• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    "Zeg dat ik je hond ben of... Als je hem genoeg vertrouwt, vertel dan de waarheid." Ik begon te trillen.
    "Ik moet nu echt weg." Snel liep ik naar buiten om niet veel verder tegen een boom te leunen, terwijl ik mijn eten er weer uit liet komen. Ik ging nog een paar passen verder voor ik rillend in de sneeuw viel.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    kom straks terug
    normaal ;)
    (doeg)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik had hun langs de andere kant van het vuur, wantrouwig zitten aanstaren.
    "Wat gaat hij doen?" vroeg ik. Toen Alex naar buiten vluchtte, alsof de duivel hem op de hielen zat.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    Mijn huid leek weer open te scheuren, terwijl ze veranderde en haartjes mijn hele lichaam bedekte. Mijn botten leken verbrijzeld, gesmolten en daarna weer in de juiste vorm geboetseerd. Rillend en trillend veranderde mijn lichaam van dat van een jongen, naar dat van een witte wolf. Het duurde nog een tijd van helse pijn en eenzaamheid, voordat de verandering volledig was.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik zuchtte. Hoe de hell ging ik dit nu weer doen? Ik liep naar Nathan en ging naast hem zitten.
    'Wil je er over praten?' vroeg ik zacht.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Waarover?" hield ik het op een afstandje.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Even een bericht om deze in mijn topics te zetten, als ik bij gelezen ben, kom ik meedoen.


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Stephanie Norems
    'Nathan,' zuchtte ik. 'Je zit ergens duidelijk mee en je moet weten dat je me alles kan vertellen.' Ik keek hem aan. 'Vertrouw je me?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Ben eindelijk bij gelezen. Nu nog een stukje vinden om in te springen. Is het goed als ik Laurel's examen afneem, 'jury' ben?


    I think I'm losing what's left of my minbd

    tuurlijk!


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik zuchtte. "Ja."

    Alex Thompson
    Ik ging wankel op mijn poten staan en zakte tot de helft weg in de platgewoelde sneeuw. Ik trippelde wat rond in de kleine open plek die ik zelf had gemaakt en vroeg me af hoe ik door die sneeuw zou geraken. Voorzichtig liep ik naar de rand, maar toen ik van het open plekje af ging, zakte ik tot over mijn oren in de sneeuw. Alles was wit en nat en ik vroeg me af hoe ik hierdoor zou geraken. Ik kon gewoon vooruit lopen, maar dan zag ik niet waar ik liep. Ik bleef nog even verward staan en begon toen te springen. Met iedere sprong ging ik een meter vooruit. Zodat het leek alsof er een reuze-konijn was gepasseerd. Ik sprong naar de deur en verdween in de sneeuw. Ik maakte een hondachtig geluidje, terwijl ik wachtte tot Stephanie me zou binnenlaten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    Er was al een week voorbij. Alec blonk uit in alle vakken en mocht op dezelfde dag als mij zijn examen afleggen. Ik was blij dat ik Kerkura niet persoonlijk had moeten overtuigen. Ik wist niet hoe ver ik zou zijn gegaan.
    Een rilling liep over mijn rug, terwijl ik naar de kamer van Alec liep. Ik klopte op de deur.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Binnen!' riep ik toen er op de deur werd geklopt.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik wilde nog wat tegen Nathan zeggen toen er een soort blafje van buiten vandaan kwam. 'We praten wel een andere keer verder. Nu moet je beloven me dadelijk eerst uit te laten praten voordat je begint te flippen.' Ik stond op. Kreunde even van de pijn en liep toen naar de deur die ik met extreme pijn open deed.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    Ik liep zijn kamer binnen en zwaaide met de brief die ik net gekregen had.
    "We doen vanavond ons examen." melde ik hem. "Ben je er klaar voor?" ik probeerde met een glimlach de sfeer wat te verlichten.


    “To live will be an awfully big adventure.”