[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

En nu is Marleen klaar.

Chase - Vampierjager.

'Blijkbaar moet ik hem er wel bij betrekken, anders werk je voor geen ene fucking meter mee,' zeg ik verrassend kalm terwijl ik haar mes opberg. Voorzichtig, want het is nog steeds dat scherpe mes.
Net als ik Odile omhoog wil duwen met het andere mes, voel ik iets hards op mijn hoofd. Het duizelt even, maar ik knipper een paar keer met mijn ogen en dan is het weg. De woede en mijn gevoel van macht zijn op dit moment sterker, niets kan me stoppen,
In een reflex haal ik opnieuw het vlijmscherpe mes van Odile naar boven en haal er onwillekeurig mee uit, Dewi's kant op. Ik sta op en ga zonder pardon op de overgebleven gitaarstukken staan. 'Dat was een stomme actie, dom meisje,' zeg ik, terwijl ik met mijn rug naar haar toe sta. Ik trek Odile ruw overeind en houdt het mes, wat nog steeds in haar lichaam zit, goed vast. Het andere mes zet ik op haar keel, zodat ze vrijwel nergens heen kan. 'Wij gaan ervandoor, Lew zal niet lang meer lijden. Als je de spreuk op tijd opheft, heb je geluk. Anders is het een punt voor mij. Maar schiet op, de klok tikt. Tik tak, tik tak,' mijn stem sterft langzaam af, wanneer ik met Odile de kamer uitloop, mijn gezicht nog steeds naar hen gericht.

everything, in time

Jij bent wel schoon en ik niet. Life is unfair, want ik wil gvd m'n haar wassen.
Oke. Nu de post lezen ><

No growth of the heart is ever a waste

Mhihi, ik wil nog een keer douchen, want het is zo koud.:C

everything, in time

Haha, verwend nest!

Odile - Goede vampier.

Terwijl ik de adem weer probeer te vatten en uit alle macht voorkom dat ik letterlijk ineenzak, zoals die keer dat Savoy me een flinke steekwond bezorgde, hoor ik een klap. Met de weinige kracht die ik nog heb kijk ik omhoog. Dewi..! Ze heeft.. Ik wil overeind springen om haar te beschermen, maar Chase haalt uit met mijn mes richting haar. Het volgende dat tot mij doordringt is de penetrante geur van Dewi's bloed. Er verschijnt een waas voor mijn ogen en een ongelofelijk sterke dorst. Ik voel mijn tanden in beweging komen, net zoals mijn oerinstinct.
'Aah!' schreeuw ik van de pijn als ik niet zo zacht overeind word getrokken. Ik knijp mijn ogen dicht om te voorkomen dat ik hier en nu van ellende ga huilen. Ik voel nog een mes, maar deze is op mijn keel gericht. Als ik nu wat waag en die godvergeten rothond de kans krijgt dat mes in mijn keel te douwen, weet ik niet hoe ik het er vanaf ga brengen.
"Wij gaan ervandoor, Lew zal niet lang meer lijden. Als je de spreuk op tijd opheft, heb je geluk. Anders is het een punt voor mij. Maar schiet op, de klok tikt. Tik tak, tik tak." Er vandoor..? Waarheen..? Lew! Nee, hij gaat toch niet.. dood? Ik zou willen dat ik tegen kon werken, maar ook al zou ik de kracht hebben, dan nog zou hij Lew vermoorden zodra ik een stap zet die hem niet aanstaat.
Als we de poort uit lopen met nog steeds het mes op mijn keel en het andere tussen mijn ribben bijt ik op mijn lip om het niet linea recta uit te schreeuwen van de pijn.
'Wat ga je met me doen?' weet ik eruit te persen als we al een eindje van het huis zijn.

[ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 21:58 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hoezo maakt mij dat een verwend nest?:C Ik doe het niet! Och arme, als ik twee keer zou douchen, zou de rekening heel hoog zijn omdat ik minimaal een halfuur douche.(bloos)

En nu even de post lezen en een pb bericht sturen.

everything, in time

nee dat zou inderdaad niet goed zijn voor de rekening :'D Ik ben er zelf net zo schuldig aan, sta elke dag een kwartier er onder.

