[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Fjodor - Vampier/soldaat RA.

Op het moment dat ik de fles wijn terug heb gezet, is de jonge vrouw genaamd Lise terug. Met een blonde metgezel, die een bundeltje kleding vasthoudt. Ik zie haar ogen over me heen glijden en haar mond open zakken. Op slag laat ze de kleding vallen en sleurt Lise mee naar buiten. Ik hoor dat er een woordenwisseling ontstaat tussen de twee. Mijn Duits is bij lange na niet goed genoeg om volledig te kunnen volgen wat ze zeggen, maar ik hoor de woorden 'Russisch uniform' en 'vijanden van Hitler' vallen. Verdomd, nu ben ik de sigaar. Mijn blik schiet naar de koevoet. Oh, die heb ik niet eens nodig. Aan mijn blote handen heb ik genoeg om de klus te klaren. Zonde, erg zonde. Ik had dit spel nog wat langer door willen spelen. Maar dan hoor ik iets wat zelfs mijn verwachting te boven gaat.
'Hij is Pools!' roept Lise de vrouw na, die stampvoetend terug loopt. Mijn gezicht verandert in een onheilspellende glimlach. Ze vertrouwt mij boven degene waarmee ze samen woont. Een gunstig teken. Ik heb niet gedacht zo gauw het vertrouwen van iemand te kunnen winnen. Fjodor, je bent op de goede weg. Ik gris de fles gauw van het kastje af en slinger die het hooi in. Op dat moment zwaait de deur weer open en haar zalige geur verspreidt zich weer door de ruimte.
'Sie hat Angst, mach nichts, du hast jetzt neue Kleidung. Sie soll uns nicht verräten, aber sie dachte, das du nicht Polnisch bist,' zegt ze dan met een vrolijk gezicht en de bundel kleding in de handen. Opnieuw glimlach ik, want ik weet wat ze bedoelt. Ik heb namelijk het hele gesprek kunnen volgen buiten. De bontmuts met de hamer en sikkel ligt verborgen in het hooi, de riem met hetzelfde symbool in mijn zak. Ik moet me alleen van die voorwerpen zien te ontdoen en het spel staat op veilig.
'Ich komme aus Krakau, wir akzeptieren Krieg ist vorbei. Doch sie mich nicht gefangen nehmen. Dann bin ich tot.' In feite hebben de Polen een gloeiende hekel aan alles wat Duits is, maar dat weten de Duitsers niet die in Polen zijn geweest. Zij hebben de oorlog verloren, terwijl de Sovjet-Unie Duitsland honderdduizenden meer, wellicht miljoenen, levens gaat kosten. Als ik Adolf Hitler heette, zou ik Stalin vervloeken in mijn slaap. Maar Fjodor Nazarov, de vampier, vervloekt de gehele mensheid. Ze elkaar zien afmaken en er zelf deel aan mogen nemen is iets zeer vermakelijk. Ik heb nu eindelijk de vrijheid om openlijk te moorden en er nog voor onderscheiden worden ook. Prachtig.
Misschien zal deze menselijke jonge vrouw voor me ooit zo galant zijn me bij haar thuis uit te nodigen, of beter nog; in haar bed. En ach, als ik zo zeer de behoefte heb om de vleselijke lusten te bevredigen, dan hoef ik maar te pakken wat ik wil. Ik ben een vampier, voor wie de menselijke wetten niet gelden. Die gedachte stemt mijn humeur uiterst gunstig. 'Wo bist du denn geboren?' vraag ik uit oprechte nieuwsgierigheid.

