Innocent Waters - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 21:48 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Ik ga voor dat laatste," grijnsde ik. Achter me stond een lawaaierig groepje jongens, van het hele vervelend soort. Oké, volgens Chiara behoorde ik waarschijnlijk ook onder de categorie 'vervelende jongens', maar zoals ze zelf al had gezegd; daar trok ik me niets van aan. Ze was veel te mooi om zo weinig plezier te hebben in het leven, om zo serieus te zijn. Ik had haar nog niet één keer zien lachen deze avond, die draaide om vermaak.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Bedenkelijk liet ik mijn blik nogmaals over zijn gezicht glijden. Daarna keek ik vanuit mijn ooghoeken weer naar de groep jongens, waarvan er nu één een serenade aan het brengen was aan één van zijn vrienden.
Damian keek me met een ietwat scheve grijns aan. Zijn donkere ogen glommen. Hij straalde gewoon het woord "problemen" uit, leek wel. En hoewel mijn lichaam tegen me zei dat ik daarin mee moest gaan - zoals altijd gebeurde wanneer zo'n situatie, zo'n kans zich voordeed - mijn verstand was tot nu toe sterk genoeg geweest.
Maar ergens, waarom niet? Ik kon tenminste vragen wat het me zou kosten.
'Wat moet ik doen om van je af te zijn?' vroeg ik na een korte stilte. De blik die ik hem toewierp zat tussen geïrriteerd en nieuwsgierigheid in.

"Do you believe monsters are born or made?"

[HAHA, die serenade! Ik zie het echt al hélemaal voor me, ahaha! 8D]

Damian S. Skotadi

"Ik wil je eens plezier zien hebben. Ik wil je leren hoe je je kunt vermaken, want je zit hier zo chagrijnig en verveeld. Mooie meisjes als jij horen plezier te hebben," zei ik meteen. Ging ik haar echt zover krijgen? Ik gaf mezelf al bijna een schouderklopje.
"En denk niet dat ik een of andere pooier ben en praat over seks, want dat bedoel ik niet." Nog niet. Dat kwam later wel, als vanzelf.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ik pik mijn dronken-mensen-inspiratie van m'n werk *O*

Chiara Miah Callisto Quorra
'Misschien zit ik hier wel chagrijnig en verveeld door type's als jij,' antwoordde ik weer geërgerd, en keek weer op naar de garderobe.
Inmiddels stond het grootste deel een stukje verderop, één ervan had de paal gegrepen die het plafond omhoog hield en deed iets te enthousiast voor hoe hij "vanavond zou scoren".
Een zucht verliet mijn lippen, waarna ik even mijn ogen ten hemel sloeg. Ik snapte er niks van. Hoe konden er meisjes zijn die hier serieus voor vielen? Hoewel, het zou schelen dat die meisjes ook niet helemaal nuchter meer waren. Die hadden zoveel achterover geslagen dat ze letterlijk iemand nodig hadden om op te leunen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Laaaura? (:

