[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

Kjell:
"ik heet Kjell Matthieuson,ik ben proffesor in de Land- en Sterrenkunde."
ik knik nogmaals beleefd.
"bedank,Captain Olivier. ik zal loyaal zijn,muiterij staat niet in mijn woordenboek"

---

why is always london so far away when you need it?

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik was weggelopen, ver weg van hem, ik hoefde hem voorlopig niet te zien. Niemand trouwens, ik had tijd voor mezelf nodig. Opnieuw stak ik mijn handen in mijn zakken en voelde de sleutel, o ja! De kist, hij lag.. Hmm, in de slaapzaal. Ik liep erheen en duwde de deur een stukje open, er waren helaas een paar mannen. Niks van aan trekken Abby.. Ik liep gewoon naar binnen alsof ik er het volste recht toe had, alsof ik er altijd al kwam. Mannen begonnen te fluisteren, ik lette niet op wát ze zeiden, ik was te druk bezig met rondkijken waar het kistje lag. Al gauw viel mijn blik op een kistje, verborgen onder een bed. Ik liep erheen en hurkte neer, toen ik het kistje er vanonder uit trok reageerde niemand, dus ik nam aan dat het inderdaad van Tristan was. Er zat ook een slot op, dus dat kon bijna niet anders. Ik stond op en liep richting de deur. "Hé, dat is van Tristan hoor," zei iemand en ik draaide me rustig om. Ookal voelde ik me niet rustig, wat moest ik zeggen?
"Niet meer," antwoordde ik verbazingwekkend kalm en verliet de slaapzaal, gauw haastte ik me naar mijn kamer waar ik me op mijn bed liet neerploffen met het kistje naast me. Ik viste de sleutel uit mijn zak en stak hem voorzichtig in het slot, even wachtte ik maar draaide het slot toen om. Ik tilde het dekseltje op, het geval zat bomvol. Voorzichtig haalde ik de spullen eruit en stalde die op mijn bed. Een hemd, zijn jas, wat papieren en schrijfspullen en flink wat geld. Daar maakte ik me direct zorgen om, had hij niks bij zich? Zelfs geen geld? Hoe moest hij dan overleven..?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Er zat wel geld in, Simone (:
Natambu wordt maandag wakker, dan ben ik weer terug van het volgende festival

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Dat schreef ik toch? :'D

Had hij niks bij zich? Zelfs geen geld? (Omdat zij dat dus heeft) ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

C'mon peepz, reageer nou eens :'] Stuur iemand op de kapitein af met een of andere vraag, laat iemand blunderen waardoor er iemand hene gaat, laat je personage zich vergissen en verkeerde kamer binnen lopen etc. Zolang er maar weer levne in komt xo

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
C'mon peepz, reageer nou eens :'] Stuur iemand op de kapitein af met een of andere vraag, laat iemand blunderen waardoor er iemand hene gaat, laat je personage zich vergissen en verkeerde kamer binnen lopen etc. Zolang er maar weer levne in komt xo

ik zou graag willen,maar ik blijf het verhaal kwijtraken...

---

why is always london so far away when you need it?

Mijn inspiratie hiervoor is op ;c Ik wil wel, maar er komt niets uit mijn vingers.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

UKxCareaux schreef:
(...)

ik zou graag willen,maar ik blijf het verhaal kwijtraken...

Stuur gewoon op random persoontje af dan x]

En Astrid; Dan vraag je die persoon waar jouw perosnage mee bezig is even wat te schrijven omdat je niks meer weet?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nieuwe RPG Skyland. (Nee, niet van mij ;p)

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik bekeek de spullen, het was niet veel bijzonders. Gewoon, spullen. Wel zíjn spullen, maar toch. Maar wat had ik dan verwacht? Een brief met met een betere uitleg dna dat lullige briefje dat hij op mijn bureau had gelegd? Ik slaakte een zucht. Wat kon het leven rare wendingen nemen.. Na een tijdje stond ik op en borg de spullen veilig op, ook het briefje. Weggooien kon ik het niet, maar niemand mocht het vinden. Toen ik alles opgeruimd had begon mijn maag te rommelen, het zou wel etenstijd zijn. Ik liep mijn hut uit, richting de zaal waar we altijd aten.


