[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Sorrysorry, drukte met school N_____N

Ik neem trouwens aan dat de spreuk geholpen heeft? ;]

Dewi
Toen ik mijn ogen opende zag ik Ash zitten, de zweetdruppeltjes stonden op zijn hoofd van inspanning. Chase was nergens meer te bekennen. "En..? Heeft het gewerkt?" vroeg Yue, ze nam me de woorden uit de mond. "Dewi," begon Odile toen tegen me en ik keek haar vragend aan. Ze was al opgestaan en ik volgde haar voorbeeld. "'Wil je dat ik je breng? Naar waar je ook heen wil?" vroeg ze me. Tsja, wáár wilde ik heen? Ik kon haar me ergens af laten zetten met ene leugentje dat mijn huis om de hoek was.. Even beet ik twijfelend op de binnenkant van mijn wang. Ik had me rot gepiekerd over waar ik heen zou gaan als ik weg kon en wat ik dan zou doen.. "Dat is goed," zei ik zachtjes met flauw glimlachje. Eigenlijk wilde ik nog afscheid kunnen nemen van Lew, want stel dat de grens weg was, dan kon ik nu weg en zou ik iedereen hier nooit meer zien. Ik pakte mijn spullen alvast op en keek naar de rest.

[ bericht aangepast op 22 juni 2011 - 21:27 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

"Dat is goed," hoor ik haar zeggen. Ik neem haar kort in me op. Vreemd genoeg lijkt het niet dat Dewi het erg ziet zitten om het pand te verlaten. Die indruk heb ik eerder gehad, maar heb tot nu toe nog geen duidelijk antwoord gehad van haar kant. Het zijn ook mijn zaken niet. Misschien heeft ze zich in al die tijd hier wel thuis leren voelen. Ach Odile, da's bullshit. Het stikt hier van de monsters, inclusief ikzelf. Dan bedenk ik me dat Lew een goede steun en toeverlaat voor haar is geweest. Ik neem aan dat ze toch op z'n minst afscheid van hem wil nemen?
'Hij is in mijn kamer,' zeg ik en stap aan de kant, zodat ze de gang in kan lopen. 'Ik neem aan dat je ook van hem afscheid wil nemen,' zeg ik met een glimlach. Ergens kan ik het haast niet bevatten: aan deze nachtmerrie komt gewoon een einde. En wat Dewi nu verder gaat doen, dat is mijn verantwoording niet meer. Het houdt hier op. Ik slaak een zucht. Alsof ik daar in zou trappen. Ik hou mezelf soms echt een leugen voor. Ik wil net zo graag als Lew dat ze veilig terecht komt, ver van vampiers vandaan.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Met mijn ogen op het schouwspel voor me gericht blaas ik de kaarsen stuk voor stuk uit, het is haast zielig hoe dewi moeite heeft om deze wezens te verlaten. Hoewel ik het haar niet kwalijk kan nemen moet ik haar daalijk nog even waarschuwen, deze groep zal misschein wel de einigste zijn die mensen met respect behandelen. Iedereen staat emotioneel voor iemand,"dus, nog oorlog tussen ons" nadat ik de woorden uitsprak keek ik om me heen, waar tot mijn verbazing niemand meer staat "awkward" mompel ik zachtjes terwijl ik me omdraai en eventjes ga zitten.

Trust me. I'm the doctor

Lew lag toch gewoon op bed? =p

Dewi
Ik keek Odile aan, of ze kon gedachten lezen of ik was gewoon een open boek. Ik vreesde het laatste. "Hij is in mijn kamer." Met die woorden stapten Odile opzij en ik glimlachte dankbaar naar haar. "Bedankt. Ben zo terug," zei ik haar en liep de kamer uit. Eenmaal op de gang vroeg ik em af wat ik eigenlijk ging zeggen en ik vroeg me af of hij nog wist dat ik geen plek had om heen te gaan, als dat zo was hoopte ik dat hij zijn mond erover hield. Tegen de rest in ieder geval, ik wilde hun stemmning niet verpesten. Of in ieder geval niet hun blijheid over dat ik eindelijk wegkon. Eenmaal bij Odiles kamer klopte ik zachtjes aan. "Lew?" vroeg ik en opende de deur op een kiertje om naar binnen te kijken.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kort ik weet 't, maar ben moe, heb 't druk met school en shizzle ;[

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij ligt in Odiles bed c;

