[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Dana
In de verte hoorde ik Cedric's stem. Zou hij me gekust hebben? Nee, waren enkel vrienden, niet meer. Toch probeerde ik mijn ogen te openen. Langzaam kwam het zonlicht in mijn ogen. Verdwaasd keek ik naar de persoon voor me en het duurde meer dan drie minuten voordat ik besefte dat het Cedric was. Ik wilde iets zeggen maar ik kon niet praten, dat kwam nog wel.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Langzaam opend Dana haar ogen.
'eindelijk,' zeg ik met een zucht. 'probeer zo stil mogelijk te blijven liggen, je hebt best grote kans op net- of rugletsel. Verder moet je me tekens blijven geven zodat ik het kan merken als je weer wegvalt.' mijn verwonde hand pakt haar eigen hand en begint zacht erover te wrijven. Mijn linkerhand blijft in haar hals. Ik probeer haar aandacht weer te krijgen en blijf haar aankijken.

-Gawain-
'Laat hen eerst gaan! Ik ga echt nog niet dood, de vorige keer dat ik hier was ging het erger met me. Ik krijg tenminste nog genoeg adem. Het enige dat er mis is dat mijn darmen zich in soms in elkaar krampen, niks ergs. Zolang ik rustig blijf en mijn buik blijf masseren kan ik nog wel even blijven liggen.' Ze moet me geloven ik ken mijn lichaam dus ik weet wanneer er iets mis is en ik geholpen moet worden. Nog steeds lig ik op mijn rug met mijn ogen dicht. Ik heb mijn buik nu bloot gemaakt door mijn shirt omhoog te trekken. Mijn vingers drukken zacht tegen mijn buik. Door zo rondjes te maken en te verplaatsen masseer ik mezelf. De pijn verminderd niet echt maar mijn darmen krampen al minder vaat in elkaar. Ondanks de pijn is het best lekker. 'Vertrouw me, ik geef wel aan als het te erg wordt en de pijn valt nu ik rustig lig wel vol te houden. Als je me echt wilt helpen mag je mijn buik masseren.' ik hoor de andere jongen blij zuchten het is duidelijk dat Dana iets ergs heeft. Langzaam ga ik verder met masseren.

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 0:48 ]

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik keek Cedric aan. Elke woord dat hij zei had 20 seconde nodig tot door me door te dringen. Het liefste wilde in vragen wat er gebeurt was. Alles was wazig. Ik keek naar zijn verbonden hand, dat stuk wist ik nog wel. Ik bleef Cedric aan kijken. Af en toe vielen mijn gedachtes weg. Alsof ik epilepsie had alleen dan erger dan gewoonlijk. Af en toe knipperde ik. Soms bewoog ik mijn vingers al teken dat ik er nog was. Ik weet niet hoe lang ik daar lag. Tien minuten? Een uur?
Opeens kreeg ik het heel benauwd. Paniekerig keek ik naar Cedric. Ik probeerde rustig te ademen. Ik wist wat je moest doen bij hyperfentilatie. Dit had ik een jaar geleden ook en toen begon ik dus te hyperfentileren. Ik sloot mijn ogen terwijl ik door mijn neus in en door mijn mond uit ademde. Terwijl ik dat deed bewoog ik met mijn vingers. Toen ik weer wat rustiger werd opende ik mijn ogen weer en keek Cedric aan. Ik voelde dat mijn gedachtes weer weg vielen, langer dan de afgelopen keren. Voor mijn gevoel was het een seconde maar toen ik op de klok keek was ik 1,5 minuut stil gevallen. Heel diep van binnen hoopte ik dat Cedric het niet opgevallen was.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Ineens begon Dana paniekerig te worden maar dat was al snel over gelukkig. Op een begeven moment voelde ik haar vingers niet meer bewegen.
'niet nog eens.' zei ik zacht. Dana was weer weggevallen. Ik wist nog steeds geen andere mogelijkheid om haar weer wakker te krijgen. Ik verzamelde alle emotie in me en bewoog weer naar haar gezicht. Een traan viel op haar wang en mijn lippen raakte de hare. Passioneel ging ik door totdat ik haar lippen weer voelde bewegen. Snel haalde ik mijn hoofd weer weg.
'Sorry Dana, ik weet dat we alleen maar vrienden zijn maar ik weet nu geen manier meer om jou uit shock toestand te krijgen dan al mijn emoties gebruiken.'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik knikte naar Cedric. Ik opende mijn mond om te proberen iets te zeggen maar sloot en daarna weer. Ik bleef Cedric aan kijken en met mijn vingers te bewegen.
'Cedric,' hoorde ik me eigen bijna ongehoorbaar zeggen. 'Wat is er gebeurt?' Praten deed pijn, alsof er duizende messen me werd gestoken. 'Waarom val ik de hele tijd weg? Ga ik dood?' Dat waren al mijn vragen. Maar goed ook wat ik verging van de pijn.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Zacht begon Dana te praten iets waar ik dankbaar voor was. Nog een traan viel op haar wang. Snel veeg ik hem weg. Nu pas bedenk ik me dat ik mijn shirt heb gebruikt om de nek van Dana stabieler te maken en hier dus zo der shirt zit. Je kon zien dat praten erg veel pijn deed.
'je bent van een paar meter hoog naar beneden gevallen.' er komt weer een brok in mijn keel. 'Ik weet niet waarom je steeds weg valt en ik laat niet nog iemand dood gaan. Ik heb mijn best gedaan nu is het wachten op een arts.' ik slikte de brok weg. 'je gaat niet dood.' ik zei het meer om het mezelf duidelijk te maken.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik glimlachte kleintjes naar Cedric.
'Dankjewel,' zei ik zacht. 'Dankjewel dat je me probeert te redden.' Ik zweeg even en viel 10 seconde weg. Ik leek net een slecht telefoon gesprek. Ik draaide mijn hoofd iets zodat ik Cedric beter kon aan kijken. Ik had vreselijk pijn in mijn hele lijf. 'Ik ben bang,' gaf ik toe. 'Dadelijk ga ik wel dood.' Ik traan rolde over mijn wang en eventjes viel ik weer weg. Toen ik weer terug was zei ik zacht: 'Beloof bij me te blijven. Ik heb je nodig.' Daarna viel ik weer een paar seconde weg…

