• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Psychos)
    Nairawen (Aesthetic)
    Elayna (Psychos)

    Interius
    Leyla (Psychos)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Psychos)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Reina (Psychos)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Aesthetic)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    Valindáne Miorynn
    Ze schrok zich wild toen de wind plotseling, in plaats van nóg meer sneeuwvlokken, ook het meisje meebracht. Ze was haar al bijna vergeten, maar daardoor was de schok juist des te groter. Het was een wonder dat ze haar nog niet gezien had, want ze sprong rakelings voor de steen langs, waaronder een kleine grot zat waarvan Miorynn in de opening zat.
    Snel schoot ze terug, verder de grot in - eigenlijk was het meer een inkeping tussen de steen - hopend dat ze zich niet om zou draaien, want dan zou ze direct een perfect zicht op haar hebben. Toen ze er zat vervloekte ze haar beslissing al, bedenkend dat ze beter razendsnel weg had moeten vliegen, maar nu was het al te laat.

    Nairawen Falëya
    De handelaar trok een gezicht.
    "Nairawen Falëya, nog één keer of..." De rest van zijn zin ging verloren in het tumult om hen heen, maar ze grijnsde slechts, aangezien ze wel zo'n idee had wat hij gezegd had kunnen hebben.
    "Maak je vooral géen zorgen, schat!" riep ze uit, waarop ze zich op een rondslingerende kruk tussen de theekraam en een kaashandelaar liet zakken. Ze voelde het gewicht van de fluit aan haar riem hangen, maar besloot eerst wat de mensen te observeren. Iedereen kwam hier, dus er liepen een hoop vreemde types rond.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Awh, okaydan.
    Ciao <3


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    bye! <3


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Ik schaterde het uit, vloog omhoog en wentelde een paar keer om mijn as. Over eenmanslol gesproken. Midden in de lucht deed ik een salto, gewoon, omdat het kon, en met een lach op mijn gezicht vouwde ik mijn benen in een kleermakerszit. Pas daarna landde ik op het rotsblok en begon vrolijk een ritme op de rots te trommelen. Niemand die het horen zou.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Valindáne Miorynn
    Toen ze niet omkeek, sprong er even een sprankje hoop op in haar borst, maar die verdween al snel toen ze, duidelijk in een goed humeur, tussen de sneeuwvlokken door begon te vliegen, salto's maakte en uiteindelijk op de rots boven haar hoofd landde, waar ze begon te trommelen. Het deed pijn aan haar oren, en de gedachte dat zij vrolijk was terwijl ze Miorynn zoveel pijn had aangedaan deed weer tranen in haar ogen verschijnen. Ze krulde zich op tot een balletje in de hoek van de grot, waar ze beschermd lag tegen onverwachte windvlagen, en vouwde haar vleugels om zichzelf heen. Hete tranen drupten op de stenen naast haar en verdampten vrijwel direct door de kou.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Na een tijdje sloeg ik opnieuw mijn vleugels uit, ging staan en grinnikte. 'Nou, Zorah, fijn dat het weer wat beter met je gaat. Je moet je ook niets aantrekken van dat meisje, ook al was het wel jouw schuld. Wat wil ze dan dat je doet, smeken om vergiffenis?' Dat deed ik wel vaker, tegen mezelf praten. Op een of andere manier leek het dan meer alsof het echt onbetwijfelbaar de waarheid was.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Is dat een woord, onbetwijfelbaar?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    olla, je suis back :3

    *gaat typen*


    -

    Mischa Guerra
    Hij sloeg onwillekeurig zijn armen over elkaar, zijn wenkbrauwen gingen een stukje omhoog. Als hij ergens een hekel aan had, waren het bemoeizuchtige, zelfingenomen meisjes die anderen "schat" noemden. Goh, en toch was ze ergens wel interessant.
    Opeens leek de koopman hem op te merken, waarna hij even knikte. Het duurde niet lang of de man verdween - nadat hij Nairawen nog een strenge blik had gegeven - onder één van de opgestelde planken, waaronder zijn voorraadje blijkbaar te vinden was.