No growth of the heart is ever a waste

Lol, ik zei 'pb bericht', dat is dubbelop. (joehoe)

Chase - Vampierjager.

'We gaan niet ver, ik maak her hier en nu af.' Als ik vind dat we diep genoeg in het bos zijn, trek ik het mes uit haar lijf, duw haar tegen een boom, maar houdt het mes op haar keel.
'Ik hoorde je al die tijd wel. Hoe zielig je wel niet bent omdat je ouders zijn vermoord. En jij dan Odile?' vraag ik terwijl mijn stem steeds harder wordt. 'EN JIJ DAN? Jij deed precies hetzelfde. Ja, ik weet het, ik weet wat je hebt gedaan. Ik was erbij, ik heb het je zien doen. Vuil teringwijf!' Ik hijg even en heb het gewoon heet van de woede. 'Het is voorbij, Odile, mijn wraak is hier en nu. Heb je nog een paar laatste woorden?'

everything, in time

Odile - Goede vampier.

'Ah!' Ik grijp naar de plaats waar Chase het mes uit mijn lijf trekt. Ruw gooit hij me tegen een boom aan en zorgt ervoor dat ik er niet vandoor kan. Het is mijn mes dat hij tegen m'n keel duwt en ik voel een straaltje bloed langs mijn hals naar beneden sijpelen.
"Ik hoorde je al die tijd wel. Hoe zielig je wel niet bent omdat je ouders zijn vermoord. En jij dan Odile?" Ik kijk op met opengesperde ogen. Wat..? H-hij.. hij wist het..? Hij wist het al die tijd? "En jij dan?! Jij deed precies hetzelfde. Ja, ik weet het, ik weet wat je hebt gedaan. Ik was erbij. Ik heb het je zien doen. Vuil teringwijf!' Hetzelfde? Waar heeft hij het over. Ik graaf in mijn geheugen, maar dat is behoorlijk lastig aangezien het bloed nog steeds niet is opgehouden met stromen.

"Odile! Moet je dit eens zien, hij schijt in z'n broek van angst!" Het was Wayne die op me af liep met een man die hij achter zich aan sleepte. Ik nam hem in me op. God, wat had ik een dorst. Ik stierf van de dorst. Dus ik liep op de man af en glimlachte even.
"Geen zorgen, dit zal maar eventjes duren. Ik ben in een goede bui vandaag." "Niks ervan, ik heb hem gevonden, hij is van mij. Zoek je eigen mensje maar." Ik liep op Wayne af en trok de man uit zijn handen. "Dacht het niet. Je wil er toch niet om gaan vechten he?" "Hmm, interessante uitdaging, Lavossa." "Vergeet het. Want je weet dat ik win." Ineens voelde ik een pijn door mijn rug schieten. De man had me een mep gegeven met een boomstam en zette het op een lopen.
"Hahahaha. Wat ben je toch een achterlijk wijf, je in de rug laten aanvallen door een mens!" "Jij ellendeling, daarvoor ga je boeten!" Ik vloog achter de man aan en binnen luttele seconden had ik hem gevloerd, waarna ik mijn tanden in zijn nek zette. Hij was de laatste. Toen ik verzadigd opstond keek ik recht in de ogen van een jongen, niet veel ouder dan tien. "Ga weg en kom nooit meer terug."

