[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Fjodor - Einzelganger/soldier RA.

Ik ben blij dat ik bij stom toeval gestuit ben op iemand die me niet meteen dood wenst. Wat een mazzel heb ik toch. Desalniettemin besef ik me dat ze vroeg of laat het gebied gaan doorzoeken en ik tegen die tijd weer weg moet zijn. Waarheen? Ik zou het bij god niet weten.
'Du kannst hier bleiben. Aber nur hier, nicht mein Haus. Gut?' Ik maak eruit op dat ze toestemt dat ik hier in de schuur kan blijven. Ik knik en glimlach. 'Danke,' zeg ik opnieuw. Dat betekent dat ik het rijk nu voor mezelf heb. Tijd voor rust en een concreet plan.
'Und nicht alles essen, bitte,' voegt ze eraan toe. Ik lach even. 'Verstanden,' zeg ik. Ik ben blij dat ze erin trapt dat ik een Pool ben en geen Rus. Van de twee volkeren heb ik het idee dat ze de Russen nog het meest haten, vanwege onze Slavische achtergrond. Al moet ik zeggen dat ze Polen het ook niet makkelijk hebben, maar Polen is niet meer in oorlog met Duitsland. De Sovjet Unie heeft heilig beloofd Duitsland pijn te doen. Heel veel pijn.
'Dein Name. Was ist dein Name? Ich bin Ilja Kowalski.' Me voorstellen als 'Ilja' voorkomt dat als ze ooit bij haar aan de deur komen en vragen naar Fjodor Nazarov, ze me nooit prijs kan geven. In feite liegt ze niet eens aangezien ze mijn echte naam niet kent. Dat wordt kerst vieren in een verrotte schuur. Gelukkig ben ik het gewend, als dolende vampier. Ik kom maar erg zelden soortgenoten tegen en al helemaal niet in het leger. Geen enkele vampier haalt zich zo'n stommiteit in het hoofd, maar Fjodor is wel in voor wat avontuur. Over een paar dagen is het oudejaarsdag. Zoals de traditie leert, gaat dat niet zonder een goed knalfestijn. Dat betekent dat ik nog een paar dagen na te denken heb over wat ik in de fik zal steken.
Als ik de kans krijg om iets op Duits grondgebied plat te branden, moet ik hem immers aangrijpen.

No growth of the heart is ever a waste

Yay, eerste post van 2012!
Beste wensen allemaal.*O*

Lise - Burger
Fijn dat hij begrepen heeft dat hij kan blijven, maar dat ik het niet op prijs zou stellen als hij alles opeet. Dan kan ik nu eindelijk gaan. Ik raap wat spullen bij elkaar zoals voedsel en hout en loop vervolgens naar de deur, deze maak ik open en leun ertegen als hij zich nog voorstelt.
'Angenehm, Ilja,' glimlach ik kort. 'Ich bin Lise, Lise Jager.' Stuntelend duw ik de deur verder open met mijn voet en wil hem bijna weer loslaten als ik me bedenk dat ik nog wat vergeten ben en draai me weer om naar Ilja.
'Ich komme morgen früh zurück mit etwas zu trinken für dich. Bis Morgen,' zeg ik en nu laat ik de deur wel dichtvallen. Henks raar om een vreemde man achter te laten in mijn schuur, een man in het algemeen was al raar geweest. Ik hoop wel dat hij zich aan zijn woorden houdt en niet langer dan Kerst blijft, er staat namelijk een forse straf op het helpen onderduiken van iemand.
Zodra ik binnen in m'n huis ben, staat Gabriele al met haar handen over elkaar in de gang. Ze is duidelijk boos, maar ik weet dat deze boosheid alleen voortkomt uit bezorgdheid.
'Luister,' begin ik mijn verklaring. 'Ik kan alles prima uitleggen.' Maar Gabriele schudt haar hoofd, strekt haar armen en knuffelt me.
'Het is al goed, het spijt me van vanmiddag, Liesje. Ik was zo bang dat je was opgepakt of zo, je weet maar nooit met jou. Maar ik ben allang blij dat je er weer bent, vooral omdat je eten en hout bij je hebt. Kom, geef mij de spullen maar, dan kook ik vanavond wel.' Ze maakt zich los van de knuffel en neemt het mandje van me over. Ik haal de omslagdoek van mijn schouders af en leg hem over een stoel.
'Zo lang ben ik niet weggeweest,' zeg ik een tikkeltje verbaasd.
'Het is oorlog,' antwoordt Gabriele met haar rug naar me toe. 'Iedere minuut die je later thuis bent zijn kan al fataal zijn geweest. Vertrouw niemand, alleen jij en ik kunnen elkaar vertrouwen, Lise. Iedereen is je vijand, keer je rug nooit naar iemand toe, want voor je het weet zit er een flink mes in. Maar hé, volgens mij maak ik je bang met mijn verhalen.' Integendeel, ik neem haar woorden heel diep in me op en zal ze onthouden. Ze heeft gelijk.

