[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Souza schreef:
O God, wat heb ik gemist. o_O

dat van Sarita en dat Cedric op Noah is uitgevallen.

Gawain
'Op de meeste plaatsen aan de kust is het water te wild om er te zwemmen, maar de meren daarin tegen zijn wel fijn,' zeg ik. Ik kreeg het gevoel door Dana's zinsbouw dat er iets met haar vader was.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik knikte. 'In natuurwater is altijd fijner om te zwemmen,' zei ik. 'Gewoon omdat het water echter lijkt dan water in een zwembad. Begrijp je wat ik bedoel?' Het klonk vast vaag maar zo leek het wel. Zonder al dat gloor. Ik grijnsde. Eigenlijk klonk dat best verleidelijk. Ik had een hekel aan gloor.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Gawain-
Ik kreeg een uitleg over water. Even moest ik lachen. 'Ja ik denk dat ik het begrijp,' zei ik. 'dat is hetzelfde met lucht. Frisse buitenlucht is veel fijner dan lucht uit zo'n airco systeem.' Steeds meer moest ik aan thuis denken. Zoiets zou nooit positief voor me zijn. Ik sloot mijn ogen. Van EHBO bezoekjes werd ik dus moe. Mijn hand zocht die van Cherie weer. Ik was nog steeds blij dat ze er was. Ze had me op mijn slechtste momenten gezien en geholpen. Ik ben ebt slecht in liggen en rusten vooral als ik niks kon omdat ik te moe was. Het lieft zou ik nu een scène schoppen en hier weg gaan, maar de andere mensen hadden het te druk met doden te reanimeren om er enige aandacht aan te schenken.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik knikte toen hij over lucht begon. Eigenlijk was het een best logische vergelijking. Dat was zijn element, water de mijne. Ik keek voor de zoveelste keer de ruimte rond en zag dat de verpleegsters eindelijk tot de conclusie waren gekomen dat je een dode niet meer tot leven kon wekken. Als het op zo'n tempo door ging was Gawain best snel aan de buurt. Althans, dat hoopte ik voor hem. Ik stond op en rekte me uit. Daarna haalde ik heel zorgvuldig mijn hand door mijn blonde haren. 'Dus nog iets te vertellen?' Was mijn vraag om een gesprek op gang te krijgen aangezien ik niks wist te zeggen op het andere onderwerp.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Dus nog iets te vertellen?' vroeg Dana. Ik dacht even na. 'Nee niet echt,' zei ik. 'Alleen dat zo'n leuke bezoekjes altijd zo vermoeiend zijn.' Ik gaapte even. Ik had nog niet genoeg tijd gekregen om te herstellen en te rusten. Waarschijnlijk zou ik in slaap doezelen als ik ergens zou gaan liggen. 'Als je me nu zou laten liggen zou ik waarschijnlijk zo in slaap vallen door alles.' ik wreef even in mijn ogen om de slaap wat te beperken.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Nee niet echt,' was Gawain's antwoord. 'Alleen dat zo'n leuke bezoekjes altijd zo vermoeiend zijn.' Hij gaapte even. Ik wilde deed mijn mond open om wat te zeggen maar hij was me voor. Als je me nu zou laten liggen zou ik waarschijnlijk zo in slaap vallen door alles.' Ik glimlachte even terwijl ik nadacht.
'Wil je slapen?' vroeg ik. 'Want als dat zo is kan dat wel geregeld worden.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Wil je slapen? Want als dat zo is kan dat wel geregeld worden,' zegt Dana. Ik glimlach even. 'Als dat zou gaan zou dat fijn zijn,' zeg ik. 'Anders heb je kans dat ik nog op de stoel in slaap vallen.' Ik gaap nog eens. 'Dankje.' Ik ga iets rechter op zitten. Op mijn armen staan de afdrukken van de rugleuning. Eindelijk zou ik kunnen slapen zonder veel pijn of andere zorgen. Als er wat zou gebeuren zou iemand me helpen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Gawain zou dat hij best graag wilde slapen dus ik stond op. 'Ze hebben hier vast wel ergens een deken,' mompelde ik bedenkelijk. 'Vind je het erg op de grond te slapen? Anders vrees ik dat het toch echt de stoel wordt.' Ik keek Gawain vragend aan. Ik dacht na waar de dekens konden liggen en of er hier kussens waren. Dan kon Gawain tenminste op een zachte ondergrond slapen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Dana zegt dat het dan wel de grond wordt. Het maakte me niet uit als ik maar liggend kon slapen. 'Ik vind de grond goed genoeg,' zeg ik. 'En dekens liggen in een van de kastjes als ik het goed onthouden heb.' Ik stond vast op. Men ik was echt moe. Als Heather klaar was zou ze me wel wakker maken. De doek die eerst op mijn rug lag legde ik even op de stoel. Ik liep naar het raam en keek naar buiten. Hier zou ik gaan liggen. Dicht bij buiten.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Gawain zei dat de dekens in een van de kastjes lagen. Ik deed de kastjes een voor een open totdat ik de dekens en een stel kussens had gevonden. Ik pakte twee dekens en twee kussens. Hij moest zelf maar kijken hoe hij het liefste lag. Ik liep terug naar Gawain. 'Waar wil je je dekens hebben?' vroeg ik. Ik keek even na het raam en zag brokstukken alle brokstukken liggen. Een kleine zucht ontsnapte mijn lippen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Waar wil je je dekens hebben?' vraagt Dana als ze 2 dekens en 2 kussens vast heeft. 'Kom maar,' zeg ik en neem de dekens en kussens over. Rustig leg ik de kussens neer voor mijn hoofd, een deken leg ik op de grond en onder de andere ga ik liggen. 'Dankje,' zeg ik en sluit mijn ogen. Langzaam doezel ik in slaap. Het voelde zoals thuis.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek even naar Gawain die sliep. Opeens bedacht ik me de doek. Moest hij die niet op zijn wond houden? Even aarzelend of ik Gawain wakker moest maken keek ik van de doek, die nog steeds op de stoel lag, naar Gawain en weer terug. Ik besloot dat het vast niet extreem kwaad kon. Gawain sliep en ik denk niet dat hij blij zou zijn als ik hem wakker zou maken.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Het sliep heerlijk. Het lukte me om niet op mijn rug te draaien, maar op mijn zij of buit te liggen. Gelukkig waren mijn nachten meestal droomloos. Ook deze keer dat ik sliep was het rustig in mijn hoofd. De deken had ik om me heen getrokken en mijn handen klemden om het tweede kussen. Thuis.