Het moet hem zijn geweest. Die jongen.
"Het is voorbij Odile, mijn wraak is hier en nu. Heb je nog een paar laatste woorden?" Ik moet zien los te komen. Ik werp een blik op zijn voet naast me. Ik heb maar één kans. Zo snel als ik kan haak ik de mijne achter zijn voet en geef hem een stoot met mijn schouder. Tot mijn verbijstering heeft mijn riskante actie zo goed als geen doel getroffen, want Chase grijpt me ruw vast en gooit me tegen de boom, waardoor alles even duizelt en verslagen op de grond val. Opnieuw begin ik te hoesten en kijk op. Is dit het dan? Is het nu werkelijk voorbij? Niemand behalve ik heeft hier schuld aan.
'Ga.. je gang, vermoord me,' zeg ik met een krakerige stem. 'Maar laat hem leven. Hij is anders.. anders dan ik.' Ik laat het hoofd naar voren zakken en laat mijn zij los. Het heeft geen zin om het bloeden te stelpen als ik mijn lot nu eindelijk onder ogen moet zien.

[ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 23:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

Een tikkel doorgedraaid lach ik, terwijl ik voor Odile neerkniel. 'Ga weg en kom nooit meer terug, zei je. Dacht je echt dat het zo makkelijk ging? Dat het zo makkelijk gáát? Ik heb je eindelijk gevonden, na al die jaren. Die ga ik niet verspillen door je in één seconde te vermoorden. Ik wil je zien lijden, verdomme!' Ik voel de woede nog meer oplaaien. Dit is míjn moment, nu, eindelijk! Hier heb ik zo lang op gewacht, maar nu het moment daar is, heb ik geen idee waar ik moet beginnen. Ik geniet van de uitdrukking in haar ogen. Dit is voor mijn ouders, voor hen, voor mijn zusje en voor mij.
In een schreeuw zet ik mijn mes op Odiles borst en snij haar van onder naar beneden open. Althans, haar huid. Zoals ik al zei: ik wil met haar spelen. Het wordt de langzaamste, pijnlijkste dood ooit.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik had gelijk. Ik ben zijn Kazinsky. En nu is het voor mij tijd om te boeten. De hoop voor een snelle afrekening wordt door Chase' woorden de grond in geboord als hij nu op gelijke hoogte als ik komt knielen.
"Ga weg en kom nooit meer terug, zei je. Dacht je echt dat het zo makkelijk ging? dat het zo makkelijk gáát? Ik heb je eindelijk gevonden, na al die jaren. Die ga ik niet verspillen door je in één seconde te vermoorden! Ik wil je zien lijden, verdomme!" Op dat moment zet hij zijn mes dwars door het spijkerjack op mijn borst en maakt er een flinke snee in. Ik voel het bloed uit mijn lijf sijpelen en de pijn is ondragelijk. Maar ik weiger hem om genade te smeken! Ik ga nog liever dood! Als hij het mes vlak boven mijn navel eindelijk uit mijn lijf haalt, durf ik niet eens te kijken naar de aangedane schade. Ik merk alleen dat mijn handen onder het bloed zitten en er van mijn kleding weinig over is. De situatie is compleet uitzichtloos. Ik heb de kracht niet om op te staan en hem uit de weg te ruimen. Dus ga ik mijn best doen om hem me zo snel mogelijk af te maken. Provoceren dus. Keihard provoceren.
'Je vader was een lafaard. Ik heb mensen beter zien vechten dan hij. Hij gunde me niet eens wat lol voor z'n dood, niet eens de minste uitdaging. En dat noemt zich de man des huizes? Zielig. Dat viel me tegen.' Ik trek een wrang grijnsje. 'En je moeder wilde me aanvallen met een bot keukenmes! Geef toe, de mijne zijn in een stuk betere conditie. Daar kan dat ouwe wijf wel wat van leren. Oh, ik ben het bijna vergeten: ze is morsdood! Ik zal ze de groeten van je doen in de hel!' Al het bloed is uit zijn gezicht weggetrokken in een waas van blinde haat. Ja, ik ben over de grens gegaan en hard. Ik verdien het.
'Ben jij net zo'n lafaard als je ouwe heer? Doe het dan! Doe het!' Ik ontbloot mijn nek, zodat hij er zijn mes doorheen kan steken. Of het voldoende zal zijn om me te doden? Ik weet het niet. Misschien gaat hij me verbranden als ik zo erg verzwakt ben dat ik niks meer kan doen. Of hij bindt me aan de boom vast en laat de zon en de kraaien de rest doen, zodat de rest mijn ontbindende lijk terug kan vinden.
Either way maakt het een eind aan al die jaren ellende. Ik heb al vijftig jaar lang geleden en als hij door mij te vermoorden eindelijk die bevrediging krijgt waar hij al sinds zijn jeugd naar smacht, wie ben ik dan om hem nog langer op te houden? 'Waar wacht je op, Chase? Of ik nu dood ben in deze wereld of in de volgende, mij maakt het niks meer uit. Dit is toch wat ik verdiende?' Ik glimlach even naar hem en veeg een krul uit mijn gezicht.
'Weet jij hoe het voelt om te leven?' vraag ik dan haast fluisterend terwijl de wind is gaan liggen. Er heerst nu doodse stilte. 'Ik ben het allang vergeten. Je kan me niks meer afnemen. Helemaal niks.' Terwijl ik het zeg, besef ik dat ik daar in ongelijk in heb. Hij kan me wel degelijk wat afnemen. Lewis. Door de vermoeidheid laat ik het hoofd zakken en hoop dat Chase zich dat niet beseft. Het zou immers een eerlijke ruil zijn. Mijn dierbaren voor de zijne.

