[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Sarah Louise

Halverwegen stop ik met rennen en kijk achterom. De vrouw waar van ik naam nog steeds niet wist was gestruikeld en werd nu omringt door een aantal soldaten. Stilletjes verschool ik me achter wat bomen en struiken klaar om in te grijpen als het mis ging.

Dawn Franklin

Ik zat aardig onder het bloed. Ik liep rustig naar het meisje toe. 'Ik heb een huis in de buurt. Ze weten toch niet waar ik woon. Wil je mee?' vroeg ik vriendelijk. Ik veegde wat bloed af van mijn mond. Het zou een beetje raar zijn als de buren een mijn zouden zien. Ik keek naar de lucht. Het werd al lichter. 'We moeten op schieten. De zon komt op.'

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Vanuit mijn plekje kijk ik toe hoe de vrouw struikelde en omringt werd door een groepje soldaten. Ze bespraken iets maar snel daarna haalde de vrouw uit naar de kruis van een man waarna deze op de grond viel en kogels door de lucht vlogen. Ze handelde snel en stak de mannen neer op een na, deze hield ze vast om hem vervolgens in zijn nek te bijten en iets uit zijn zak te halen. Mijn blik zocht direct naar de kleine meid, deze zat verscholen achter wat bomen en struiken, iets dichterbij waar de vrouw zich bevond. Ik bleef staan waar ik stond nadat ze de soldaten had gedood en was niet van plan om naar haar toe te lopen, ze had het overleefd dus dat was dan goed toch? Ik redde alleen maar mijn eigen hachje en niet die van een ander.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Dawn Franklin

'Sorry ze zaten achter mij aan.' Ik bleef omhoog kijken om te kijken wanner de zon opkwam. We hadden niet lang meer.'Als je een schuil plek wilt voor de zon kan je meelopen naar mijn huis.' Zei ik ook vriendelijk tegen de vrouw.
Met mijn mouw veegde ik al het bloed op mijn gezicht weg. Ik pakte een lint uit mijn tas en maakte een staart in mijn haar. Dat was veel beter dat het lose haar. Ik liep zelf gewoon rustig richting mijn huis.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Fjodor - Einzelgänger/soldier RA.

Schrank? Wat in godsnaam is een schrank? Quasi-hulpeloos kijk ik haar aan, waarna ze richting de koelkast gaat en hem open doet.
'Brot und Käse, gut? Darf ich jetzt gehen, bitte?' Het klinkt smekend. Ik kan haar geen ongelijk geven. Ik zou zelf ook niet al te vrolijk worden als ik in de schuur een wildvreemde tegenkom. Ik pak het brood en de kaas van haar over, pak het uit en werk het naar binnen. 'Danke,' zeg ik en begin te eten. Als ik het op heb glimlach ik.
'Du, gehe. Kein Gestapo oder SS. Ich Polski. Kein Gestapo, bitte.' Nu heb ik er ook daadwerkelijk de pest in dat mijn ouders me nooit naar school hebben gestuurd. Ik kan me niet eens verstaanbaar maken in dit vervloekte land. 'Ich hab etwas.' Ik begin te zoeken naar mijn veldfles, die ik naar even graven vind.
'Wodka. Gegen kalt wetter.' Ik gooi er een slok van naar binnen en geef haar de veldfles aan. Het brengt me terug naar de goeie dagen waarop we nog met z'n allen drankspellen aan het doen waren. Ik heb zo het vermoeden dat het netjes opgevoede Duitse volk er minder behoefte aan heeft, maar ik kan me zo maar vergissen.