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Dat denk ik niet, want je was misschien niet zo chagrijnig, maar zeker wel net zo verveeld toen je mij nog niet eens gezien had," lachte ik. Achter me hoorde ik echt allemaal vreemde geluiden van de groep die echt ver, vér heen waren, maar negeerde ze. Zelf was ik nooit dronken. Ik werd weleens aangeschoten, maar dat hield ik het dan ook bij. Ik had mijn hoofd nodig, moest kunnen blijven denken. Maar, gezien mijn toestand, duurde het sowieso al veel en veel langer wilde ik aangeschoten raken. Tsja, dat heb je met mensen die niet helemaal menselijk zijn.
"Maar wat denk je ervan?" vroeg ik daarna met een scheve grijns.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
'Nee dank je,' zei ik met een sarcastische ondertoon. Het beleefde "dank je" was dan ook niet erg gemeend.
Zonder waarschuwing sloot een hand zich om mijn heup, waarna ik tegen één van de bezopen jongens aan werd getrokken. Dankzij mijn hakken viel het lengteverschil wel mee, waardoor hij zijn gezicht in mijn dikke, blonde haar kon duwen.
'Wat ruik je lekker,' hikte hij in mijn oor, waarna ik ongemakkelijk een stap opzij zette. Mijn lichtgroene ogen schoten zowel woedend als angstig naar de jongen. Hij keek me een beetje glazig aan toen ik geen reactie gaf, liet zijn blik even over mijn lichaam glijden waarna een dronken grijns op zijn gezicht verscheen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Met een donkere blik en samengeknepen ogen staarde ik de dronken gozer aan. De manier waarop hij haar zomaar even tegen zich aantrok en vasthield deed me knarsetanden.
Toen ik in Chiara's ogen een zweem van angst zag, was het voor mij genoeg. Met twee grote stappen stond ik bij hem en trok hem aan zijn schouder van haar los.
"Wegwezen," zei ik met een heel andere stem dan die ik tegen Chiara gebruikte. Deze was dieper, zwaarder en duldde geen tegenspraak.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Verbaasd keek ik op naar Damian. Zijn stem was donkerder, bijna angstaanjagend. Maar de jongen in kwestie was te dronken om dat te beseffen. Schaapachtig gingen zijn ogen van hem naar mij.
'Ben je d'r one night stand of zo?' grinnikte hij, waarbij zijn grijns zo mogelijk nog breder werd.
Ik sloeg mijn armen over elkaar, liet mijn handen mijn bovenarmen bedekken. Ongemakkelijk keek ik vanonder mijn lange, donkere wimpers naar de twee jongens.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Ik stond half tussen Chiara en het irritante ventje in, zodat ik hem tegen kon houden moest hij weer iets proberen. Met dronken mannen wist je het maar nooit, die waren onvoorspelbaar.
"Ben je d'r one night stand of zo?" grijnsde hij lomp.
"Nee, ik ben niet zo'n viezerik als jij," zei ik met een knikje en een uitdrukking waar de walging vanaf droop.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Beledigd trok de jongen zich los en hief zijn handen. 'Oké oké, man. Ik ga al.' Mompelend sjokte hij terug naar zijn vriendin.
Ik liet mijn armen weer zakken, en keek bedenkelijk op naar Damian. Ik was verdomme te goed opgevoed om hier niks van te zeggen of iets dergelijks, maar een welgemeend "dankjewel" kwam gewoon niet over mijn lippen.
'Nu heb je het zeker wel verdiend?' mompelde ik. Misschien bleef het gewoon bij één drankje, vond hij daarna een goedkope snol en kon ik gaan.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

Pas toen hij uit het zicht verdwenen was, ontspande ik weer en verzachtte mijn blik. Wat had ik een hekel aan zulke mannetjes, altijd al gehad.
"Nu heb je het zeker wel verdiend?" mompelde Chiara en ik keek meteen om, recht in haar ogen. Mijn scheve grijns vormde zich weer om mijn lippen en ik lachte kort.
"Dat denk ik wel, maar voel je niet gedwongen," lachte ik. Waarschijnlijk was het tegendeel waar en voelde ze zich wel gedwongen, omdat ik haar had 'gered' van die viespeuk. Maar zoiets kon ik natuurlijk niet afslaan, ik was er al een hele tijd op uit.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Ik liet het kaartje weer in mijn tas glijden, en streek mijn lange, blonde lokken naar achteren.
'Nou, wat moet je?' vroeg ik.
Dan kon hij tenminste nog beginnen met wat drinken, in plaats van me naar die dansende, hitsige menigte te sleuren. Maar ik nam aan dat hij daar wel beleefd genoeg voor was, ondanks zijn lichtelijk opdringerige manier van doen.
Tenminste, dat hoopte ik.

"Do you believe monsters are born or made?"

Damian S. Skotadi

"Kom, laten we eerst eens aan de bar gaan zitten en wat drinken. Ik durf te wedden dat ons gesprek nu heel anders zal verlopen dan net," grinnik ik voor we teruglopen naar de volle en lawaaierige ruimte. Normaal praten is uitgesloten, maar ik weet een plekje te vinden aan de bar waar je enkel je stem hoeft te verheffen en niet hoeft te schreeuwen.
"Zo, Chiara, nu ik je eindelijk een drankje mag aanbieden; wat mag 't zijn?"
Ik bleef op een veilige, beschaafde afstand van haar zitten, maar wel met mijn armen rustend op de bar en ietwat naar voren geleund, mijn blik op haar knappe gezicht gericht.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Miah Callisto Quorra
Lichtelijk ongeduldig trommelde ik met mijn vingernagels op de bar. Pas toen herinnerde ik me de donkerrode kleur die die hadden gekregen. Dat zou ook weer een uur duren voor ik alles eraf kreeg. Dank je, Laurette.
'Verras me,' antwoordde ik bedenkelijk. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar een groepje meisjes die vrolijk naast de bar stonden te lachen en dansen. Zo'n meisje die ik nooit zou worden, en waarvan ik ook niet dacht dat ik het zou willen.

"Do you believe monsters are born or made?"