[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan voor me niet uit de voeten de maken toen ze me die kans bood. Het feit dat ze namelijk opnieuw begon te janken en over de doden en de gewonden begon, deed me vermoeden dat ik hier nog lang niet weg was. Zeker niet met zo'n melkmuil als Heather. Haar onderlip bleef ongecontroleerd trillen en hoewel ze haar omdraaide en ik de effectieve tranen gelukkig niet te zien kreeg, was het voor haar ook onmogelijk te verbergen dat ze haar sluizen nog steeds open had staan. Op een bepaald moment leek ze zichzelf eindelijk weer onder controle te krijgen en snufte ze een kort excuus. Ik zweeg en hield haar gewoon in de gaten, voor het geval dat ze aan een nieuwe jankpartij begon. Ze leek er echter eindelijk genoeg van te zeggen, veegde haar handen af aan haar schort en boorde haar blauwe ogen -die glansden van het traanvocht- in de mijne. Toen ik die donkerblauwe ogen met het rode randje zag, voelde ik mijn schuldgevoelens opnieuw opwellen. Verdomme... Het was niet eens mijn schuld. 'Ik red me wel. Er zijn vast veel mensen die uw hulp beter kunnen gebruiken dan ik op het moment,' hoorde ik haar toen zeggen, waarop ik stijfjes knikte. 'U heeft gelijk. Eh-' Ik wist niet goed wat ik nu hoorde te zeggen, dus wenste haar bij gebrek aan een betere repliek een prettige dag verder en maakte mezelf uit de voeten. Jezus, ik hoopte ten zeerste dat ze me dat niet nog eens zou voorschotelen. Ik wist al niet hoe ik met huilende vrouwen om moest gaan en deze situatie was al pijnlijk genoeg geweest, zonder publiek. En aangezien Heather één en al schattigheid en flowerpower representeerde zou iedereen sowieso voor haar trekken, moest ze en plein publique beginnen grienen.

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 23:02 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valeries handen die mijn kin vast grijpen en me dwongen om in haar ogen te kijken, gaven me de rillingen. Ik kon niet precies definiëren hoe ze het deed, maar de manier waarop ze naar me keek en de haat die haar ogen uitstraalden, leken al een straf op zich. Onwillekeurig bedacht ik dat ze veel mooier zou zijn moest ze niet die harde trek in haar ogen hebben, maar ik realiseerde me ook dat ik verantwoordelijk was daarvoor. Traag draaide ze mmijn hoofd naar links en naar rechts en vroeg bars of ik nog duizelig was. 'Nee,' antwoordde ik met een standvastige stem, iets wat me zelf verbaasde. Ze had niet op mijn antwoord gewacht en ging me voor naar buiten. Haar hand dwong me in een bepaalde richting, die ik slaafs volgde. Hoewel ik bang was, was er ook dat deel van me dat mijn lot had geaccepteerd. Daar besloot ik me zoveel mogelijk aan vast te klampen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

[Oke, dan ligt ze wel op de ziekenzaal vanwege verwondingen ]

Dina Mitchell
Ineens opende ik mijn grote ogen en ik knipperde een paar keer. De vrouw die voor me stond keek me ineens aan.
'Je bent wakker!' Zei ze opgewekt en ze liep weg, waarschijnlijk om spullen te halen. Ik bewoog mijn vingers en tenen en keek een beetje rond. Ik ben een meisje van weinig woorden. Dan bedoel ik ook echt heel weinig. Niet veel mensen kennen mijn stem en het kon wel eens een half jaar duren eer je die had gehoord! Nee, zo was ik niet. Ik had een soort lichaamstaal ontwikkeld. Soms denken mensen dat ik dom ben. Dat komt omdat ik ze soms wel eens als antwoord aanstaar met mijn belachelijk grote ogen. Misschien zag dat er ook wel dom uit, het maakte me toch niet zoveel uit. Toen ik eens Avatar had gekeken had mijn zus lachend naar het beeld gewezen en gezegd dat de Navi's dezelfde ogen als ik hadden. Ze leken er echter wel erg op. Alleen waren de mijne blauw. Ik zonk zo een beetje weg in mijn gedachten toen ik besefte dat ik niet de enige in de ziekenzaal was.

---

Cookies!

