[RPG] After the war • 1 - Speeltopics

1. Jewelry
Asréan Valinur è Narméria (Imperialism)
Serena Dalia Sensorene (HurtedHeart)

2. Bellator
Stefano Greco (Fayan)
Ariana Sarona (Discovery)

3. Fulmen
-
Franseschka Burla Jeana (Pariah)

4. Salis
Alexander Joël Lockheart (Pulcher)
Danalia Zwean Fishery (Buddy)

5. Mutatio
Dylan Osté (HurtedHeart)
Reina Olympe Suela (Sueno)

6. Mauris
Jason Ebony Veilbride (IloveKellinQ)
Noreth Maewen Pierce (Fae)

7. Lignum
Askèfius Ogellum Díranía (Pariah)
Felhala Nineveh Mýriad-Cethrayn (Imperialism)

8. Pulvis
Pius Faiyne Sallow Edevane (Cumberbatch)
Arya Rana Debris (Cockney)

9. Fames
Aidan Jae Rhiannon Hamney Thompson (GoogleIt)
-

10. Grex
Judas Drakon Eryx (Sueno)
Avery Goldman (Fayan)

11. Faenum
Adelaido Sélon Arville (Maysilee)
Shenley Callisto Mirabella (Sueno)

12. Carbo
-
Aminthe Lian Livingstone (BADTranslate)

[ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 22:00 ]

-

Judas Drakon Eryx
Hij wierp even een blik op de twee, en ging daarna de trap af.
Een stukje verderop had hij een meer ontdekt, en misschien was nadenken geen verkeerd idee. Hij haalde een hand door zijn halflange, donkerbruine haar, mompelde iets in zichzelf.
Stomme, achterlijke gladiool die hij was. Waarom kon hij niet gewoon iemand uit zijn provincie tegen komen zonder dat hij zich dood moest schamen omdat hij tijdens hun ontmoeting stomdronken was geweest?

-

Franseschka Burla Jeana

Ik pak nog één laatste bes, wanneer ik besluit dat ik ergens anders moet gaan kijken. De trap op, links, rechts, tot ik bij een kamer met een open deur kom. Hij trekt alleen mijn aandacht, door de glinsteringen die ik zie.
Op mijn hoede stap ik dichterbij, en ik verken de kamer eerst voordat ik naar binnen ga.
Wapens. Veel wapens.
Met een sprankeling in mijn ogen kijk ik rond, verwonderd. Ik houd van die dingen, ze kunnen vreselijk nuttig zijn. Vooral nu.
Ik laat mijn hand lichtjes over een perfect uitgebalanceerde dolk glijden. Deze was zekerweten om mee te gooien.
Ik pak hem, en steek hem door de gaten in mijn broek waar normaal een riem doorheen zou moeten.
Vervolgens loop ik verder, tot ik op een collectie stuit met gevaarlijkere wapens. Daaruit pak ik een geweer, een AK74 om precies te zijn. Deze houd ik bij me.
Als laatste pak ik nog een kleiner mes, dat geschikt is voor het snijden van dingen, als planten, en dieren.
Ik besluit dat ik klaar ben met deze kamer, en ga verder met het verkennen van het huis.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Reina Olympe Suela
Eén van de ruimtes was leeg toen ze het aantrof, en mooi genoeg om even te blijven. Het bezat drie enorme ramen, was schoon - in tegenstelling tot vele delen van het huis - en bezat behalve één wit, zacht kleed geen meubilair.
Het lag ergens in een vergeten hoek, waardoor de kans dat iemand anders het zou vinden klein was. Tenminste, dat hoopte ze.
Haar vingers gleden even over het zachte tapijt, ze liet haar donkergroene ogen over de enorme, donkere ramen glijden. Bedenkelijk ging ze staan, streek haar zwarte lokken uit haar gezicht.
Ze wist genoeg over de Hongerspelen om te weten dat dit een verschrikkelijk tijdperk in haar leven - of het laatste tijdperk - zou worden als die man de groep zover kreeg om zich net zo moordlustig te gedragen. Of misschien zouden ze niet zo wanhopig worden.
Maar anders waren het misschien wel de beesten die er een einde aan zouden maken.

-

Franseschka Burla Jeana

Ik loop door de gangen, en zie nog net een meisje een kamer inschieten. Het was hetzelfde meisje waar ik eerder zo tegen uitgevallen was, en misschien moest ik maar eens uit gaan leggen waarom.
Uit gewoonte doe ik nog steeds zo zachtjes mogelijk, ik kan maar beter het zekere voor het onzekere nemen en voorzichtig zijn. Ik glip geluidloos door de deur een, en ga een paar meter achter het meisje staan.
'Ahum,' kondig ik mezelf aan.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Reina Olympe Suela
Vanuit haar donkergroene ogen keek ze onwillekeurig om, ookal kon ze natuurlijk niet zien wie er achter haar stond.
Even wierp ze een blik over haar schouder, haar blik ging even kort over het vaag bekende gezicht. O ja, dat meisje waar ze meteen al bijna ruzie mee had staan maken. Gezellig.
'Hoi.'

