• Topic 1


    Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
    De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek.

    In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
    Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
    Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
    en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
    Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
    Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
    De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
    Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
    Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
    Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
    Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

    Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

    -Elak:
    Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
    Erik Marshall (vuur)
    Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
    Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
    Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
    Jack Starbright

    -Alskat:
    Chase Young (beïnvloeden)
    Alice Redbird (gedachten lezen)
    Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
    Loren Redcliff (natuur)

    -Gallardia:
    Damian Green
    Amy Jackson (vechten)

    [ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 19:58 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Shireen Homers
    Ik schudde mijn hoofd. 'We moeten haar in de gaten houden.' Ik knikte even naar Zoey. 'Ik overleef het wel... denk ik.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Chase, zorg jij dat Zoey niets verkeerds doet? Misschien kan ze bij jou meerijden?" vroeg ik hem.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Chase Young
    'Geen probleem.' zei ik en glimlachte even vriendelijk naar Zoey, zodat ze niet al te veel schrik zou hebben


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Zoey Carroll
    Ik vond het niet fijn dat er over me gesproken werd alsof ik er niet bij zat en ik vond het al zeker niet leuk dat die jongen zo naar me glimlachte. Ja, hallo, moest ik geloven dat hij vriendelijk was en me geen kwaad wou doen. Vlak nadat hij mijn beste vrienden had vermoord?
    Ik duwde de gedachte weg, dat was te pijnlijk. Ik wist dat als ik nu goed moet functioneren ik zou moeten vergeten dat ze dood waren.
    Dat zou nog moeilijk worden, maar ik had nu geen tijd om te treuren. Ik moest me concentreren op overleven. Dus bande ik de herinnering uit mijn geheugen. Het zou nog even duren voor ik het zelf geloofde, maar ik wist dat ik het kon. Ik had het eerder gedaan. Over een dag of twee, misschien vroeger weet ik niet meer dat ze dood zijn.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    [Lalala, weet nu even niks om te typen (a')]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Ok. Kunnen we vertrekken?" ik had het eigenlijk vooral tegen Shireen. Ik wou weten of alles goed was.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    'Ja,' zei ik. Ik knikte even ter bevestiging. Ik voelde me nog steeds vreselijk beroerd maar ik wilde geen onnodige zorgen wekken. 'Ik ben tenminste zo ver.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Goed, dan vertrekken we. Ik zal voorop rijden, dan Chase, Shireen en Alice sluit de rij. Iemand nog iets te zeggen?"
    Ik keek vragend om me heen.

    [ bericht aangepast op 7 maart 2012 - 13:17 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alice Redbird
    "Shireen, zou je niet beter voor mij gaan zitten? Ik weet dat je je beter voordoet dan je je eigenlijk voelt."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Shireen Homers
    'Het gaat prima!' zei ik geïrriteerd tegen Alice. ' Blijf uit mijn hoofd of anders zwijg je er over.' Ik zuchtte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    "Ik maak me alleen maar ongerust hoor." Man, was die opeens opvliegend.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Amy Jackson
    "Ik moet nu trainen, als je snel bent kan je mee?"


    Damien Green
    "Meegaan? Eigenlijk liever niet, ik zou graag het paleis wat verkennen en zo.En trouwens ik kan toch niet vechten, je bent beter af zonder mij hoor."zei ik lachend.


    Femke, dit hebben we het laatst gepost.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Amy Jackson
    "Ok, dan zie ik je vanavond! Daag!"
    Ik liep naar beneden en begon aan de training.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Loren Redcliff
    "Het is goed! We vertrekken nu en als Shireen zich niet goed voelt geeft ze maar een seintje. Ik weet zeker dat je het niet erg vindt." glimlachte ik.
    "Ok. Ik ga je alleen helpen met opstijgen." ik liep naar haar paard toe.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Damien Green
    Waar zou ik beginnen? Ik besloot om eerst m'n spullen uit te pakken. Daarna zou ik wat te eten zoeken, want ik had al een tijdje niets meer gegeten.


    Alice Redbird
    Ik aaide m'n paard en steeg uiteindelijk op.


    Esther Bradley
    Na een tijdje was het dan toch gestopt met regenen en we hadden ons doel bijna bereikt. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik had een slecht voorgevoel.Ik hoopte dat we niet te laat waren.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.