[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

-Cédric-
Zacht begon Dana te praten iets waar ik dankbaar voor was. Nog een traan viel op haar wang. Snel veeg ik hem weg. Nu pas bedenk ik me dat ik mijn shirt heb gebruikt om de nek van Dana stabieler te maken en hier dus zo der shirt zit. Je kon zien dat praten erg veel pijn deed.
'je bent van een paar meter hoog naar beneden gevallen.' er komt weer een brok in mijn keel. 'Ik weet niet waarom je steeds weg valt en ik laat niet nog iemand dood gaan. Ik heb mijn best gedaan nu is het wachten op een arts.' ik slikte de brok weg. 'je gaat niet dood.' ik zei het meer om het mezelf duidelijk te maken.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik glimlachte kleintjes naar Cedric.
'Dankjewel,' zei ik zacht. 'Dankjewel dat je me probeert te redden.' Ik zweeg even en viel 10 seconde weg. Ik leek net een slecht telefoon gesprek. Ik draaide mijn hoofd iets zodat ik Cedric beter kon aan kijken. Ik had vreselijk pijn in mijn hele lijf. 'Ik ben bang,' gaf ik toe. 'Dadelijk ga ik wel dood.' Ik traan rolde over mijn wang en eventjes viel ik weer weg. Toen ik weer terug was zei ik zacht: 'Beloof bij me te blijven. Ik heb je nodig.' Daarna viel ik weer een paar seconde weg…

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Ik draai haar hoofd weer recht en houd mijn hoofd iets verder boven dat van haar zodat ze me evengoed beter kan aankijken.
'ik zei net dat je stil moest blijven liggen totdat het zeker veilig is om te bewegen.' zeg ik streng. 'ik blijf bij je, beloofd.' ik dacht aan de ziekenhuis programma's die ik vroeger keek. 'ik ga even kijken in hoeverre alles lukt.' voorzichtig trek ik haar schoenen uit en leg haar handen plat neer. 'tintelt het ergens? Zo ja, waar?'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Mijn voeten tintelen,' gaf ik toe. Ik keek Cedric niet aan. Ik dacht na over zijn woorden. Ik moest stil blijven liggen. Ik zuchtte in mijn gedachten. Ik verveelde me nu al. Terwijl ik naar mijn voeten keek gleed ik weg. Dit keer was het anders dan andere keren. Dit keer zag ik iets. Beelden die voorbij schoten uit mijn leven. Opeens besefte ik dat mijn leven aan me voorbij schiet. Ga ik nu dood? dacht ik in paniek.
Ik zag beelden van mijn vader die met me mee zwom. Van mijn moeder en mijn broer. Mijn vriendinnen. Mijn eerste kus. Mijn vader die overleedde. De begravenis. Mijn eerste zwemwedstrijd. Alles kwam allemaal voorbij.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Ik dacht na. Tintelen is nooit best. Toen ik haar weer aan keel zag ik dat ze weg was, verder dan eerst.
'Dana!' zei ik. Geen reactie. 'Dana!' zei ik nog een keer. Weer geen reactie. In alle verdriet en woede plaatste ik mijn linkerhand boven, in de buurt van haar kruin, tegen haar hoofd. Mijn, verwonde, rechterhand plaatste ik tegen haar kin. Dit had ik nog nooit voor iemand gevoelt. De woede en het verdriet maakten het gevoel sterker. Met alle passie die ik had drukte ik mijn lippen tegen de hare. Het voelde zalig. Ik wou niet stoppen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik wist dat mijn ogen doffer werden. Het levensvlammetje was ver weg gezakt, het was bijna uit.
Dit was het dan, dacht ik. Ik ga dood. Ik zag al een wit licht. Misschien was het maar beter zo. Opeens voelde ik weer twee lippen. Cedric die me probeert te redden. Maar dit was anders, het gevoel was anders. Diep van binnen zei een stem, het is beter als je sterft. Maar een hardere stem zei tegen mij dat ik moest blijven vechten.
Langzaam bloeide de vlam in mijn ogen weer op. Voorzichtig bewoog ik mijn vingers terwijl ik Cedric's lippen voelden. Dit was de derde keer dat hij mijn leven redde.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Zacht voelde ik twee vingers tegen mijn knie. Ik wist dat ik op de goede weg was, maar klaar? Nog lang niet. Zonder mijn lippen van haar af te halen ga ik anders zitten. Nu met een knie aan een kant. Ik leg haar bijde handen tegen mijn knieën. Mijn niet gewonde hand gaat vanaf har lippen naar beneden. Tussen gaar borsten door naar haar buik. Mijn lippen bleven haar zoenen. Zacht zei mijn gedachten dat ik dit niet moest doen, maar mijn hart zei veel harder van wel. Ik ga nog een paar keer van haar lippen tot haar buik. Voor mezelf helaas laat ik mijn lippen langzaam los, afwachtend op haar reactie.

