Innocent Waters - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 21:48 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Adelynn Jae Callida
'Mijn ouders zijn vermoord door een vrouwelijke Speciem,' mompelde ik.
Kreng dat het was. Ik was naar haar toe gegaan, had haar opgejaagd tot het moment dat ze geen kant meer op kon. Toen had ze me simpelweg verteld over hoe ze mijn ouders had vermoord, hoe ze mijn vader had laten zien toekijken terwijl zijn benen en armen zodanig verminkt waren dat hij niks meer kon.
Ik had haar vier pijlen gegeven. Twee door haar staart, één door haar buik. De laatste betekende haar dood, door haar hoofd. Ik had haar net zo laten lijden als zij mijn ouders, en dat was haar verdiende loon geweest.
Ik keek bedenkelijk op naar Alex. Hoe lang was hij hier al? Als hij hier al drie jaar was, had hij het lichaam kunnen zien. Ik was veertien toen ik haar zo achter had gelaten. Bloedend, stervend.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

"Zie je? Ik zou nooit kinderen alleen achter laten," zei ik en ik lachte even in mezelf. Nee, ik maakte het kind net zo goed af. Goede daad van mij, toch? Ik had het hele gezin maar uitgemoord, dan was er ook geen verdriet om elkaar.
"En ik kan het wel raden; de vrouwelijke Speciem in kwestie heeft het er vast niet levend vanaf gebracht?"

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
Ergens kwam die glans in mijn ogen weer terug. Die glans die liet zien dat de Speciem een meisje van dertien hadden veranderd in een moordenaares. En inmiddels waren we vier jaar verder, en ik was er niet minder op geworden. Ik was alleen maar beter geworden. Sluwer, scherper, killer.
'Nee,' was mijn korte, koude antwoord. En het deed me niks. Minder dan dat zelfs. Ik was er blij om, had me goed gevoeld om de sprankeling uit haar ogen te zien verdwijnen, haar haar dof te zien worden tijdens haar bloedverlies. Blijkbaar verloor de Speciem al hun schoonheid op het moment van hun overlijden.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

Iets aan de blik in de ogen, de felheid in haar stem, de bijna trotse toon waarop ze zei het, zorgde ervoor dat er daadwerkelijk een echte lach op mijn gezicht verscheen. Nee, dit was niet zomaar een simpel, breekbaar meisje. Dat had ik gisteren ook al wel gemerkt, maar het werd steeds duidelijker. Ik vroeg me af hoeveel van mijn soort ze nog meer had vermoord.
"Is dat de reden waarom je nu op Speciem jaagt? Om te voorkomen dat er meer gezinnen uit elkaar gerukt worden?" Ik zwiepte met mijn staart, sloeg hem op het water en bespatte mezelf weer toen mijn bovenlijf me te droog werd. Was het de liefde voor haar ouders dat de haat voor ons gecreëerd had? Of was dat een mede-oorzaak? De Salvatore jongen was natuurlijk ook een oorzaak.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
'Ik jaag op de Speciem omdat niemand ooit meer mag geloven dat jullie goedaardig zijn, hoeveel we eigenlijk ook op elkaar lijken. Omdat jullie levens en gezinnen verwoesten, mensen de dood in jagen zonder ze ook maar aangeraakt te hebben, harten verscheuren, psychologische problemen veroorzaken..' somde ik mijn redenen op. En die kwamen allemaal voort uit de aanval op mijn ouders en de aanval op.. Ja, op wat? Mijn hart?
Ik zuchtte, sloeg mijn ogen neer en haalde weer diep adem.
'Je bent er vast nog trots op ook dat dat meisje dat ik van je had gered twee weken daarna dood in haar kamer werd gevonden.'

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

"Eerlijk gezegd vind ik het eerder zonde," zei ik schouderophalend. "Hoe jonger, hoe lekkerder ze smaken."
Ik kom me best voorstellen dat zij, als mens zijnde, er moeite mee had dat ik haar soort vermoordde, want omgekeerd zou het net zou zijn, natuurlijk.
"Maar je mag ons niet afslachten omdat we leven. En jou? Mag ik op jou jagen, niet omdat je mijn voedsel bent, maar omdat je mijn soortgenoten ook vermoord? Het is mogelijk weet je, dat twee Speciem een band krijgen. Zou het dan niet hetzelfde zijn? Of weet jij toevallig welke Speciem wel of geen band hebben met een ander voor je hem vermoord?"
Ik liet mezelf terug de zee in zakken, zwom in haar richting en klom op de rots waar ze op zat, zodat ik naast haar kwam te zitten, met het uiteinde van mijn nachtblauwe staart nog in het koele water.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
Een schamper lachje verliet mijn lippen. Ik zette mijn handen wat achter me op de rots, schudde mijn lange, glanzende lokken over mijn rug naar achteren.
'Jij verwacht van mij dat ik rekening houd met een wezen dat geen rekening met ons houdt?' vroeg ik, waarna ik naar hem omkeek.
Mijn blik gleed over zijn gezicht.
'Daarbij kan ik me niet voorstellen dat een Speciem.. verliefd kan worden.'
Als iets me vreemd leek, was het dat. Een Speciem met een lieve, zachte blik in zijn ogen, een blik die hij meende. Niet om een onschuldig iemand naar zich toe te lokken. Eén met een zachte aanraking, in plaats van harde, krassende nagels.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

