[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

Carlos Jonéz
Ik glimlachtte, 'een weddenschap, oké vertel?' Ik raakte geintresseerd.
Dit kon nog een leuk spelletje worden. Ik keek haar aan, 'zeventien, ' mijn stem was zachter. Ik schaamde me voor het feit dat ik nog maar zo jong was ik zuchtte en glimlachtte.

Ik meot friet halen

We're all mad here.

Lekker en oeh, laatste pagina En waare staat Carlos' paspport geval?

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Hmm, verzin jij maar wat leuks," antwoordde ik en leunde tegen de reling aan. Hij zei dat hij 17 was, hij leek en klonk beschaamd. Ik grinnikte zachtjes, hij moest zich vast ontzettend jong voelen, ik voelde me al jong toen ik hier voor het eerst kwam. Ik keek even het dek rond en zag natambu zitten, ik kon hem niet uitstaan, echt niet. Hopelijk liet hij me voortaan met rust, straks kwam ie me nog opzoeken in mijn hut als ik sliep. Ik huiverde, nee, hij wist toch niet waar ik sliep en daar zou hij het lef niet voor hebben, hoopte ik.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

In vier op pagina 9 of iets geen idee? ;o

Carlos Jonéz

Ik keek naar Abby en grijnsde, 'Als ik win; kan ik bij je slapen. Ik heb geen zin om bij de Nate te liggen, en als jij wint weet ik veel. Je wint gewoon niet. ' Ik grijnsde. Ik zag haar huiveren, het zag er super schattig uit.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Bij mij slapen?" vroeg ik hem verbaasd. "Nee Carlos, dat kan ik niet maken. Maar ik weet het goedgemaakt, als jij wint krijg jij een goudstuk, dan kan je een eigen hut krijgen voor een maand en als ik win.." Ik zweeg en dacht na, er was niet echt iets wat ik wou, maar oké. "Ach, dan mag ik jou een week lang inschakelen voor als ik een klusje krijg dat ik niet wil doen. Deal?" Ik glimlachte en stak mijn hand naar 'm uit.,

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

Ik pakte haar hand vast, 'Oké, deal.' Ik merkte nu pas hoe zwaar mijn spaanse accent klonk en probeerde het weer te onderdrukken. Piraten waren dan oplichters; maar je moest nooit een kaartspel speelde met een dief. Altijd een extra stok op zak; dat was een motto. Ik grijnsde breed. Mooi niet, dat ik dit ging verliezen.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik schudde zijn hand, toen hij deal zei dacht ik een soort accent te horen, maar dat kon ik me ook verbeelden. "Kom, binnen ligt alles," zei ik en liep samen met hem naar binnen. Ik liep de ruimte binnenw aar we eerder hadden gegeten, een paar piraten zaten aan wat tafeltjes met drank en maakten grappen en een leek een spannend verhaal te vertellen. Ik ging zitten aan een tafel een haalde een stok akarten uit mijn zak, die had ik altijd bij me, en legde hem op tafel. "Als je maar weet dat ik niet minder goed ga spelen enkel omdat je nieuw bent," zei ik met grijns.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Sorry als er iets niet klopt, geen tijd om alles terug te lezen :x
Ik ben er straks weer! (hoop ik >-< )

Josephine
Ik wil al weglopen als ik merk dat Ace me ziet. Ik glimlach blij naar hem en merk dat mijn lach alleen maar breder wordt als hij naar me toe loopt. "Heb je al wat te eten gehad?" Ik schud mijn hoofd, met nog steeds die idiote glimlach om mijn mond. "Ik namelijk nog niet. We kunnen onszelf vast wel wat fixen." Ik knik enthousiast en probeer uit alle macht de grijns van mijn gezicht te halen. "Ja, goed idee. Ik heb trek." Eindelijk lukt het me om mijn mondhoeken naar beneden te trekken, maar een kleine glimlach kan ik toch niet laten. Hij is zo aardig, en zo oprecht. Ik heb totaal niet het idee dat hij iets van me wil en daarom zo vriendelijk is. "Wat stel je voor?"

Olivier
Met een strak gezicht kijk ik de man aan en als hij op het eind een grappig bedoelde opmerking maakt haal ik mijn neus op. "Ik gooi iemand alleen overboord als ik dat nodig acht. Maar nu je toch op mijn schip zit kun je me net zo goed helpen." Ineens loopt hij weg, en zijn brutaliteit maakt mijn slechte humeur nog slechter. Woest loop ik naar buiten. "Mannen, we gaan een schip enteren! Het eerste schip dat je ziet pakken we, ongeacht wat het is!" Verbaasd kijkt iedereen me aan, maar na nog een boze blik gaan ze aan het werk.

-Prut, ik weet. Nu mogen jullie Tristans schip gaan plunderen ^^

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 20:01 ]

Carlos Jonéz

Ik grinnikte; 'Niet nodig.' Ik had de juiste kaarten in mijn zak zitten; maar laten we eerst maar eens kijken wat we kunnen met wat we krijgen. Ik grijnsde breed. Het meisje tegenover me had duidelijk niet door- dat ze dit nietkon winnen.