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff - Einzelgänger

‘Sorry ze zaten achter mij aan,’ zei de vrouw en wierp een blik naar de lucht boven ons, waarschijnlijk om te kijken hoelang het nog zou duren voordat de zon opkwam. ‘Als je een schuilplek wilt voor de zon kan je meelopen naar mijn huis,’ zei ze op een vriendelijke toon. Daarna viste ze een lint uit haar tas en maakte daarmee een staart in haar haren. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik heb zelf een eventuele schuilplek maar toch bedankt,’ reageerde ik terwijl ze rustig weg liep, dat was niet helemaal waar maar ik had geen zin om in iemands huis te verblijven terwijl ik graag op mezelf was. Daarna trok ik me terug in de bossen, klauterde in een boom en staarde vanuit die plek over de straten heen. Voor nu zat ik goed, zodra de zon op zou komen zocht ik wel naar een andere plek.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Ik ga morgen weer veder schrijven.Bye! ]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Trusten ;]. Ik ga ook richting bed.

No growth of the heart is ever a waste

Trusten! Ik ga zometeen ook (:

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Goodmornin' en -als ik jullie niet meer spreek, voor de mensen die weggaan-, een heel gelukkig nieuwjaar. *O*
Omdat 't zo vroeg is, heb ik btw geen zin om op de naamvallen te letten.

Lise - Burger
'Du, gehe. Kein Gestapo oder SS. Ich Polski. Kein Gestapo, bitte.' Een pool dus, vandaar dat accent. De man van net lijkt nu ineens een heel ander persoon, vriendelijk. Ik glimlach voorzichtig terug, maar blijf op mijn hoede omdat zijn humeur nog altijd om kan slaan.
Dat hij geen Gestapo of SS wil, toont aan dat hij niet voor Duitsland strijdt, tenzij hij ze verraden heeft.
'Kein Gestapo, kein SS,' stel ik ze gerust. 'Du bist gegen Hitler, nicht wahr? Ich auch, kein Hitler.' Bij alles wat ik zeg probeer ik gebaren te maken in de hoop dat hij me dan beter begrijpt.
Dan zegt hij dat hij iets heeft en haalt een veldfles tevoorschijn.
'Wodka. Gegen kalt Wetter,'zegt hij. Hij neemt een hele slok en reikt mij daarna diezelfde veldfles aan. Ik hou totaal niet van Wodka, dat is veel te sterk, maar toch neem ik de veldfles aan en neem een klein slokje. O, God, wat smerig! Het brandt in mijn keel en met een vies gezicht geef ik hem de fles terug. Vervloekte eigenwijsheid.
'Danke,' zeg ik terwijl ik met de rug van mijn hand langs mijn mond wrijf. 'Nie mehr, sehr unlauter.' Ditmaal maak ik er geen gebaren bij, want ik weet zeker dat mijn gezicht van net boekdelen spreekt.
Het dringt nu pas tot me door dat hij zei dat ik mocht gaan, de ene kant van mij wil hier natuurlijk zo snel mogelijk weg, een ander deel echter niet. Nu ik weet dat hij een vijand van Duitsland is, ben ik een stuk minder bang. Hebben we, ondanks dat ik zelf Duits ben, toch wat gemeen. Daarbuiten, als ik weg ga, wat gaat hij dan doen? Dadelijk neemt hij heel onze voedselvoorraad mee, dat gaat Gabriele niet leuk vinden. Maar het is ook weer bijna Kerst, dan kan ik hem ook niet weg sturen. God, zoveel risico's.
'Was gehst du jetzt tun?' vraag ik maar, wie weet heeft hij zelf al een plan uitgestippeld.

everything, in time

Morgen :]. /Zou nu nog in bed moeten liggen, maar de vuurwerktrollen hebben me wakkergemaakt. (Thefuck, vuurwerktrollen keurt Firefox goed, wakkermaken niet).

Fjodor - Einzelgänger/RA soldier.

