[RPG] Snowflakes | 8 - Speeltopics

Dulcis
Rizardo (Rizardo)
Silvano (Psychos)
Nairawen (Aesthetic)
Elayna (Psychos)

Interius
Leyla (Psychos)
June (Panter)
Scirius (MustacheMe)
Madeline (HurtedHeart)
Raveny (Fae)

Sanguis
Vedran (Fayan)
Alissa (Discovery)
Dream (Rizardo)
Mischa (Psychos)

Sirene
Michael (Rizardo)
Cameron (HurtedHeart)
Adeleide (FlawlessLove)
Veralynn (Fayan)
Reina (Psychos)

Cornu
Charis (Fayan)
Miorynn (Aesthetic)
Felicia (HurtedHeart)
Angélo (MustacheMe)
Zorah (Fae)

Mens
Arlene (Cresta)
Jake (HurtedHeart)
Liam (TheDirection)
Iris (RainbowDay)

Koppeltjes:
Vedran x Leyla

-

Raveny
'Ik heb wel betere leugens gehoord,' grinnikte ik. Ondertussen begon het buiten te sneeuwen, donkere wolken trokken samen. Het zou gaan onweren vannacht.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silvano Vino
Vanuit zijn ooghoeken keek hij weer naar haar.
'Negen.' Een zucht ontsnapte bij hem, onwillekeurig haalde hij een hand door zijn donkerbruine haar en vulde het inmiddels lege glas met water uit de kraan.

[ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 18:28 ]

-

Sorry, moest even mijn moeder helpen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Omaigawd, I'm a nerd.
Wait

-

Anders moet ik als Laura vanavond of morgen weer komt weer helemaal naar dat andere topic, en ik ben ook niet van plan om hem overnieuw te typen

Leyla Manta
Haar goudbruine ogen gleden even naar de zijne, waarna ze die weer neersloeg.
'Als jij het niet wilt, dan ga ik wel naar mijn huis,' mompelde ze, haar stem leek zachter te worden bij elkaar woord dat ze uitsprak.
Het voelde heerlijk om Vedrans handen weer op haar lichaam te voelen, alsof hij het gevoel van Elias' aanrakingen weg zou nemen. Onwillekeurig verborg ze haar gezicht tegen zijn borst, liet haar ogen even dichtvallen.
Wat zou er gebeurd zijn als Vedran er niet was geweest? God, ze wist heel goed wat er dan zou zijn gebeurd. Elias was sterker, sneller, en ze voelde nog steeds de druk op haar onderbuik waar hij zijn opwinding tegen had geduwd - die dwars door zijn broek heen te voelen was geweest.
Ze wilde douchen. Ze wilde af van het laagje dat op haar lichaam leek te zitten, alles van Elias dat ze nog tegen en op zich voelde. Die ochtend had ze nog steeds naar Vedran geroken, ookal had ze zeker een halfuur onder de douchestralen gestaan. Toch had ze hem nog op haar huid geroken, zijn geur in haar goudblonde lokken. Het was geen onaangename lucht geweest, maar had haar doen denken aan wat ze even had willen vergeten. Of juist niet, nee juist niet. Maar toen had ze niet enkel herinnerd willen worden aan hoe.. speciaal het eigenlijk was bij hem. Ze had moeten nadenken, over hoe hij over vrouwen dacht, dat hij na een tijdje genoeg van haar zou krijgen. Dat had ze allemaal van tevoren geweten, en toch had ze zich met hem ingelaten, had ze zich door hem laten ontmaagden. En dat was echt niks voor haar.
Maar als ze iets niet wilde op dat moment, was het alleen zijn. Als Vedran het niet erg zou vinden als ze met hem meeging, zou ze hem ook onder die douche willen hebben. Niet om op te pakken wat Elias de dag ervoor had verstoord, dat absoluut niet. Als haar gedachten ergens niet naar stonden was het seks. Maar was dat nou juist niet waarom Vedran haar zo interessant vond? Of lag het anders?
En waarom was Vedran überhaupt het bos in gegaan? Om te jagen? En zo ja, had hij dan willen jagen op dieren, of op.. vrouwen? Wat het ook was, ze had het waarschijnlijk grondig voor hem verpest. Ze had op dat moment zo erg nodig dat ze niet van plan was hem voorlopig nog los te laten - wat erg tegen zou werken als hij werkelijk van plan was geweest een vrouw op te pikken.
Het ergste was, ze konden hem niet eens aangeven. Als ze dat zou doen, keerde Elias zich meteen tot Vedran. Die had haar dan wel niet aangerand, maar seks met een minderjarige zou hem ook geen pluim opleveren. Zou de politie haar geloven als ze vertelde dat het allemaal vrijwillig was gegaan? En ookal geloofden ze haar, zou het uitmaken?
Langzaam keek ze weer op naar zijn gezicht, liet haar blik over de ongekende uitdrukking glijden die erop lag. Hij was bezorgd.
Opeens schoot haar iets te binnen, een mogelijkheid waar ze nog helemaal niet aan had gedacht. Zou Vedran naar háár op zoek zijn geweest? Twijfelend ging ze dichter tegen hem aanstaan, dankbaar gebruik makend van zijn sterke, warme lichaam.
Onwillekeurig dacht ze terug aan de dag ervoor, of beter gezegd: de avond. Toen ze opeens weg wilde van het huis, weg van Vedran. Hoewel het grootste deel van haar hoofd dat heel erg tegensprak, maar de plotselinge verwarring was te groot. Pas toen ze zag hoe Vedran haar hielp, haar eigenlijk redde, wist ze dat haar eerdere vermoedend waar waren geweest.
'Liefdesleven, seksleven. Allemaal hetzelfde.'
Dat waren de woorden die haar weg hadden gejaagd. Die haar hadden doen denken, haar hadden gekwetst. Ze had er niet eens bij nagedacht dat hij haar na de seks gewoon weg zou kunnen gooien, het huis uit, om vervolgens nooit meer naar haar om te kijken. Maar toen Elias' kwam en haar met haar neus op de feiten drukte, leek die kans plotseling erg groot.
Maar hoefde Vedran dat te weten? Nee. Ze leek wel gek om de 28-jarige Sanguis te vertellen dat ze vermoedde ergens, een klein beetje gevoel voor hem leek te ontwikkelen. Hij zou haar voor gek verklaren, een schamper lachje laten horen en een sigaret opsteken.
Of niet? Bedenkelijk keek ze weer op naar zijn gezicht, haar goudbruine ogen glommen van alle vragen die zonet door haar hoofd waren gegaan, die er nog steeds hingen.
Maar hoe kon ze ooit op alles antwoord krijgen binnen één dag? Misschien moest ze maar eens beginnen met sorry zeggen, voor gisteren. Want zíj was degene die halsoverkop weg was gegaan, waardoor hij dacht dat hij iets fout had gedaan.
Maar dat had hij niet, niet eens. Hij had gedaan wat ze had verwacht, maar ze wist niet dat ze zich er achteraf zo bij zou voelen. Zo dubbel, verward.
Aan de ene kant voelde ze zich gebruikt, wist ze zeker dat Vedrans intresse maar tijdelijk was. Maar ze was toch zelf met hem mee gegaan, had hem uitgedaagd, gezoend en had zelf geknikt toen hij naar zekerheid vroeg vlak voor hij bij haar naar binnen was gedrongen.
Misschien verwachtte ze opeens meer van hem, maar dat sloeg nergens op. Verward beet ze op haar onderlip, sloeg haar blik even neer. Verdomme, waarom was alles opeens zo moeilijk?