We're all mad here.

Natambu/Nate
Bij wat de kapitein zegt, leven ik en mijn groep helemaal op, na even verbaasd te zijn om zijn plotse bevel. Eindelijk! Het eerste schip dat ik plunder als piraat, ik kan niet wachten! Vlijtig begin ik de rest te helpen met de kanonnen te bevoorraden, en wit zand over het dek te strooien. Ja, als het van mij af hangt, gaat er hier een hoop bloed vloeien.

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Plots hoorde ik de kapitein schreeuwen, hij stond zo te horen op het dek maar hij was hier verstaanbaar. Enteren..? "Volgens mij moet de weddenschap wachten.." zei ik verbaasd en stond op. "Denk je dat je durft mee te vechten?" vroeg ik met scheef grijnsje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

Ik ging dichter bij haar staan, 'Ja als je dat nog niet door had.' Ineens draaide ik me om. 'Jij hebt toevallig niet iets van een extra seabel ofs iets? ' Ik grijnsde.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Hmm, ik heb geloof ik alleen een extra mes," antwoordde ik en gaf hem die. "Kom," zei ik en liep het dek op. Iedereen was al ebzig met klaarmaken voor de strijd, ik liep naar de reling en zag een groot schip, dat werd dus het schip dat ze van plan waren te enteren. Ik keek rond of ze ergens mijn hulp nodig hadden, maar op de meeste plaatsen stonden al meer mannen dan nodig was dus hield ik me afzijdig en hielp af en toe met wat kleine dingetjes. Ondertussen hield ik het schip in de gaten dat steeds dichterbij kwam, nog een paar minuten en dan zou hier ee hevig gevecht aan de gang zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

Hm Zolang zij vechten kon ik ze bestelen, hm maar hoe kwam ik dan weg. Agh ik vecht wel een stuk mee. Ik keek even naar Abby, een grijns verscheen op mijn gezicht. Ik liep naar achter en botste tegen iemand op
'O sorry, neem me niet kwalijk.'

We're all mad here.

Tristan
Iemand die in allerijl langs komt rennen, stoot me tegen mijn schouder waardoor ik in mijn vinger prik. Oh, verdomme, kan die idioot niet uitkijken? Ik kijk niet op of om, pas wanneer het onrustiger en drukker wordt op het dek, hef ik mijn hoofd op. Iedereen staat over stuurboord gebogen, wijzend en angstig fluisterend. Ik blijf waar ik zit, het kan me geen kloten schelen wat er aankomt, als is het Neptunus in eigen persoon. Uiteindelijk komt de kapitein, gebriefd over de onrust, zelf poolshoogte nemen. De witte pluim op zijn hoed wordt door de wind martelend van de ene vreemde hoek in de andere gedwongen. Hij neemt even zijn kijkglas en schreeuwt dan. 'Alle zeilen bijzetten! Iedereen wapens klaar en kanonnen bemannen!' Vervolgens slaat hij een kruisteken en loopt naar de stuurman.
Nu is mijn nieuwsgierigheid ook gewekt. Ik leg mijn naaiwerk naast me neer en kijk vanop de trap naar wat ons achtervolgt. Het piratenschip is al dicht genaderd en volgens mij is het verpilde moeite om nu nog weg te proberen zeilen. Samen met een groep anderen hol ik het ruim in, naar de wapenkast. Het is een kort, maar vreugdevol weerzien met Jane, mijn rapier. Ik gesp haar riem om en begin, met mijn blik op het vijandige schip te denken over hoe ik deze situatie in mijn voordeel kan laten eindigen.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 19:17 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik was naar het ruim gegaan bij de kanonnen en hielp hier en daar, ik hield er nooit van op een plek te blijven om te helpen, ik wilde afwisseling, zelfs op dit soort momenten. Er kwam iemand het ruim in die het bevel gaf om te vuren, het schip was nu vlak bij en ik hoorde een hoop geschreeuw en ander kabaal boven. Iemand kwam het ruim ingerend om te melden dat ze het schip momenteel enterden, in andere woorden, boven was een groot gevecht aan de gang en zelfs na alles wat ik meegemaakt had wilde ik er heen. Adrenaline voelde geweldig en ik hield van avontuur, ookal bracht het gevaar met zich mee. Ik wenkte een man die mijn klusje overnam en zocht mijn weg naar boven, ik opende de deur en mijn mond viel haast open. Het wa een puinhoop op het dek, mensen renden door elkaar, vluchtten, vechtten, probeerde elkaar te redden. Veel tijd kreeg ik niet om de situatie te overzien, want iemand kwam op me afgerend waardoor ik gauw moest uitwijken en voor ik het wist zat ik ook verwikkeld in het gevecht. Hier en daar werd ik geraakt, maar de meeste aanvallen wist ik te ontwijken.



Volgende topic

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 19:49 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.