[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Hij is als onkruid. Als je hem niet meteen volledig dood, komt hij terug,' Ze hadden Chase lang genoeg gespaard en het had hen niks dan ellende opgeleverd. De volgende keer moest hij er van de eerste keer aan. Een mes door zijn hart, zodat hij zichzelf niet kon helen. Uit zijn ooghoeken zag Lew dat Odile hem een tel lang twijfelend aan, alsof ze overwoog om hem iets groots te vertellen. Dat bleek ook zo te zijn. Fjodor was er weer. Nog een vijand. Lewis vond deze man echter veel interessanter dan Chase. Hij was erg nieuwsgierig naar dit figuur dat zoveel ontzag bij Odile teweegbracht. Hij wist niet of ze hem respecteerde, maar ze wist hoe machtig hij was en dat intrigeerde hem. Half en half hoopte hij dat deze Fjodor hun pad nog zou kruisen. Hij wilde weten wie het was, ook al zou hij dat niet aan Odile toegeven. Ze zou het niet toestaan. Het zou haar pijn doen. Desondanks slaagde hij er niet in om af te stappen van het idee. Dit had hij bij Daniël ook gehad. De drang om zijn kracht met deze uitdager te meten. Want hij had hem uitgedaagd. Op het moment dat hij Odiles verleden had gelezen, had Fjodor, Lewis uitgedaagd. 'Hoe heeft hij je gevonden?' vroeg Lew dan toen Odile de optie om hem zelf te doden, overwoog. 'Denk je dat die Julia en die Marsha er wat mee te maken hebben?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Er was iemand in de club, die met me wilde dansen. Ik kan me herinneren dat hij mijn naam vroeg. Ik zei 'Odile.' Dat was natuurlijk niet slim, maar mijn geest was zo messed up van jouw - eh, Chase' - woorden dat ik er niet langer over nadacht. Toen had hij me te pakken en het duurde niet lang voor de rest van die clan als strontvliegen op me afkwamen. Ik kan niet tegen vier vampiers op die net als ik getraind zijn door Fjodor zelf. Bovendien hebben zij veel meer ervaring dan ik opgebouwd. Ze brachten me naar exact dezelfde loods waar ik Kazinsky's pad kruiste. Natuurlijk was het allemaal een achterlijke illusie en daardoor dacht ik ook dat hij degene was die een vampier jouw uiterlijk had laten overnemen. Ik was fout geweest. Fjodor wilde dat ik terugkwam en als het niet goedschiks zou gebeuren, dan wel kwaadschiks. Hij zei me dat.. dat niemand me weer wilde aanraken als ze van mijn verleden af wisten. En ik had gezegd dat hij liegt. Ik probeerde de aandacht ergens anders op te vestigen door te liegen dat je niks meer voor me betekende, maar hij trapte er niet in. Hoe kon het ook dat ik de meester van manipulatie om de tuin zou kunnen leiden? Hij heeft me uit de tent gelokt. Alweer. Hij is de sterkste vampier die ik ken. Dat kleine gevecht.. het kostte hem geen moeite om al mijn bewegingen te voorspellen. Natuurlijk, hij is degene die mij getraind heeft. Maar als ik hem wil verslaan, moet ik hard werken en niet opgeven. Wat je ook doet Lew, ga geen gevecht met hem aan. Niet in deze conditie. Je zal niet winnen.' Hij vraagt naar Julian en Masha. Ik glimlach even en verstrengel mijn hand in de zijne.
'Zij zaten ook in Fjodor's clan en ze hebben net zo'n hekel aan hem als ik. Ele vampier in die groep heeft een verleden en dat is de kracht achter deze clan. Ze weten dan ook van het mijne. Het zijn geen kwaaie vampiers, maar ik durf niet meer terug te gaan naar ze, bang om de ratten naar hun huis te lokken.'

No growth of the heart is ever a waste

Ben van 5-8 t/m 14-8 weg.

