[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Gawain zei dat de dekens in een van de kastjes lagen. Ik deed de kastjes een voor een open totdat ik de dekens en een stel kussens had gevonden. Ik pakte twee dekens en twee kussens. Hij moest zelf maar kijken hoe hij het liefste lag. Ik liep terug naar Gawain. 'Waar wil je je dekens hebben?' vroeg ik. Ik keek even na het raam en zag brokstukken alle brokstukken liggen. Een kleine zucht ontsnapte mijn lippen.

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Waar wil je je dekens hebben?' vraagt Dana als ze 2 dekens en 2 kussens vast heeft. 'Kom maar,' zeg ik en neem de dekens en kussens over. Rustig leg ik de kussens neer voor mijn hoofd, een deken leg ik op de grond en onder de andere ga ik liggen. 'Dankje,' zeg ik en sluit mijn ogen. Langzaam doezel ik in slaap. Het voelde zoals thuis.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek even naar Gawain die sliep. Opeens bedacht ik me de doek. Moest hij die niet op zijn wond houden? Even aarzelend of ik Gawain wakker moest maken keek ik van de doek, die nog steeds op de stoel lag, naar Gawain en weer terug. Ik besloot dat het vast niet extreem kwaad kon. Gawain sliep en ik denk niet dat hij blij zou zijn als ik hem wakker zou maken.

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Het sliep heerlijk. Het lukte me om niet op mijn rug te draaien, maar op mijn zij of buit te liggen. Gelukkig waren mijn nachten meestal droomloos. Ook deze keer dat ik sliep was het rustig in mijn hoofd. De deken had ik om me heen getrokken en mijn handen klemden om het tweede kussen. Thuis.

Do it scared, but do it anyway.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Wat?" Ik kijk op en zie Sasha me fronsend aankijken. Staat er soms op mijn voorhoofd geschreven dat ik aan andere dingen denk? Ik dacht dat ik het nog best goed verborg. Maar ach, ik had het kunnen verwachten van Filischkin. Hij lijkt alles te weten, tot op het irritante af. Toch glimlach ik kort naar hem. "Niets. Mijn gedachten dwaalden even af." Hij kijkt me even aan over zijn schouder en ik merk dat hij geïrriteerd lijkt. Verbaasd trek ik een wenkbrauw op. Wat heb ik nu weer fout gedaan? Kan hij nooit tevreden zijn? Ik hurk neer bij het lichaam van de zuster en kijk met de Kapitein mee terwijl hij haar ogen controleert. "U doet maar wat u het beste uitkomt." Verward kijk ik hem aan als hij weer gaat staan. Is hij nu echt boos op me? Fronsend ga ik ook weer staan. Hij heeft het recht niet om boos op me te zijn, ik heb niets verkeerd gedaan. Toch? "Als u wilt draag ik haar wel alleen." Ik open mijn mond al om wat te zeggen, maar kijk hem dan alleen even aan. Hij wend zijn blik af en ik besef me dat dit geen galant voorstel was, maar een subtiele sneer. Als hij zich weer omdraait kijk ik hem kort met vernauwde ogen aan, dan richt ik me op de zuster en begin mijn mouwen op te stropen. "Maakt u zich maar geen zorgen, ik denk dat zelfs ík dit wel aankan." Gefrustreerd merk ik hoe boos mijn stem klinkt. Waarom laat ik me in godsnaam zo ophitsen? Hij heeft niet eens echt wat gemeens gezegd. Of in ieder geval niet rechtstreeks, maar dat is misschien nog wel erger. Als het rechtstreeks was geweest had ik er namelijk gewoon boos op kunnen reageren zonder dat ik een emotioneel wrak zou lijken. Ik slik en stel me zonder Filischkin nog een blik waardig te keuren op bij de voeten van de vrouw. Zo beheerst en rustig als ik kan til ik haar beide benen op en kijk dan hooghartig op, met een beweging van mijn hoofd een pluk haar uit mijn gezicht zwiepend. "Wacht u soms op iets? Zo niet, dan kunt u me misschien helpen nu."