---

Do it scared, but do it anyway.

"Laten we haar maar snel ergens opsluiten en dan vlug wat aan die schrammen op uw wang en uw neus doen. Ze zien er pijnlijk uit." Ik knikte, maar ging er verder niet op in. Haar mening van wat er met die gekke zuster moest gebeurden verschilden duidelijk van de mijne, maar ik voelde er weinig voor om haar dat te zeggen voordat ze mijn neus had opgelapt. In stilte liepen we terug naar de plek waar we de zuster hadden achtergelaten. Heather leek in gedachten verzonken te zijn en ik had eerlijk gezegd niks te vertellen. Met een snuifje wreef ik het bloed opnieuw uit mijn gezicht, waarop ik de dokter naar me zie gluren en geamuseerd zag glimlachen. 'Wat?' vroeg ik niet-begrijpend. Putte ze nou plezier uit mijn miserie? Toen kwamen we echter terug aan bij de open plek en werd mijn aandacht opnieuw compleet opgezogen door de -gelukkig- nog steeds bewusteloze zuster. Ze mocht van me denken wat ze wilde, dacht ik nors terwijl ik over mijn rug een blik naar de desbetreffende dokter gooide, zolang ze haar werk deed, kon het me allemaal niks schelen. 'Hoe zullen we haar naar binnen dragen? Zal ik haar bij haar benen vastpakken en u bij haar oksels?' hoorde ik Heahter ergens achter me vragen. Eigenlijk had ik veel zin om haar toe te snauwen dat ik de zuster wel alleen kon dragen, maar ik hield me in, omdat ik nog steeds met het obstakel van mijn neus zat. Kort opende ik de oogleden van de zuster om haar pupilreactie te testen. 'U doet maar wat u het beste uitkomt,' zei ik dan kort, terwijl ik opnieuw opstond en haar afwachtend aankeek. 'Als u wilt draag ik haar wel alleen,' Ik kon niet geloven dat het toch langs mijn lippen was geglipt, normaal gezien kon ik mezelf zo goed controleren... Kort wendde ik mijn blik af, vloekte onhoorbaar en draaide me opnieuw naar Heather, hopend dat die mijn verborgen arrogantie niet had opgemerkt. Ik had geen behoefte aan nog meer commentaar van haar kant.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Wat?" Ik kijk op en zie Sasha me fronsend aankijken. Staat er soms op mijn voorhoofd geschreven dat ik aan andere dingen denk? Ik dacht dat ik het nog best goed verborg. Maar ach, ik had het kunnen verwachten van Filischkin. Hij lijkt alles te weten, tot op het irritante af. Toch glimlach ik kort naar hem. "Niets. Mijn gedachten dwaalden even af." Hij kijkt me even aan over zijn schouder en ik merk dat hij geïrriteerd lijkt. Verbaasd trek ik een wenkbrauw op. Wat heb ik nu weer fout gedaan? Kan hij nooit tevreden zijn? Ik hurk neer bij het lichaam van de zuster en kijk met de Kapitein mee terwijl hij haar ogen controleert. "U doet maar wat u het beste uitkomt." Verward kijk ik hem aan als hij weer gaat staan. Is hij nu echt boos op me? Fronsend ga ik ook weer staan. Hij heeft het recht niet om boos op me te zijn, ik heb niets verkeerd gedaan. Toch? "Als u wilt draag ik haar wel alleen." Ik open mijn mond al om wat te zeggen, maar kijk hem dan alleen even aan. Hij wend zijn blik af en ik besef me dat dit geen galant voorstel was, maar een subtiele sneer. Als hij zich weer omdraait kijk ik hem kort met vernauwde ogen aan, dan richt ik me op de zuster en begin mijn mouwen op te stropen. "Maakt u zich maar geen zorgen, ik denk dat zelfs ík dit wel aankan." Gefrustreerd merk ik hoe boos mijn stem klinkt. Waarom laat ik me in godsnaam zo ophitsen? Hij heeft niet eens echt wat gemeens gezegd. Of in ieder geval niet rechtstreeks, maar dat is misschien nog wel erger. Als het rechtstreeks was geweest had ik er namelijk gewoon boos op kunnen reageren zonder dat ik een emotioneel wrak zou lijken. Ik slik en stel me zonder Filischkin nog een blik waardig te keuren op bij de voeten van de vrouw. Zo beheerst en rustig als ik kan til ik haar beide benen op en kijk dan hooghartig op, met een beweging van mijn hoofd een pluk haar uit mijn gezicht zwiepend. "Wacht u soms op iets? Zo niet, dan kunt u me misschien helpen nu."

[ bericht aangepast op 22 jan 2012 - 20:45 ]