Goddank, dat betekent dat ik hier veilig ben. Het rennen verveelt op den duur. Bovendien is neergeschoten worden alsnog geen pretje, ook al ben je dan een vampier. Genoeg geraakt worden kan een vampier behoorlijk verzwakken.
'Du bist gegen Hitler, nicht wahr? Ich auch, kein Hitler.' Als de zin tot me is doorgedrongen glimlach ik. 'So viel kaput gemacht.' En dat is waar. Het verbaast me compleet dat deze Duitser een tegenstander is
van Hitler, maar alsnog vertel ik niet dat ik uit het krijgsgevangenenkamp ben ontsnapt. Ik begin te lachen als ze een smerig gezicht trekt bij het drinken van de wodka. Soms ben ik nogal geneigd te vergeten dat mensen er minder goed tegen kunnen dan vampiers. Dus ik neem het spul van haar over en gooi het in een teug mijn keel in. Als limonade.
Ze vraagt wat ik ga doen en dat is iets waar ik zelf nog niet helemaal uit ben. De oorlog heeft me helemaal naar Duitsland gebracht. Ik kan in feite overal heen waar ik wil. Ik twijfel of ik vanuit hier verder zal trekken, of het erop zal wagen terug te wandelen naar Rusland. Op mijn dooie gemak. En zorgen dat ik niet doodgeschoten word. Ik besef me ook zeer goed dat Duitsland zestig jaar terug wemelde van aanhangers van óf Caellum, óf Alchar. En die hebben het voorzien op vampiers zoals ik. Ik moet oppassen, met elke stap die ik neem. Of ik ga ergens onderduiken in Duitsland, wachten op de dag dat Duitsland eens goed op z'n donder krijgt en de ramptoerist uithangen. Een glimlach speelt om mijn lippen. Ik vraag me af hoelang dat gaat duren. De Sovjet Unie steekt er man en macht in om zijn leger weer op volle sterkte te krijgen. Nu hebben ze er Amerika ook nog bij gekregen. Ach, het is een kwestie van tijd.
'Wiss nicht sicher. Vielleicht beim Weinachten weg gehen. Denn ganz Ruhig auf Strasse, kein Problemen.' Mijn blik glijdt naar een iets krullende lok haar die voor haar hals hangt. Inmiddels heeft haar lichaamsgeur zich door de schuur verspreid. Ik heb dorst. Met een beetje mazzel laat ze me hier in de schuur overnachten. Het is wat warm en droog en ach, de muizen ben ik ook op het front wel gewend.

No growth of the heart is ever a waste

Sarah Louise

Ik loop met de twee vrouwen mee. Ik maakte me zorgen of we wel optijd een schuilplaats zouden hebben voordat de zon op kwam. Het begon al wat lichter te worden en onbewust begon ik wat sneller te lopen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was liepen wij met zijn 3e door het bos opweg naar het huis van de vrouw die de soldaten net had uitgeschakeld. 'Mijn naam is Sarah trouwens.' Ik wist hun namen niet eens dus vond ik het tijd om mezelf maar eens voor te stellen.

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Het kleine meisje leek niet in de gaten te hebben dat ik niet meer achter ze aan liep. Vanaf mijn plek, hoog in de boom, zag ik ze beide lopen. ‘Mijn naam is Sarah trouwens,’ hoorde ik haar nog zeggen terwijl ze beide sneller begonnen te lopen. Ik liet mijn blik weer door de lucht heen gaan, nog een paar uurtjes en de zon kwam op. Aarzelend keek ik de twee na, ik was altijd alleen geweest en dat beviel me prima. De enige keer dat ik in gezelschap van een andere vampier was geweest was toen ik verandert werd. De man had op die manier mijn leven gered maar me vervolgens na een dag of twee alleen achter gelaten. Geen enkel les, tip of wijze informatie had de man me gegeven behalve dat ik me vanaf dat moment moest voeden op bloed. God, wat ging er een helse pijn door me heen toen ik voor het eerst de zonnestralen voelde. Ik schudde even mijn hoofd terwijl ik wat gemakkelijker ging zitten en met mijn lange lokken begon te spelen.