everything, in time

Dawn Franklin
'Mijn naam is Sarah trouwens.' Zei het kleine meisje. De andere meid was al we en we liepen nu met ze Tweeën.'Mijn naam is Dawn. Dawn Franklin.' Zei ik vriendelijk terug. Ik was erg bezorgt over de zon opkomst. We waren dichtbij mijn huis. De lucht was al blauw. 'Ik denk dat we iets sneller moeten lopen.' Zei ik en voelde dat het warmer werd.Mij zou de zon niks doen. Een beetje pijn, maar dat is alles. Ik versnelde mijn pas en Sarah deed dat ook.
We waren vrij snel bij mijn huis. Ik deed snel de deur open en weer dicht. Ik hing mijn vieze jas op. 'Even wachten.' In de gang was er geen licht. Daarom moest ze daar wachten, want de rest van huis stond alles nog open. Ik ging naar de woonkamer en deed de gordijnen dicht. Toen ging ik naar de keuken. Daar deed ik de ook dicht. Zo ging ik door heel het huis. Toen ik bij de zolder kwam en gordijn dicht wilde doen kwam de eerste zonnestraal. het raakte mijn gezicht, maar het deed niet pijn. Het was nog te zwak.
Ik liep weer naar beneden. 'Alles is verduisterd nu.'

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sarah Louise

We liepen sneller, bang voor de zon die steeds sneller opkwam. Eenmaal binnen werd me gevraagt om even in de gang te wachten. Dawn deed de in de rest van het huis de luiken en gordijnen dicht om ons tegen de stralen te beschrermen. Haar huisje was klein en lag erg afgeleven. Buiten hoorde ik de duitse troepen al rond rijden.

Dawn Franklin
'Je kan in de woon kamer gaan zitten. Ik moet even nieuwe kleren aantrekken.' Zei ik tegen haar , terwijl ik mijn vieze kleren bekeek.Goed maar dat geen burger of ander mens me niet had gezien. Mijn jurk zat helemaal onder. Boven in mijn kamer zette ik mijn tas neer op de grond en deed een kast open. Ik haalde een licht blauwe jurk tevoorschijn met bijpassende schoenen. Het leek erg koud de kleren voor het tijd van het jaar, maar van kou merkte ik niet veel. Ik liep naar de badkamer en waste mijn armen, benen en gezicht schoon met een doekje. Daarna trok ik mijn kleren aan. Ik liep naar beneden via de krakende trap. Ik liep de huiskamer in en zag Sarah zitten. Ze had een foto beet van een klein meisje. 'Dat is de dochter van mijn zus.' Zei ik . Ik had meerdere foto's in huis. Sommige waren heel erg oud. Ze kwamen ook uit de late 19de eeuw. Ik ging zitten en wilde wat vragen stellen. 'heb jij een idee wie je gemaakt heeft?' Vroeg ik vriendelijk.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sarah Louise