No growth of the heart is ever a waste

Dawn Franklin
Ik opende de deur voorzichtig en liep naar buiten. De avond was gevallen en ik moest weg. Er stopte een wagen voor me neus. 'Hallo.' Zei ik vriendelijk en ik stapte in. Sarah keek de door de raam heen en kwam langzaam uit beeld. Er zat een officier naast me van het Duitse leger. 'U wilde me spreken?'
Hij deed zijn pet op. 'Gister avond zijn er 12 mensen van ons inclusief iemand van een hoge rang. Weet u daar meer van?'Hij keek streng. 'Meneer, u heeft het wel tegen een vrouw. Een vrouw dood niet zonder doel. Wat zou mijn doel zijn volgens u?' Zijn ogen keek strak en verslapte toen. Hij geloofde me. Ze waren gewoon te makkelijk.'Wilt U bescherming?'
Ik glimlachte. 'Ik hoef geen bescherming. Waarom zou iemand mij willen vermoorden?' Ik kon heel veel redenen bedenken, maar oké. ' Niemand weet wat ik doe.' Weer gaf hij me gelijk.'Is er ook nog wat belangrijks waarvoor je me wilt spreken dan allen maar over bescherming? Anders zou ik 's nachts niet in een auto zitten.' Zei ik nieuwsgierig.'U merkt ook alles. Eigenlijk komen we u halen om over te plaatsen.' Ik verwachtte dat antwoord niet en keek hem geschokt aan. 'U word verplaats naar het veld voor informatie . U word de eerste vrouw in geschiedenis die het veld op gaat. Wij willen gebruik maken van u slimheid. Je bent slimmer dan alle andere kandidaten.'Zei hij overtuigend. 'Waarom niet een man. Die zijn toch veel sterker?' Hij zuchtte.'U bent beter in vechten en slimmer. Je krijgt toegang tot speciale dingen. '
Ik zuchtte. Dit was mijn taak. 'Mag ik iemand meenemen als het kan?'
'Wie?' vroeg hij. 'Mijn nicht van 8 waarvan de moeder en vader is gestorven door een bom . Lijken nooit gevonden. Ik kan haar niet achterlaten. De weeshuizen tegenwoordig zijn zo slecht.' Hij moest 4 minuten lang nadenken. 'Allen als u officiële toestemming krijg. Ga van uit van ja, maar zoek andere onderdak.'
'bedankt. wanneer vertrek ik?' Vroeg ik slap. 'Morgen ochtend half 12.'
'Zo snel?'
'Zo snel.' Zei hij.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sarah Louise

Dawn stapte in de auto. Ik kende de auto wel. Hij was van een Duitse officier. Ik hoopte maar dat er niets ergs was. Ik verdween voor het raam. Langzaam op mensne tempo liep ik de trap af naar beneden om vanuit het keuken raam weer naar buiten te kijken. Ik moest op mijn tenen staan om net over het randje te kunnen kijken.

Dawn Franklin

Geïrriteerd stapte ik rustig de deur binnen. Ik had helemaal geen zin om dit huis te verlaten. Ik woonde er al een tijdje en het werd een echte huis gevoel. Bij het idee dat ik het veld word ingestuurd kon ik wel iemand vermoorden. In ieder geval hem wel.Ik deed de deur van de woonkamer open en deed mijn jas uit en hing hem op. Ik deed een licht aan en verduisterde de raam. Ik had nog geen woord gezegd , omdat ik niet blij was. 'Ze sturen me het veld in.' Zei ik zacht. 'Ik krijg toegang tot bepaalde informatie die ik nodig heb voor Engeland, maar niet wat ik gedacht had. Ik moet morgen ochtend half 12 weg. Ik mocht 1 iemand meenemen.' Zei ik nog steeds rustig en zacht.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Lise - Burger
'Ich komme aus Krakau, wir akzeptieren Krieg ist vorbei. Doch sie mich nicht gefangen nehmen. Dann bin ich tot.' Ik glimlach om hem gerust te stellen.
'Keine Angst, ich habe es dir versprochen,'zeg ik duidelijk. Ik vraag me af hoe Krakau is, nog nooit geweest. Ik ben sowieso nooit buiten Duitsland geweest. Zonde, ik zou graag ergens anders wonen. Ik schaam me voor Duitsland, nou ja, vooral voor Hitler.
'Ich komme aus Deutschland, aber meine Urgroßmutter war geboren in Polen, daher meine schwarze Haare,' grinnik ik. 'Oh, die Kleidung,' schiet me te binnen. Ik geef het bundeltje over en kijk hem, voor ik het loslaat, vragend aan.
'Soll ich gehen?' lach ik, ik blijf hier tenslotte niet staan kijken hoe hij zich omkleedt. 'Und brauchst du noch etwas anderes?' Ik voelde een zekere sympathie voor deze man en wilde het hem graag gemakkelijk maken. Ik zou een vreselijk mens zijn als ik hem terug de oorlog in zou sturen, met de kans dat hij opgepakt en vermoord wordt.

