[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als ik naar buiten stap kijkt de zuster niet eens op, wat me ergens wel oplucht. Ik was namelijk bang dat ze me plotseling zou aanvallen of iets dergelijks. De vrouw gaat echter rustig door met het peuren in de oogkassen van de man. Ik voel de misselijkheid in mijn buik opborrelen als ik de geur ruik die van het hoofd af komt, en snel knijp ik met mijn hand mijn neus dicht. Dan hoor ik Sasha zachtjes wat zeggen: "Gaat u uw gang." Ik kijk hem aan, zie niets dan nog steeds die ondoorgrondelijke blik, wend mijn hoofd weer naar de vrouw, haal mijn hand van mijn neus en klem stijf mijn lippen op elkaar om niet spontaan mijn hele maaginhoud naar buiten te gooien. Met ingehouden adem en zo voorzichtig als ik kan loop ik op de vrouw af en hurk voorzichtig naast haar neer. "Mevrouw?" zeg ik, en voorzichtig laat ik mijn adem ontsnappen. Ze stopt even met peuteren en blijft doodstil zitten. Dan fronst ze en kijkt verwilderd om zich heen, maar ik weet niet zeker of ze me ziet. "Hoorde jij dat ook, Vinnie?" Ze vernauwt haar ogen en kijkt priemend om zich heen, maar zelfs als ze me een paar seconden recht in mijn ogen staart lijkt ze me niet te zien. Dan begint ze ineens te grinniken, dan te lachen, steeds harder tot ze schokkend heen en weer trilt en hinnikende geluiden maakt. "Mevrouw? Alstublieft, mevrouw, doe eens rustig." zeg ik nog eens, maar ik weet van te voren al dat het niets uit zal halen. Hulpeloos kijk ik achterom naar Sasha, terwijl de vrouw nog steeds lacht. Ik wil net aan Sasha vragen wat we nu moeten als ik voel dat iemand van achteren mijn haar vast pakt. Meteen worden mijn ogen groot, maar voordat ik me los kan krijgen trekt de vrouw me hard tegen de grond aan mijn haar. Ik gil geschrokken en voel een brandende pijn door mijn hoofdhuid gaan. Dan zie ik de vrouw, die het hoofd opheft en me er zo te zien mee wil gaan slaan, en ik rol me zo snel als ik kan om zodat ik op mijn buik lig. De vrouw slaakt een of andere aanvalskreet en met mijn handen over mijn hoofd heen krimp ik in elkaar om mezelf tegen de klap te beschermen.

Lol, ik wil verder. :W
Dit is dus een doelloze reactie om deze RPG terug onder de aandacht te trekken zodat ik verder kan. :'D

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Noah Morrigan

Iedere beweging en trilling die Cedric maakte viel me onbewust toch op. 'Niet aan denken, je maakt het jezelf alleen maar moeilijker.' Te laat besefte ik dat ik er weer eens iets had uitgeflapt. Met een grimas begon ik mezelf uit te schelden met de enige scheldwoorden die ik kende.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
'het maakt niet uit dat je dat gezegd hebt,' zeg ik als Noah het zichzelf kwalijk neemt. 'zoiets moet je misschien juist tegen me zeggen. Dan kan ik eraan werken. Helaas heb ik nog geen andere manier gevonden om te accepteren wat ik doe of om iets te vinden om het te verhelpen.' ik zucht even en kijk naar de lucht. 'Noah, ik wil niet meer zo boos worden, maar ik kan het niet anders. Iets in mijn hoofd heeft me zo geprogrammeerd en dat krijg ik maar niet omgeschakeld.' onbewust dacht ik weer aan de dood van mijn zusje en de bijna dood van Dana, het gebeurde beide op dezelfde manier. Ik zou nooit meer iemand anders mee de bomen in nemen. Nooit meer!

Do it scared, but do it anyway.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Verlamd blijf ik even in elkaar gedoken op het gras liggen, dan open ik voorzichtig mijn ogen weer en zie hoe Sasha en de zuster elkaar te lijf gaan. Ik voel hoe mijn lip trilt en bibberig blijf ik zitten. Mijn hoofdhuid schrijnt nog altijd pijnlijk na, maar de wonden die de vrouw Sasha toe brengt zien er een stuk pijnlijker uit. Ik wil wel helpen, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik zou toch alleen maar in de weg lopen. Dus blijf ik zitten en deins achteruit als de vrouw Sasha in zijn gezicht slaat. Aan het einde van het gevecht ligt ze, tot mijn opluchting, echter rustig op de grond. Ik krabbel overeind terwijl ik Sasha hoor vloeken loop ik voorzichtig op hem af. Ik houd nog steeds de zuster in de gaten, bang dat ze elk moment weer op kan veren en ons op nieuw aan zal vliegen. "Kan je misschien mijn neus rechtzetten? Stomme trut heeft 'm volgens mij gebroken..." Ik wil al antwoord geven als ik me bedenk dat hij "je" in plaats van "u" zei. Moet ik nu ook je zeggen? Of niet? Net als ik besluit dat het niet belangrijk is en als ik antwoord weer geven praat Sasha al verder. "Wat doen we met haar?" Ik kijk hem even aan. "We kunnen haar nu maar beter naar binnen brengen en kalmeringsmiddelen toedienen. Daarna leggen we haar in een kamer op een bed en doen de deur op slot. Als ze dan weer wakker is en wat gekalmeerd zal ik proberen weer met haar te praten." Ik klink niet zo zeker als ik graag had gewild, en ik moet eerlijk zeggen dat het vooruitzicht nog eens met de zuster te praten met niet erg aan staat. "Hoe dan ook, we kunnen beter eerst dat hoofd hier weghalen. En daarna ook uw neus rechtzetten." Ik trek een pijnlijk gezicht nadat ik kort een blik op zijn neus heb geworpen. Hij staat helemaal scheef en het bloed druipt van zijn gezicht af. Dat doet vast enorm veel pijn.

