij haar kon ik het niet helpen. Ze leek me zo braaf. Maar dat kon ik wel veranderen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Een korte tel liet ik zijn ogen in die van mij boren. Lang genoeg om er dingen in te zien die ik niet kon plaatsen. Daarna scheurde ik onze blikken automatisch van elkaar los, streek onwillekeurig met een hand odor mijn zachte, glanzende lokken.
Ik vond jongens - mannen? - niet snel aantrekkelijk, of knap. Hij mocht dan hoogstens irritant zijn en een hoge pet van zich ophebben, hij mocht er wezen.
'Het feit dat dat dellerige kind achter bijna in je nek staat te hijgen en jij het niet merkt omdat je hier na vijf seconden tegen haar aan te hebben gereden naast mij zit, zegt denk ik wel genoeg.'
Ik wees even naar het meisje dat ik bedoelde, die meteen stilstond. Blijkbaar hadden haar door alcohol verwoeste, overgebleven hersencellen kunnen bedenken dat ik het over haar had. Tenminste, zo keek ze me wel aan. Haar make-up laag brak bijna onder de boze blik die ze me toewierp.
'Ik snap je overstap van haar naar mij ook niet echt, eerlijk gezegd.'

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Ik ben blij dat je haar zelf al zo bestempeld en daarmee je laatste vraag beantwoord," grinnik ik. Ze noemde het sletje -god, hoe heette ze nou? Iets met een S? Of was dat die brunette?- al dellerig en dan snapte ze niet waarom ik 'overstapte' naar haar.
"Ik ben al de hele avond op zoek naar een leuk, interessant meisje, maar dan mag ik in de tussentijd toch zeker wel wat plezier maken met de dames die daarvoor bedoeld zijn? Hoewel... dames..." voegde ik daar bedenkelijk aan toe bij één blik op de blonde tuthola. Die waren hier om hun bed voor de avond weer te vullen met een leuke vent. Helaas voor haar -Brianna, dat was het! Hoezo met een S?-, was ik niet die vent voor haar. Van m'n lang zal z'n leven niet.
"Wat is de lol van een discotheek als je de hele avond bij de bar zit?" Ik goot het laatste bodempje bier naar binnen, draaide me om zodat ik richting de dansvloer keek en liet mijn blik keurend over de dansende massa glijden.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Apart genoeg was het meisje gefocust genoeg om niet ver van ons vandaan aan de bar te gaan staan en "subtiel" met haar lange, helblonde haar te spelen. Met een zucht draaide ik me ervan weg, schudde mijn lange lokken uit mijn gezicht.
'Is jouw idee van een avondje uit niet het zoveelste naar alcohol meurende geval dat je maar al te graag aan haar nepnagels naar bed sleept? Nou,' Ik maakte een gebaar naar het meisje. 'daar staat ze voor je klaar.'
Zijn aandacht was echter alweer van zowel mij als het meisje gegaan. Hij liet zijn blik over de dansende massa gaan, waarna ik opeens een arm om mijn schouders voelde. Laurette's vrolijke ogen keken me opeens van erg dichtbij aan.
'Ik ga mee met hem naar de dansvloer, zo te zien vermaak je je wel even zonder mij!' gilde ze in mijn oor, om vervolgens een glimlachje naar Damian te werpen - als die het al zag, en niet ondertussen in gedachten weer tegen iemand anders op stond te rijden - en de jongen mee te sleuren naar de drukke mensenmassa.
Nu was ik dus alleen met hem. Fijn.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Ik had Brianna echt wel gezien, hoe ze vlakbij aan de bar kwam zitten en zichzelf zo verleidelijk mogen neer plantte. Sorry, zei ik verleidelijk? Ik bedoelde met haar nepborsten vooruit, kont naar achteren, een hand door haar haar en knipperende wimpers. Dat er mannen bestonden die zoiets echt sexy vonden kon ik me niet voorstellen.
"Nee hoor, dat is zeker geen vermaak," antwoordde ik. Er was een swingend en hard nummer opgezet waardoor ik noodgedwongen maar absoluut niet tegen mijn zin dichterbij moest schuiven om mezelf nog verstaanbaar te maken.
"De dag dat ik met zoiets in bed beland, schiet ik mezelf door m'n kop," zei ik met een overdreven knipoog in Brianna's richting, die geen idee had waar ik het over had.
"En kijk, je vriendin gaat wel dansen," vervolgde ik toen met een blik naar het andere meisje. Daarna keek ik weer terug naar Chiara, die daar absoluut niet blij mee leek te zijn.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Ik ontweek zijn blik zorgvuldig toen hij dichterbij schoof. Langzaam draaide ik mijn lichaam een kwart van hem weg, zodat ik met mijn gezicht naar de bar toe zat.
'En je punt is?' vroeg ik lichtelijk geërgerd.
Ik snapte hem niet. Hij kon gemakkelijk iedereen krijgen die hier rondliep - ook betere type's als dat mens rechts van hem - en hij zat hier een beetje naar mij te kijken. Bedenkelijk wierp ik weer een blik op hem, maar dronken leek hij me niet.
Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe een jongen een meisje tegen de muur duwde en hoe de twee opgingen in een veel te gepassioneerde kus. En dat voor twee mensen die elkaar waarschijnlijk net twintig minuten kenden. En hoe oud zou ze zijn? Er waren er hier genoeg die gewoon naar binnen waren geglipt en aardig onder het minimum van zestien zaten. En al die meisjes hadden waarschijnlijk al zoveel meer gedaan dan ik. Gezoend, bijvoorbeeld.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Mijn punt? Misschien zou jij ook eens de dansvloer op moeten. Dansen, gekheid, gezelligheid en lachen," Chiara draaide zich een stukje van me weg, totaal niet op haar gemak met mij zo dichtbij en dus bleef ik maar zitten waar ik zat. Nog even en ze rende weg, dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Ik volgde haar blik en eindigde bij twee in elkaar verstrengelde tieners in een of andere donkere hoek. Die vermaakten zich wel.
Daarna ging mijn blik terug naar Chiara, gewoon omdat ik de hele tijd naar haar toe getrokken werd. Dacht zij soms dat ik daar op uit was? Ja. Natuurlijk dacht ze dacht. Zou ik ook denken, moest het omgekeerd zijn. Maar daar was ik niet op uit - niet deze avond.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Mijn blik schoot onwillekeurig weer naar zijn gezicht, waardoor mijn lange, dikke lokken meeveerden. Geërgerd schudde ik het weer naar achteren.
'Heb je echt niks beters te doen?'
Met een zucht wierp ik een blik naar het meisje, die ondertussen dichterbij was gekomen. Ik irriteerde me alleen al aan die blik in haar ogen, de manier waarop ze kleren droeg zonder echt iets te bedekken en hoe achterlijk ze gewoonweg was. Ze leek verdacht veel op die kinderen van vroeger, van de bassischool en de eerste jaren op de middelbare school. Nou, als die allemaal zo terecht waren gekomen had ik het uiteindelijk toch echt beter gedaan.

"Do you believe monsters are born or made?"