-

Franseschka Burla Jeana

'Hoi. Ik wilde even uitleggen waarom ik tegen je uitviel daarstraks,' zeg ik, weer vreselijk onbeleefd. Alsof ik haar geen keus gaf, en ze naar me moest luisteren.
Ik kan vreselijk dwingend overkomen, en af en toe stoort mensen dit, maar alleen achteraf. Zo krijg ik veel voor elkaar, en dat kan misschien nog van pas komen.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Reina Olympe Suela
Haar wenkbrauwen ging een stukje omhoog.
'Nou, vertel.' Haar stem klonk gewoon hetzelfde zoals altijd: kil en niet erg vriendelijk.
Eén blik op het meisje maakte haar duidelijk dat ze misschien meer op elkaar leken dat ze toe wilden geven. Reina kwam vaak intimiderend over, fel genoeg om anderen zover te krijgen haar te volgen.
En dat meisje, simpelweg dwingend. Maar dat zou geen uitwerking hebben op haar, net zomin als dat het andersom effect zou hebben. Daarvoor leken ze beiden te koppig, te zelfstandig.

-

Franseschka Burla Jeana

Het meisje was een stuk moeilijker te dwingen als ik dacht.. sterke wilskracht.
'Je moest stil zijn, omdat ik niet wilde dat de man het hoorde. Hij mag het niet horen. Ik check elke kamer of er een camera hangt, en dan laat ik mezelf pas echt zien. Wees verstandig, we zijn in gevaar.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Reina Olympe Suela
'Overal hangen camera's.'
Het was zo. Sommigen waren kleiner, maar ze waren er. Dat voelde ze, ze wist dat er iemand was die alles de hele tijd in de gaten hield.
'En ik ga me niet voordoen alsof ik iemand anders ben. Als die gek per se wilt dat ik sterf op dit eiland, dan ga ik niet doen alsof ik er vrede mee heb.'

-

~Aminthe~

Nadat ik mijn spullen heb neergegooid in een oude, vervallen kamer, pak ik het boek over eetbare planten, vruchten etc., en ga naar de wapenkamer. Ik pak een soort zakmes, wat extra pijlen, en ga op zoek naar nog een flesje vergif. Als ik het heb gevonden, lees ik het etiket.

DODELIJK! LICHT ONTVLAMBAAR! BUITEN HET BEREIK VAN KINDEREN HOUDEN!
Zodra u deze vloeistof op de grond uitspreidt, zullen degenen die erin stappen oplossen. Dit is namelijk een soort zuur, waar u uitermate voorzichtig mee moet zijn. Niet opdrinken.

'Hmmm, dat kan wel van pas komen.' Ik pak mijn spullen, en een doosje lucifers. Ik heb straks een fakkel nodig. Ik loop naar de achterdeur, en ril van de kou. Maar goed, ik heb betere dingen te doen. Vol goede moed loop ik naar een tak, en steek hem aan. Op weg naar het gevaar loop ik naar het donkere bos, dat 's nachts heel angstaanjagend is...

[ bericht aangepast op 30 nov 2011 - 20:16 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Franseschka Burla Jeana

'Ik had ook wel door dat er overal camera's hangen,' zeg ik fel. 'Ik wil alleen niet dat hij mijn ware emoties kent, dat hij weet hoe ik me voel. Daar heeft hij het recht niet op.'
Ik weet dat de man dit kan horen, en dat mag hij ook. Hij mag weten wat ik van hem vind, daar maak ik geen geheim van.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Reina Olympe Suela
'Het wordt nu anders aardig duidelijk,' sneerde ze terug.
Opeens wist ze weer waarom ze zich niet graag inliet met meisjes van haar leeftijd. Hoewel ze ook wist dat dit niet het slimste was wat ze kon doen. Maar zij zou niet degene zijn die dit gesprek om zou draaien.
Niet dat ze dom was, ze had heel goed door dat dit geen plek was om vijanden te maken.

-

~Aminthe~

De schaduwen van de bomen lijken te bewegen, als ik met mijn fakkel zwaai. Het is nacht, en koud. Ik ben niet bang, maar toch... Dan hoor ik opeens iets ritselen. In het struikgewas, daar, nog geen meter verder, zit iets. Iets engs, iets onbetrouwbaars, waarvan ik niet hoef te weten wat het is. Langzaam loop ik achteruit, en opeens zie ik, 2 gloeiende ogen oplichten. Ze komen langzaam dichterbij. Ik wil gillen, maar er komt geen geluid uit mijn mond. Een gevoel van angst overspoelt me.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Jason
Okeey, dit was officieel het slechtste boek dat ik ooit had gelezen.
Hier had ik geen zin meer in. Ik wilde naar buiten, maar beneden waren al die anderen. Ik wilde hen niet tegen komen, maar ik had wel honger en voor zover ik wist was er beneden niks te eten. Ik keek uit het raam waar ik tegenaan zat. En kreeg het idee. Ik ging gewoon uit dit raam klimmen. Of beter nog, springen. Het was toch op de eerste verdieping. Ik opende het raam en zette me af. De landing ging makkelijker dan ik had gedacht. Ik veerde door mijn knieën en liep, mijn kleren trots afkloppend weg. Eens zien waar ik was.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Fayan schreef:
Stefano Greco
Mijn ogen werden even groot bij de laatste paar woorden.
"Zwaarden? Geweren?" vraag ik haar. Nu snapte ik er al helemaal niets meer van. Waarom werden we in een huis gestopt met een stel anderen en kregen we wapens? Wat was dit?

On wednesdays we wear black