No growth of the heart is ever a waste

Lews onderlip trilde kort. ‘Maar ík ben niet door die vent getraind, geprogrammeerd, whatever. Ik ben getraind door the United States Army, wat overigens ook geen pretje is.’ Ging hij tegen haar in. ‘Maar goed. Ik zal hem niet zoeken als je dat niet wilt,’ Hij had zijn woorden zorgvuldig gekozen. Hijzelf zou niet naar die Fjodor op zoek gaan, maar mocht die kerel ineens opduiken, dan zou hij een gevecht niet uit de weg gaan. Vanuit zijn ooghoeken gluurde Lew naar Odile. Hij wist dat ze niet dom was. Ze moest wel beseffen dat hij niet weg zou lopen als die klootzak het waagde om haar van hem te proberen afpakken. Hij had haar gezworen om haar te beschermen met alles wat binnen zijn bereik lag. Die Fjodor mocht dus niet verwachten dat hij zijn redhead moeiteloos te pakken zou krijgen. Hij ging nog liever dood dan dat te laten gebeuren. Lewis voelde hoe Odile zijn hand vast pakte, waardoor dat warme gevoel opnieuw in zijn onderbuik opdook. 'Zij zaten ook in Fjodor's clan en ze hebben net zo'n hekel aan hem als ik. Ele vampier in die groep heeft een verleden en dat is de kracht achter deze clan. Ze weten dan ook van het mijne. Het zijn geen kwaaie vampiers, maar ik durf niet meer terug te gaan naar ze, bang om de ratten naar hun huis te lokken.’ Lew beet zacht op zijn lip en trok het meisje tussen zijn benen zodat haar rug tegen zijn borstkas gedrukt was. ‘Waarom nodig je ze dan niet hier uit? Ik zou je vrienden dolgraag willen ontmoeten,’ stelde hij voor waarbij hij zijn neus en lippen langs de huid van haar nek liet dwalen. ‘Als je een postkaartje gebruikt, hoef je niet eens naar hun huis te gaan.’ Zacht beet hij in haar oorlelletje en besefte dan dat hij haar nog niet eens gepast haar verwelkomd. Voorzichtig nam hij haar kin tussen zijn vingers en draaide haar hoofd een stukje zodat haar grijze ogen hem over haar schouders aankeken. Dat was genoeg om opnieuw rillingen langs zijn ruggengraat te doen lopen. Gretiger dan hij gewild had, leunde hij naar voren en bezaaide haar lippen met hongerige kusjes, alsof hij nooit genoeg kon krijgen van haar te zoenen. Misschien was dat ook wel zo.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ich bin zurück, bruin en wel hehehe.

Odile - Goede vampier.

Mijn blik schiet zijn kant op bij het voorstel. Daar heb ik nog niet over nagedacht. Ze staan altijd voor me klaar in tijden van nood, waarom kan ik ze hier niet eens verwelkomen in een betere situatie? En ineens schieten de woorden van Julian me te binnen.
"Ik had ze waarschijnlijk allemaal al leeggezogen." Ik bijt even op mijn lip. Ik heb aardig wat zelfdiscipline uit de kast moeten halen om te voorkomen dat ik Dewi aangreep en zelfs dan ging het niet altijd goed.
'Ik denk..' begin ik, 'dat het geen goed plan is. Althans, niet zolang Dewi hier is. Ze drinken mensenbloed dat ze jatten bij de bloedbank of het ziekenhuis. Maar ze zijn niet bepaald goed getraind in het zich inhouden.' Ik voel zijn lippen over mijn nek aaien. Een rilling vliegt langs mijn rug. Zijn handen strijken langs mijn kin en als mijn ogen de zijne kruisen voel ik opnieuw verlangen door mijn lijf razen. En hij lijkt het gehoord te hebben, want zijn lippen tasten ruw de mijne af. Niet half beseffend dat we hier in de gang zitten, leunend tegen de leuning, gooi ik mezelf haast letterlijk op hem en begin hem op mijn beurt ruw te zoenen. Mijn handen glippen onder zijn shirt en nog net weet ik te voorkomen dat ik het over zijn hoofd trek, ergens nog steeds bang om betrapt te worden. Ik merk hoe ook zijn handen gretig mijn lijf aftasten.
'Misschien is het verstandig om dit niet hier voort te gaan zetten,' grinnik ik als ik opnieuw in zijn ogen kijk. Wat heb ik dit gemist. Wat heb ik hem gemist. Mijn handen worden eigenwijs en aaien langs de rij haren bij zijn navel. Terwijl hij me ondeugend aankijkt draait zijn vinger in een pijpenkrul, iets wat ik hem for once vergeef. En ineens laat ik het hoofd zakken en geef hem een vluchtige lik langs zijn navel.

No growth of the heart is ever a waste

Welcome back c: Waar ben je heen geweest?