Wat onwennig ging ik zitten op de bank die in de woonkamer stond. Het voelde hier vreemd aan. Misschien omdat het huis er zo menselijk uitzag van binnen? Mijn oog viel op een foto die op het tafeltje naast de bank stond. Ik pakte het voorzichtig op en bekeek het. 'Dat is de dochter van mijn zus.' Ik had Dawn niet binnen horen komen. Ik knikte maar en zette de foto terug. 'Heb jij een idee wie je gemaakt heeft?' Ze klonk vriendelijker dan ervoor. Ik schudden mijn hoofd. 'Ik was weggelopen uit het weeshuis, waar ik ben opgegroeid.' Begon ik. 'Het was winter dus het werd vroeg donker, ik ben het bosw in gerent omdat ze me daar niet zouden kunnen vinden, daar ben ik gebeten. De vampier die mij gemaakt heeft bracht me naar een andere stad toen ik nog maar half bij bewustzijn was heeft hij of zij me alles uitgelegt, de helft was ik de volgende dag al vergeten maar goed je weet hoe het voelt om honger te hebben en al snel begreep ik hoe ik moest leven.'

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Nog steeds verscholen in de boom en zorgende dat geen enkel plekje van mijn blote huid onbedekt was staarde ik bedenkelijk over de straten. Hier en daar klonk er achter of onder me wat geritsel maar niks wat me alarmeerde om er naar op of om te kijken. Dit waren momenten van lang wachten en hopen dat de zon snel onderging of dat het bewolkt raakte. Stil zitten was niks voor mij maar aangezien ik niet fatsoenslijk over straat kon had ik weinig keus dan te blijven waar ik nu zat. Een zucht rolde over mijn lippen terwijl ik steeds meer verveeld raakte. Een glimlach speelde snel daarna op mijn lippen terwijl het op de straten weer steeds drukker werd, een van de soldaatjes op straat mocht me straks mooi gaan vermaken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Dawn Franklin
Ik luisterde aandachtig. Ze was blijkbaar slimmer dan ik dacht, want de meeste kinderen van zo'n jong moorden gelijk waar iedereen bij is. En met iedereen bedoel ik mensen. 'Heel lang geleden in de vorige eeuw leefde ik in een gezin die niet prettig was. Ik was het enige meisje en ik had 4 broers. Mijn vader was niet trots op mij. Hij kon me wel dood hebben. Allen mijn moeder hielt van mij, maar als mijn vader me sloeg deed ze niks. Vanaf jongs af aan leerde ik hoe je met emoties om moest gaan. Mijn broers volgde snel het gedrag van mijn vader op. Toen ik 15 werd had ik een soort van verjaardag. Ik liep door York heen en ontmoete daar een man. We werden verliefd. Paar weken later kwam mijn vader erachter. Hij schreeuwde dat ik te dom was voor zo'n man. Ik afval was dat gedumpt moest worden. Ik heb de man nooit meer gezien. Een paar jaar later werd mijn zusje geboren. Mijn vader noemde mijn zusje bijna het beste wat hem overkwam. Na 5 rottige jaren werd ze 5. Ze kreeg voor haar verjaardag een jurk. Ik was 20 en besloot weg te lopen. Ik liep het bos in, maar door een sneeuw storm kwam ik niet ver.
Uiteindelijk vond mijn vader me en probeerde me te vermoorden. Een vampier ontdekte mij. Nog maar net levend. Ik was al buiten bewust zijn. Ik werd wakker in een hele grote huis en werd daar behandeld als iedereen. De man die me veranderde was van een hoge rang en leerde me veel dingen.Ook ontdekte ik dat ik bestand ben tegen zonlicht. Na de eerste wereld oorlog werd ik ontdekt door de Engelse geheimen dienst waar de amerikanen aan meewerken . Ze weten van ons bestaan en ik ben vrijwillig voor hun naar Duitsland gegaan. Om mensen te beschermen en deze oorlog te stopen. En dat is zo'n beetje mijn verhaal.' Vertelde ik. Er werd op de deur geklopt. Ik stond op en liep naar de deur en deed hem open. 'O, hallo buurvrouw. Hoe is het?' Vroeg ik.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

dubbel post -.-'

[ bericht aangepast op 1 jan 2012 - 21:48 ]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sarah Louise Wagner

Ik luisterde aandachtig. Geen enkele vampier had het makkelijk. Haar verhaal raakte me. Ze was dus niet zo stijf en stil als ik eerst gedacht had. Er word op de deur geklopt.Ik blijf zitten. "Oh Hallo buurvrouw." Er word gepraat en ik blijf zitten. Mijn voeten hangen een stukje boven de grond omdat ik eigenlijk te klein ben voor de bank.