everything, in time

That awkward moment when a post turns out waaaaaaay shorter than you thought.

everything, in time

Haha dat heb ik altijd precies andersom .

No growth of the heart is ever a waste

Fjodor - Einzelganger/Soldaat RA.

Ik vroeg me al af hoe het kwam dat deze Duitser niet voldeed aan alle Arische kenmerken. Dit verklaart het dus. Ik begin te grijnzen.
'Du bist ein bisschen Polisch, denn? Dann liebst du der Schnaps.' Ik meen te weten dat de Duitse voorkeur naar jenever uit gaat, maar ik weet het niet zeker meer.
Dan geeft ze me de kleding in handen en vraagt of ze zal gaan. Ik glimlach en knik dan.
'Nein, ich brauche nichts mehr. Vielen Dank. Du gute Deutsche.' God, wat klinkt mijn Duits belabberd. Moge het duidelijk zijn dat ik niet tot de intelligentsia behoor. Doch ben ik niet achterlijk. Deze onbeholpen houding - die deels geacteerd en deels echt is - maakt het makkelijker om je te vertrouwen. Bovendien komt het me zeer goed uit dat ze vertrekt, want die kloppende slagader in haar hals maakt het me er niet makkelijker op.
Als Lise vertrokken is kleed ik me gauw om en haal even een hand door mijn blonde haar bij wijze van reiniging. Ik spied even door het raam, verberg mijn oude uniform onder de lagen hooi en wandel dan naar buiten. Uiteraard is de blouse die ze me heeft meegegeven veel te koud voor dit weer, maar een vampier als ik kan wel tegen een stootje.
Niet veel later wandel ik door de bossen rondom Lises huis, op zoek naar een passant die ik kan verorberen. Door mijn uiterlijk zal ik niet gauw opvallen onder de Duitsers en dat maakt mijn taak er makkelijker op. Deze vampier heeft dorst en niet zo'n beetje ook.
Ineens doet een windvlaag mijn zintuigen alarmeren. Een geur en niet zomaar eentje. Een vampierengeur! Schichtig kijk ik om me heen, tot een koude hand op mijn schouder me doet bevriezen.
'Fjodor Nazarov. Nooit gedacht om jou hier aan te treffen.' Ik draai me om naar de vampier. 'Werner Graf. Ook fijn om jou weer te zien.' Het klinkt sarcastisch en bijtend, maar meer is deze vampier ook niet waard.
'De laatste keer dat we elkaar ontmoetten was tijdens de Oktoberrevolutie. Wat brengt jou hier op Duits terrein? Ik dacht dat je je voor de rest van je leven in moeder Rusland wou vestigen.'
'De plaats waar ik woonde werd afgebrand door de Duitsers, geloof het of niet maar er kwam zelfs een vampier om het leven. Ze beginnen me nu echt op de zenuwen te werken. Dus besloot ik bij het Rode Leger te gaan en te kijken waar dat me bracht. Kennelijk ergens in het oosten van Duitse Rijk.' Werner begint te lachen, steeds harder en harder.
'Jezus, hou je stem laag, er zitten daar mensen.' Ik wenk richting het huis van Lise.
'Oh. Perfect. Ik lust wel wat.' Hij loopt me voor richting het huis, tot ik hem bij de arm pak. 'Deze is voor mij. Laten we ergens anders heen gaan.'
We lopen een klein paadje op.
'Dus het Rode Leger, zei je? Waar heb je gevochten?' 'Stalingrad.'
'Stalingrad? Verdomme Fjodor, je wordt nog een oorlogsheld. Ze jagen de Duitsers als ratten over de Wolga terug. Hoe verdraag je het allemaal? Het licht, het bloed?' Ik glimlach en haal mijn bekende potje uit mijn zak.
'Dit. Een soort van uiercrème. Voor mensen bedoeld, maar het beschermt een vampier een tijdje. Bovendien was de lucht meestal vervuild met as en rook, dus de zon kreeg nauwelijks vat op me. Bewolkt, net zoals nu eigenlijk. En het bloed... ach, ik heb er moeite mee van tijd tot tijd, maar de oorlog biedt me een uitstekende kans om te grijpen wat ik nodig heb.'
Werner grijnst en kijkt even naar boven, de koude lucht in. Dan gooit hij zijn rugtas neer.
'Goed, soldaatje. Laat maar eens zien wat je kan. Een ouderwets vampier gevecht.' Hij gebaart dat ik hem aan moet vallen. Ik zucht en kijk even om me heen. 'Hier? Werner, ik kan het me niet veroorloven dat ik deze kleding naar de mallemoer help.' Bovendien wil ik niet dat Lise iets merkt van twee vampiers die aan het vechten zijn in haar bos, maar dat zeg ik er niet bij.
'Watje,' grijnst hij uitdagend. Ik trek een wenkbrauw op. Hij grinnikt en geeft me vliegensvlug een zet, waardoor ik bijna omval. Goed. Genoeg gezichtsverlies geleden. Ik vlieg hem aan en smijt hem zonder moeite tegen een boom, vijf meter verderop.
'Daar ga je voor boeten!' sist hij en grijpt mij om mijn middel. 'Dat mocht je willen,' zeg ik en grijp hem op mijn beurt om zijn middel. Ik laat me toch zeker niet inmaken door zo'n neparistocraatje.