Important :'D Nu kan iedereen even inspringen :'] Voor wie er moeite mee had. Iedereen gaat gewoon vreten in zo'n zaaltje en zo komen ze weer aan de praat en kan iedereen weer meedoen ;]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Arthur:

mijn maag maakt een pijnlijke steek. ik heb honger,besef ik me. langzaam loop ik de kust op,waar ik heel de tijd nog niet ben geweest,en vl om door de plotselinge stabile grond die niet op water dijnt.
er zou hier vast een goede tearoom in de buurt zitten,ook een tijd geleden dat ik daar was geweest....

---

why is always london so far away when you need it?

woeps vergissing! ^^

[ bericht aangepast op 7 juli 2011 - 21:12 ]

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Maxime - Dame

Ik voel me.. goed! Ik lach even naar Felix en kruip wat dichterbij. 'Hoe is het nu met je hoofd?' vraag ik terwijl ik er overheen aai en wat haar uit zijn gezicht strijk. 'Zal ik er anders een kusje op geven? Dan is het vast veel beter.' Ik grinnik even en hik. 'Oepsiefloepsie.' Mijn gezicht richt zich op de deur als ik voetstappen hoor. Vrijwel direct sta ik op en strompel naar de deur. Ik open hem, zie Abby lopen en trek haar naar binnen. Verbaasd kijkt ze me aan, maar ik duw haar naast Felix op het bed. 'Jij bent zo moooooooi,' zeg ik dromerig. Mijn blik glijdt van haar naar Felix en heen en weer. 'En Felix ook al. Jullie zijn beiden zo mooooi. God, prachtig gewoon!' Echt, die twee zijn perfect voor elkaar. Ze zouden moeten trouwen en kindjes maken. Ik giechel. "Kindjes maken", dat klinkt heel grappig. Abby in een mooie jurk met regenboogkleurtjes en Felix in een pak van krokodillenleer. Ja, God, Maxime, je bent echt geniaal.

---

everything, in time

Hahaha xd Zit te lachen hier man [a']

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Plots vloog er een deur open en trok iemand me naar binnen, Maxime had ik al snel door. Wat verbaasd stond ik bij haar en Felix in de kamer, ik trok mijn mond open om wat te vragen maar ze duwde me al naast Felix op het bed en begon te vertellen hoe mooi we waren. Ik trok een wenkbrauw op en keek Felix aan. "Wat heb je haar gegeven man? Ze lijkt wel dronken," fluisterde ik, nogal verbaasd over de dronken Maxime. Nooit geweten dat zij zich aan de drank zou wagen, blijkbaar toch, of had Felix haar gedwongen? Hmm, vast niet, hij ging nog het meeste als een heer met de dames om.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos

Ik voelde me duizelig toen ik de trap terug omhoog sloop. Dat laatst beetje rum had ik moeten laten. 'Fuck, ' Ik kroop het dek op en probeerde zo onopvallend mogenlijk rond te lopen. Misschien hadden ze niet eens door dat ze me niet kende. Ik knikte vriendelijk naar een bemannings lid, 'Aye!' hij keek me verbaasd aan. Oké Carlos onopvallend betekend dus geen contact zoeken. Ik voelde me bekeken en liep snel door een deur heen. Ik hoorde stemmen uit een kamer en wou doorlopen maar stootte mijn hoofd aan een lamp. 'AUW, DE TERING.'

---

We're all mad here.

Felix - Piraat

Als Maxime plots als één of andere gekke fee door de hut begint te dartelen, weet ik even niet wat er aan de hand is. Een kus op mijn hoofd klonk nog aantrekkelijk, maar nu ik haar 'Oepsiefloepsie' hoor lallen, begint er iets te dagen. De rum! Maar... ze had amper één zielig, klein slokje genomen. Snel ga ik rechtop zitten om haar een lange tijd gewoon stomverbaasd aan te kijken. 'Maxime, je bent z-' Voor ik mijn zin echter af kan maken, zwaait ze de deur open, grijpt een stomverbaasde, voorbijlopende Abby bij haar lurken en gooit haar naast me op het bed. Met een afwezige, glazige blik in haar ogen begint ze te verkondigen hoe mooi we wel niet zijn. Naast me hoor ik Abby me vragen wat ik haar gegeven heb. 'Ik denk dat 't de rum was. Ik had dorst en ze ging wat voor me halen. TOen ze terug kwam had ze deze sterk ruikende rum bij. Ik vermoedde al dat hij erg oud was, maar voor ons is dat niet echt een probleem,' schets ik de situatie terwijl ik haar de fles geef als bewijs. 'Ze heeft één slokje genomen en nu is ze zo scheef als een kanon,' voeg ik daar verbijsterd aan toe terwijl ik vliegensvlug opsta om een wankelende Maxime te ondersteunen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.