"Ik ook niet," gaf ik toe. Ik had er nog nooit van gehoord, het nog nooit gezien. Ik had Speciems gezien die handelden uit lust, dat wel. Maar liefde? Nee. Dat kende ik niet. Het leek me vrij onmogelijk.
"Maar laten we een deal maken," zei ik toen. "Ik zal voorlopig niet op je jagen, zelfs niet als ik dat zou willen, maar ik zou het erg waarderen moest jij dan ook niet op mij jagen."
Zodra ik de woorden uitgesproken had, lachte ik mezelf uit.
"Hoor mij nou, een deal proberen te sluiten met een mens."

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
Mijn blik gleed naar hem toe. Onwillekeurig beet ik even op mijn onderlip toen ik de lach op zijn gezicht was. Met een zucht verbeterde ik mezelf daarop.
Langzaam draaide ik wat op mij zijn, liet mijn ogen over zijn gezicht gaan.
'En waarom zou jij niet op mij jagen? Is dat niet alles wat je wilt, Alex; jong vlees?'
Mijn stem klonk anders dan eerst. Het kille was niet verdwenen, maar leek veranderd. De toon was zoeter, uitdagender.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

"Zeker," antwoordde ik en ik keek haar recht in de ogen aan. "Maar het is lastig eten met een volle maag." En er waren nog wel een paar redenen waarom ik niet meer op haar zou jagen, maar het leek me niet erg verstandig dat te vertellen. Het was idioot. Ze was interessant, dat was idioot. Dat hoorde ik niet te vinden. En daarom liet ik haar leven? En omdat ze zo... het was niet te omschrijven, maar ik wist wel dat het aan haar ogen lag, aan de manier waarop ze keek; dat hield me in mijn greep.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
Ongelovig liet ik mijn blik even op zijn gezicht rusten. Als het hem enkel om zijn volle maag ging, wachtte hij een paar uur en sleurde hij me van de rots af.
Of was dat eigenlijk zijn plan? Achterdochtig gleed mijn hand naar de koker, mijn lichaam ontspande pas weer enigzins toen mijn vingertoppen hem raakten. Hij was er nog. Mocht het toch een gluiperd zijn; dan was ik veilig.
'Toch mis ik de zee,' mompelde ik bedenkelijk, en draaide mijn hoofd weer naar het uitgestrekte water.
'De laatste keer dat ik erin zwom werd ik bijna vermoord, dus dat telt ook niet echt.'

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

Zodra ik de woorden had uitgesproken, zag ik hoe Adelynn's hand zich verplaatste naar haar koker, alsof mijn spijsvertering zo snel zou gaan dat ik haar ieder moment weer kon aanvallen. Maar nee, het zou dagen, zo niet weken duren voor ik weer zo hongerig zou zijn als gisteren.
"Waarom ga je nu dan niet zwemmen? Er zijn geen andere Speciem in de buurt," stelde ik voor.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
'Als ik nu ga zwemmen, worden mijn kleren nat. Ik ben nog steeds chagrijnig van de vorige keer dat dat gebeurde -' Ik wierp hem een korte, toch veelbetekende blik toe. 'dus zou ik tenminste mijn broek, schoenen en shirt uit moeten doen. Dan zie jij vlees en draai je door. Kortom; nee bedankt.'
Daarbij, ik haatte mijn lichaam. En nóg een reden: wat als er dan wel een Speciem kwam? Als ik echt "ging zwemmen" nam ik mijn pijlen niet mee, en alsof Alex me dan ging lopen redden.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

"Ik heb je toch al verteld; met een volle maag kan ik niet eten. Als ik dat wel zou doen, dan ontplof ik denk ik. Ik heb me veel te goed gedaan aan dat g-..." Oké, beter niet vertellen dat ik de vrouw en dochter van die man had opgegeten. Snel ander onderwerp. "Maar goed, als je liever niet je kleren bij mij uitrekt snap ik dat ook wel, hoor. Hoewel ik al zeg maar de hele tijd naakt ben," voegde ik daar met een grijns aan toe. Voor een Speciem was ik naakt. Mijn staart was geen kledingstuk, dat was een lichaamsdeel. Als mens had ik kleding aan, maar dat deed ik alleen maar omdat het nogal op zou vallen moest ik naakt door het dorp wandelen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Callida
'Daar heb je een punt,' zei ik bedenkelijk, waarna ik mijn vingertoppen over de veters van mijn donkerblauwe Vans liet gaan. Ergens was het wel verleidelijk. Niet alleen het zwemmen, ook.. Nee, zo moest ik niet denken. Allesbehalve dat.
Ik streek mijn lange, donkere lokken uit mijn gezicht, wierp vanuit mijn ooghoeken een blik op Alex.
Waarom zagen Speciem er nou weer zo uit, en niet als trollen met schubben?

"Do you believe monsters are born or made?"