@Archer Als je het erg vind om een soort van tegen jezelf te praten moet je het maar even zeggen hoor dan pas ik deze wel even aan c:

Valerie Savarin

Ik had last van een licht kloppende pijn in mijn linkerslaap alhoewel ik moest toegeven dat de frisse lucht die grotendeels beter maakte. 'Als het niet meer gaat geef je maar een even een gilletje oke?' Kwam er nogal denigrerend uit. Ik wijdde het maar aan het feit dat hij zich wel vaker als een kind van zes gedroeg en dus makkelijk ook zo behandeld zou kunnen worden. Met een tevreden grijns sleurde ik hem in een snel tempo mee naar de ziekenzaal waar ik vermoedde dat de meeste van ons zich nu wel zouden bevinden. Lichtelijk verbaasd zag ik Filischkin daar nogal geïrriteerd buiten stormen, iets wat op zich al vreemd was maar nog meer bevreemd werd door zijn gezicht dat half verscholen zat achter zo'n ding dat mensen opkrijgen als hun neus gebroken is. Met een nog snellere pas en opgetrokken wenkbrauwen liep ik op hem af.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

haha, ik vind dat Dina dan nog wel in luxe op de ziekenzaal ligt. Gawain is nog niet behandeld en ligt op de grond;)

---

Do it scared, but do it anyway.

muhahaha >

---

Cookies!

Haha, nu je het zegt ja c:

Noah Morrigan

'Wist je dat het heel slecht is om altijd zo serieus te blijven.' Zuchtte ik voorzichtig. Ik moest toegeven dat ik na zijn vorige uitbarsting toch een beetje angst had voor een volgende uitbarsting maar ik hield me zo flink mogelijk rechtop terwijl we voorzichtig over het puin klommen terwijl ik me voorhield dat ik niets had om bang voor te zijn.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ik had niet echt een plan, maar automatisch verwijderde ik mezelf uit de ziekenboeg. Op dit moment had ik geen behoefte aan alles dat ook maar iets met Heather en haar gejank te maken had. Ik zou wel helpen puin ruimen, of een dodenlijst maken, of zelfs brand blussen. Zolang ik maar niet hoefte uit te kijken wanneer iets zei. Van een dode kon ik in ieder geval zeker weten dat ze zouden huilen omdat ik iets verkeerd zei. De trek rond mijn mond verstrakte. Op dat moment zag ik Valerie op me af marcheren, met in haar kielsog een man die me direct een diep gevoel van afschuw inboezemde. 'Kan ik u helpen?' vroeg ik zacht toen ze me bereikt hadden en ik de man met een valse blik blokkeerde. Het liefst van al had ik mijn geliefde Beretta tegen zijn slaap gezet en zijn hersenen kennis laten maken met de grond.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

-Cedric-
'Wist je dat het heel slecht is om altijd zo serieus te blijven.' Zuchtte Noah voorzichtig. Het leek wel alsof ze voor iets, of íemand bang was. 'verdomme!' vloekte ik zacht. Waarschijnlijk om mij, dacht ik. 'op het moment zit ik te hard in de knoop om nog vrolijk te zijn,' zeg ik zacht. 'ik heb Dana al een hele tijd niet gezien en ik heb nog niks concreets gevonden om het te verhelpen. Dus echt vrolijk zijn met de hele situatie lukt me niet echt.' moedeloos liet ik me weer even in het puin zakken. 'op het moment heb je niks aan me, dus misschien kun je beter gaan kijken op plaatsen waar ze je hulp nodig hebben.'

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik hing nog steeds rond in de ziekenzaal kijkend of ik misschien ergens te hulp kon schieten maar veel had ik niet te doen. Ik haalde mijn hand door mijn haar en zuchtte. Eigenlijk had ik behoefte aan frisse lucht maar iets hield me tegen om weg te gaan, misschien omdat ik niet naar buiten durfde, of om het feit dat er misschien ooit nog mijn hulp nodig kan zijn. Ik zuchtte weer terwijl ik de ziekenzaal rond keek.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Ja, u ook nog een prettige dag." mompel ik, terwijl ik de laatste tranen van mijn gezicht af veeg. Ik schaam me ontzettend dat ik zo heb gehuild, al is dat op zich niets nieuws. Toen ik jonger was moest ik ook nog al eens huilen, soms om hele onbenullige dingen, en mijn ouders zeiden altijd dat ik me er niet voor hoefde te schamen. Maar natuurlijk deed ik dat wel, als ik weer eens met betraande wangen de school binnen kwam omdat er iemand op een slak was gaan staan. Ik zucht en met mijn handen in mijn zij kijk ik de praktijk rond. Het is nog redelijk opgeruimd, behalve dat er een aantal kastjes openstaan waar snel spullen uit zijn gehaald. Ik werp een blik in de aangrenzende ziekenzaal en glimlach als een van de zusters vragend naar me kijkt. "Alles oké?" vraagt ze voorzichtig, en ik knik vlug. "Oké dan." zegt ze, duidelijk niet helemaal overtuigd, en richt zich weer op haar patiënt. Ik draai me om en loop naar de deur van de praktijk. Als ik naar buiten stap is de eerste op wie mijn oog valt Gawain, die in een paar dekens gehuld op de grond ligt. Geschrokken stap ik op hem af. "Gawain, wat doe jij nou hier? Ben je gewond?" Ik wacht niet op antwoord en kniel bij hem neer. Geschrokken zie ik de bloedvlekken op zijn rug. "Je moet onmiddellijk naar de ziekenzaal. Wat verschrikkelijk dat ze je niet eerder hebben geholpen." Ik kom overeind, zet een stap terug zodat ik de ziekenzaal in kan kijken. Daar zie ik Dana een beetje onwennig tegen de muur staan. "Dana! Dana, kom eens helpen, Gawain moet de ziekenzaal in, maar ik kan hem niet in mijn eentje tillen." Oh, en dan te bedenken dat ik meer dan een halfuur ben bezig geweest met Filischkin's neus en daarna janken over allerlei dingen die er niet toe deden, terwijl Gawain hier op de grond lag. Ik bijt op mijn lip en wacht ongeduldig op Dana.

