[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Dana
Ik keek naar Cedric en knikte. 'Ik geloof je. Maar ik weet hoe het is om boos te zijn en dingen te doen die je niet wilt omdat je niet meer helder kan na denken.' Ik haalde diep adem. 'Ik wil gewoon niet dat je dingen doet waar je later spijt van krijgt.' Ik glimlachte kleintjes en sloeg mijn ogen neer.

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
'Ik weet dat je het beste voor me wilt, maar sommige dingen zijn niet te veranderen. En het enige waar ik spijt van zou kunnen krijgen als ik boos ben is mezelf verwonden of iets zoals een muur beschadigen, maar dat lijkt me sterk. Vooral als die muur sterker is dan de botten in mijn hand.' ik kijk nog eens naar het verband en beweeg mijn hand langzaam. 'ik weet hoe ik en als ik boos ben, ik sla tegen een muur of zoiets of schreeuw naar iemand en probeer alles zelf op te lossen. Je hebt gezien wat er net gebeurt is. Ik ken de gevolgen ook en probeer ze te veranderen. Maar ik ben er ook achter dat ik dat niet zelf kan. Ik wil niet dat je me eng vind, vooral niet op de momenten dat ik juist het meest in mezelf gekeerd ben en alleen alles probeer te doen. Straks ga ik praten met de enige die goed met zijn emoties om kant gaan. Ik hoop dat hij me kan helpen.' ik kijk Dana weer aan. Ik wil niet dat ze bang voor me is. Ik zou haar nooit pijn doen. Ik laat mijn handen in mijn schoot liggen.

[ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 13:59 ]

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Hij werd gelijk boos, toen ik begon over de dieren.
'Hé, niet meteen aangebrand, alsof ik blij mag zijn met mijn dier,' mompelde ik tegen zijn schouder.
'Ik bedoel, ik ben een kat. Like..'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Valerie Savarin

Ik grijnsde stil in mezelf. Ik had eindelijk een waardig tegenstander te pakken en daar was ik verdomd blij mee. 'Lijkt mij geen probleem.' Ik was eraan gewend om op het strand te trainen en alhoewel ik meer voor het aan één stuk door hardlopen was en daarna wat standaardtrainingen zag een intervaltraining er best aanlokkelijk uit. Het grind knerpte onder onze voeten als we in stilte naast mekaar naar het strand toeliepen. Nu we praktisch volledig in het donker gehuld waren aangezien het pad maar om de zoveel meter verlicht werd gunde ik mezelf een paar blikken op de nogal strenge man naast me. Hij zag er goed uit en het vroege opstaan had hem geen kwaad gedaan, integendeel.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
'Ik weet hoe het is om iemand te verliezen waarvan je veel hou. Ik was 11 toen mijn vader overleedde.' Ik zweeg en keek Cerdric aan. I voelde me op mijn gemak bij hem, het liefste zou ik hem mijn verhaal vertelde. Ik beet op mijn tong. Nee dat doe je niet, dacht ik. Hij zou je raar vinden.

"Ignite, my love. Ignite."

Valerie Savarin

Ik was de afdaling redelijk gewend en klauterde soepel naar beneden. Bij het neerkomen plooide ik mijn knieën lichtjes. Eigenlijk had ik makkelijk naar beneden kunnen springen, daar had ik tenslotte al die jaren training voor achter de rug. Alle dieren en al hun mogelijkheden, in één lichaam alleen niet zo uitgewerkt en gedetailleerd als de jongeren die we nu zouden moeten opleiden. Toch, ik had niet veel zin om echt te springen, ik had het meer op klauteren. Geruisloos liep ik over het zand naar Sasha toe. Hij stond te kijken naar het water en de opkomende zon. 'Wedstrijdje om op te warmen?' Het amusement dat doorklonk in zijn stem was aanstekelijk en ik grijnsde breed. 'Heb je voorsprong nodig of red je het zo ook wel?'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
'Dat is rot,' we kijken elkaar aan. 'sorry ik ben niet echt in de stemming om heel erg zielig te reageren.' ik kijk weer neer. Mijn hand ligt nog steeds onbewogen in mijn schoot. In gedachten ben ik al aan het denken hoe ik dat aan die man van d wapens ga vragen straks. Ik hoop echt dat hij me wil helpen, ik heb Dana beloofd om er wat aan te gaan doen. Ik zie mijn shirt liggen en trek het weer aan.

-Gawain-
Cherie zegt dat ze een kat is. Ik vind het wel bij haar passen, best sierlijk maar toch speels en fel. Ik kijk haar aan en doe mijn best om te lachen. Een paracetamol of zoiets zou nu heel erg fijn zijn. Mijn maag trekt weer eens samen en mijn armen krampenzich er verder om heen. Mijn poging op het te verbergen voor Cherie is al lang mislukt. Hopelijk weet ze iets wat helpt tegen kramp.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik wil ook helemaal niet dat je zielig gaat reageren. Ik wil alleen dat je weet dat je niet de enigste bent op de planeet die in de knoop ligt met zichzelf.' Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek voor me uit. Ik hoefde helemaal geen medelijden. Van niemand niet. Ik had dat ook nooit gewilt. Ik had altijd de mensen vermeden die medelijden gingen hebben, waarom zou ik medelijden moeten hebben? Daarmee maakte men het verleden niet goed. Onbewust rolde er een traan over mijn wang, snel veegde ik hem weg op de hoop dat Cedric hem niet had gezien.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik zie dat er een traan over haar wang rolt. Ik sla mijn arm om haar heen en leg haar hoofd tegen mijn borst.
'Je mag best huilen.' zeg ik zacht. Ik vraag me af of Dana en Amy het goed hadden kunnen vinden als zij hier was. 'Je lijkt op haar, wist je dat?' Misschien is dat ook wel de reden dat ik net zo boos was. Dana heeft me weer aan Amy herinnerd zonder dat ze er iets aan kon doen. Dana kon zich net zo goed groot houden dan Amy, maar van binnen was ze dan heel boos of verdrietig. Ik leg mijn hoofd tegen haar aan en mijn rechterarm ook om haar heen. Ik sluit mijn ogen en zie weer een klein blond meisje door het bos rennen. Ze was mijn kleine aapje en ik was haar Tarzan. Altijd kreeg ze me aan het lachen met haar kleine grapjes die niemand anders dan ik begreep. Mijn ouders vonden ons maar raar samen, ze snapten ons niet.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 9:28 ]