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Licht verveeld had ik een tijdje de vrouw gevold, ze verloor als snel mijn interesse waarop ik terug het bos in liep en me terug in een boom nestelde. Ik had me gevoed, een poging gedaan om mijn verveling te stillen door een vreemde vrouw te volgen en uiteindelijk bleef ik nog verveeld achter. Ik slaakte een zucht van, wederom, verveling tot ik ver achter me geluiden hoorde. Nieuwsgierig liet ik me weer uit de boom glijden en sloop zachtjes af op waar de herrie vandaan kwam. Plotseling zag ik een man een andere man om zijn middel grijpen en deze deed vervolgens hetzelfde bij hem. Geschrokken kroop ik achter een boom en keek toe hoe de twee elkaar af leken te maken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lise - Burger
Voor de derde keer laat ik Ilja in de schuur achter, deze keer vooral vanwege de privacy. Het is stil buiten en de stank die ik eerder deze ochtend had geroken was nu eindelijk verdwenen. In mijn huis was er ook iets verdwenen, iemand, eigenlijk. Die iemand was Gabriele. Knarsetandend gooi ik het boek wat ze aan het lezen was weg. Weglopen was een gewoonte van haar die ik absoluut niet kon uitstaan. Ik veeg met mijn handen langs de rok van mijn jurk en voel of de speld in mijn haar nog goed, zit, wanneer dit niet het geval blijkt te zijn begin ik eraan te frutsen en voor ik het weet trek ik de speld van frustratie uit mijn haar. Jezus, Lise, je bent een vrouw, denk aan je temperament! Ik kan er niets aan doen, ik zit in de stress. Mijn beste vriendin is alweer weggelopen omdat ik een Poolse man in de schuur help onderduiken, terwijl ik hiermee de doodstraf riskeer.
'Keine Angst,' had Ilja gezegd. Dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik moet nodig normaal doen, het gaat prima tot nu toe en zo zal het ook blijven gaan. Ik moet Ilja wel helpen, anders valt hij in de handen van SS'ers of de Gestapo. Hé, wacht eens. Een glimlach krult op mij gezicht. Nu Gabriele weg is, kan ik Ilja binnen brengen, het is hier een stuk warmer dan in de schuur en dan kan hij een kop koffie of thee krijgen. Of Wodka natuurlijk. En eindelijk een normale maaltijd, ik hoef immers geen eten meer te smokkelen. Goh, iemand zou me een schouderklopje moeten geven.
Omdat ik het gelijk aan Ilja wil vragen, trek ik mijn jas weer aan en loop terug naar de schuur. Driemaal klop ik op de deur.
'Ilja?' vraag ik daarna. Er komt geen antwoord en ik besluit om toch naar binnen te gaan. De schuur is leeg.
Plotseling klinkt er van niet zo ver hier vandaan een mannelijke schreeuw. Ilja, schiet er gelijk door mijn hoofd. Eerst wil ik naar de plek van het geluid toerennen, maar omdat ik bang ben voor wat ik aan kan treffen, doe ik toch voorzichtig aan.
Al snel zie ik inderdaad twee mensen over de grond rollen, maar ik zie nog een derde persoon staan, achter een boom. Op deze vrouw stap ik het eerst af.
'Waarom sta je hier nog? Die man met het blonde haar is een vriend van me, help me hen te stoppen,' vraag ik haast somekend. Veel geduld heb ik niet, er moet actie ondernomen worden.
'Blijf van Ilja af!' gil ik terwijl ik op de rug van de vreemde man spring en hierbij mijn armen rond zijn keel sla, in een poging zijn ademen te stoppen. Misschien was dit niet zo'n goed idee, maar ik wil niet dat deze man alles verpest.

