[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

James knikte en hij nam het flesje aan en bracht met een pijnlijke frons op zijn voorhoofd het flesje naar zijn lippen en nam een slok. Hij voelde acuut verbetering en de ersgste pijn trok weg. "Zie ik er beter uit?" vroeg hij.

Katherina schrok en ze greep zijn hoofd tussen haar handen zodat hij niet door kon gaan. "Dat soort dingen moet je afleren.. Als je jezelf makkelijk pijn doet doe je andere ook makkelijk pijn." zei ze streng.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Zoey
Ik glimlachte. 'Ja,' zei ik tegen hem. 'Je bent tenminste niet meer zo bleek.' Dat was voor mijn gevoel een hele opluchting. 'Het komt goed. Ik blijf hier en als je pijn hebt dan knijp je in mijn hand.'

Dean
Ik keek naar Katherina en zuchtte.
'Zo makkelijk is het niet,' zei ik tegen haar.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek hem aan. "Dat weet ik en daar ga ik je bij helpen." zie ze kalm.

James glimlachte terug. Dat ging in ieder geval al wel een stuk gemakkelijker. Hopelijk zou hij snel weer helemaal zichzelf zijn. Dan kon hij weer aan het werk. Er moest nog een hoop gebeuren. "Waar heb je al die tijd gezeten? Hoe heb je overleefd?" vroeg hij aan Zoey.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Zoey
'Ik ben tussen de zielen geweest. Met kleurlenzen en een zelf gemaakt litteken kom je ver.' Ik schoof mijn lange blond haar opzij om hem het litteken te laten zien. 'Alleen een maand geleden was mijn voorraad op. Toen ben ik de woestijn in gevlucht met wat voedsel. Daarna heb ik me eigen gered met mijn pijl en boog.' Ik voelde me trots toen ik dit vertelde. 'En jij? Wat is jouw verhaal?' Ik was nieuwsgierig naar James verhaal.

Dean
Ik keek naar Katherina en knikte. 'Je bent te goed voor mij,' zei ik en ik gaf haar een kus op haar voorhoofd. 'Voor jou en James wil ik er wel aan werken.'

"Ignite, my love. Ignite."

James keek haar bewonderend aan."wat slim van je!" zei hij. "en wat knap! Je was natuurlijk altijd al een goed actrice." hij keek haar aan. "ik heb lang met mijn oom rondgetrokken. We woonde in bossen en andere afgelegen plekken. Toen hij gepakt bent ben ik alleen verder gegaan en vond ik de grot."

"ik ben niet te goed, ik ben gewoon goed voor je" zei ze en ze drukte een kus op zijn wang.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Zoey
'Zo, dat is ook best goed. Ik had deze grot nooit kunnen vinden.' Ik glimlachte naar James. 'Weet je, ik had je het liefst nu een knuffel gegeven maar ik ben bang om je pijn te doen.' Ik lachte zachtjes. Het voelde goed om bij James te zijn. Dat was vroeger al toen we nog buren waren. Het was altijd gezellig en bijna nooit ruzie.
Ik miste soms die tijd wel, dat we samen met zijn tweeën in de bossen boomhutten aan het bouwen waren.

Dean
'Je wilt niet weten hoeveel je op dit moment voor me betekent. Ik had ondertussen wel verwacht dat je me gedumpt had,' gaf ik eerlijk toe. Ik staarde naar de grond.

"Ignite, my love. Ignite."

James glimlachte en pakte haar hand. "Dan krijg ik die knuffel nog te goed." zei hij en hij kneep er zacht in. "Ik ben echt blij dat je hier bent Zoey, je wilt niet weten hoeveel behoefte ik heb aan een goede vriendin. Ik heb je gemist."

"Misschien als de omstandigheden anders waren geweest zou ik een tijdje afstand genomen hebben. Maar ik wil je niet kwijt. Ik hou er teveel van je, en daarmee bedoel ik de positieve, maar ook de negatieve eigenschappen. Dingen die jou Dean maken." glimlachte Katherina.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik keek naar Katherina en glimlachte.
'Je bent geweldig,' fluisterde ik in haar oor. Ik drukte mijn lippen zachtjes op de hare. Als ik die er naar een halve minuut weer afhaal. 'Ik zal binnenkort wel met James praten, als hij weer wat genezen is.' Het liefste wilde ik het uitstellen. Hopelijk had Katherina dat niet door.