Dawn Franklin
De buurvrouw genaamd Anna stond met een glim lach voor mijn deur.'Mijn zoon komt naar huis!' Zei ze blij. 'Wat geweldig. Hoe is het met uw andere zoon?'
'Die mis hem heel erg.Mag ik misschien binnen komen?'Vroeg ze beleefd. Ik twijfelde, maar haar zoon kwam terug en ik wilde niet onbeleefd zijn. 'Ja hoor kom maar binnen.' En ze liep de hal binnen. Ik sloot de deur. We kwamen de woonkamer binnen. 'En wie is zij?' Vroeg ze. 'Dat is mijn nichtje.'
'O, je nichtje wat leuk. Wat is het donker hier? Kan er geen gordijn open?'
Snel bedacht ik daar ook al wat op. Anna ging zitten en ik verzon een antwoord . 'Mijn nichtje heeft zonnen allergie. Ze kan er heel slecht tegen, daarom hebben we de gordijnen dicht gedaan.' Loog ik en ik liep naar de keuken om thee te maken. Vroeger hielt ik van thee. Nu is het gewoon walgelijk. Ik maakte 2 kopjes. Anna ging zitten en ik zette 2 kopjes en een brood neer. 'Omdat uw zo'n thuis komt.' Ze keek me verbaasd maar erg blij aan. 'Maar heeft u dan geen honger?'. 'Als ik brood wil krijg ik gemakkelijk brood. Ik heb er nog 3 liggen.'Loog ik. Ze dronk haar thee op en ik deed als of.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sorry guys, haven't been on in a while.

Fjodor - Einzelgänger/soldier RA.

'Angenehm, Ilja. Ich bin Lise, Lise Jager.' Lise dus. Zo heet ze. Ze loopt richting de deur, iets wat haar niet al te makkelijk af gaat. Ze lijkt nerveus, iets wat ik haar niet helemaal kwalijk kan nemen. Maar wel iets wat me.. fascineert. Opnieuw glijdt de blik naar de slagader in haar hals. Hou je in Fjodor. Voorlopig. Deze keer wordt het een spel. Niet simpelweg grijpen en doden. Nee, nu gaan we de creativiteit eens opschroeven.
'Ich komme morgen früh zurück mit etwas zu trinken für dich. Bis Morgen.' Wat? Wat zei ze? Iets over morgen, toch? 'Wiedersehen,' zeg ik maar wat verloren, tot ze is verdwenen. Haar geur sluimert nog na in de schuur. Het ruikt aangenaam. Ik kijk door het raampje heen tot ik haar naar binnen zie verdwijnen. Het is inmiddels donker geworden, god mag weten hoelaat. In elk geval: tijd voor de jacht. Met een grijns verlaat ik de schuur en hol de bossen in. Het duurt niet lang voor ik iemand tegenkom: een bezopen Duitse soldaat. Zijn bloed is haast te walgelijk om ook maar een slokje van te nemen. Ariërs noemen ze zich? De enige 'echte' mensen? En moet je ze nu eens lopen? Ze zijn niet beter dan dieren! En meer dan dieren zullen ze voor mij ook niet worden. Ze zijn mijn prooi. Het enige verheven wezen hier ben ik. Niet die belachelijke nazi's met hun rassenwetten.
Ik ga voor het onwetende soldaatje staan.
'Deine Lehre, gilt nicht hier. Es ist Krieg. Und du. Du bist mein Feind.' 'Iwan! Iwan!' schreeuwt hij. Binnen een seconde heb ik zijn hoofd vast en draai zijn nek in een soepele beweging om, om hem het zwijgen op te leggen. Daarna zuig ik zijn bloed op, terwijl het licht in zijn ogen dooft. Zo, dat was mijn goede bijdrage aan de oorlog. Met een tevreden gevoel wandel ik weer terug.

