[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

-Cedric-
'wat moet ik dan! Zielig in een hoekje van mijn kamer zitten en wachten tot mijn woede overgaat? Ben maar verdomde blij dat ik tegen een muur sla voordat ik echt iemand raak!' De nadruk ligt op het woord iemand. Ik sta op en loop in de richting van mijn kamer. Ik smijt de deur achter me dicht en ga op de tak voor het raam zitten wachten tot Dana me achterna komt of tot dat ik mijn excuses voor mijn gedrag moet aanbieden. Waarom kan ik het gewoon niet loslaten? Amy zou dit niet willen. Toch kan ik het niet. Ik sla nog eens met mijn vuist tegen de stam van de boom achter me. Hij begint warm aan te voelen en als ik kijk zie ik dat hij rood is. Ook komt er wat bloed uit. Ik sta weer op en loop naar binnen. Snel zoek ik de verbandtrommel die op een plank staat. Ik probeer met links mijn knokkels te verbinden. Iets wat totaal niet lukt waardoor ik weer met mijn vuist tegen de muur sla. Met de verbandtrommel loop ik naar de deur. Ik loop terug naar Dana.
'kun je me helpen?' vraag ik als ik de verbandtrommel laat zien. Ik ga vast op de grond zitten.

[ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 10:10 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

-

[ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 10:15 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ow, ik had nog een stukje bij Cedric getypt.

---

Do it scared, but do it anyway.

Ik pas hem aan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Ik zuchtte en sloot mijn ogen bij het zien van de bebloedde hand. Nu ging hij zichzelf verwonden. Ik pakte de verbanddoos.
'Dit kan even prikken,' zei ik en spoot er wat jodium op. Langzaam maakte ik de wond verder schoon en legde er toen een steriel gaasje op die ik daarna verwikkelde met verband.
Thuis had ik een EHBO cursus gehad. Ik moest iets te doen hebben toen ik was gestopt met zwemmen. Ik slikte.
Toen ik klaar was met Cerdric's hand te verbinden legde ik hem op zijn schoot en zweeg. Ik keek naar de muur naast mij. Waar ben je mee bezig, vroeg ik in gedachte aan Cedric.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
'dankje,' zeg ik als ze mijn hand in mijn schoot legt. Ze had hem mooi verbonden. 'ik weet wat je denkt. Ik moet mezelf niet verwonden alleen omdat ik boos ben over iets dat ik niet meer kan veranderen.' er spoken een aantal namen door mijn hoofd die me er misschien mee kunnen helpen. Ik bleef hangen op de man van de wapens, Sergio veel hoe hij heet. 'vanmiddag zal ik iemand zoeken die me er misschien mee kan helpen.' ik was er van overtuigt dat hij alles in zijn lichaam onder controle had. Hij zou me toch wel tips kunnen geven over mijn woedeaanvallen zodat ik mijn hand heel laat. 'en ik beloof je om me niet meer zo te gedragen.' ik liet mijn hoofd tegen de muur hangen.

[waarschijnlijk ben ik dit weekend heel weinig online, verjaardagen gaan voor]

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek naar Cedric en glimlachte.
'Mooi zo, want ik vond je toe net echt heel eng.' Ik haalde mijn schouders op. Voor jou is het nog niet te laat, dacht ik van binnen. Ik schudde die gedachtes af. Hier kon ik een nieuw begin maken. Zonder de hele tijd herinnert te worden aan het verleden.

[Ik ben zo offline tot half 6, ben dan in Duitsland]

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Wat had ik gedaan? Dana Zei dat ze me eng vond. Dat was echt niet de bedoeling.
'je hoeft niet bang voor me te zijn, dat beloof ik. De enige die ik verwond is mezelf.' ik kijk haar aan. Ben ik dan echt zo eng als ik boos ben? 'ik zal nooit iemand kwaad doen als ik boos ben, je moet me geloven.' ik kijk haar nog steeds aan. 'geloof je me?'

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek naar Cedric en knikte. 'Ik geloof je. Maar ik weet hoe het is om boos te zijn en dingen te doen die je niet wilt omdat je niet meer helder kan na denken.' Ik haalde diep adem. 'Ik wil gewoon niet dat je dingen doet waar je later spijt van krijgt.' Ik glimlachte kleintjes en sloeg mijn ogen neer.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
'Ik weet dat je het beste voor me wilt, maar sommige dingen zijn niet te veranderen. En het enige waar ik spijt van zou kunnen krijgen als ik boos ben is mezelf verwonden of iets zoals een muur beschadigen, maar dat lijkt me sterk. Vooral als die muur sterker is dan de botten in mijn hand.' ik kijk nog eens naar het verband en beweeg mijn hand langzaam. 'ik weet hoe ik en als ik boos ben, ik sla tegen een muur of zoiets of schreeuw naar iemand en probeer alles zelf op te lossen. Je hebt gezien wat er net gebeurt is. Ik ken de gevolgen ook en probeer ze te veranderen. Maar ik ben er ook achter dat ik dat niet zelf kan. Ik wil niet dat je me eng vind, vooral niet op de momenten dat ik juist het meest in mezelf gekeerd ben en alleen alles probeer te doen. Straks ga ik praten met de enige die goed met zijn emoties om kant gaan. Ik hoop dat hij me kan helpen.' ik kijk Dana weer aan. Ik wil niet dat ze bang voor me is. Ik zou haar nooit pijn doen. Ik laat mijn handen in mijn schoot liggen.

[ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 13:59 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

'Goeiemorgen,' begroette ik haar met een knikje nadat ze mij hetzelfde had toegewenst. Valerie maakte een frisse indruk, wat me ten zeerste plezierde. Haar ogen stonden helder en haar haren waren in een hoge staart omhoog gestoken, waardoor ze er jonger uit zag dan anders. Ik kon niet ontkennen dat Valerie Savarin een erg knappe, verstandige vrouw was en ik stelde haar gezelschap erg op prijs. Nu nog uitvissen of ze me qua trainen bij kon houden. Het was en het bleef namelijk een vrouw. Niet dat ik discriminerend tegen over vrouwen stond, maar het was gewoon een wetenschappelijk feit dat mannen krachtigere spieren hadden dan vrouwen. Still, ik was erg nieuwsgierig naar haar techniek. 'Bedankt,' glimlachte ik toen ze me een flesje water toegooide. 'Daar had ik niet aan gedacht.' Geduldig wachtte ik tot ze de grote deuren had geopend en volgde haar dan naar buiten, waar de koude lucht van de nacht nog steeds op het eiland rondhing. Ergens in de verte brandde het helder oranje licht van de zon als een stipje aan de horizon, maar het was nog niet genoeg om de aarde te verlichten, waardoor mijn ogen eerst nog aan de duisternis moesten wennen toen we wegliepen van het licht dat het hoofdgebouw over de omgeving gooide. 'Heeft u zin in een intervaltraining op het strand?' vroeg ik dan, toen we ons soepel over het terrein begaven. Intervaltraining was erg goed om de conditie op peil te houden, maar het was ook erg zwaar. Het zand zou dat niet vergemakkelijken. Het voordeel was dat de lucht in de ochtend nog erg fris was, waardoor het de ademhaling bevorderde en de spieren normaal gezien meer zuurstof konden inhaleren. Bovendien zou de temperatuur snel opwarmen, en waren er overdag weinig goeie momenten om een training als deze te ondernemen.

[ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 17:29 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Hij werd gelijk boos, toen ik begon over de dieren.
'Hé, niet meteen aangebrand, alsof ik blij mag zijn met mijn dier,' mompelde ik tegen zijn schouder.
'Ik bedoel, ik ben een kat. Like..'

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Valerie Savarin

Ik grijnsde stil in mezelf. Ik had eindelijk een waardig tegenstander te pakken en daar was ik verdomd blij mee. 'Lijkt mij geen probleem.' Ik was eraan gewend om op het strand te trainen en alhoewel ik meer voor het aan één stuk door hardlopen was en daarna wat standaardtrainingen zag een intervaltraining er best aanlokkelijk uit. Het grind knerpte onder onze voeten als we in stilte naast mekaar naar het strand toeliepen. Nu we praktisch volledig in het donker gehuld waren aangezien het pad maar om de zoveel meter verlicht werd gunde ik mezelf een paar blikken op de nogal strenge man naast me. Hij zag er goed uit en het vroege opstaan had hem geen kwaad gedaan, integendeel.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
'Ik weet hoe het is om iemand te verliezen waarvan je veel hou. Ik was 11 toen mijn vader overleedde.' Ik zweeg en keek Cerdric aan. I voelde me op mijn gemak bij hem, het liefste zou ik hem mijn verhaal vertelde. Ik beet op mijn tong. Nee dat doe je niet, dacht ik. Hij zou je raar vinden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

'Dat is dan afgesproken. Ik wilde al een tijdje aan mijn snelheid werken,' sprak ik tevreden, waarna ik aan een luchtig maar stevig tempo begon te joggen. Over het algemeen was ik niet echt te vinden voor stretchoefeningen. Ik gaf ze aan mijn leerlingen, omdat hun lichamen niet getraind waren, maar zelf warmde ik liever op door te joggen. Dat ging me beter af. We liepen nog een stuk door, tot we bij een soort afgrond kwamen. Het eiland eindigde relatief hoog en zo'n zes meter onder ons, lag het strand. De helling was over het algemeen steil, maar er staken verschillende rotsen en plateaus uit, waardoor de afdaling niet moeilijk was. Zelfs niet in het donker. Soepel klauterde ik naar beneden en liet me de laatste meter en een half in het zand ploffen. Even overwoog ik om Valerie mijn hulp aan te bieden, maar ik besefte dat ze dat waarschijnlijk niet op prijs zou stellen, dus hield ik mijn mond maar. Die redde zichzelf wel. Zonder op Valerie te wachten liep ik al door naar het midden van het strand, wat nog relatief breed was, waaruit ik concludeerde dat het laagtij was. Terwijl ik op Valerie wachtte, staarde ik naar het punt waar ik de golven hoorde ruisen. De zon was er al, maar ze toonde niet meer dan een flinterdun streepje van haar helderrode licht, wat een prachtig effect gaf. Ik was niet van het oversentimentele type, maar schoonheid kon ik altijd aprreciëren. Dit was werkelijk een prachtige plek om te zijn op dit tijdstip. Bovendien bracht het ook een geschikte trainingsparcour mee, want het zand zou er alleen maar voor zorgen dat onze spieren meer gestimuleerd werden. 'Wedstrijdje om op te warmen?' vroeg ik niet zonder amusement in mijn stem toen ik Valerie achter me door het zand hoorde lopen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.