Toen Lew een halfuur na zijn dutje - want slaap was het niet eens- nog steeds moeizaam zijn ogen opentrok, voelde hij meteen dat er iets mis was. Zijn lichaam siste praktisch van de hitte die het uitstraalde aan terwijl er toch rillingen door heen zijn ruggengraat raceten. Desondanks leek zijn bloed letterlijk te koken, en dreef het zweet bijna als een waterval uit zijn poriën. Lew wilde dat hij het fut had om in paniek te vliegen en onder de douche te staan in de hoop af te koelen tot zijn normale - ijskoude- temperatuur, maar zelfs dat kon hij niet opbrengen. In plaats daarvan probeerde hij de dekens van zich af te trappen en raakte daar zelfs van buiten adem, hoewel zijn lichaam geen zuurstof nodig had. Wanhopig probeerde hijz in lippen te bevochtigen en toen zelfs dat niet lukte, rolde hij zich in een beschermende foetushouding terwijl hij zijn haar, dat drijfnat was van het zweet- uit zijn wazigziende ogen te wrijven. Hij wist niet wàt er aan de hand was - en eerlijk gezegd leek zijn brein te zwaar en te troebel om er over na te denken- maar één ding was zeker; het was niet normaal. Ergens ver weg hoorde hij dan geklop, hoewel het tegelijk ook dichtbij leek, alsof hij erover droomde. Dan zijn naam. Hij reageerde niet, probeerde alleen zijn ademen terug te vinden en te verkomen dat er nog zweet in zijn ogen droop zodat die gingen prikken.

Even drama c;

Frankly my dear, I don't give a damn.

Drama is goooed. Ik maak ondertussen Duitse mondeling :'D
Oké, wat is er mis met die gozer, hebben ze hem soms ook 'verlamd' met die enge hocus pocus. :']

Dewi
Toen ik de deur op een kiertje had en Lew zo vreemd zag liggen merkte ik meteen dat er iets mis was. Ik deed de deur open en liep naar zijn bed. "Lew!" Geschrokken keek ik naar hem, hij was helemaal bezweet en het leek bijna alsof hij het.. Warm had? Voorzichtig voelde ik aan zijn voorhoofd om tot de ontdekking te komen dat hij gloeiend heet was. Bij een mens was dat al niet normaal, laat staan bij een vampier. Gelijk ging er een paniekgolf door mijn lichaam, ik wist niet veel, maar dat hij moest afkoelen wist ik wel zeker. Ik vloekte zachtjes en legde de dekens die helemaal voe rhem heen lagen een stuk van hem af. "Wacht, ik haal een nat washandje, ik ben zo terug." en ik haastte me naar de badkamer waar ik gauw het eerste het beste washandje dat ik vond bevochtigde, terwijl mijn hersenen nog op voelen toeren werkten om te bedenken wat er met hem was en wat ik nu moest doen. Ik ging gauw weer terug naar de slaapkamer en legde het koude washandje op zijn voorhoofd in de hoop dat hij een beetje zou koelen. "Man o man, wat is er toch met je aan de hand.." mompelde ik zachtjes, toen schoten mijn gedachten naar Odile, die wist vast wat er anaz de hand was. Gauw ging ik naar de deur, ik wilde Lew niet alleen achterlaten dus besloot ik het over een andere boeg te gooien. "Odile!" riep ik, ik wist zeker dat ze het zou horen met haar superschepre vampierengehoor. Mijn stem klonk paniekerig en dat was ik ook. Ik liep weer terug naar het bed. "Het komt wel goed, Odile komt eraan," zei ik hem zachtjes, niet zeker of hij het zou horen, want hij leek in zijn eigen wereldje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik weet niet eigenlijk. Als ze willen mogen de vampierjagers deze aanslag claimen, anders steken we het op tekort aan bloed of oververmoeidheid of zo c:

Frankly my dear, I don't give a damn.

Of te veel stress, te veel aan zijn kop.. Een soort black-out? ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Een burn-out bedoel je?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, ja, laat maar. Ben er niet bij met mijn hoofd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hehehe c: Heb je overhoring?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Nee. Moet gewoon mondeling schrijven en morgen voorlezen zeg maar..
En heb morgen ook presentatie en volgende week toetsweek (+ les )

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Huh? Begint de vakantie niet volgende week? You poor thing ;c Mondeling Duits is ultasucky ;x

Frankly my dear, I don't give a damn.

Nee. ;[

Ik heb nog even te gaan.

Ik moet nog één toetsweek met les Dan 3 dagen les. Boeken inleveren. Week erna moet ik rapport ophalen en 'leuk' uitje met de klas ;l
Dus de 12e hoef ik écht niet meer naar school.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.