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 16:59 ]

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Verbaasd keek ik naar Cedric, niet wetend of ik dit goed moest vinden. Opeens vroeg ik me af waarom ik dit niet goed zou staan? Cedric was best leuk.
Ik glimlachte en knikte naar Cedric dat ik het fijn vond. Ik ging met mijn handen over zijn knieën.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 23:56 ]

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Gelukkig knikt Dana als ik gestopt ben. Ze begint over mijn knieën te wrijven. Van binnen sprong ik een gat in de lucht dat ze nog leefd. Ik geef haar nog een kusje op haar wang en begin weer over haar wang te strelen. Dit was al de derde keer op een dag dat ik haar leven had gered. Ik genoot ervan hoe ze over mijn benen wreef. Aan mijn gezicht kon je zien dat ik het fijn vond. Steeds meer spieren spannen zich aan als ze steeds hoger komt.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik genoot van de aandacht van Cedric. Ik keek even naar links en zag dat we best wel in het zicht lagen.
'Misschien iets meer privacy?' vroeg ik aan Cedric en knikte naar het raam.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
'Misschien iets meer privacy?' vroeg Dana. Ik keek even rond en zag ook dat we in het zicht lagen. Mijn hart wou haar al wegdragen, maar mijn gedachten spraken harder. Ik moest op blijven letten totdat ik zeker wist dat er niks aan de hand is.
'Sorry maar ik moet zorgen dat het eerst met jou goed komt.' zorg ik spijtig. 'eerst wil ik dat je door een arts bent nagekeken daarna mag je alles met me doen.' ik vind het zelf ook niet leuk maar wel nodig. Ik ga snel weer naast haar zitten en zorg dat Dana recht blijft liggen. Mijn hand blijft over haar wang strelen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Dan maar hopen dat de arts snel komt,' mompelde ik zacht. Ik keek Cedric aan. Ik vond het jammer dat Cedric zeker wilde weten of alles goed was. Ik voelde me een stuk beter. De pijn was minder alleen viel ik soms weg. Maar dat was zo kort dat Cedric het niet wist en dat hij het ook niet kon merken.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
'inderdaad hopen dat de arts snel komt.' mompel ik terug. Het gaat gelukkig al een stuk beter dan eerst.
'maar als je dadelijk nagekeken bent gaan we wel naar een iets comfortabelere plek dan hier de grond.' Nu pas had ik echt de tijd om rond te kijken. De deur leek nog niet open te gaan. De jongen lag ook op zijn rug, het leek alsof hij zijn eigen buik masseert. Ach hij zal het wel weten. Verder stond zijn gezicht nog steeds een beetje vertrokken van de pijn.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'En wat zie jij als een comfortabelere plek?' Ik was bang dat hij een boomhut bedoelde. Ik denk dat ik de komende dagen last van hoogte vrees heb.
'Het gaat een stuk beter dus ik stel voor dat we gewoon gaan.' Ik glimlachte lief naar Cedric.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Dana keek me een beetje bang aan.
'met een comfortabelere plek bedoel ik een bed of iets in die richting.' zeg ik zacht. 'en nee we wachten eerst het oordeel van de arts af. Ik ga nu even geen risico lopen ma alles wat er gebeurt is.' dit was al de tweede keer dat er iemand door mij uit een boom is gevallen. Ik moet echt iets tegen mijn woede gaan zoeken. Al helpt Dana er nu best wel goed mee.

Do it scared, but do it anyway.