Zoey
'Ik heb je ook gemist,' gaf ik toe. 'Ik heb al die tijd gedacht dat je dood was. Weet je hoe blij ik ben dat je dat niet ben.' Ik voelde een traan langs mijn wang lopen. 'Oh geweldig, ga ik ook nog janken.' Ik veegde hem met mijn hand weg die James niet bij had. De tranen die vielen waren van blijdschap. 'En die knuffel krijg je nog wel. Ik denk wel mee dan een.' Ik was zo gelukkig dat James nog leefde.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek hem in de ogen. "Weet je dat zeker?" vroeg ze langzaam. Ze wilde de keuze bij Dean laten al wist ze niet zeker of dat het beste was.

James glimlachte waterig. "Je hebt veel meegemaakt, het is goed om te huilen." zei hij zacht tegen haar. Hij wou haar het liefst omhelzen en dicht tegen zich aandrukken maar door zijn verwondingen kon hij niks.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Ik ga James en Zoey niet storen.' Ik haalde mijn schouders op. Ik wist dat ik nu maar beter gelijk eerlijk kon zijn tegen Katherina. 'En ik ben bang,' gaf ik stilletjes toe. 'Bang dat hij me echt haat.'

Zoey
'Ik huil van blijdschap en opluchtig,' huilde ik terwijl ik lachte, terwijl er nog meer tranen vielen. Ik keek James aan. 'Het is zo vertrouwt om je weer te hebben om mee te praten.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben echt te over emotioneel.'

"Ignite, my love. Ignite."

"Misschien duurt het even voor het weer goed is, maar ik weet zeker dat jullie er samen wel uit komen." ze Katherina geruststellend en ze ging tegen hem aanzitten.

James glimlachte naar haar. "Dat maakt niet uit, dat maakt je echt." zei hij tegen haar. "Vanaf nu zijn we weer samen dus we gaan een geweldige tijd tegemoet!"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Ik hoop het,' zei ik en ik sloeg een arm om Katherina heen. Ik dacht even na en zei toen zacht: 'als hij het me niet vergeeft ga ik echt weg. Ik kan niet samen met mijn broertje leven terwijl ik weet dat hij me haat.'

Zoey
Ik keek Jonathan aan en knikte.
'Ja,' zei ik. 'Samen net zoals vroeger.' Ik glimlachte breed. 'Want weet je nog, wij kunnen alles aan, als het maar samen is.'
Dat was de zin van toen we nog klein waren.

"Ignite, my love. Ignite."

katherina legde haar hoofd op zijn schouder. 'het komt wel goed' glimlachtte ze zacht. 'maar als je gaat wil ik met je mee.'

james glimlachtte. Hij herinnerde die woorden nog goed. Hij had ze zelf gezegt. 'je hebt helemaal gelijk. Samen zijn we sterk.'

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik gaf Katherina op haar hoofd. 'Dan zou ik nu maar met James gaan praten. Tijd voor de waarheid.' Ik had het gehad met weglopen voor mijn problemen. Ik stond op en liep naar de ziekenzaal. James zag er beter uit dan toe net.
'Zoey, kan ik James onder vier ogen spreken?' Mijn stem klonk aarzelend. Zoey's blik schoot van James naar mij en weer terug.
'Ehm, ja dan ga ik wel even naar Kath.' Ze keek naar James. 'Ik kom terug,' beloofde ze hem.
Ik bleef bij James' voeteneind staan en wachtte totdat Zoey de ziekenzaal uit was.
'Ik begrijp dat je me haat, dat je boos bent. Maar je moet weten dat ik me vreselijk schuldig voel en ik me eigen wel wat kan aandoen omdat jij hier door mij ligt.' Ik zweeg even. Ik wist dat het moeilijk zou worden maar die sloeg alles.

"Ignite, my love. Ignite."

Mijn telefoon spaced hem ):

"Ignite, my love. Ignite."