• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 17:19 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ik weet het,' zuchtte ik. Ik zag de droom weer voorbij komen. De man die Nathan sloeg, zijn stem, zijn lach. Ik keek Nathan verschrikt aan. 'De man die jou geslagen heeft,' stamelde ik. 'Die… die heeft mij ook geslagen.' Ik begon een beetje te trillen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Dat kan niet." ik mompelde het meer tegen mezelf. "Nee, de verdomde kwal!" ik begon te trillen van woede, maar beheerste mezelf. Ik mocht niet opnieuw wraak nemen.
    "Als ik dit op voorhand had geweten, had ik mijn wraak veel erger gemaakt." zei ik bitter. Die paar zweepslagen die ik hem had gegeven leken plots niets meer.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Nathan!' zei ik en ik stond op. 'Rustig.' Ik keek hem recht in zijn ogen aan en zag woede. Veel woede. Waarom hij precies zo boos was begreep ik niet. 'Je gaat geen wraak nemen. Begrepen?' zei ik streng.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Nee." ik kon toch niet anders. Anders verwoestte ik nog een gezien. "Ik neem geen wraak." ik wende mijn ogen af. "Dat zou te grote gevolgen hebben." onbewust liet ik mijn hand naar de wonde in mijn onderbuik gaan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Kijk mij eens aan,' zei ik tegen Nathan. Ik vond het niet prettig dat hij zijn ogen af wende. Alsof hij is achterliet of me niet vertrouwde. 'Alsjeblieft.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik keek in haar ogen.
    "Ik ga die fout niet nog eens maken." fluisterde ik om haar gerust te stellen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte. 'Je bent een van mijn enigste vrienden, Nathan,' fluisterde ik. 'Ik wil je nu niet verliezen omdat zo'n schoft mij pijn deed.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik zuchtte.
    "Ik wil jou ook niet verliezen. Ik maakte de fout eerder en nu heb ik niemand meer. Ik laat ze jou niet afpakken."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik glimlachte. 'Dankjewel,' fluisterde ik. Ik slikte even en twijfelde even maar gaf Nathan uiteindelijk snel een knuffel. 'Zin om een stukje te wandelen? Of wacht, kan jij zwemmen?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Nee." schudde ik beschaamd mijn hoofd. "Nooit geleerd."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik grijnsde breed. 'Kom,' zei ik en ik pakte zijn pols beet en trok hem mee naar buiten. 'Ik heb een geweldig idee. Volg mij maar.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Euh... ok." ik liet me door haar meesleuren. Ik wist niet goed wat ze van plan was, maar vertrouwde op haar. Ze zou wel zorgen dat het allemaal goed kwam.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep samen met hem richting de bergen. 'Het wordt echt heel leuk,' jubbelde ik. Het is lang geleden dat ik gejubbeld had of dat ik me ergens op had verheugd.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherine Bright
    Ik voelde de vlinders zo in mijn buik rondvliegen. Was ik nu echt verliefd op Alex? Zonder dat ik het besefte kwam ik nog iets dichter bij hem.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Nathan Sadler
    "Ja, aan je manier van doen te zien, moet het wel heel leuk zijn." grinnikte ik, maar ik volgde haar al wat gewilliger.

    Alex Thompson
    Ik legde mijn rechterhand op haar dij en nam met mijn andere haar gezicht vast. Traag boog ik naar voren en drukte ik mijn lippen op de hare.


    “To live will be an awfully big adventure.”