[RPG] When evil rules ~2~ - Speeltopics

In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

Wat is de bedoeling van deze RPG?
Jij wordt een:
-inwoner
Alex Thompson
Sthephanie Norems
Katherine Bright
Nathan Sadler
-dienster
Nathalia Rottem
-verdelger
Laurel Thompson (in opleiding)
Alec Bradley (in opleiding)
-labratoriumrat
-rijke
Phoebe Vöillanc
Kaylee Vöillanc
Kimberly Buckley

Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

Kleding:
Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
vrouw: zwart kleed met een witte schort
Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

[ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathan Sadler
Verveeld werkte ik verder aan de pijl, maar ik kon het meisje niet volledig uit mijn hoofd zetten. Wat was ik hopeloos, was ik eindelijk uit de ellende, probeerde ik me nieuwe op de hals te halen. Ik zou haar vergeten, ik moest haar vergeten.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik schoot tien konijnen en vier vogels. Het deed me goed. De pijlen waren goed, scherp. Toen moest ik onbewust aan de jongen denken. Ik schudde mijn hoofd terwijl ik nog een vogel neer schoot. Herten zag je bijna niet. Daar moest je verder het bos voor in en dat had Alex me nadrukkelijk verboden. Natuurlijk zat ik er af en toe aan te denken om te doen. Gewoon, om op ontdekking uit te gaan. Het klonk heel verleidelijk. Maar het begon al wat later te worden en als ik verdwaalde... Ik schudde mijn hoofd. Morgen zou ik het doen. Ik keek naar mijn buit en glimlachte te vrede. Ik legde twee konijnen apart voor mijn familie. De rest ging ik verkopen. Ik verstopte mijn spullen weer op mijn verstopplaats en liep voor de tweede keer de markt in. Dit keer om zelf iets te verkopen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Mijn maag rommelde en ik begon mijn kraam op te ruimen. Ik deed alles in een grote doos en ging er achteraf op zitten. Zou ik wat kopen of niet? Ik moest mijn geld sparen, maar er kon toch wel iets kleins af? Ik nam de handvaten van de doos vast en tilde ze op. Ik liep door de kraampjes, zoekend naar iets om te eten.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik stalde alles uit wat ik had en legde er een mes bij voor als mensen er een halve van wilde. Ook legde ik er vruchten bij. Ik had van alles, bramen, aardbeien, appels, peren, noem maar op. Ik mocht van Pablo de helft van zijn kraam gebruiken. Dat was een stille afspraak tussen ons. We waren vrienden ook al hadden we nooit dat woord uit gesproken.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik volgde mijn neus en kwam bij een kraam met eten. Ik zag het meisje staan en betrapte mezelf erop dat ik grijnsde. Ik trok mijn gezicht snel in de plooi en liep op haar af.
"Hoeveel voor een appel?" vroeg ik.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Hoeveel voor een appel?' vroeg een stem. Ik keek op en zag de jongen staan van wie ik pijlen had gekocht.
'Normaal twee maar voor jou maak ik er één van.' Wat hij kon, kon ik ook. Ik zette mijn handen op de tafel en ik keek de jongen aan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik vind het best wel grappig om Stephanie soms zo bitchie uit de hoek te laten komen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik grijnsde alleen maar en overhandigde haar 1 euro.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Hier,' zei ik. Ik gaf hem twee appels. 'Voor dat mes.' Ik glimlachte naar de jongen.
'Ben je weer zaken aan het doen?' Pablo kwam naast me staan en sloeg een arm om me heen. 'Pas maar op, ze is gevaarlijk,' zei hij daarna tegen de jongen.
'Pablo,' zei ik. 'Volgens mij heb je klanten.' Pablo keek even op en knikte. 'Zie je.' Ik schudde mijn hoofd.
'Sorry, hij is niet helemaal honderd procent,' zei ik tegen de jongen. 'Ik ben trouwens Stephanie.' Ik besloot mijn achternaam maar niet te zeggen, je weet nooit wat voor volk hier rond loopt.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik grijnsde. "Ik ben Nathan." antwoordde ik.
"Bedankt voor de appels, maar ik moet nu gaan. Ik moet nog een slaapplaats vinden en dat zal niet makkelijk worden met die sneeuw." ik glimlachte, maar vanbinnen zag ik er enorm tegen op. Als ik geen verlaten huisje of zo vond, moest ik in de sneeuw slapen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Misschien is er bij ons nog plaats,' flapte ik er uit. Oh Stephanie, wat doe je nu weer voor doms. Je kent die jongen niet eens en je nodigt hem mee in je huis waar je familie is. Je weet niet eens of hij kwaad gezind. Ik hoorde Pablo grinniken maar ik negeerde hem.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Laurel Thompson
Ik liep snel door de gang. Ik werd verwacht voor mijn privé-training. Kerkura had me uitgekozen als persoonlijke lijfwacht en ik kreeg er niet alleen een tattoo door, maar ik moest ook veel harder trainen dan de rest. En de trainingen waren zo al onhoudbaar. Soms wou ik dat ik gewoon gestorven was, dat ze mij net als mijn vader met een gewone kogel hadden geraakt in plaats van met een verdovingspijltje. Ik had geen vrienden. Wie wou er nu bevriende zijn met het lievelingetje van Kerkura? Dat ik het zelf liever anders zag daar dachten ze niet aan. Toen ik aan het einde van de gang vier bekende gezichten zag, zuchtte ik. Niet opnieuw. Ik probeerde hen onopvallend te passeren, maar zoals altijd hadden ze op me staan wachten. De grootste van de vier versperde me de weg.
"Daar hebben we het lievelingetje." grijnsde hij.
"Laat me nu gewoon met rust." zuchtte ik vermoeid.
"Op weg naar je poeptraining?" schamperde hij. Iedereen wist dat ik niet Kerkura's lievelingetje was omdat ik zo sterk of snel of goed was. Er waren veel leerlingen beter dan mij. Nee, Kerkura keek alleen naar het uiterlijk. En dat liet vermoeden dat mijn job uit meer zou bestaan dan Kerkura te bewaken. Ik gaf de jongen een knietje en lachte schamper.
"Ik zei laat me met rust."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathan Sadler
"Dat is vriendelijk, maar liever niet. Ik probeer van niemand afhankelijk te zijn. Dat brengt toch alleen maar ellende." zei ik grimmig. "Toch bedankt voor het aanbod." ik glimlachte triest en nam de doos op. Ik knikte nog eens voor ik weg liep;

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik keek Nathan na. 'Pablo, verkoop mijn spullen en hou de winst maar,' zei ik.
'Je gaat hem achter na he?' vroeg hij. 'Ja,' was mijn antwoord en ik begon achter Nathan achter na te rennen.
'Wacht eens,' zei ik toen ik hem zag.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik draaide me om en toen ik Stephanie zag, was ik blij om een excuus om de doos neer te zetten. Mijn lichaam was in vreselijke staat en kon niet veel aan. Ik droeg steeds losse kledij waardoor je het niet zag, maar je kon mijn ribben tellen. Daarom dat ik zo blij was met die tweede appel. Dit zou een feestmaal worden.

---

“To live will be an awfully big adventure.”