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Ik draai haar hoofd weer recht en houd mijn hoofd iets verder boven dat van haar zodat ze me evengoed beter kan aankijken.
'ik zei net dat je stil moest blijven liggen totdat het zeker veilig is om te bewegen.' zeg ik streng. 'ik blijf bij je, beloofd.' ik dacht aan de ziekenhuis programma's die ik vroeger keek. 'ik ga even kijken in hoeverre alles lukt.' voorzichtig trek ik haar schoenen uit en leg haar handen plat neer. 'tintelt het ergens? Zo ja, waar?'

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Mijn voeten tintelen,' gaf ik toe. Ik keek Cedric niet aan. Ik dacht na over zijn woorden. Ik moest stil blijven liggen. Ik zuchtte in mijn gedachten. Ik verveelde me nu al. Terwijl ik naar mijn voeten keek gleed ik weg. Dit keer was het anders dan andere keren. Dit keer zag ik iets. Beelden die voorbij schoten uit mijn leven. Opeens besefte ik dat mijn leven aan me voorbij schiet. Ga ik nu dood? dacht ik in paniek.
Ik zag beelden van mijn vader die met me mee zwom. Van mijn moeder en mijn broer. Mijn vriendinnen. Mijn eerste kus. Mijn vader die overleedde. De begravenis. Mijn eerste zwemwedstrijd. Alles kwam allemaal voorbij.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Ik dacht na. Tintelen is nooit best. Toen ik haar weer aan keel zag ik dat ze weg was, verder dan eerst.
'Dana!' zei ik. Geen reactie. 'Dana!' zei ik nog een keer. Weer geen reactie. In alle verdriet en woede plaatste ik mijn linkerhand boven, in de buurt van haar kruin, tegen haar hoofd. Mijn, verwonde, rechterhand plaatste ik tegen haar kin. Dit had ik nog nooit voor iemand gevoelt. De woede en het verdriet maakten het gevoel sterker. Met alle passie die ik had drukte ik mijn lippen tegen de hare. Het voelde zalig. Ik wou niet stoppen.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik wist dat mijn ogen doffer werden. Het levensvlammetje was ver weg gezakt, het was bijna uit.
Dit was het dan, dacht ik. Ik ga dood. Ik zag al een wit licht. Misschien was het maar beter zo. Opeens voelde ik weer twee lippen. Cedric die me probeert te redden. Maar dit was anders, het gevoel was anders. Diep van binnen zei een stem, het is beter als je sterft. Maar een hardere stem zei tegen mij dat ik moest blijven vechten.
Langzaam bloeide de vlam in mijn ogen weer op. Voorzichtig bewoog ik mijn vingers terwijl ik Cedric's lippen voelden. Dit was de derde keer dat hij mijn leven redde.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Zacht voelde ik twee vingers tegen mijn knie. Ik wist dat ik op de goede weg was, maar klaar? Nog lang niet. Zonder mijn lippen van haar af te halen ga ik anders zitten. Nu met een knie aan een kant. Ik leg haar bijde handen tegen mijn knieën. Mijn niet gewonde hand gaat vanaf har lippen naar beneden. Tussen gaar borsten door naar haar buik. Mijn lippen bleven haar zoenen. Zacht zei mijn gedachten dat ik dit niet moest doen, maar mijn hart zei veel harder van wel. Ik ga nog een paar keer van haar lippen tot haar buik. Voor mezelf helaas laat ik mijn lippen langzaam los, afwachtend op haar reactie.

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 16:59 ]

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Verbaasd keek ik naar Cedric, niet wetend of ik dit goed moest vinden. Opeens vroeg ik me af waarom ik dit niet goed zou staan? Cedric was best leuk.
Ik glimlachte en knikte naar Cedric dat ik het fijn vond. Ik ging met mijn handen over zijn knieën.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 23:56 ]

"Ignite, my love. Ignite."

-Cédric-
Gelukkig knikt Dana als ik gestopt ben. Ze begint over mijn knieën te wrijven. Van binnen sprong ik een gat in de lucht dat ze nog leefd. Ik geef haar nog een kusje op haar wang en begin weer over haar wang te strelen. Dit was al de derde keer op een dag dat ik haar leven had gered. Ik genoot ervan hoe ze over mijn benen wreef. Aan mijn gezicht kon je zien dat ik het fijn vond. Steeds meer spieren spannen zich aan als ze steeds hoger komt.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik genoot van de aandacht van Cedric. Ik keek even naar links en zag dat we best wel in het zicht lagen.
'Misschien iets meer privacy?' vroeg ik aan Cedric en knikte naar het raam.

"Ignite, my love. Ignite."