    Silvano Vino
    'Dat anderen het niet kunnen vinden, wel. Maar ik vind het maar niks dat ík nog steeds geen idee heb.'
    Hij duwde zijn handen dieper in zijn broekzakken, terwijl hij achter haar aanliep.
    Met een frons op zijn gezicht keek hij voor zich uit. Een periode van drie weken, waarschijnlijk zou hij twee keer een voorgevoel krijgen over vier dagen. Nog zeker een mand tot de volgende "aanval", bedacht hij zich met een zucht.


    -

    Raveny
    Ik grijnsde en huppelde half naar mijn huisje. Eenmaal daar viste ik de sleutel tevoorschijn, opende de deur en liep vrolijk naar binnen. Zonder te vragen of hij dorst had pakte ik twee glazen en vulde ze met suikerbessensap. Met één in elke hand liep ik naar de woonkamer, zette ze op de tafel en maakte het haardvuur aan. 'Zo,' zei ik tevreden en ik plofte op de bank.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Hij liet de deur weer dichtvallen, toen hij zich in de richting van de woonkamer had gedraaid zat Raveny al met een grote glimlach op de bank. Een flauwe grijns verscheen op zijn gezicht, hij liep naar haar toe en griste het glas van de salontafel.
    Langzaam ging hij naast haar zitten, nam een grote slok en zette het glas weer weg.


    -

    Sorry dat ik er even niet was, moest snel weg omdat één of andere vriend van m'n moeder aan de deur stond & die blééf maar praten -kreun-
    En mijn vage Google-taalhulp kent het woord "onbetwijfelbaar" wel, dus ik denk dat 't wel bestaat. :'D

    Valindáne Miorynn
    Ze kroop nog verder weg in haar hoekje toen ze hoorde wat het meisje zei. Tranen stroomden nu vrijelijk over haar wangen, en ze deed niet eens meer een poging ze weg te vegen terwijl ze haar ogen hard dichtkneep, tot ze vage, gekleurde figuren zag in de duisternis. Haar oogleden jeukten van het vele traanvocht.

    Nairawen Falëya
    Toen de verkoper wegliep grijnsde ze opgetogen en schonk zichzelf een mok thee in, zonder te betalen natuurlijk. Ze liet zich terugvallen op haar kruk en warmde haar handen rond de mok, die eigenlijk net iets te heet was daarvoor, maar toch was het beter dan de kou buiten.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Raveny
    Zonder de moeite te nemen om de lach van mijn gezicht te halen nam ik ook een slok van mijn sap. Een bliksemflits verlichtte de hemel, niet lang daarna gevolgd door het rommelende geluid van de donder. 'Je bent toch niet bang voor onweer?' vroeg ik, met een plagende ondertoon.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Zorah
    'Het spijt je, dat weet ze. Meer kan jij ook niet doen. Het is jouw schuld en nu is het voor altijd zo, want je kan niets tegen het meisje inbrengen. Ze heeft gewoon gelijk, einde verhaal,' ging ik verder. Een bliksemflits, een donderslag. Onweer. 'En nu moet je naar huis, voor de bliksem ergens inslaat,' voegde ik eraan toe. Ik sloeg mijn vleugels uit, streek mijn door de war gewaaide veren even glad.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    :'D

    Mischa Guerra
    Hij leunde tegen de marktkraam, liet zijn blik over de mensen gaan. Een lichte, geamuseerde grijns speelde rond zijn lippen toen hij de ruimte zag die zich opeens om hem heen had gevormd. Anderen waren zo makkelijk af te schrikken.
    Zonder naar de prijs te vragen, legde hij geld neer en pakte de twee pakken thee aan. Die liet hij in zijn jaszakken glijden, om zich vervolgens om te draaien en terug te lopen.

    Silvano Vino
    'Doodsbang,' mompelde hij droog, en ging rechtop zitten.
    Hij liet zijn blik rustig over haar gezicht glijden. 'Jij hebt nu de grote, gevaarlijke Dulcis overleefd, dus je bent nergens meer bang voor neem ik aan?' grinnikte hij licht.


    -