[ bericht aangepast op 25 juni 2011 - 13:48 ]

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

Net als ik op het punt sta haar écht te vermoorden, zegt ze iets wat mij op een veel beter idee brengt. "Ik ben het allang vergeten, je kan me niks meer afnemen. Helemaal niks." Die weddenschap neem ik met veel plezier aan. 'Ja, dat kan ik wel.' Heel kort streel ik met mijn duim over haar wang. 'Bedankt, schat,' grijns ik. Snel graaf ik in mijn geheugen. Wát was die spreuk nu toch ook alweer? Als ik het weet fluister ik hem zachtjes. Vrijwel direct na de spreuk voel ik hoe ik mijn eigen lichaam verlaat en Odiles geest binnendring.
Ik zit in haar. Mijn geest neemt het hare over, haar lichaam, haar gedachtes, alles. Ze is een pop en ik ben de poppenspeler. Ze zal alles doen wat ik wil, niets kan me stoppen.
Via Odiles lichaam sta ik op en wandel met een rustig tempo naar huis. Eenmaal binnen zoek ik de rest op.
'Het is voorbij. Die ellendeling zal ons niet meer lastigvallen,' zeg ik via Odile en kijk even naar Lew, die nog steeds schuimbekkend op het bed ligt. De spreuk ga ik nog niet vertellen, daar wil ik ze zelf achter laten komen. Het leuke is dat Lew niet dood zal gaan, niet op deze manier althans. Dat mag Odile doen, zij gaat het afmaken.
Kom, zeg ik als het ware tegen Odiles hersens, het is tijd om te gaan douchen. Ik grijns. Een klein pleziertje voor we tot actie komen is toch zeker niet verboden?

everything, in time

Odile - Goede vampier.