-

Raveny
Ik grijnsde, sprong op en liep naar hem toe. Net als hij vulde ik mijn glas met water en rustig ging ik op het aanrecht tegenover hem zitten. 'Oh nee, daar knap ik echt op af,' plaagde ik. 'Trouwens, het gaat zo onweren.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silvano Vino
Met twee slokken had hij het glas leeg, en zette die daarna neer. Onwillekeurig ging zijn blik naar het raam, waarna zijn gezicht betrok.
'Roteiland,' mompelde hij, leunend tegen het aanrecht.

-

Raveny
'Het eiland is niet het probleem,' merkte ik op. 'Het ligt aan de koningin.' Myra was fel tegen te koningin geweest en had mij dan ook zo opgevoed. Hoewel ik de winter best oké vond, moest de zomer terugkomen. Voor alle anderen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silvano Vino
Hij mompelde iets, en sloeg zijn vleugels om zijn lichaam.
Rotkou. Achterlijke sneeuw. Met een nors gezicht staarde hij naar buiten. Bah.

-

Raveny
'Wat ben je toch weer vrolijk,' lachte ik. Ik volgde zijn blik en keek uit het raam. De vallende sneeuw gaf alles een sprookjesachtig uiterlijk, en het kleine bevroren riviertje dat je vanaf hier kon zien reflecteerde het maanlicht, waardoor het een zilverachtig licht leek te geven. Onbewust gingen mijn mondhoeken omhoog en vormden een glimlach. Myra had een mooie plek uitgekozen om haar huis te bouwen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silvano Vino
'Voor mijn moeders' dood was mijn vader een volgeling van de Koningin, mijn moeder ook trouwens..'
Steunend op het aanrecht keek hij nog altijd naar buiten, sloeg zijn blik neer toen hij aan twee jaar daarvoor dacht. Toen hadden ze zich tegen haar gekeerd, en ook hij was op slag van mening veranderd. Gelukkig was hij niet de enige geweest, dat zou het een stuk moeilijker hebben gemaakt.

-

Raveny
'Oh.' Ik zweeg even en richtte mijn blik op de grond. 'Het spijt me van je moeder.' Mijn blik gleed de kamer door, naar de ingelijste foto die op het aanrecht tegenover ons stond. Myra, en een meisje van twaalf. Ik was het meisje. 'Myra was een rebel, en zo ben ik ook opgevoed. Je kan begrijpen dat de koningin niet erg blij met haar was, ze had haar perfecte wereldje nogal wat schade aangebracht. Dus werd ze gedood.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silvano Vino
'Mijn ouders werkten voor haar.. Ze was het er alleen niet mee eens dat haar werknemers een gezin hadden, en toen ze erachter kwam dat ze drie zonen had gekregen..' Hij viel stil, en keek even naar haar op.
'Mijn vader werkt nog voor haar, soort van. Hij speelt informatie door naar de rebellen.'

-

Ik moet gaan, ben er vanavond misschien nog even <3

-

Ik ga ff eten, tot zo!

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.