Even overwoog Lewis om aan te dringen op het voorstel, met het argument dat Odile en hij sterk genoeg waren om Dewi te beschermen. Dat idee liet hij echter snel varen. Het vechten was vermoeiend geworden en het zou bovendien jammer zijn om Dewi tijdens die laatste meters kwijt te raken. Hij glimlachte dus maar instemmend en ging verder met haar te zoenen. Aan haar gretigheid te merken had ze hem net zo hard gemist als hij haar. Iets wat ze allebei niet onder stoelen of banken probeerden te steken. 'Misschien is het verstandig om dit niet hier voort te gaan zetten,' Haar stem klonk speels en hij grijnsde verwachtingsvol. Zijn vingers gleden liefkozend naar haar krullen toen ze haar handen op zijn onderbuik legde. Het verbaasde hem dat haar haren nog steeds hun natuurlijke vorm hadden. Odile was zo panisch over haar krullen dat ze ze praktisch met een strijkijzer plat zou dwingen. Hij vroeg zich af of hij haar een nieuw exemplaar van haar geliefde gereedschap cadeau zou doen. Om de bijl voorgoed te begraven. Hij kreunde toen hij haar tong over zijn huid voelde dwalen. 'Misschien is dat inderdaad zo,' antwoordde hij loom terwijl hij met gesloten ogen van haar aanrakingen genoot. Toen ze weer omhoog kwam, vonden zijn lippen de hare en trok hij hun beide een beetje sukkelachtig omhoog, iets wat hij overigens niet merkte, aangezien hij te druk was met speels haar tong te masseren. Lew duwde haar op de tast achteruit, zijn kamer in, waar hij de deur achter zich dicht trapte. Ergens in zijn achterhoofd vroeg hij zich af of het wel zo slim was om Dewi alleen te laten. Zijn lust snauwde hem echter snel toe dat Yue wel op haar zou letten en dat hij moest stoppen met nadenken. Dat advies nam hij graag aan en hij draaide zich soepel als een kat om Odiles lichaam heen zodat hij opnieuw buik-aan-rug stonden. Teder wreef hij haar krullen aan de kant en bezaaide het stuk ontblootte huid met likjes, beetjes en zoentjes terwijl zijn hand onder haar top gleed en die al snel over haar hoofd trok. Hij hoorde Odile zuchtten en ging onverbiddelijk verder met het slot van haar BH. 'Je hebt geen idee hoe heet je bent,' grijnsde hij ondeugend toen het onding op de grond lag en hij verder ging naar haar broeksknoop. Ondertussen vleide hij zijn hoofd zacht tegen het hare en zoende haar slapen. 'Work with me,' fluisterde hij dwingend toen hij haar knoop los had gekregen en de broek had open geritst, maar het ding tegen zijn verwachtingen niet van haar benen zakte. Zijn linkerhand gleed langs haar navel naar boven en streelde zacht haar borst terwijl zijn rechter nog steeds haar broeksband naar beneden duwde. Hij voelde verrukt hoe ze kippenvel kreeg en hoe ze hem hielp om uit haar jeans te stappen. Hij merkte dat hij zijn opwinding niet langer kon verbergen. Odile voelde het ook, want ze wilde zich omdraaien en zelf de touwtjes in handen nemen. Lewis grijnsde. Zijn handen dwongen haar lichaam om te blijven staan zoals het stond terwijl zijn lippen en mond zacht de hoek van haar kaak kusten. Zacht aaide hij haar borsten en tikte tegen haar tepels terwijl hij met zijn andere hand over de delicate stof van haar slipje streelde. Hij hoorde hoe haar adem kort versnelde toen hij zijn duimen gebruikte om ook dat laatste kledingstuk uit te trekken. Hij aaide plagend over haar lies, maar liet het nieuwverworven gebied dan voor wat het was en begon opnieuw haar borsten te masseren. 'Zal ik verdergaan, liefje?' vroeg hij met een sadistische ondertoon in zijn stem toen één van zijn handen terug naar beneden gleed en als een roofdier rond zijn prooi rond haar gevoelige plekje bleef cirkelen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Zuid Frankrijk, Brunotti Beachcamp . Kan nu welgeteld drie seconden op een surfplank staan. Soms dan :']

Odile - Goede vampier.

Ik word compleet gek van zijn aanrakingen. Aangename kriebels jagen over mijn lijf terwijl Lew me onder handen neemt.
"Je hebt geen idee hoe heet je bent." Wat beschaamd draai ik het hoofd weg. Ik haat mijn rode wangen. Gelukkig schijnt hij het niet hebben gemerkt, want hij is alweer bezig met mijn broek. Tot zijn grote ellende werkt het ding niet mee en nu kan ik toch niet laten om te gaan grinniken.
'Ik zal je uit je lijden verlossen,' zeg ik plagerig en help hem met het kledingstuk. Ik zie de kleine bolletjes kippenvel op mijn buik verschijnen en dat is niet vanwege de kou. Ik wil hem. Ik kan niet wachten, ik kan hier niet meer tegen. Onwillekeurig glijdt mijn blik van zijn shirt naar zijn broek, waar een onmiskenbare bobbel gevormd wordt. Wat doet hij nog in die kleren, ik wil zijn lijf bij het mijne, zijn lippen op de mijne. God, wat ben ik geil nu. Ik probeer me zo subtiel mogelijk te bevrijden, maar Lew heeft het ogenblikkelijk door en houdt me op mijn plaats. Ik voel me een gevangene van mijn eigen lust, want alles in mijn lijf wil hem aanraken, liefkozen. Right here, right now. 'Kus me,' fluister ik en ik voel zijn lippen op mijn kaak. Opnieuw die rillingen. Ik voel zijn handen over de stof van mijn slip aaien en nu hou ik het haast helemaal niet meer.
'Lewis, je maakt me gek,' fluister ik smekend en wil hem gretig zoenen, maar zijn duimen die over mijn onderlijf aaien zorgen ervoor dat mijn lijf niks kan uithalen, verdoofd is. Dus ik sluit de ogen van genot als hij me ook van de onderbroek heeft verlost. "Zal ik verdergaan, liefje?" hoor ik hem vragen. Mijn ogen vliegen open en mijn blik kruist de zijne. 'Ik wil je,' fluister ik met hese stem. Ik word het zwijgen opgelegd door een hand die rond het brandende gebied beneden blijft aaien en een warme rush vliegt door me heen. De spanning in mijn lijf is niet meer om te houden. Ik kan dit niet meer volhouden. Dus ik grijp me hard aan hem vast en begin hem als een bezetene te zoenen, ruw en dierlijk bijna. Mijn handen glijden onder zijn shirt, trekken hem naar me toe terwijl ik onverstoorbaar verder ga met hem te zoenen. Het idee dat ik nu helemaal naakt ben en hij nog aangekleed maakt me al geil. En ineens, vanuit het niets, duwt hij me dan van zich af. De verbazing maakt gauw plaats voor een glimlach als ik in zijn ogen van sadisme staar. Dit is nog steeds zijn spel.
'Alsjeblieft, ik hou dit niet meer vol. Ik wil je zo graag,' fluister ik terwijl ik mijn vinger over zijn ruggengraat laat aaien. Maar hij lijkt alleszins niet van plan te zijn om de machtspositie op te geven.

