[RPG] ZombieLand~1 - Speeltopics

Hayley
Als de zombies erg dichtbij komen trekt Ivar aan mijn mouw. 'Kom,' sist hij terwijl hij iets opzij loop achter een soort gebouw schuurtje geval ding. Ik loop achter hem aan en zie dat de zombies nu in hun rug aan kunnen vallen. Voorzichtig besluip ik ze. Dan grijp ik de achterste snel bij zijn shirt beet en hak zonder aarzelen met mijn mes zijn hoofd er af.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

May
Ik keek hoe ze het deden en ze deden de domste zet ooit. Bij dat huis staan. Daar was een klein nest van rond de 15 zombies. Die 6 waren kleintjes. Nieuwelingen. Makkelijk te verslaan. Maar de Alfa in dat nest was niet te harden. Die alfa had mijn vader vermoord. Veranderd in wat hij nu is. Ik schud verdomd mijn hoofd.

Jade
Alles was scherper geworden sinds ik in de zon was. Mijn gehoor ik hoorde alles mijn zich was glashelder mijn reuk vermogen tot mijn spijt ook. Vast iets in de lucht. Opeens hoorde ik Gé Murbel. Zoals May voordeed. Het kwam uit het huis waar Hayley en Ivar bij stonden. Ik zag iets vies eruit komen. 'Hayley kijk uit!' Riep ik verschrikt naar ze. Ik zag dat de zombies ze omsingeld hadden. Ze zouden ze zo kunnen vermoorden. Bijten of iets anders ergs. Ik slikte en zag een walm van me afkomen. Iets geels wits achtig. Het omringde Ivar en Hayley. Op een of andere manier konden de zombies niet verder. Net als Hayley en Ivar.

[Jade deed dus een Energiek krachtveld rond hun. Ivar en Hayley kunnen er niet uit maar de zombies er niet in. Ze Deed dit onbewust]

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 23:45 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Ivar

Ik knik goed keurend als ik zie dat Hayley de eerste te pakken heeft en volg snel haar voorbeeld, ik pak de een na achterste en steek mijn mes in zijn nek waarna ik het mes rond draai zodat hij zeker dood is. Ik grijns even, dit vorlde gewoon op de een of andere manier best goed.

I only miss you when I'm breathing

Hayley
Ivar dood de een na achterste. Nog vier te gaan. Ik grijns even naar Ivar en sluip dan op de volgende af. Weer hak ik zonder aarzelen de kop van de zombie eraf. Maar dan krijgen de andere 3 zombies ons door en draaien zich om.

[ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 23:43 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar

Hayley kilt nog een zombi, alleen nu krijgt de rest ons door. Ik twijfel geen moment en sprint naar voeren waárna ik plotseling neer glijd, ik glijd langs een van de zombi's langs over de weg en snijd tegelijk met mijn mes in zijn been. Alleen zonder echt geluk want mijn mes blijft in zijn been steken, shit zooi.

I only miss you when I'm breathing

Hayley
Ik kijk toe hoe Ivar over de weg glijdt en met zijn mes in het been van een zombie snijdt. Alleen blijft zijn mes steken. Ik ontwijk de andere twee zombies er ren af op de zombie die het mes in zijn been heeft. Ik wil het mes eruit trekken maar voordat ik dat kan dan geeft de zombie me een harde klap.

[net stond nog ergens dat er rond een km geen zombie's waren dus hoezo is daar ineens een nest?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik zei dat er weini zombies waren. Niet geen. En 15 is vrij weinig, want in Washington zijn onwijs veel mensen.]

I'm finally back, Finally after a Year break

Ivar

Ik wil de zombi die Hayley sloeg net terug pakken waarneer er een soort geel achtige wazige rook of iets voor ons opdoemt, waar niks door blijkt te kunnen gaan. Ik kijk raar op, hoe de hell kan dit?