[Aangezien ik vanmiddag wegga wil ook ik jullie alvast een hele fijne jaarwisseling wensen! ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader

Verveeld kijk ik om me heen en bestudeer de omgeving. Het is inmiddels licht en dus de hoogste tijd voor mij om een schuilplek te vinden. Ik trek de uiteinden van mijn cape nog iets dichter naar elkaar toe om dat ene speelse straaltje licht voor te zijn. Eén zo'n straaltje kan al zorgen voor een schroeiplek ter grootte van een vuist. Vol afschuw kijk ik naar mijn vuile handen. Vuil door het bloed van die soldaat. Ik pulk het vuil achter mijn nagels weg en bijt vervolgens nerveus op mijn nagels. Tot zover toe dat ik mijn eigen bloed kan proeven. Een doordringende ijzersmaak vult mijn mond. Vol walging spuug ik 't uit op mijn cape nota bene. Fijn!

De laatste tijd denk ik veel na over datgene wat mij gemaakt had tot wat ik nu ben. Er zijn al zoveel jaren verstreken, dat ik me niet eens kan herinneren hoe ik was als mens, onschuldig. Maar wat ik nooit zal vergeten, de helse pijn die door mijn lichaam ging precies op het moment dat ik werd gebeten. Alsof ik gebrandmerkt werd. Zuchtend wrijf ik over de plek. Ik sta op en sjok naar mijn amateuristische uitkijkpost. Door de geweerschoten die af en toe wordt gelost, blijf ik waakzaam. Sommigen klinken zo dichtbij dat ze door mijn gehoorgang denderen. Nadat die rotzak mij beet, leek het wel alsof mijn zintuigen zich opscherpten. Vandaar dat alles zo'n beetje tien keer zo hard aankomt. Dat verklaart ook mijn paranoïde gedrag soms. Eén geluid en ik ben geneigd om te gaan springen.

Eenmaal aangekomen op mijn uitkijkpost, kijk ik tussen de schaars gebladerde takken door. Plots houdt iets mijn aandacht vast. Ik knijp mijn ogen samen en probeer te plaatsen wat er zich daar verderop bevindt. Eén, twee *zware adem*.. drie personen. Welgeteld drie personen! Wat in hemelsnaam moeten die hier? De derde persoon, die langzaamaan afzakt van de groep, zoekt zijn plek hogerop. Een ietwat kleiner persoon, waarschijnlijk een kind, en de vrouwelijk uitziende persoon lijken ongemerkt door te lopen. Mijn adem stokt even. 'k Begin mij te realiseren, dat het niet lang meer zal duren voor ik ontdekt word.

"I shut my eyes in order to see.'

Vuurwerktrollen lollol.:'DE

Lise Jager
Hij lacht om mijn vieze gezicht en ik grinnik, maar mijn gezicht wordt serieus als hij zegt dat er heel veel kapot is gemaakt, dan knik ik.
'Zu viel,' beaam ik terwijl ik kijk hoe hij de wodka naar binnen gooit. Gadverdamme, ik moet er niet aan denken. Het idee alleen al! Blijkbaar vinden ze dat in Polen lekker, of het is een echt mannendrankje.
Hij zegt dat hij nog niet zeker weet wat hij gaat doen. Twijfelend haal ik de speld uit mijn haar en draai een krul rond mijn vingers.
'Du kannst hier bleiben. Aber nur hier, nicht mein Haus. Gut?' Ik bied hem geen deken of iets aan, zijn uniform lijkt me warm genoeg en bovendien heb ik geen idee hoe ik dat in godsnaam hierheen moet brengen zonder dat Gabriele daar iets van merkt.
'Und nicht alles essen, bitte,' glimlach ik. Het was een vreemde kennismaking, maar zo verkeerd is deze man nog niet.

Sorry voor de kortheid, maar mijn iPod is bijna leeg en typt heel vervelend.><

everything, in time