No growth of the heart is ever a waste

3 hele seconden Nee, klinkt heel leuk

Lew grijnsde breed toen hij voelde hoe gespannen haar lichaam stond toen hij met haar speelde en haar plaagde. Haar frustratie maakte het dubbel zo leuk, bedacht hij. Plots leek het onhoudbaar te worden, want ze greep hem woest vast, gooide alle voorzichtigheid overboord en zoende hem alsof haar leven er vanaf hing. Het overdonderde hem compleet, waardoor hij even bevroor en zijn positie dreigde te verliezen. Zijn lichaam smeekte hem praktisch om haar te pakken, maar zijn trots duwde Odile zacht, maar dwingend van zich af toen ze haar handen over de huid van zijn romp liet glijden. 'Alsjeblieft, ik hou dit niet meer vol. Ik wil je zo graag,' Zijn lippen krulden zich om in een duivelse glimlach en zijn ogen schitterden geamuseerd. Met een uitgestreken gezicht duwde hij haar zijn bed op –waar bij hij de gepakte rugzak er af trapte- en pinde haar polsen stevig tegen de lakens. Zijn armspieren spanden zich op toen hij achteruit leunde om zijn lippen lichtjes over de blanke huid van haar borsten te laten glijden. Zijn tong tikte een paar keer tegen haar tepel en hij zoog zacht toen hij Odile een vaag geluidje hoorde maken. Hij hield dat spelletje nog een tijdje aan tot hij moeite kreeg om haar armen tegen te houden. De gedachte dat hij haar zo hitsig had gekregen, plezierde hem ten zeerste. Het hielp hem om verder te gaan en zijn kleren niet van zijn lijf te scheuren om haar nemen alsof het de laatste keer was. Voorzichtig liet hij haar lost en verplaatste zijn handen naar haar dijen. Traag maar doelgericht, zette hij een spoor van kusjes over haar buik terwijl zijn vingers de binnenkant van haar benen kietelden en streelden. Even keek hij naar boven om te zien dat Odile met gesloten ogen zijn aanrakingen onderging. Hij grijnsde. Voorzichtig drukte hij een zoentje tussen haar benen en merkte tot zijn genoegen dat er een siddering door haar lichaam liep. Onverstoorbaar liet hij zijn tong en lippen hun werk doen terwijl zijn handen haar billen en dijen streelden. Pas toen hij haar zachte kreetjes hoorde slaken hield hij op, rechtte hij zijn rug en trok hij haar naar zich toe zodat hij haar kon zoenen. Zijn eigen opwinding was bijna ondragelijk worden door haar aan te raken en naar haar geluiden te luisteren. Hij kon het niet uitstellen. Hij haalde zijn lippen van haar mond af en trok zijn shirt over zijn hoofd. ‘All yours, babe,’ grijnsde hij terwijl hij opnieuw naar voor leunde om op haar onderlip te zuigen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha ja 8D

Odile - Goede vampier.