God, ik zie dit mezelf gewoon al doen.

everything, in time

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Plotseling zie ik een jonge vrouw verschijnen die, zodra ze me gezien heeft, op me afstapt. ‘Waarom sta je hier nog? Die man met het blonde haar is een vriend van me. Help me hen te stoppen,’ vraagt ze me haast smekend. Veel geduld heeft ze niet en springt op de rug van de vreemde man terwijl ze haar armen rond zijn keel slaat. ‘Blijf van Ilja af!’ gilt ze tussendoor. Nee, nee,! Ik wilde me niet mengen tussen twee vechtende vampiers maar nu met de jonge vrouw erbij.. Die maakte al helemaal geen kans. Een zachte kreun rolde over mijn lippen en ik snelde toch naar het worstelde drietal toe om me er tussen te mengen. ‘Loslaten!’ gromde ik naar de vreemde man en haalde met een volle vuist uit naar zijn kaak terwijl ik de blonde man weg trok zodra ik de klap uit uitgedeeld.

[ik snap niet hoe jullie steeds aan die lange posts komen..><

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Gewenning, vrees ik :'D. Als het stoort wil ik best wat inkorten :].

Fjodor - Einzelganger/soldaat RA.

Met een gemene trap weet Werner me onderuit te halen, waarna hij vervolgens zijn voet vol in mijn borst stompt. De adem wordt me ontnomen en het lijkt of mijn longen dubbel klappen. Het zou me niks verbazen als het daadwerkelijk gebeurde.
'Rusland heeft je geen goed gedaan, jongen. Hebben ze je in het Rode Leger nu niks geleerd?' Mijn blik flitst naar zijn schoenen, waar ik een flinke ruk aan geef en ook hij op de grond terecht valt. Ik rol me behendig op me en zet zijn keel klem. 'Jouw Russisch is anders ook niet verwaterd in al die jaren dat je hem bent gesmeerd. Heimwee naar het moederland?' Met een stomp in mijn buik en een harde duw brengt hij me het zwijgen op. Ik vlieg overeind en bewaar afstand.
'Zie de volgende informatie als een goed gebaar in deze harde tijden: kijk uit voor clans, soldaatje. Ze zitten overal hier. In Berlijn, Pruisen.' Hij zet de aanval in en grijpt me bij mijn middel. We vallen beiden op de grond en even meen ik een geur op te vangen, maar ik kan me vergist hebben. Misschien is het wel de bloeddorst.