[Sorry Nore, maar ik weet gewoon niks om voor Dana te typen.]

"Ignite, my love. Ignite."

Noah Morrigan

'ik weet het.' zei ik zacht terwijl ik mijn ondertussen in het Russisch uitgedrukte scheldtirade verder zette in mijn hoofd. 'je moet het gewoon, ja,' Ik wreef even onrustig door mijn haren. 'Ik denk dat je er mee zal moeten leren omgaan.'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
Ermee leren omgaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. 'ik ben er alleen nog niet achter hoe ik dat moet doen,' zeg ik rustig. 'vanmorge heb ik de kapitein er al advies over gevraagd, maar toen namen mijn emoties het over en ging het wat mis. Net voordat dit alles is gebeurd heb ik mijn excuses aangeboden en toen gebeurde dit waardoor hij nog niet echt tijd heeft.' ik laat mijn hoofd weer tegen het brokstuk leunen en kijk naar de lucht.

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

Verbaasd trok ik een wenkbrauw op. 'De kapitein?' Dit was toch geen ship, noch zaten we in het leger, wat deed een man als een kapitein dan hier?

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
'ja, die man die les gaf in wapens geloof ik. Als je hem ziet herken je hem wel,' zeg ik als Noah verbaasd reageerd. 'simpel gekleed, hoog aanzien, lijkt emotieloos. Ik geloof dat hij wil dat iedereen hem met kapitein aan spreekt, ik ken z'n naam niet.' tijdens dat ik dat zei heb ik niet weg gekeken van de lucht. Er moest toch iemand zijn die kon helpen en tijd had. Anders ging het nog lang duren.

Do it scared, but do it anyway.

Gawain
Ik zie dat Cherie nog steeds langs me staat. 'Kom zitten, het duurt nog wel even geloof ik,' zeg ik vrolijk. vaak zal het niet voorkomen dat je vrolijk bij de EHBO zit. Ik had Cherie weer terug, eindelijk iets cools voor de EHBO en Dana was best gezellig. Ik geloof dat we nu nog maar met 5 jongeren over zijn. En iets van 3 mensen van de staf. Gelukkig was dit in het begin gebeurd, nu kon ik nog niet zoveel mensen. Volgens mij waren de mensen die elkaar echt kende nog samen. Dat was dan nog wel een geluk aan dit alles. Wat zouden we nu eigenlijk moeten gaan doen? Zouden we blijven trainen? Ik zou het niet weten. Als alles rustiger is zullen we vast wel meer info krijgen. Het is per slot van rekening wel handig als we weten wat er aan de hand is.

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik knikte, en maakte mijn hand los van die van Gawain. Vervolgens liep ik weg, pakte ik een stoel, en zette ik die naast hem neer. Ik verstrengelde mijn vingers met de zijne, en ik keek naar onze handen. Vreemd, want eigenlijk kende ik hem nog niet eens zo lang. Maar toch voelde het op de één of andere manier goed.
Ik keek nog eens rond, naar de verplegers die het blijkbaar belangrijker vonden een allang dood persoon te reanimeren dan iemand te helpen die hier zowat doodbloedde. 'Sorry dat je hier zit,' zei ik toen maar tegen hem.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Cherie staat even op en komt met een stoel terug. Ze gaat zitten en verstrengeld haar vingers in die van mij. 'Sorry dat je hier zit,' zegt ze. Liefdevol kijk ik haar aan. 'Het geeft niet. Je kon niet weten dat ik zo onstabiel stond en jij bent nu tenminste bij me,' zeg ik zacht terug. Van de hand die Cherie vast had ging mijn duim over haar vingers. Ik was blij dat ze bij me was, ook al zat ik nu hier. 'Ik begin er langzaam aan te wennen geloof ik.' Dat laatste zeg ik lachend. Ik kwam hier echt veel te vaak.

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Vertel mij wat, daar moeten we echt iets aan veranderen,' antwoordde ik hem, met en grijns op mijn gezicht. 'En ik dacht dat de slechtste gewoonte die je kon hebben teveel eten was of zo.' Ik glimlachte naar hem. 'Maar ik denk dat bijna dagelijks bij de EHBO zitten nog wat erger is.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Oké. Ik vind het zo stom om bij Cherie en Gawain te zitten want ze zijn zo schattig samen. Daarbij weet ik ook niks te typen. Dus ik dacht, ik stuur Dana weg, maar dan zit ik daar ook weer vast.

"Ignite, my love. Ignite."