Gawain
"Gawain, wat doe jij nou hier? Ben je gewond?" Hoor ik de stem van Heather vragen. Slaperig kijk ik naar haar, ze was bij me neer geknield. "Je moet onmiddellijk naar de ziekenzaal. Wat verschrikkelijk dat ze je niet eerder hebben geholpen." Ze staat weer op en zet een stap naar achter. "Dana! Dana, kom eens helpen, Gawain moet de ziekenzaal in, maar ik kan hem niet in mijn eentje tillen." Met mijn hand ga ik even door mijn gezicht om alle slaap weg te halen. "Relax," reageer ik. "Het gaat prima." Ik zie aan Heather's gezicht dat ze het niet echt vertrouwd. "Je kon er ook niks aan doen het is hier gewoon druk. Meer dan een klein sneetje heb ik niet." Even verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Dana zou zo wel komen helpen. Vermoeid druk ik me omhoog en bevrijd me uit de dekens. Ze zullen wel een beetje onder het bloed zitten.

---

Do it scared, but do it anyway.

Valerie Savarin

De valse blik die uitging van hem naar Spencer was me niet ontgaan noch de veel te zachte toon van zijn 'kan ik U helpen.' Ik zag de bui zo al hangen en schold even gefrustreerd in mezelf op het volledige mannelijke ras. 'Ja, Uw wapens laten zitten waar ze zitten en even meedenken waar we hém voorlopig aan het werk kunnen zetten of wat we ook met hem kunnen doen.' Het eerste wat we eigenlijk hoorden te doen was ons afvragen waar we in hemelsnaam naartoe moesten met al dat puin en waar we iedereen gingen onderbrengen nu er zoveel kamers verwoest waren.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
'Dana!' Ik keek op toen iemand mijn naam riep. Heather stond bij Gawain. ' Dana, kom eens
helpen, Gawain moet de ziekenzaal in, maar ik
kan hem niet in mijn eentje tillen.' Ik liep net grote snelle passen naar Heather en Gawain. Ik knikte even vriendelijk naar de vrouw en keek toen naar Gawain. 'Hoe denk je dat we hem het beste kunnen op tillen?' Zij was hier de zuster en wist dus het beste van ons allebei hoe we hem met het minste pijn naar de ziekenzaal kunnen tillen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Hoe denk je dat we hem het beste kunnen op tillen?' vroeg Dana. Ze was net met snelle passen naar ons toe gekomen. Ik zuchtte even zacht. Misschien was het slimmer om eerst te vragen in hoe verre het nog ging met me. Nog een beetje slaperig kijk ik naar Heather en Dana. Rustig stond ik op, een beetje steunde ik tegen de muur. Met een licht, van pijn, vertrokken gezicht zette ik een stap richting Heather. 'Dat kleine stukje kan ik best lopen,' zeg ik. 'Het gaat beter dan de vorige keer en toen lukte het ook.' Een scheve glimlach verscheen op mijn gezicht. Toen ik op mijn rug lag deed het meer pijn dan nu het lopen. Als iemand er maar niet op zou gaan drukken, dacht ik bij mezelf, dat zou een stuk erger zijn. Ik slikte even bij het idee. Ik hoopte dat Heather niet zou schrikken als ze mijn rug zou zien. Zelf wist ik nog steeds niet goed hoe het eruit zag, maar ik gokte dat het er niet erg smakelijk uit zou zien. Met het laatste beetje slaap in mijn ogen keek ik van Heather naar Dana en terug. 'Zullen we?' vroeg ik.

[wil iemand een nieuw topic openen ik ben nog even bezig??]

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 17:02 ]

---

Do it scared, but do it anyway.