[ bericht aangepast op 22 jan 2012 - 20:45 ]

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Zodra Filischkin ook zijn plek staat til ik de benen van de zuster op en begin te lopen. Al snel kom ik echter in de problemen omdat Sasha veel te hard gaat. Dat doet hij expres, dat moet wel. Hij is slim en kan ook wel bedenken dat dit te snel gaat. Ik kijk boos naar hem op als ik voor de zoveelste keer bijna over mijn eigen voeten struikel, maar hij heeft nog steeds een poker face en zijn gezicht verraadt geen enkele emotie. Dat maakt me nog razender en ik voel de stoom haast uit mijn oren komen. Omdat ik hem niet het plezier wil gunnen mij hier in te zien falen zet ik door, met mijn tanden op elkaar geklemd. Het duurt echter niet lang voor Filischkin stopt, en de hoop op een verontschuldiging die ik even voel vliegt meteen weg als ik zijn gezicht zie. Er lijkt iets van zelfvoldoening door al die kilte heen te schemeren, maar ik zal het me wel weer verbeelden. "Dit gaat te traag. Ik draag haar wel alleen." Ik wil protesteren, maar hij rukt de zuster uit mijn handen en smijt haar bewegingsloze lichaam over zijn schouder. Terwijl hij verder beent bijt ik hard op mijn lip en bal mijn handen tot vuisten samen. Uit woede stamp ik een paar keer op de grond, maar zorg dat ik geen geluid maakt zodat Filischkin het niet merkt. Mijn handen jeuken om hem een klap te verkopen, maar ik druk die neiging weg en loop met mijn tanden op elkaar geklampt achter Sasha aan naar binnen. "Er is nog wel een onderzoekkamer vrij waar ze zolang kan blijven." zeg ik bitter, zonder hem aan te kijken. Ik hurk neer bij een van de kastjes en open de deurtjes. "Ik zet vast de spullen klaar die ik nodig heb om uw neus te behandelen." Ik zoek tussen de ontsmettende middeltjes en grijp als vanzelf naar de niet-prikkende jodium als ik me bedenk. Ik kijk even over mijn schouder, maar Sasha is de kamer al uitgelopen. Met moeite onderdruk ik een grijns en pak een flesje waar "Formaldehyde oplossing" op staat. Ik kan uit ervaring zeggen dat dat van alle ontsmettingsmiddelen het meest prikt, zelfs als het verdunt is met water. Sterker nog, het prikt verschrikkelijk, tien keer erger dan gewone jodium of iets dergelijks. Het lukt me al beter om mijn grijns te verbergen als ik het flesje op het roestvrijstalen werkblad zet en daarna ga ik op zoek naar watten, verband en de rest van de spullen die ik nodig heb. In de gang hoor ik Sasha's voetstappen al weer terugkomen en ik probeer zo goed als ik kan mijn gezicht weer neutraal te houden. Bereid je voor op een onaangename verrassing, Filischkin.

@vluuv, als Heather met Sasha klaar is, kan ze dan even naar Gawain's rug kijken?

[ bericht aangepast op 22 jan 2012 - 22:49 ]

Do it scared, but do it anyway.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Net als ik alles klaar heb gezet komt Filischkin de kamer weer in. "Ze ligt vastgebonden en wel op kamer 005." Ik draai me niet naar hem om, maar draai de dop van het flesje ontsmettingsmiddel er half af en pak een watje. "Hm. Gaat u maar op de onderzoekstafel zitten." Ik klink al iets minder boos dan net, maar nog steeds nors. Het is ook niet alsof Filischkin ineens vrij uit gaat. Hij begon immers. Ik houd het watje tegen de opening van het flesje en terwijl ik naar Filischkin toe stap, nog steeds zijn blik ontwijkend, houd ik het flesje ondersteboven zodat de vloeistof in het watje trekt. Ik zie dat Sasha al is gaan zitten en tevreden met het inmiddels doorweekte watje zet ik het flesje rechtop naast hem op de tafel. Ik ga recht voor hem staan en kijk hem voor de eerste keer in een paar minuten aan. Ik bekijk zijn neus en het halfopgedroogde bloed er op even en kijk dan in zijn ogen. "Dit kan even prikken." deel ik mee, en ik hoop dat er niet al te veel plezier in mijn stem door klonk. Vervolgens leg ik een hand tegen zijn hoofd om hem stil te houden en begin met het watje het bloed weg te poetsen. Zodra het ergste weg is en ik bij de wond aankom kijk ik af en toe peilend naar zijn gezicht, om te zien of het werkt. Bij nader inzien zou het me namelijk helemaal niet verbazen als die rotzak aan dit soort dingen gewend is uit het leger en er totaal niet van op kijkt.