De spanning in mijn lijf is ondragelijk. Ik ril steeds heftiger bij elke aanraking, adem steeds zwaarder bij elk likje of zoentje. Hij heeft geen idee wat hij zich zo op de hals gaat halen als ik weer aan zet ben. Ineens trekt hij me zonder moeite weer van het bed af en ruw drukt hij zijn lippen op de mijne. Hij gooit zijn shirt uit en meteen vinden mijn handen zijn bovenlijf, dat opnieuw warm is geworden.
"All yours, babe," hoor ik hem zeggen. Ik glimlach even, waarna ik hem zonder waarschuwing letterlijk bespring. Ik hang aan zijn nek terwijl mijn benen zich om zijn lijf klemmen om grip te krijgen. Terwijl ik zijn mond, kaak en hals bezaai met slordige, ruwe zoenen zet ik mijn nagels in zijn rug. Ik begin te hijgen, steeds zwaarder, omdat ik weet dat de spanning die zich in mijn lijf heeft opgebouwd eruit moet. Ik laat hem los, draai ons om en duw hem op bed. Ogenblikkelijk klim ik op hem en geef hem een lange lik, van de navel tot aan zijn sleutelbeen. Zijn lijf rilt tot mijn groot genoegen, maar ik geef hem de kans niet om bij te komen. Daarvoor heeft hij me te erg opgegeild. Als een ongetemd dier zoen ik zijn bovenlijf af, bijt zo nu en dan voorzichtiger in een tepel. Mijn tong strijkt langs zijn kaaklijn en ik recht de rug zodat ik bij zijn oor uit kom.
'Je wil me he?' fluister ik zacht in zijn oor. 'Je lijf kan geen genoeg van me krijgen.' Een hand glijdt van zijn hals, via zijn sleutelbeen, borst en navel naar beneden, aait zacht over de bobbel in zijn broek. 'Zie je?' voeg ik verleidelijk toe als ik hem in zijn hals zoen. En ineens buig ik me naar beneden, trek de rits met mijn tanden open. Gauw hef ik me weer op, geef hem een vluchtige lik in zijn hals en kom weer uit bij zijn oor. Een paar eigenwijze vingers glijen via zijn hals en sleutelbeen via zijn buik en navel af naar beneden, aaien zacht over het katoen van zijn boxer. Ik zuig zacht aan een oorlel terwijl diezelfde vingers uitdagend langs de boxerrand glijden en als kleine slangen nieuw territorium verkennen. Het hijgen wordt zwaarder en ik merk hoe zo af en toe een kreun uit zijn keel glipt.
En vanuit het niets grijpt hij me vast en trekt me aan mijn armen abnormaal ruw naar zich toe, terwijl zijn lippen, tong en tanden in een waas van lust mijn bovenlijf aftasten. Hij rolt ons om en voor ik er erg in heb, lazeren we van het bed af en landen op de koude kamervloer. Wat verdwaasd kijk ik hem even aan, maar bedenk me gauw en trek hem op me. Slordig en haastig ontdoe ik hem van zijn riem als ik mijn tanden in zijn schouders zet, het gebied bezaai met beetjes en likjes. Met moeite weet ik hem van zijn broek te ontdoen en streel de binnenkant van zijn dijen. In een vlugge, vlotte beweging verlos ik hem ook van zijn onderbroek, die tussen de kledingstukken verdwijnt die bedoeld waren voor zijn vertrek. Ik trek hem opnieuw op me en omklem zijn benen met de mijne, kronkel om hem geen als een slang.
'Je maakt me zo ontzettend geil, Lewis,' fluister ik in zijn oor. Zacht kras ik met mijn nagels over zijn geslacht en zijn ademsappel maakt niet te controleren bewegingen. Zijn hand aait zacht over mijn kaak en dwingt deze voorzichtig wat naar achteren, zodat mijn hals vrij gebied is. Ik voel zijn tong en tanden de plaats zich toe-eigenen en het trillen van mijn lijf is werkelijk niet meer om te houden. 'Ik wil je. Nu, Lewis. Ik kan niet meer wachten.'

Edit: m'n oma kwam ineens de kamer binnen en moest ineens heel rap op enter drukken :'D

[ bericht aangepast op 15 aug 2011 - 21:03 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lol np c; Mijn familie zijn ook van die lurkers c: Al vraag ik me nu heel erg af wat ze gedaan zou hebben moest ze het hebben kunnen lezen :'D

Met een schok belandden ze op de grond, waardoor Odile hem een fractie van een seconde schaapachtig aan keek maar dan haar dierlijke lust weer terug vond. Lewis' eigen verbazing verdween als sneeuw voor de zon toen ze zijn nek onder handen begon te nemen en zijn riem los begon te peuteren. Lew kon intussen zijn handen niet van de welvingen van haar lichaam af houden en zou het liefst van alles zijn twee handen gebruiken om haar constant overal aan te raken. Voor zover hij dat nog niet gedaan had. Desondanks leunde hij nog steeds op een arm zodat zijn gewicht niet volledig op haar geplaatst zou worden. Bovendien was het zo makkelijker om zijn broek uit te doen, iets wat niet lang daarna ook effectief gebeurde. Zijn boxer volgde direct daarna en Odile nam die gelegenheid om haar benen rond zijn lichaam te plooien. 'Je maakt me zo ontzettend geil, Lewis,' ‘Moet jij nodig zeggen,’ wilde hij terug kaatsen, maar haar nagels raakten héél gevoelige plekken aan, waardoor hij alleen in staat was om zwaar te ademen en te kreunen. Hij wist dat ze genoot van het feit dat zij nu terug de baas was, al had hij niet de indruk dat ze zijn eerdere werk zo vervelend vond. Lew slikte een paar keer om zichzelf te controleren en zijn lust wat te temperen. Het was een vergeefse poging. Zijn hand gleed van de welving van haar rug, over haar buik en borsten naar haar hals en kin, die hij voorzichtig maar dwingend naar achter duwde zodat ze haar slagader aan hem openstelde. Dit was puur vertrouwen. Nu was ze op haar zwakst. Lew liet zijn lippen over het vlees dwalen en voelde hoe zijn tanden opnieuw groeiden. Ze trilde toen hij de tippen van zijn vlijmscherpe hoektanden kort in haar huid duwde. 'Ik wil je. Nu, Lewis. Ik kan niet meer wachten.' Dat liet hij zich geen twee keer zeggen. Met meer kracht van hij bedoeld had, pinde hij haar lichaam vast tussen het zijne en de grond, en kwam in één stoot bij haar naar binnen. Het tempo waarmee hij haar nam was direct hoog, de opbouwende tederheid die hij bij de andere keren gehanteerd had, was ver te zoeken. Zijn kreunen waren luid en dierlijk zodat het meer op grommen leek dan op wat anders, maar hij deed ook niet meer zijn best om zijn verstand zich er mee te laten moeien. Back to basics. Zijn hand klemde zich vast op haar heup terwijl hij met de andere haar schouder vast greep. Haar nek lag nog steeds ontbloot en zijn tanden, die enkele centimeters boven de huis zweefden, boorden zich nu diep in het vlees zodat hij haar bloed over zijn kin voelde druipen en het in zijn lichaam voelde lopen. Mijn, dacht hij toen hij haar hoorde kreunen, hoewel hij niet zeker was of het van genot of van pijn was. Helemaal van mij.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, I just don't want to find out .

