[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Dana
Ik zweeg eventjes. 'De tatoeage van de aap,' mompelde ik zacht. Ik sloot mijn ogen en dacht na. Ik had hem een keer ergens anders gezien. Op een foto volgens mij. Ik opende mijn ogen weer.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'De tatoeage van de aap,' mompelt Dana. Ik stop even met het strelen door haar haar en ga een keer door dat van mezelf.
'Ja die. Ze heeft hem nagetekend toen ze klein was. Het was haar lievelingsdier en een aap is ook mijn dier hier.' Misschien was het niet leuk om te vertellen maar het hielp wel.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Zoiets had ik verwacht,' gaf ik toe. 'Ik bedoel, ergens wist ik dat jouw dier de aap was.' Ik haalde mijn schouders op. Ik moest glimlachen toen ik aan mijn dier dacht. Het paste eigenlijk niet bij mij, totaal niet.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Zoiets had ik verwacht,' geeft ze toe. 'Ik bedoel, ergens wist ik dat jouw dier de aap was.' Ik voel dat ze haar schouders ophaalt.
'Ben ik zo doorzichtig?' Langzaam Laat ik Dana los en ga weer recht tegen de muur zitten. Mijn ogen voelen vochtig en ik veeg snel een traan die nog op mijn wang ligt weg. Mijn benen kruisen elkaar tot kleermakerszit en ik leg mijn handen weer in mijn schoot. Ik friemel een beetje aan het verband. Dana had het mooi verzorgt en aangelegd, iets wat mezelf toen niet lukte.
'Nog maal bedankt voor net.' zeg ik zacht. 'Voor me in te laten zien wie ik eigenlijk ben en voor het mooi aanleggen van het verband. Nog maal sorry dat je me woedend zag worden, het was niet de bedoeling dat je het zag.' Ik kijk naar mijn handen die nog steeds met het verband spelen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Nee, je bent niet doorzichtig. Maar ik kan mensen gewoon goed aanvoelen.' Ik pakte zijn verbonden hand. 'Niet te veel aan frimelen, anders schiet het dadelijk los.' Ik hield hem even beet en liet hem toe los. Ik keek naar Cedric. 'Graag gedaan,' zei ik. 'Maar ik heb niks gedaan behalve je hand verbinden. En je hoeft geen sorry te zeggen omdat je boos werd, je kon er niks aan doen.' Ik glimlachte kleintjes.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ze pakt mijn verwonde hand. 'Niet te veel aan frimelen, anders schiet het dadelijk los.' zegt ze. Als ze hem weer los laat beweeg ik er voorzichtig een beetje mee. Mijn spieren moeten niet helemaal gaan slapen.
'Je hebt veel meer voor me gedaan dan alleen mijn hand verbinden,' zeg ik en kijk weer naar mijn verwonde hand. 'Ik had me moeten inhouden, je hoeft niet te zien wat ik doe als ik boos ben. En ik had niet naar je moeten schreeuwen. Als ik gewoon naar mijn kamer was gegaan had je niks gezien.' Het verband zal er morgen of over morgen wel eraf kunnen. Zo erg is de verwonding niet. 'Zou je morgen weer naar mijn hand willen kijken?' ik kijk naar beneden. 'voor de zekerheid.'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Soms moet je niet voor je problemen weg lopen,' mompelde ik. Ik keek naar mijn eigen handen en daarna naar mijn armband. Ik liet een bedeltje tussen mijn vingers spelen.
'Ja, dat doe ik,' zei ik. Ik knikte naar zijn hand. 'En als je trouwens gelijk naar je kamer was gegaan, dan hadden we nooit met elkaar gepraat.'

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Het is geen weglopen, het is verplaatsen naar een plek waar je veilig voor jezelf en voor andere boos kunt worden,' zeg ik. Ik zie haar met haar armbandje spelen. Mijn gevoel zegt me dat het armbandje veel voor haar betekend. 'Nee dat klopt. En dan had ik nu nog met een bloedende hand gezeten.' Ik ben best blij dat ik weet dat ik haar morgen weer spreek. Het is leuker dan voor zoiets simpels naar een arts te gaan. 'Maar blijven we de rest van de dag in een witte gang zitten of gaan we nog wat doen?'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek op en liet mijn armband los.
'Wat wil je doen?' vroeg ik nieuwsgierig. Hij had vast wel iets bedacht. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er om heen.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ze was nieuwsgierig. Ik hoop maar niet dat ze hoogtevrees heeft.
'Kom, ik heb een idee.' zeg ik snel en sta op. 'Heb je trouwens hoogtevrees?' Als Dana ook op is gestaan lopen we samen naar mijn kamer. Het raam staat nog open. En een klein vlekje bloed is op de muur te zien.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik heb geen hoogte vrees,' zei ik twijfelend. Bang voorwat Cedric had verzonnen keek ik zijn kamer rond. 'Wat ben je van plan?'

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik pak Dana's hand en stap op bed. Als Dana er ook staat laat ik haar even los en klim via het raam op een stevige tak. 'Kom je?' Ik help Dana ook op de tak en gemakkelijk loop ik verder. Vaak kijk ik om of het nog lukt. Als ze weer bij me is pak ik haar hand. Samen klimmen we over de takken naar het midden. Als we over de reling van een boomhut zijn geklommen ga ik weer zitten. 'Zo nu ben je in mijn gebied.' Dit is dan wel een nagemaakte jungle maar het is er wel een met echte planten.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek Cedric met open mond aan. Ik had geen hoogte vrees maar op mijn gemak hoog in de bomen voelde ik me ook niet echt.
'Ik ben nog nooit zo ver van de grond geweest,' gaf ik toe. Ik was het water gewent, dat was mijn gebied, daar was ik de snelste. Een beetje paniekerig keek ik naar Cedric.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Ach zo eng is het niet, gewoon niet naar beneden kijken.' zeg ik geruststellend. Ze was ook gaan zitten. Ik sla weer een arm om haar heen. 'Ik laat je echt niet vallen. Dalijk gaan we voorzichtig met de trap naar beneden.' Ik kijk tussen de bomen. Voor mij zou het nog wel wat hoger mogen. Maar ik heb dan ook jaren kunnen trainen en oefenen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik zou je dadelijk mijn gebied laten zien,' zei ik lachend, denkend aan het sneeuw/water gebied. 'Kijken of je dan nog steeds zo dapper bent.' Ik glimlachte terwijl ik Cedric aan keek.

"Ignite, my love. Ignite."