• Topic 1


    Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
    De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek.

    In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
    Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
    Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
    en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
    Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
    Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
    De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
    Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
    Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
    Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
    Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

    Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

    -Elak:
    Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
    Erik Marshall (vuur)
    Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
    Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
    Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
    Jack Starbright

    -Alskat:
    Chase Young (beïnvloeden)
    Alice Redbird (gedachten lezen)
    Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
    Loren Redcliff (natuur)

    -Gallardia:
    Damian Green
    Amy Jackson (vechten)

    [ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 19:58 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    Ik deed mijn best om te stoppen met lachen en na een minuutje of vijf lukte het eindelijk.
    "Ja, gaat wel." grinnikte ik nog na, terwijl ik recht krabbelde.

    Zoey Carrolll
    Ik had met grote ogen toegekeken hoe de aarde voor die jongen en het meisje omhoog was gekomen en rolde met mijn ogen toen hij daar over de grond rolde van het lachen.
    Leuk dat jij nog iets om te lachen hebt, dacht ik gepikeerd. Ik keek naar de jongen waarmee ik het paard zou moeten delen en wachtte tot hij iets zou doen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Chase Young
    Ik steeg op en stak daarna mijn hand uit naar Zoey zodat ze achter me kon komen zitten.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Alice Redbird
    Ik wist het, ze voelden echt iets voor elkaar.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Zoey Carroll
    Ik nam zijn hand aan. Ik had het liever niet gedaan, maar ik kon niet anders. Vol tegenzin ging ik achter hem zitten. Ik zuchtte, ik zou zo graag ergens anders zijn, nu.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    Ik grinnikte nog even om Loren. 'Pas maar op, de volgende keer breek je al je botten.' Ik aaide even Snowbal.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Ah nee." glimlachte ik en ik steeg ook op. "Kunnen we gaan?" vroeg ik opnieuw.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    'Van mij part wel,' zei ik. Daarna hoestte ik eventjes. 'Laten we gaan, hoe eerder we thuis zijn.' En hoe eerder ik nu eigenlijk weet wat dat dit vriendschapspelletje nu werkelijk inhield.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    "Als het van mij afging waren we al thuis geweest."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Loren Redcliff
    "Wil jij de volgende keer de leiding nemen, Alice?" zei ik vriendelijk, terwijl ik Inkheart aanspoorde om te vertrekken. "Zou jij het kunnen om het commando te geven om mensen te vermoorden? Om steeds in de veiligheid van de groep te denken? Nooit iets voor jezelf, maar voor degen van wie je de leiding hebt, te doen? Mij geen probleem hoor. Ik ben toe aan vakantie."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    kmoe weg, bye (doeg)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alice Redbird
    "Tuurlijk kan ik dat, wacht maar af."zei ik met een grijns


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Loren Redcliff
    "Meen je dat echt? Zou je jezelf wegcijferen voor anderen? Nadenken bij iedere stap die je zet? Jezelf altijd dapperder en stoerder voordoen dan je voelt?" Ik keek haar over mijn schouder aan. "Zou het je lukken om op kop vijandig gebied te betreden? Om jezelf te laten gevangennemen, zodat de anderen vrijuit zouden kunnen gaan?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alice Redbird
    "Ja ja,het is al goed.Jezelf bestoefen noem ik dat."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Loren Redcliff
    "Mezelf bestoefen?!" ik zwol op als een vis. "Als ik mezelf zou bestoefen zou ik niet zeggen dat ik ooit gevangen genomen was. Ik zou zeggen dat alles onder mijn leiderschap steeds perfect was gelopen." Ik schudde geïrriteerd mijn hoofd en trok mijn hemd omhoog om haar de striemen op mijn rug te laten zien.
    "Deze kreeg ik omdat ik me gevangen heb laten nemen. De rest kon gaan. Je begrijpt dat gevoel niet. Hoe zou je ook kunnen... Alsof je in twee wordt gescheurd. Je moet je eigen leven riskeren om anderen te kunnen redden. En toen, nadat dit was gebeurd." ik trok mijn shirt opnieuw naar beneden. "vroeg ik me echt af of het het wel allemaal waard was. Was hun leven wel meer waard dan het mijne?" mijn stem klonk bitter.
    "Maar ik ging door en ik leef nog. En ik weet dat je nu waarschijnlijk een rotopmerking voor me klaar hebt, maar die moet ik nu niet horen, dank je. Hou ze voor jezelf ik kan ze even niet aan!"
    Daar verdween de zonnige Loren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    jeeezus ge maakt er ne dramatiche boel van


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.