[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Cedric
Ze pakt mijn verwonde hand. 'Niet te veel aan frimelen, anders schiet het dadelijk los.' zegt ze. Als ze hem weer los laat beweeg ik er voorzichtig een beetje mee. Mijn spieren moeten niet helemaal gaan slapen.
'Je hebt veel meer voor me gedaan dan alleen mijn hand verbinden,' zeg ik en kijk weer naar mijn verwonde hand. 'Ik had me moeten inhouden, je hoeft niet te zien wat ik doe als ik boos ben. En ik had niet naar je moeten schreeuwen. Als ik gewoon naar mijn kamer was gegaan had je niks gezien.' Het verband zal er morgen of over morgen wel eraf kunnen. Zo erg is de verwonding niet. 'Zou je morgen weer naar mijn hand willen kijken?' ik kijk naar beneden. 'voor de zekerheid.'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Soms moet je niet voor je problemen weg lopen,' mompelde ik. Ik keek naar mijn eigen handen en daarna naar mijn armband. Ik liet een bedeltje tussen mijn vingers spelen.
'Ja, dat doe ik,' zei ik. Ik knikte naar zijn hand. 'En als je trouwens gelijk naar je kamer was gegaan, dan hadden we nooit met elkaar gepraat.'

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Het is geen weglopen, het is verplaatsen naar een plek waar je veilig voor jezelf en voor andere boos kunt worden,' zeg ik. Ik zie haar met haar armbandje spelen. Mijn gevoel zegt me dat het armbandje veel voor haar betekend. 'Nee dat klopt. En dan had ik nu nog met een bloedende hand gezeten.' Ik ben best blij dat ik weet dat ik haar morgen weer spreek. Het is leuker dan voor zoiets simpels naar een arts te gaan. 'Maar blijven we de rest van de dag in een witte gang zitten of gaan we nog wat doen?'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek op en liet mijn armband los.
'Wat wil je doen?' vroeg ik nieuwsgierig. Hij had vast wel iets bedacht. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er om heen.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ze was nieuwsgierig. Ik hoop maar niet dat ze hoogtevrees heeft.
'Kom, ik heb een idee.' zeg ik snel en sta op. 'Heb je trouwens hoogtevrees?' Als Dana ook op is gestaan lopen we samen naar mijn kamer. Het raam staat nog open. En een klein vlekje bloed is op de muur te zien.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik heb geen hoogte vrees,' zei ik twijfelend. Bang voorwat Cedric had verzonnen keek ik zijn kamer rond. 'Wat ben je van plan?'

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik pak Dana's hand en stap op bed. Als Dana er ook staat laat ik haar even los en klim via het raam op een stevige tak. 'Kom je?' Ik help Dana ook op de tak en gemakkelijk loop ik verder. Vaak kijk ik om of het nog lukt. Als ze weer bij me is pak ik haar hand. Samen klimmen we over de takken naar het midden. Als we over de reling van een boomhut zijn geklommen ga ik weer zitten. 'Zo nu ben je in mijn gebied.' Dit is dan wel een nagemaakte jungle maar het is er wel een met echte planten.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek Cedric met open mond aan. Ik had geen hoogte vrees maar op mijn gemak hoog in de bomen voelde ik me ook niet echt.
'Ik ben nog nooit zo ver van de grond geweest,' gaf ik toe. Ik was het water gewent, dat was mijn gebied, daar was ik de snelste. Een beetje paniekerig keek ik naar Cedric.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Ach zo eng is het niet, gewoon niet naar beneden kijken.' zeg ik geruststellend. Ze was ook gaan zitten. Ik sla weer een arm om haar heen. 'Ik laat je echt niet vallen. Dalijk gaan we voorzichtig met de trap naar beneden.' Ik kijk tussen de bomen. Voor mij zou het nog wel wat hoger mogen. Maar ik heb dan ook jaren kunnen trainen en oefenen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik zou je dadelijk mijn gebied laten zien,' zei ik lachend, denkend aan het sneeuw/water gebied. 'Kijken of je dan nog steeds zo dapper bent.' Ik glimlachte terwijl ik Cedric aan keek.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik moest lachen. 'Vast wel, wat is jou gebied?' Zolang het maar geen kou was kon ik redelijk wat hebben. Vocht en water lukken wel, een regenwoud heet niet voor niks een regenwoud. Maar in de kou ben ik een klein verkleumt hoopje weinig. Tja wat wil je ook? In Brazilië is het altijd warm.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ja, dat wil jij wel weten.' Ik lachte terwijl ik op stond en over de reling leunde om verder te kijken. 'Ik hoop dat je geen water vrees heb?' zei ik terwijl ik naar de bomen keek. Ik wist niet wat er gebeurde maar ik de reling begaf het en ik viel naar beneden. Een gil ontsnapte uit mijn mond terwijl ik om me heen sloeg een tak vast te beten maar ik kon niks beet pakken.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Nog voordat ik kan antwoorden begeeft de reling het en valt Dana naar beneden.
'FACK!!' schreeuw ik, weer iets dat mijn schuld is. Ik spring snel tak voor tak naar beneden. Als ik er eindelijk ben ligt Dana al op de grond. Ze beweegt niet meer. Snel voel ik aan haar pols. Een dankbare zicht verlaat mijn mond. Ik zie twee rechte takken liggen. Snel trek in mijn shirt uit en scheur er repen van. Ik leg Dana recht neer en leg de twee stokken aan weers zijde van haar hoofd onder haar. Over haar voorhoofd maak ik ze vast met een stuk shirt en om haar borst.
'Dana?!' Ik til haar voorzichtig op en ondersteun haar hoofd en nek zoveel mogelijk. Snel loop ik naar de ruimte uit. De witte gangen zijn nog nooit zo lang geweest. Buiten ben ik bijna verblind door de tranen. Ver zie ik een huisje, volgens mij de EHBO. Zo snel als gaat loop ik er naar toe. Eindelijk daar leg ik Dana weer stabiel op de grond en ga met mijn knieën rond haar hoofd zitten voor stevigheid. Mijn hand zonder verband houd ik tegen haar hals om haar hartslag te controleren. Met mijn verwonde hand streel ik langs haar wang.
'Dana? kun je me horen?' vraag ik bezorgt. Straks moet ik echt iets gaan doen aan mijn woedeaanvallen want dit heeft me weer woedend gemaakt. Als ik even op kijk zie ik nog 2 mensen. Een jongen en een meisje, ik ken ze allebei niet, maar de jongen lijkt erg veel pijn in zijn maag te hebben.

[het zijn Gawain en Cherie]

Do it scared, but do it anyway.

Dana
In de verte hoorde ik de stem van Cedric.
'Dana, kun je me horen?' Het liefste zou ik willen reageren maar ik werd steeds meer omringt door het duister. Cedric! wilde ik gillen. Langzaam begon ik me tegen het duister te verzetten. Net zoals ik vroeger water trappelde om kopje boven te blijven. Maar langzaam gleed ik weg, het duister slokte me op. Ik voelde hoe mijn hoofd leeg werd.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ze reageert niet. Zolang ik haar hartslag voel heb ik nog een klein beetje hoop. langzaam beginnen er een paar tranen op haar gezicht te vallen. Ik blijf over haar wang strelen.
'Dana, als je me hoort reageer, maakt niet uit wat.' Als ze bewoog wist ik tenminste dat ze er nog was.

Do it scared, but do it anyway.