I only miss you when I'm breathing

[ach ja never mind, ben te lui om het aan te passen]
Hayley
De klap van de zombie deed niet echt pijn. Het enige wat gebeurde is dat ik daardoor viel en me handen heb geschaafd maar daar kan ik wel meeleven. Als ik weer overeind kom zie ik een of ander raar spul dat rond mij en Ivar gaat. Ik probeer er door heen te komen maar het lukt niet. 'What the fuck is dit,' zeg ik gefrustreerd.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

May
Mijn ogen springen open. Ik zag alles. Het kwam van Jade maar hoe wist ik niet. Het hield de zombies tegen bij hun. Volgens mij deed het zelfs pijn bij de zombies. Ik stond op en liep naar Jade. 'Hoe deed je dat?' Vraag ik voorzichtig.

Jade
Ik kijk op als May naar me toe komt. 'Ik deed niets er kwam alleen een gele waas uit me. Ik was bezorgt, maar ik kan niet veel doen vanaf hier.' Zeg ik twijfelend. Kon ik iets speciaals. Kon ik dat? Wat had ik gemaakt. Ik slikte. Hoe deed ik dat en waarom voelde ik me zo goed als de zon op me scheen.

I'm finally back, Finally after a Year break

Ivar

De gele waas trekt net zo snel weer weg en ik haal mijn schiuder op naar Hayley. Ik kijk de zombi's uitdagend aan, ook al had ik niet echt wapens. Zo veel konden ze me waarschijnlijk toch niet doen.
Oké, dat had ik dus mis gehad, er stormt er een recht op me af met een kwade blik. Ze waren best snel als ze boos waren, zonder te beseffen wat ik echt doe steek ik mijn vuisten voor hit en sluit ik mijn ogen. Een fractie van een seconde voel ik een helse pijn op de plek waar mijn knokkels zitten en van schrik open ik mijn ogen. Lange silveren soort van messen steken uit mijn vuisten, verbaasd kijk ik naar mijn handen en naar de zombi die op me af komt stormen. Recht op de messen af die hem iets later doodden.

I only miss you when I'm breathing

Hayley
Terwijl ik met een zombie vecht zie ik vanuit mijn ooghoeken dat er een soort van messen uit Ivar's knokkels schieten. Een zombie loopt recht in de messen en gaat dood. Dan richt ik me weer op de zombie waar ik mee aan het vechten was en snij met een snelle beweging zijn hoofd er af. Ik pak Ivar's pols beet en trek hem even naar me toe en zorg ervoor dat we met onze ruggen tegen elkaar aanstaan zodat ze ons niet in onze rug aan kunnen vallen.

[ bericht aangepast op 20 feb 2012 - 0:25 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar

Ik staar nog ongelovig naar mijn handen waarna de messen weer mijn huid in schieten. Ik zie drie paar wonden in mijn knokkels alleen ze vervagen meteen weer en twee seconden later zie je er niks meer van, what was happening? Ik merk geen eens dat ik rug aan rug sta met Hayley en let weer op het gevecht wat gaande was.

I only miss you when I'm breathing

Hayley
Na een tijdje vechten zijn er nog 4 zombies over. Het is maar goed dat ik een goede conditie heb anders zou ik nu echt dood zijn. 'Nog twee voor jou en twee voor mij?' vraag ik aan Ivar.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jade
Ivar had opeens messen in zijn knokkels. Ik begreep opeens alles. Mijn hersenen waren nu slimmer door de energie van de zon. Iedereen had een gave. Ik wist dat ze ons niet zomaar hierheen stuurde. Ik had krachtvelden of iets met energie. Ik liet een krachtveld om me heen gaan die mee bewoog en grijnsde breed. Ik rende naar ze toe. Zombies liepen op me af maar vielen neer waarna ze mijn krachtveld aanraakte. De energie werd door mezelf opgenomen. 'Ik weet waarom we gestuurd zijn.' Zeg ik een beetje hijgend. Ik had geen conditie. 'We hebben een gave. Kijk ik neem energie op. Ivar deed net iets met messen.' Zeg ik een soort van blij. De zombies hadden door dat het niet handig was om mij aan te raken en dede. Dat dus niet meer. Ik liet de gele waas ook over Hayley en Ivar gaan zodat als een zombie ze aan zou raken ik de energie van die Zombi zou krijgen. Ze konden er natuurlijk ik bewegen. Ik keek ze verwachtingsvol aan.

I'm finally back, Finally after a Year break