[RPG] Gifts of doom ~2~ - Speeltopics

Topic 1


Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek.

In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

-Elak:
Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
Erik Marshall (vuur)
Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
Jack Starbright
-Alskat:
Chase Young (beïnvloeden)
Alice Redbird (gedachten lezen)
Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
Loren Redcliff (natuur)
-Gallardia:
Damian Green
Amy Jackson (vechten)

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 19:58 ]

"Ignite, my love. Ignite."

dûh!
wie houdt nu ni van drama?!

“To live will be an awfully big adventure.”

wa moek daar nu op antwoorden?

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

zoekt ma uit

“To live will be an awfully big adventure.”

ja tzal niks anders opzitten zeker?

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Alice Redbird
"Zo bedoelde ik het niet,sorry als ik je gekwetst heb." zei ik verontschuldigend.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

beter vond ik niet

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

moe weg

“To live will be an awfully big adventure.”

ok daaag

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Loren Redcliff
"Het is goed. Ik ben gewoon prikkelig als het over die periode gaat." mompelde ik.

Zoey Carroll
Ik legde vol tegenzin mijn handen om de middel van de jongen voor me. Het was dat of van het paard vallen. Ik hielde me zo licht mogelijk vast en luisterde naar wat de rest zei. Ik vroeg me af hoe Jack en Daman erop zouden gereageerd hebben.
Jack zou waarschijnlijk met open mond naar hem hebben zitten staren en dan vragen om meer verhalen, terwijl Daman zou vragen welke tactiek hij gebruikt had. Hij zou zeggen wat hij beter had kunnen doen of wat onmogelijk anders kon.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
De gesprekken liet ik volkome langs me heen gaan terwijl ik probeerde scherp te blijven. Zodra ik thuis was zou ik gaan slapen want mijn lichaam was erg vermoeid. Toch liet het niet merken aan de rest en om te zorgen dat Alice er ook niet achter kwam dacht ik de hele tijd: lalala.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Zoey Carroll
Niemand zei nog iets en ik begon moet te worden. Ik had de vorige nacht niet goed kunnen slapen. Ik staarde dof voor me uit en zakte wat voorover.
Plots besefte ik dat ik met mijn hoofd tegen de rug van de jongen voor me lag. Ik ging snel weer recht zitten en bloosde, wat enorm opviel op mijn witte huid.
Ik kreeg veel complimenten over mijn uiterlijk. Mijn haar was mooi rood, niet dof ros, of overdreven fel, het was net perfect. Mijn huid was mooi wit en blozen paste mooier bij me dan ik wou. Mijn blauwe en groene oog waren gewoon prachtig, ik probeer niet te stoefen of zo, maar dit is wat iedereen steeds blijft zeggen. Ik was zeventien, maar doordat ik zo klein en fijn was zag ik er bijna veertien uit. Wanneer ik een lieve glimlach toverde dan kon niemand aan me weerstaan, behalve als ze te bang waren, natuurlijk. Mijn kleine gestalte vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ik had er zo geen vrouwelijke rondingen door, maar ik zag er schattig uit en dat heeft me al uit veel situaties gered.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 17:33 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
Ik ging naast Shireen rijden.
"Alles in orde?" ik vroeg het niet op een bezorgde manier -dat zou ze niet leuk vinden-, maar eerder terloops. Of ik gewoon wou weten of alles goed was, niet alsof ik verwachtte dat het niet goed zou zijn.
Volg je mijn gedachten nog? Want ik ben ze al bijna kwijt.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
Ik keek naar Loren. 'Ja, alles gaat goed,' loog ik. 'Met jou?' Ik glimlachte even en keek toen weer voor me uit om te zorgen dat ik niet tegen een boom aan zou lopen.

"Ignite, my love. Ignite."

Loren Redcliff
"Ja." glimlachte ik.
"Kom straks bij je terug." knipoogde ik. Ik liet me verder naar achter zakken, tot ik naast Chase reed. Zoey zag er moe uit, maar ze wou blijkbaar haar ogen niet toe doen. Ik zou het ook niet willen in zo een vijandige situatie. Eigenlijk zag ze er maar heel onschuldig uit. Ik moest mezelf eraan herinneren wat haar gave was of ik zou medelijden met haar krijgen.
"En hier alles goed?" vroeg ik aan Chase.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
Ik liep zonder om te kijken door. De dag was bijna om en we moesten nog ongeveer een kilometer, wat best weinig was op ons tempo. Nog even en we waren thuis en kon ik mezelf weer opsluiten in mijn huis om mensen te ontwijken. Ik zal wel zien wat het woord vriendschap voor de rest van deze groep in hield. Ik zou mijn eigen leven weer oppakken en als onze vriendschap echt was zou ik maar een nieuw gedeeldte in mijn leven moeten toe laten.

---

"Ignite, my love. Ignite."