"Ja dat kan ik wel." 'Wat bedoel je?' vraag ik. Ik sla zijn hand weg als hij over mijn wang aait.
'Blijf met je gore poten van me af,' sis ik. 'Bedankt, schat.' Ik kijk omhoog. Waar heeft hij het over? En wat zit hij nu te m- Aah! Wat is dit! Ik kijk om me heen, maar zie alleen vreemde flitsen, waarna het beeld langzaam weer duidelijk wordt. Ik kijk even om me heen, waarna ik opsta en richting huis loop. Wat was hier zojuist gebeurd? Ik vraag het me niet lang af als ik de poort weer binnen kom lopen.
Eenmaal terug in mijn kamer kijk ik naar de rest, die op hun beurt geschokt naar mij staren.
'Het is voorbij. Die ellendeling zal ons niet meer lastigvallen.' Ik pak een stuk van mijn spijkerjasje beet, die onder het bloed zit. 'Ik ga douchen.' Ik merk dat de rest me verbijsterd nastaart als ik een nieuwe set met kleding pak, een handdoek en richting de douche loop.
Wat is er met me aan de hand? Wat gebeurt er?!
Ik kleed me uit en stap onder de douche en staar haast obsessief naar mijn lijf. Waarom doe ik dit? Ik vraag het me niet lang af en zeep mezelf in met douchegel en vervolgens mijn haar met shampoo.
Als ik klaar ben kijk ik even tevreden in de spiegel, waarna ik me weer aankleed. Op naar Savoy.
Als ik hem vind op zijn kamer wandel ik rustig naar binnen en sluit de deur achter me. Hij kijkt me verbaasd aan. Waar ben ik mee bezig? Wat doe-
'Lang niet gesproken. Laten we het verleden achter ons laten, Savoy.' Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn borst. 'Laten we ons op de toekomst richten.' Ik draai verleidelijk in een krul en leg zijn lange lokken achter zijn schouder. Nog steeds kijk hij me verbijsterd aan.
'Wat is het probleem? Odile heeft geen streken deze keer.' Met een verleidelijke blik pak ik zijn handen en leg die op mijn heupen, terwijl ik dicht bij hem kom staan. 'Fouilleer me maar als je me niet gelooft,' fluister ik in zijn oor en strijk met mijn tong over zijn hals, waar kippenvel op verschijnt. 'Volgens mij sta jij echt veel te lang droog, liefje,' glimlach ik en leg mijn lippen op de zijne.
Waar ben ik godsnaam mee bezig!

[ bericht aangepast op 26 juni 2011 - 15:28 ]

No growth of the heart is ever a waste

hahhaa, ik zou best willen reagerne maar moet afdansen en heb toetsweek ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aaah, geweldig 8D Dat stuk met Chase en Odile was echt awesome, en ik lach me helemaal dood om dat laatste stukje :']

Yue
Terwijl de rest de kamer verlaat blijf ik nog even stilletjes zitten. De sfeer in deze kamer is nu zo anders. De lucht voelt zwaar, alsof hij volgestouwt is met magie. Ik haal zachtjes adem en kijk naar de kleine stofjes die door de lucht dwarrelen. Ik blaas waardoor ze ineens snel omhoog schieten en vervolgens weer hun weg naar beneden zoeken. Ik glimlach, en voel hoe ik rustig word vanbinnen. Dewi kan de poort uit, alles komt toch nog goed. Net wil ik op mijn rug gaan liggen en het plafond bestuderen als ik gestommel hoor en een onmiskenbare geur ruik. Bloed. Mijn ogen worden groot, en onwillekeurig ga ik met mijn tong over mijn lippen. God, ik heb al lang niet meer gedronken. Een beetje bloed zou er best ingaan. Ik sta op, gehypnotiseerd door de geur, als er geschreeuw en nog meer gestommel klinkt. Ik schrik op uit mijn dorst door het harde geluid en realiseer me plotseling dat dit bloed maar van een iemand kan zijn: Dewi. Ik ren snel naar boven, waar ik haar vind met een lange snee in haar been, en Lew die stuiptrekkend op bed ligt. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik geschrokken en ik blijf staan, omdat ik niet weet welk van de twee mijn hulp meer nodig heeft.