@Sioux - Sure thing. Wat was er ook al weer precies mee aan de hand? Een snee toch?

Vluuv schreef:
@Sioux - Sure thing. Wat was er ook al weer precies mee aan de hand? Een snee toch?

Do it scared, but do it anyway.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Een golf van triomf overspoelt me zodra ik zie hoe Sasha's gezicht vertrekt. Omdat ik moet voorkomen dat hij merkt hoe geweldig ik dit vind houd ik mijn gezicht echter serieus en ga verder met de wond te ontsmetten. Ik zie hoe hij het bed vastgrijpt en wil een flauwe opmerking maken, maar houd me in. Misschien dat hij dan begrijpt dat het mijn opzet was het middel zo te laten prikken. Rustig ga ik door met de wond, maar als ik kort een blik naar Sasha's ogen werp zie ik hoe vochtig ze zijn. Mijn hand bevriest in de lucht, en stilletjes kijk ik toe hoe er langzaam een traan over zijn wang biggelt. Ik volg hem met mijn ogen tot hij van zijn wang af valt en een klein nat vlekje op zijn borst vormt. Ik merk dat de trots die ik voelde door mijn overwinning verandert is in een naar schuldgevoel. Misschien ben ik te ver gegaan. Dan flitsen mijn ogen naar die van Filischkin, die nog altijd stoïcijns voor zich uit kijkt. Kort overweeg ik om te vragen of het gaat, maar dat zou zijn alsof ik alles van net al vergeten ben, en dat ben ik niet. Ik adem diep in, slik en ga weer verder zijn neus te ontsmetten. Gelukkig was ik al bijna klaar en vlug leg ik het watje weg. Ik moet op mijn lip bijten om er geen verontschuldiging uit te flappen, want ik weet wel beter. Filischkin beseft zich waarschijnlijk niet dat ik überhaupt iets heb om me voor te verontschuldigen, dus door sorry te zeggen maak ik het alleen maar erger. Ja, ik moet nu gewoon afmaken waar ik aan ben begonnen, en dat ik zijn neus verzorgen. "Goed, dat was dat. Ik ga nu je-" -Ik haper even als ik me besef dat ik hem alweer tutoyeer- "..uw neus weer echt proberen te zetten en zal hem daarna verbinden. Dat is het." Ik kijk hem aan en als ik zie hoe gepijnigd hij nog steeds kijk voel ik een steek van schuld, en zonder na te denken over hoe denigrerend het klinkt zeg ik zo vriendelijk mogelijk: "Kunt u dat nog aan?"

Ik heb nu niks te doen met Dana. Iemand een idee waar ik met haar heen kan?

"Ignite, my love. Ignite."

Naar buiten naar Cedric en Noah of naar Cherie? Of bij Gawain blijven en wachten tot Heather klaar is zodat ze naar Gawain kan.

Do it scared, but do it anyway.

[Ik ga nu slapen. Ik kijk morgen wel wat ik met Dana ga doen]

"Ignite, my love. Ignite."

Valerie Savarin

Ongeduldig keek ik toe hoe hij recht krabbelde. 'Trek je schoenen aan.' Zonder op een antwoord, of bij hem eerder weerwoord, te wachten, liep ik de badkamer uit en trok zelf ook een paar makkelijke schoenen en een zwart leren vestje aan. 'Bijna klaar,ja? We gaan naar buiten.' Zonder mijn ongeduldigheid te verbergen tikte ik een paar keer met mijn voet op de grond en liet mijn vingers met mijn sleutels spelen. In gedachten vroeg ik me af wat ik in godsnaam met hem aan moest. Misschien dat ik hem voorlopig wel gewoon wat puin kon doen laten ruimen of, nu ja, of wat? Ik had er echt geen idee van.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.