Odile - Goede vampier.

De ruwe, ongetemde manier waarop Lew me ineens vastgrijpt doet me ergens schrikken. Heel even vraag ik me af of ik het voor elkaar heb gekregen het beest in hem wakker te maken. Het wakkert het vuur van lust in me alleen maar aan, laat mijn hoofd achterover zakken als teken dat hij me mag hebben. Hier en nu. Maar als hij dan ineens zonder waarschuwing in me komt, schrik ik even op - van zowel de verbazing door de plotselinge daad als de korte pijnscheut waarmee het gepaard gaat. Maar in plaats van dat zijn ruwe bewegingen me afschrikken, geilen ze me alleen nog meer op. Mijn heftige hijgen gaan al gauw over in kreunen die steeds harder en zwaarder worden en het idee dat iemand ons zou kunnen horen dringt nog niet half tot me door, laat staan dat ik er iets om geef. Ik wil dat hij me aanraakt, me zoent, bemint, me de zijne maakt.
Van puur genot zet ik de nagels in zijn rug en klem me haast wanhopig aan hem vast, haast alsof ik bang ben dat hij nu vertrekt. Ik voel ineens een warme hand hard mijn schouder vastgrijpen als hj onverstoorbaar verder gaat met waar hij mee bezig is. Zijn ruwe handen maken me nog meer opgewonden, zorgen ervoor dat ik meer wil. En ineens, zonder enig voorteken, zet hij zijn tanden in mijn hals.
'Ah, Lewis,' gil ik kort, waarna het genot en de lust mijn lijf weer overneemt en me doet kreunen zoals ik nog nooit heb gedaan. Als hij wat van mijn bloed heeft gedronken, likt hij het gelekte spoortje bloed van mijn lijf, via mijn hals naar mijn borst. Onwillekeurig schokt mijn lijf kort van opwinding, waarna ik de nagels weer in zijn rug zet en hem als een complete maniak zoen; slordig, heftig. De spanning die zich in mijn lijf heeft opgebouwd wil eruit en ik kan dit niet lang meer volhouden. In plaats van dat het me afschrikt, windt de harde, ongetemde manier waarop hij me neemt me zo ongelofelijk op, doet me alles vergeten behalve dit moment. Ik grijp me vast aan zijn schouders terwijl ik langzaam dichterbij mijn hoogtepunt kom. Zijn lijf is gloeiendheet voor een vampier. Ik voel zijn handen slordig mijn buik en borsten aftasten.
'Ah, Lew. Neem me. Ah.. Ja! Hmm.. Ah!' Met een korte gil bereik ik mijn hoogtepunt, dat explosiever en intenser is dan ooit tevoren.
Langzaam laat ik hem los, open de ogen terwijl ik nog steeds in een halve comastaat verkeer. En zo gauw ik hem heb losgelaten, grijp ik me weer aan hem vast. Ik wil niet dat je me loslaat, ik wil niet dat je gaat. Blijf bij me. 'Blijf bij me,' fluister ik als mijn ogen zich in de zijne boren.

No growth of the heart is ever a waste

Zker dat je dat niet wil testen? Zou nog wel een grappig experiment zijn denk ik
Waar is de rest trouwens?

Odiles lichaam dat vibreerde en schokte en reageerde op zijn eigen lijf, dreef hem stukje bij beetje meer naar de rand. Er raceten nu al aangename tintelingen door zijn onderbuik en zijn lijf was gevoeliger dan ooit, waardoor elke vezel trilde toen Odile haar fameuze nagels zijn zijn rug zette. Hij kreunde van genot, wat ze als een aanmoediging zag en hem woest en hongerige zoende. Bijna wanhopig klampte ze zich aan hem vast en niet lang daarna voelde hij haar ongecontroleerd schokken en een hoog kreetje slaken. Onwillekeurig moest hij grijnzen, tot hij zelf zover kwam en zijn bewustzijn vergat in het sensationele gevoel dat hem omvergooide. Hij kreunde en hijgde oncontroleerbaar tot het voorbij was en hij even moest wachten tot zijn zintuigen weer bijkwamen. Tot zijn eigen verbazing merkte hij dat hij lichtelijk vochtig was van het zweet en dat hij gloeiend heet stond. Hij was dan ook blij dat de koele planken van de vloer verkoeling boden toen hij zijn lichaam er traag op liet zakken. Odile greep zich opnieuw aan hem vast, waardoor hij moest glimlachen en zijn armen stevig om haar schouders heen sloeg. 'Blijf bij me,' hoorde hij haar zwakjes zeggen. ‘Tot je me niet meer wil,’ antwoordde hij terwijl hij zacht met zijn voorhoofd tegen het hare tikte ten teken van affectie. Hij drukte een zoentje op haar mond en zocht dan op de tast, zonder zich om te draaien, naar de deken op zijn bed. Soepel trok hij de sprei over hen heen en sloot Odile nog wat steviger in zijn armen. Het bleef even stil tussen hen, hoewel de spanning en de hitte nog na zinderde in de lucht. ‘Ik moet zeggen… We have good make-upsex,’ bekende hij dan, niet zonder grijns. Het was ook zo. Dit was het beste dat hij ooit al had gehad.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Lol, denk niet dat m'n oma dan ooit nog hetzelfde over me gaat denken :'D
& Ja, dat vraag ik me ook af :o Het is nu een aardig tweemans RPG'tje. Bear & Void hebben al een tijdje niet meer gereageerd en ook Endure & Vluuv zwijgen nogal :']