Savoy
Eenmaal in mijn kamer besluit ik dat het tijd is voor een douche. Ik voel het warme water over mijn lichaam lopen en besef me dat ik nog steeds geen nieuwe kleren heb gehaald. Als ik klaar ben loop ik met een handdoek om mijn middel mijn kamer weer in en kijk in de kasten. Er liggen alleen nog wat kleren van de oude bewoners: Een ouderwetse pyjama, een hoge hoed en een muf ruikend overhemd. Ach, veel beters heb ik nu niet. Ik trek het overhemd aan en steek mijn benen in mijn spijkerbroek, waarvan de pijpen onderaan rafelen. Ik loop alweer naar de badkamer om mijn haar nog eens af te drogen als de deur open gaat. Ik draai me om, en vol verbazing kijk ik in het gezicht van Odile. Haar haar krult weer, en ze heeft een vreemde blik op haar gezicht. Ik wil me al gaan verdedigen, ik heb immers geen mens aangeraakt het afgelopen uur, maar ze is me voor. "Lang niet gesproken. Laten we het verleden achter ons laten, Savoy." Ik frons en kijk haar vreemd aan. "Waar heb je het over? Kom je om mijn hulp vragen? Want die krijg je namelijk..-" Ze stapt dichterbij terwijl ze aan haar haar plukt me verleidelijk aankijkt. Wacht even.. Odile, verleidelijk? Dit klopt niet. "Wat is het probleem? Odile heeft geen streken deze keer." Verbijsterd laat ik haar dichterbij komen en me bij mijn heupen pakken, terwijl ze in mijn nek likt. Ik ril, want eerlijk is eerlijk, Odile is niet de lelijkste en vervelend voelt die lik zeker niet. Maar dit klopt gewoon niet. "Odile, echt waar, wat ben je..-" Weer onderbreekt ze me, en voor ik het weet voel ik haar lippen op mijn mond. Als in een reflex zoen ik eerst terug, maar dan pak ik haar schouders vast en duw haar terug. Ze blijft me verleidelijk aankijken en ik trek een wenkbrauw op. "Schat, je moet wel heel wanhopig zijn of heel veel zin hebben wil je je nu ineens op mij storten. Ik dacht dat je had aangepapt met Lew? Was hij toch niet zo goed in bed als je hoopte? Want in dat geval begrijp ik waarom je naar mij komt." Ik grijns en laat haar schouders los. Ik heb écht geen flauw idee waarom ze zich zo gedraagt, maar grappig vind ik het wel. Dit is een heel andere kant van Odile, een kant die ik niet had gedacht ooit te zien.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach even bij zijn woorden en maak het me dan gemakkelijk op zijn bed. Ik rol me als een kat op mijn buik en bungel wat met de benen, het niet kunnen laten om te geamuseerd te lachen om zijn uitdrukking.
'Praten, praten, praten. Is dat het enige wat je kan? Nu ben ik toch echt wel benieuwd wat je in huis hebt.' Ik neem de kamer onderzoekend in me op. 'Hmm.. die kamer van je is niet echt indrukwekkend.' Dan glijdt mijn blik weer naar hem en leg met een lachje de krul achter mijn oor. 'Ach.. heb ik de arme ziel van z'n stuk gehaald? We hebben het oneindig leven, Savoy. Waarom er niet uithalen wat erin zit?' vraag ik met een knipoog. Nog steeds staat hij daar bewegingloos voor me.
'Moet ik nou echt alles zelf doen? Je laat een vrouw toch niet wachten? Nou.. vooruit dan maar, omdat ik nu eenmaal niet veel geduld van nature heb,' glimlach ik en rol weer even lenig van het bed af, waarna ik voor hem kom te staan.
Nee! Ik wil dit niet! Iemand, help me!
Ik laat mijn vingers langs zijn kaak strijken en til zijn kin op, waardoor ik hem in zijn ogen kan kijken. Dan leg ik zacht mijn lippen op de zijne en merk naar mijn tevredenheid dat hij me deze keer niet wegduwt.
'Kijk, zo moeilijk is het toch niet?' zeg ik zacht in zijn oor, waarna ik langzaam één voor één de knopen van zijn overhemd open maak. Nog steeds hangen zijn armen slapjes langs zijn lijf, waardoor ik wat geïrriteerd zucht. 'Volgens mij weet je nog niet eens hoe je een vrouw moet vasthouden. Arm ding.' Ik grinnik even en pak zijn handen, die ik op mijn heupen leg. Ik trek hem nu wat ruwer tegen me aan en zoen hem vuriger dan eerst. Hij moet maar zien mee te komen met mijn tempo.

No growth of the heart is ever a waste