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Zachtjes begon ik te snikken terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Alles tranen van de afgelopen jaren er uit, de jaren dat ik van mezelf niet mocht uit.
'Je lijkt op haar, wist je dat?' hoorde ik Cedric zeggen. Ik voelde dat hij zijn hoofd op de mijne legde. Langzaam dacht ik terug aan al de ellende van de afgelopen jaren. De medelijden blikken die ik zo haatte. Mijn moeder, die vond dat ik het gedaan had. De eenzaamheid, door het verlies van mijn vader. De woede aanvallen die ik daarna kreeg, de zelf haat. De tranen bleven maar rollen. Hoe kon het zijn dat ik nooit durfde te huilen en nu bij iemand die ik een dag ken de tranen over mijn wangen liepen.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik voel langzaam mijn shirt vochtig worden, Dana huilt. Zelf ben ik ook niet de beste om me groot te houden, toch doe ik mijn uiterste best. Er valt een traan op haar blonde haren. 'Het is goed,' zeg ik zacht in haar oor. Het voelt goed om zo te zitten en nog iets goeds te kunnen betekenen voor Dana. Ik ga iets dichterbij haar zitten en druk haar iets steviger tegen me aan. Het lijkt of ik Amy weer vast heb als zij verdrietig was. 'Je lijkt echt op Amy, daarom werd ik net zo boos denk ik. Je doet me erg veel aan haar denken.' fluister ik in haar oor. Ik ga zacht door haar haar, iets wat Amy in ieder geval fijn vond.

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Sorry,' zei ik zacht. 'Sorry dat ik op haar lijk.' Mijn wangen waren helemaal nat en voelde wat op mijn haar vallen. Ik ging vanuit dat het een traan was. Mijn tranen waren op maar dat betekent niet dat alles voorbij was. In tegen deel, het rotte gevoel was terug gekomen. Langzaam ging Cedric met zijn hand door mijn haar. Ik sloot mijn ogen terwijl ik dacht aan vroeger. Aan mijn vader. Ik slikte zachtjes.

"Ignite, my love. Ignite."

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Gaat het een beetje?' vroeg ik, toen hij iets van spastische bewegingen begon te maken. Hij gaf geen antwoord, dus maakte ik mezelf los uit zijn greep en stond ik op.
'Laten we maar even teruggaan, een paracetemol voor je halen ofzo,' mompel ik, half tegen mezelf, half tegen Gawain.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als het dier is begraven en ik de vloer van de keuken schoon heb gemaakt doe ik uitgeput het licht in de keuken uit. De deuren en ramen zijn allemaal dicht, dat heb ik deze keer wel even extra gecheckt, en moe sleep ik mezelf de trap op naar boven. Ik doe er niet lang over mijn pyjama aan te trekken en nonchalant gooi ik mijn kleren ergens bij het voeteneind van het bed neer, en kruip er dan snel in. Ik gaap luid en trek de dekens over mijn hoofd. Het waait buiten, maar door de loeiende geluiden van de wind voel ik me alleen nog maar fijner dat ik binnen ben en het duurt niet lang voordat ik in slaap val. Ik slaap als een blok, en zodra ik wakker word herinner ik me niets meer van wat ik gedroomd heb. Ik ga rechtop zitten en wrijf gapend in mijn ogen. Buiten is het al licht aan het worden, en ik bedenk me dat ik waarschijnlijk beter vroeg op kan staan op mijn eerste dag. Voor zover het nog vroeg is, tenminste. Snel ruim ik de kleren op die ik gisteren heb neer gegooid bij het bed en ik loop, nog steeds slaapdronken, naar beneden om mijn koffers op te halen.

Cedric
'Nee geen sorry zeggen. Het is aan de ene kant juist goed.' zeg ik snel als ze sorry zegt. 'De tatoeage is de enige herinnering aan haar. Ik kijk nooit naar haar foto of iets. Dus het is juist goed dat ik jou nu zie. Het brengt mij in de realiteit en laat me zien wie ik eigenlijk ben.' Dana zat nog steeds in mijn armen en we zaten nog steeds in de witte hal. Ik streel verder door haar haar.

Gawain
Cherie maakt zich los uit mijn greep.
'Laten we maar even teruggaan, een paracetemol voor je halen ofzo,' mompelde ze.
'Nee nee het gaat al weer.' zeg ik moeizaam als Cherie op staat. Heather ziet me alweer aankomen. Mijn darmen krampen nog een keer bij elkaar. Mijn gezicht vertrekt, maar ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven. Ik sta moeizaam op om achter Cherie aan te lopen. Als mijn gezicht nog eens vertrekt zie ik Cherie bezorgt kijken. Het lijkt of mijn darmen zich binnenste buiten hebben gekeerd. Voorzichtig, met een arm op mijn maag en de andere om Cherie heen, loop ik met haar mee. We komen al snel bij het huisje van Heather, waar ook haar praktijk is. Als ik licht zie klop ik op de deur.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 15:12 ]

Do it scared, but do it anyway.