Odile - Goede vampier.

Ik voel dat er een deken over ons heen wordt getrokken en Lew me in zijn armen neemt. Ik voel me veilig en geborgen. Even glimlach ik bij de gedachte dat we nog steeds op de vloer liggen en het bed leeg en verlaten is.
"Ik moet zeggen... We have good make-upsex," hoor ik hem zeggen. Ik draai het hoofd van hem af om te voorkomen dat hij de roze blos op mijn wangen ziet. Ik haat die verdomde blos. Ach Odile, niet druk om maken. Dan, als ik denk dat mijn wangen de normale bleke kleur hebben gekregen, draai ik me naar hem om en aai zacht over zijn rug. 'Ik hoop niet dat ik je al te zeer heb gedaan. Ik ging nogal.. op in het moment,' zeg ik met een voorzichtig glimlachje. En ineens, totaal onverwachts, schiet Fjodor mijn gedachten weer binnen. Ik maak mijn ogen los van de zijne en staar naar de muur. Hij schijnt ook te merken dat er iets scheelt. Kort slaak ik een zucht bij zijn vragende gezicht.
'Ik dacht aan.. Fjodor. Op dit moment zullen ze nu wel als bezetenen naar me gaan zoeken. En misschien ook naar jou. Weet je Lew, ik moet je iets bekennen. Ik heb..' Ik zwijg even, twijfelend of ik het eruit moet gooien. Nu ik bekend heb dat ik zelfs met Chase onder de douche stond - iets wat absoluut niet de bedoeling was - kan dit er makkelijk bij. 'Ik heb even overwogen om terug te gaan. Voor een moment dacht ik dat hij gelijk had, dat de clan inderdaad de enige familie is voor vampiers zoals ik. Vampiers zonder toekomst en een loodzwaar verleden dat ze elke dag moeten meezeulen.' Ik trek heel kort een mondhoek omhoog. 'Het was namelijk niet alleen ellende dat ik er meemaakte. Ik heb behalve vijanden ook vrienden gemaakt, ook al zijn het er niet veel en zouden een aantal van hen je in de rug steken als ze de kans kregen. En ik dacht, toen je weg wilde gaan, dat de clan de enige optie was die ik nog had. Op de dood na.' Ik heb geen idee waarom ik dit vertel, maar enfin, het is eruit. Ik neem een flinke hap adem.
'Ik moet voorbereid zijn als ze me willen pakken. Ik ben niet sterk genoeg. Nog niet. Maar ik weet zeker dat als ik hard genoeg train, ik het kan. Ik heb het eerder gevoeld, toen in het zwembad, wanneer Faith haar gave op me gebruikte. Ik kan het niet goed controleren, maar ik denk dat ik.. in staat ben een krachtveld te creëren die de aanval van de tegenstander blokkeert. En misschien ben ik, ooit, als ik hard genoeg train, in staat om voor eens en altijd een eind aan Fjodor te maken.'

No growth of the heart is ever a waste

Ik weet Ik heb geen idee waar Void, Bear en Vluuv zijn... Ednure was op vakantie en heeft daarom Dewi even doen flauwvallen, maar ik dacht dat ze al terug zou zijn tegen deze tijd... En dat meisje dat Scott speelde, heeft een tijdje geleden ook nog eens gereageerd, maar da's al wat dagen terug.