'Waarom sta je hier nog? Die man met het blonde haar is een vriend van me, help me hen te stoppen,' hoor ik ineens een stem zeggen. Van verbijstering draai ik me naar de richting van het geluid, maar Werner heeft me al te pakken. Hij houdt me in een gevaarlijke houdgreep waar zelfs vampiers het benauwd van krijgen. En nu pas begint het me te dagen: de geur die me eerder opviel was geen illusie. Er is hier een vampier! Nog eentje! Godverdomme.
'Ilja? Noem je jezelf tegenwoordig zo? Is dit dat smakelijke hapje wat je uit mijn buurt wilde houden?' Goddank dat hij nu Russisch spreekt, anders kwam dit spel wel erg vroegtijdig ten einde.
Dan grijpt Lise Werner om zijn hals. 'Blijf van Ilja af!' Een seconde staart hij me verbouwereerd aan, mompelt iets in de richting van 'die heeft lef' en gooit vervolgens moeiteloos Lise van zich af.
'Jij idioot!' sis ik. 'Ik? Je begrijpt toch zeker wel dat zij nu van mij is?' Hij snelt op me af en grijpt me opnieuw bij mijn middel. Oh, wacht maar! Niet zonder toegift.
'Er is hier nog iem-' 'Loslaten!' hoor ik nog een stem rauw grommen. Nog voor ik er erg in heb, verkoopt diegene Werner een rake vuistslag. Ik wil grijnzen, maar krijg er de kans niet voor omdat ik word weggetrokken bij Werner door een kracht die alleen van vampiers kan komen. Lise ligt nog steeds in de sneeuw en ik grijp de kans aan om me naar de vampier om te draaien.
'Als je ons nu gaat vertellen dat je bij eender Alchar of Caellum hoort, dan is dit de laatste dag dat je leeft,' sis ik in het Russisch, me nu beseffend dat de kans klein is dat ze het verstaat. Mijn blik glijdt naar Werner, die over Lise heen hangt en een paar lokken verdwaalde zwarte lokken aan de kant legt. Wacht eens even.. 'Werner! Als je het ook maar waagt!' Ik snel naar hem toe en ruk hem bij de bewusteloze Lise weg.
'Oh, vertel me nu niet dat je verliefd bent geworden op een sterveling,' zegt hij zangerig. 'Verliefd? Hoe haal je het al in je hoofd om zoiets bespottelijks te denken? Ze is onderdeel van mijn spel, niks meer. Zoek maar iemand anders.' Goddank dat dit gesprek zich in het Russisch plaatsvindt. Werner begint te lachen, maar ik draai me om naar de nieuwe vampier, die eigenlijk meer mijn interesse heeft gewekt dan mijn oude rivaal.
'Wie ben je en waarom zit je ons te begluren,' zeg ik kil. Het is eigenlijk niet eens een vraag.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 23:51 ]

No growth of the heart is ever a waste

[Nee hoor, mij stoort het niet.. Vind het alleen knap, haha mij lukt het niet ( nog niet dan ) ]