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Eindelijk! Het was eindelijk weer donker. Lichtelijk geïrriteerd door het lange stilzitten liep ik over straat, een eindje verder op stond een soldaat te leunen tegen een paal terwijl hij af en toe een keer rond keek. Net alsof hij niet meer dan lucht was liep ik snel langs hem af, wetende dat hij nu achter me aan zou komen om me aan te houden. ‘Halt!’ hoorde ik hem roepen maar ik negeerde hem en liep door. Al snel hoorde ik zijn pas versnellen waarop ik zelf ook harder begon te lopen. ‘Mevrouw stoppen!’ riep hij weer maar ik gaf geen gehoor en sprintte naar de bossen terwijl hij me achterna rende. Een speelse glimlach sierde mijn gezicht zodra ik in de bossen was en de soldaat er hijgend aan kwam. ‘U –hijg- bent –hijg- ‘ begon hij. ‘Te laat,’ siste ik zacht, snelde naar hem toe om hem vast te grijpen en met een harde ruk zijn hoofd naar achteren te trekken zodat ik mijn tanden ruw in zijn nek kon plaatsen. ‘Wat een domme sukkel om me alleen achterna te komen,’ mompelde ik nadat ik klaar was en zijn leeggedronken lichaam op de grond liet vallen. Ik gaf hem nog een klein trapje na voordat ik verder het bos in liep.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lise - Burger Omfg ik typte 'Loser' hahah.:'D
De rest van de avond was gespannen. Blijkbaar ben ik geen kei in liegen en dingen achterhouden, want ik ben nu al zo'n beetje de hele avond zenuwachtig. Gabriele vermoedt duidelijk iets, want opeens zegt ze: 'Lise, ik wil het niet eens weten.'
Prima, ik zeg niets, maar het maakt de sfeer er niet beter op.
'Ik ga maar eens slapen,' besluit ik. Een slimme keuze omdat ik zo Gabriele niet meer onder ogen hoef te komen en ik ook niet meer hoef te liegen, maar gewoon kan zwijgen.

De volgende ochtend word ik eerst rustig wakker, alles lijkt normaal tot ik Gabriele weer zie. Dan schiet me alles weer te binnen. Shit, Ilja en de schuur! Omdat Gabriele in de woonkamer zit, kan ik makkelijk wat melk meesmokkelen. Eten is niet nodig, dat ligt in de schuur. Ehm, denk, Wodka heb ik niet, zou hij ook wijn lusten? Voor de zekerheid neem ik de fles toch ook mee en loop direct door naar de voordeur.
'Even een frisse neus halen,' verklaar ik als mijn huisgenoot me aankijkt. Ze haalt haar neus op en leest verder in haar boek.
Met een snelle pas loop ik naar de schuur, klop éénmaal en loop vervolgens door naar binnen.
'Guten Morgen,' zeg ik vrolijk wanneer ik Ilja achter de hooiberg zie. Waarschijnlijk was dat zijn verstopplek.
'Eh, du hast etwas eh..' ik wijs even naar zijn mondhoek en wrijf daarna langs de mijne om hem te laten zien wat ik bedoel; in zijn linker mondhoek zit iets, iets roods, maar ik heb geen idee wat het is. Misschien is het bloed van een gevecht, maar dan heb ik die wond gister gemist. Het zou ook bessensap kunnen zijn, hier iets verderop in de bossen staan namelijk bessenstruiken. Maar zou Ilja echt zo'n risico nemen om daarheen te lopen, na de avondklok?

everything, in time

Kan ik ergens invallen of moet ik op mezelf beginnen?

Life is hard and then we die