• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Psychos)
    Nairawen (Aesthetic)
    Elayna (Psychos)

    Interius
    Leyla (Psychos)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Psychos)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Reina (Psychos)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Aesthetic)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    Ok (:


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Miorynn
    Al zittende op de stam van een stervende boom, die in één van zijn laatste dagen naar de grond was gebracht door de wind, draaide ze haar dreads in een losse staart. Haar vleugels had ze ingetrokken, en het was nu voor toevallige passanten, als die er al waren, onmogelijk te zien dat ze een Cornu was. Ze had haar benen over elkaar geslagen en haar oogleden gesloten. Terwijl haar vingers afwezig met haar dreads speelden leek het wel alsof ze in haar gedachten mijlenver van het koude Alcamene verwijderd was.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Zoals zo vaak slenterde ik door het bos. Het was koud, mijn helwitte vleugels waren stevig om mijn lichaam heen gewikkeld. Mijn gedachten dwaalden even af naar het meisje waar ik laatst ruzie mee had gehad. Fay was toen ziek geweest, en de zorgen om mijn vriendin hadden een scherp kantje aan mijn karakter gegeven. Eigenlijk zou ik mijn excuses aan moeten bieden - maar daarmee was ik toch al veel te laat.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Miorynn
    Een onverwacht harde windvlaag haalde haar met een schok uit haar trance, en als in een reflex schoot ze achter een dikke stam van een boom. Toen ze echter doorhad dat er niets aan de hand was kwam ze langzaam weer overeind, haar armen nog steeds om de boom gewonden.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Een plotselinge beweging deed me opschrikken. Al snel herkende ik het meisje echter en ademde opgelucht uit, maar er zat nog altijd een knoop in mijn maag. Het was toch echt nodig dat ik mijn excuses zou maken. Met lichte tegenzin, bang voor haar reactie, liep ik in haar richting. Ze zat met haar rug naar me toe. 'Het spijt me van de vorige keer.'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Miorynn
    Ze slaakte een kreetje toen ze opeens een stem hoorde die ze kende. Met een ruk draaide ze zich om, waardoor de boomstam een schram achterliet op haar bleke huid, en staarde het meisje met grote, donkere ogen aan.

    Brb, eten. (:


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Ik beet op mijn lip en richtte mijn helderblauwe ogen op de grond. 'Het spijt me,' herhaalde ik. 'Fay was nogal ziek, toen. Ik was gewoon ongerust, en er ging iets mis in mijn hoofd. Op één of andere manier kreeg jij toen alle opgekropte woede over je heen. Terwijl jij er niets aan kon doen. Fay is mijn beste vriendin. Een paard.'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Eet lekker (:


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Lalala...


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Miorynn
    Ze wist een zucht niet te onderdrukken. In tegenstelling tot vele andere Cornu, had zij nog steeds geen paard gevonden dat écht bij haar hoorde. Soms probeerde ze wel op een kudde wilde paarden af te gaan; ze voorzichtig aan haar hand te laten snuffelen - maar het leek wel alsof ze dieren instinctief aanvoelden dat ze bang voor hen was. Ze waren zo groot, zo onvolspelbaar...
    "Oh," stamelde ze. Ze had geen idee wat ze anders moest zeggen.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Ik glimlachte zwakjes. 'Ik wilde gewoon even mijn excuses aanbieden, ik heb me echt heel slecht gedragen.' Eerlijk gezegd rekende ik er niet op dat ze me zou vergeven, de eerste indruk was nou eenmaal belangrijk. Dus draaide ik me maar gewoon om en liep langzaam weg.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Miorynn
    "Moest je daarvoor helemaal naar me toekomen?" was de reactie die op het puntje van haar tong lag te branden, maar ze durfde het niet te zeggen.
    "Het... geeft niet," zei ze maar, zwakjes. Het was helemaal niet wat ze dacht. Eigenlijk voelde het nog steeds alsof ze van binnenuit uit elkaar werd gereten door wat Zorah tegen haar had gezegd. Iedere opmerking maakte al veel traanvocht en verdrietige gevoelens los.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Zorah
    Ik draaide me half om en keek haar even aan. Bij het zien van de blik in haar ogen zuchtte ik opnieuw. 'Het spijt me echt heel erg. Jij deed helemaal niets, eigenlijk ben je best aardig, en ik begon zomaar op je te schelden. Ik ben echt een vreselijk persoon. Het is gewoon dat je weet dat ik het niet meende, dat je je niets van me aan moet trekken. Wees gewoon lekker wie je bent, laat je niet kwetsen door ondoordachte woede die niet eens voor jou bedoeld was.'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Miorynn
    "Doe nou niet zo schijnheilig..." wilde ze zeggen, maar alweer durfde ze het niet. Haar ogen waren fel van een soort emotie die een kruising leek te zijn tussen woede en verdriet, terwijl haar pupillen vernauwden en ze haar armen weer om de boom sloeg alsof die haar kracht kon bieden. Haar nagels krasten over de stam.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Even eten, brb.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.