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Met een niet begrijpende blik keek ik de blonde man aan terwijl hij tegen me sprak. De enige twee woorden die me bij bleven waren Alchar of Caellum en geen van beide zeiden me iets. Vervolgens wendde hij zich weer tot de vreemde man, riep er iets naar en trok hem vervolgens weg bij de bewusteloze jonge vrouw. Wederom spraken ze tegen elkaar in een taal waar ik geen hol van begreep en hoewel ik ergens zo snel mogelijk weg wilde durfde ik het niet. Dit zou dan twee tegen een worden, no way dat ik dat ging winnen dus ik bleef staan tot de blonde man zich weer naar me toe draaide. ‘Wie ben je en waarom zit je ons te begluren,’ zei hij op een kille toon, waarop ik bijna ineen zou krimpen maar het niet deed. Ik wilde eigenlijk niet zeggen wie ik was want dat vertelde ik nooit aangezien ik altijd alleen was en maar heel zelden een andere vampier tegen kwam, behalve vandaag natuurlijk. Mijn tellertje stond nu op vier vampiers in een dag. Iets vertelde me dat ik tegen hem beter wel kon zeggen wie ik was want ik kreeg het nare gevoel dat hij me er niet mee weg liet komen als ik dat niet deed. ‘Mijn naam is Jena en ik zat jullie niet te begluren, althans niet met opzet. Ik geloof dat het halve bos heeft mee kunnen genieten van jullie knokpartij, tenminste degene met een goed gehoor,’ zei ik op een verdedigende toon en sloeg mijn armen over elkaar terwijl ik hem nauwlettend in de gaten hield.


[ik ben er even vanuit gegaan dat de laatste vraag wel verstaanbaar was voor mijn vampiertje ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Sarah Louise Wagner

Dawn legt me uit wat er allemaal aan de hand is. Ik luister
zwijgent. Ik kijk naar mijn schoot en maak vouwen in mijn jurk
om ze vervolgens weer glad te strijken. Het was een tik die ik
ooit had gekregen. 'En waar moet je dan precies heen?' Ik keek
naar haar op en wachten op een antwoord. Ik was net zo blij dat
ik iemand had gevonden die me begreep. We hadden niet zo'n goeie
start gemaakt maar nu ik haar ietsje beter kenden vond ik haar toch
wel erg aardig.

Lise - Burger
De man gooit me met een kracht die niet menselijk is gemakkelijk van hem af, waardoor ik met een gil naar achter vlieg, met mijn rug tegen een boom belandt en vervolgens in de sneeuw val. Adem lijkt nu ver te zoeken. Het laatste wat ik zie is de man die nog op me afstapt, maar daarna wordt alles zwart. Het is raar, ik kan me niet bewegen en mijn oogleden zijn te zwaar om ze te openen, maar ik hoor de geluiden wel. Helaas kan ik de taal die ze spreken alleen niet verstaan. Het klopt niet; ik hoorde mijn oma wel eens Pools spreken, wat ze natuurlijk had geleerd van haar moeder en dat klonk niet zo. Maar misschien ligt het aan mij, of misschien is dit allemaal een droom en is dit allemaal weg als ik mijn ogen open doe.
Ilja's stem klinkt een beetje boos naar de vrouw toe, maar ik ben allang blij dat zij nog oké klinkt.
Pijnscheuten schieten één voor één door mijn rug, waardoor een zachte kreun mijn mond verlaat. Ik dwing mezelf mijn ogen open te doen en zie dezelfde man boven me hangen. Ik wil gillen, maar kan het niet en sluit mijn ogen snel weer. Als ik nu doe alsof ik dood ben, zou hij me dan met rust laten? De man zit aan mijn haar en eindelijk heb ik de kracht mijn arm op te tillen en de zijne weg te duwen.
'Geh,' kreun ik. De man zegt nog iets, maar het is alweer onverstaanbaar. 'Ilja?' vraag ik met opnieuw mijn ogen open in de hoop dat hij, wanneer hij klaar is met de andere vrouw, deze man kan vertalen.

everything, in time