Wat ben je toch een schatje, dacht hij vertederd toen hij merkte dat ze haar blozende wangen probeerde weg te moffelen. Zacht streelde hij door haar krullen en drukte een kusje op haar achterhoofd. Zodra ze besloten had dat haar blos verdwenen was, draaide ze zich weer terug naar hem toe en streelde over zijn rug, waardoor hij onwillekeurig moest glimlachen. 'Ik kan wel tegen een stootje,' stelde hij haar gerust. 'Ik werd er trouwens alleen maar geiler van,' Hij grijnsde en draaide zich op zijn rug zodat ze met haar hoofd op zijn borstkas lag. Ze aarzelende. Hij voelde het instinctief aan en wachtte tot ze het er uit spuugde. Schuchter bekende ze dat die Fjodor het moment weer kwam verpesten. Ze zei dat er nog iets was. Afwachtend staarde Lew naar het gehavende plafond. Het bleef even stil aan Odiles kant, ze leek te twijfelen of ze er goed aan deed om dit te vertellen. Dan hakte ze een knoop door en bekende dat ze terug naar haar clan had willen gaan. Dat het niet altijd slecht was. 'En ik dacht, toen je weg wilde gaan, dat de clan de enige optie was die ik nog had. Op de dood na.' Een steek van schuld deed hem even verkrampen. 'Dat lijkt me niet meer dan normaal,' vertelde hij zacht. 'Ik stond op het punt om alles te verlaten, Dewi zou weg gaan en de rest is het niet echt waard om voor te blijven. Behalve Yue dan, maar die zou waarschijnlijk met je mee zijn gegaan. Het is normaal dat je niet alleen wilde blijven, Odile. Zo'n clan zal je bescherming hebben geboden en samenhorigheid.' Hij zweeg even en nam diep adem. 'Maar ik weet niet of ze je zonder straf terug zouden nemen, Odile. Daarom wil ik, dat als er iets zou voorvallen waardoor wij niet meer samen kunnen zijn, dat je iemand anders zoekt om op terug te vallen. Ik ken hem niet, die Fjodor, maar als hij macht over iemand heeft, dan buit hij het uit, lijkt me... Stel jezelf niet in zo'n positie, Odile. Alsjeblieft niet...' Lew merkte dat de gedachte aan Odile die terug ben die Fjodor zat hem diepe angst en afschuw inboezemde. Hij twijfelde er geen moment aan dat haar levenskwaliteit er bij hen niet op vooruit zou gaan. 'Ik moet voorbereid zijn als ze me willen pakken. Ik ben niet sterk genoeg. Nog niet. Maar ik weet zeker dat als ik hard genoeg train, ik het kan. Ik heb het eerder gevoeld, toen in het zwembad, wanneer Faith haar gave op me gebruikte. Ik kan het niet goed controleren, maar ik denk dat ik.. in staat ben een krachtveld te creëren die de aanval van de tegenstander blokkeert. En misschien ben ik, ooit, als ik hard genoeg train, in staat om voor eens en altijd een eind aan Fjodor te maken.' Lew knikte zacht. 'Ik zal je helpen. Ik train met je mee. And the day you have to face him, I will be there by your side,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ooh ja, indeed. Scott kan ik me vaag nog wat van herinneren, maar das indeed al een tijdje terug... Naja, hopen dat 't hier weer wat meer gaat leven als de vakantie voorbij is .
Last post, trolol.

Odile - Goede vampier.

"Daarom wil ik, dat als er iets zou voorvallen waardoor wij niet meer samen kunnen zijn, dat je iemand anders zoekt om op terug te vallen. Ik ken hem niet, die Fjodor, maar als hij macht over iemand heeft, dan buit hij het uit, lijkt me... Stel jezelf niet in zo'n positie, Odile. Alsjeblieft niet..."
Dat je iemand anders zoekt om op terug te vallen.
Iemand anders zoekt om..
Ik sla de ogen neer en peuter wat aan de deken. Daar wil ik helemaal niet aan denken. Ik wil geen ander om op terug te vallen, ik wil Lew. Ik kan me ook niet voorstellen om in iemand anders' armen te liggen, ik wil het niet. De woorden doen zeer, maar ik blijf roerloos liggen, staar levenloos voor me uit. Chase heeft Lew proberen van me af te nemen en nu gaat Fjodor het ook nog proberen. En het komt allemaal door mij. Nog steeds zeg ik niks, terwijl dit akelige schuldgevoel steeds groter wordt.
"Ik zal je helpen. Ik train met je mee. And the day you have to face him, I will be there by your side." Ik word wakkergeschud, glimlach kort naar hem. Ik wil zeggen dat ik hem niet wil betrekken in deze slag, maar hoe kan ik dat een soldaat zeggen? Iemand die door vuur gaat voor degene om wie hij geeft? Ik draai me om en leg de armen om hem heen. Ik zou het mezelf nooit vergeven als Fjodor Lew nog van me af zou nemen.
Ik druk mijn lippen op zijn mond, waardoor een krul weer los komt te springen. Ik knipper een paar keer verbaasd met de ogen als ik naga hoe lang ik al met die ellendige krullen rondloop.
'Ik moet ergens een stijltang gaan jatten. En een pot verf. Dit,' zeg ik als ik naar een losgesprongen krul wijs, 'is niet goed voor mijn humeur.' Al moet ik zeggen dat Fjodor een ergere moodkiller is.
'En ik..' voeg ik toe, 'waardeer het heel erg dat je er voor me wil zijn, mocht ik het op moeten nemen tegen Fjodor. Hoewel ik het mezelf waarschijnlijk nooit zou vergeven als je wat overkwam.' Ik aai zacht door zijn haar. Ik zie de felheid in zijn ogen schitteren, de glans die letterlijk zegt 'wat wil je dan dat ik doe? Jou dit alleen laten uitvechten? No way!'


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

No growth of the heart is ever a waste