[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Als spreuk ga ik iets uit een boek van mij halen haha,
in dat boek staat dat voor Demonen vernietigen ofzo
Deze reactie is eigenlijk nutteloos maar Ash moet wachten totdat hij de energie krijgt

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik schuif op van plaats, tot ik tussen Ash en Dewi in kom te zitten en hun handen vast heb. Aan Yue's uitdrukking merk ik dat ze hier het liefst weg wil aangezien ze naast die ellendeling moet zitten. Wie ben ik om haar ongelijk te geven? Ik besluit me maar los te maken van die gedachten en sluit op mijn beurt de ogen. Hoe moet ik tegelijkertijd Dewi's energie opvangen, het mijne eraan toevoegen en doorgeven? Dat is toch een zieke taak? Lang blijf ik niet met de vraag rondhangen, want de beelden van de zwartste bladzijden uit mijn geschiedenis nemen mijn wezen in beslag. Ik merk niet eens meer dat ik hun warme handen vast heb, ik merk de zwakke hartslag in de uiteindes van hun slagaders niet eens meer, ik ben opnieuw getuige van de horrorfilm van mijn leven. En het is opnieuw hetzelfde verhaal, opnieuw diezelfde woede en machteloosheid. Het feit dat ik niet sterk genoeg was om het allemaal te voorkomen, dat ik niet kon opgroeien in een gezin dat niet uiteengescheurd werd. De woede en de vastberadenheid mezelf niet meer te zien als een slachtoffer, duizenden niet te controleren gedachten. Ze maken me zo kwaad dat ik niet eens doorheb dat mijn lijf trilt, zo opgeslokt ben ik door mijn verleden. Ik ben geen slachtoffer maar dader, geen slachtoffer maar dader, geen slachtoffer maar dader, geen slachtoffer maar dader! Ik heb het verdiend, alles! NEE! Ik verdiende het niet! Het is hun recht niet! Ik had het recht niet om die levens af te nemen, zij hadden het rech niet om het mijne af te nemen, godverdomme elke nacht opnieuw! Geen slachtoffer, maar dader, geen dader maar slachtoffer! Ik word hier gek van! Ineens snijdt er een ijzingwekkende rilling door me heen en heel even open ik de ogen. Dewi's energie. Odile, blijf bij de les. Vasthouden die woede, vasthouden! Niet loslaten! Ik voel ineens een grote druk op me. Ongelofelijk dat emotionele energie zo zwaar kan aanvoelen. Voed, die energiebal, voed het Odile!
"Je bent een zwakkeling, Odile."
Je hebt me godverdomme alles afgenomen, vuile teringhond!
"Ik wil dat je die naam kreunt."
Er is niks meer om te vernietigen! Ik ben niet bang voor je!
Geef niet op!
Laat niet los!
Kwaad!
Machteloos!
Ik ben het godverdomme zat!

Als ik voel dat ik geen energie meer kan toevoegen focus ik me op mijn linkerarm en wonder boven wonder glijdt het van me af. Langzaam, maar soepel. En de druk op me neemt af. Ik voel ineens een vreselijke koppijn en kijk even Ash' kant op. Hoop dat dit de bedoeling was.

[ bericht aangepast op 16 juni 2011 - 21:43 ]

No growth of the heart is ever a waste

Vet, een spreukenboek? Gaaf ;o

No growth of the heart is ever a waste

Ik kijk zn serie 'Supernatural' en dat gaat over twee broers de demonen enzo verjagen. En Hun pa had Dan ofzo een dagboek geschreven over wat ze moesten weten, en daar staat die spreuk in

[ bericht aangepast op 16 juni 2011 - 22:43 ]

Trust me. I'm the doctor

Chaaaaase & Dingetje? ;] Hoe heette die gozer.. Ohja, Ash! Jullie zijn x'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nee nee, ash moet wachtEn op de Energie die die van Chase krijgt. En enik wil geen dingetje zijn haha. Naja, ikschrijf morgen wel even als ik dat boek met spreuken heb

Trust me. I'm the doctor

Ash

Als ik de energie doorgestuurd krijg van Odile komt er een schock door mij heen, deze mensen,of wezens, hebben meer meegemaakt en daardoor ook meer energie om door te geven. Ik sluit mijn ogen en noem de woorden stuk voor stuk op;

Deus, et pater Domini nostri Jesu Christi, invoco nomen sanctum tuum, et clementiam tuam supplex exposco: ut adversus hunc, et omnem immundum spiritum, qui vexat hoc plasma tuum. Mihi auxilium praestare igneris. Per eumdem Dominum.

Elk woord vliegt door mijn mond heen, en met elke letter voel ik de energie verminderen, de energie wordt in de spreuk gestopt, zodat het mij verlaat. Een aantal zweetdruppels zijn op mijn hoofd te zien terwijl ik opkijk naar de mensen om me heen, ieder hier heeft alles gegeven voor deze spreuk. En ik kan niet eens met zekerheid zeggen dat het heeft gewerkt...

Trust me. I'm the doctor

Chase - vampierjager.

Ook ik geef mijn energie door aan Ash, maar niet via de methode zoals de anderen dat deden. Ik kan het zonder mezelf te pijnigen met zulke herinneringen, ik weet hoe het werkt en kan mijn energie daarom gemakkelijk doorgeven. Dat is dan ook precies wat ik doe zodra ik Yue's energie heb ontvangen.
Wanneer Ash de spreuk heeft uitgesproken, sta ik op en verlaat de kring. Zonder een enkel woord loop ik naar buiten. Voor de zekerheid spreek ik toch nog de spreuk uit, zodat ik sowieso veilig door kan lopen. Eenmaal buiten de poort verstop ik me, dichtbij genoeg om snel te kunnen zijn, ver weg genoeg zodat ze me niet kunnen zien. Even op Dewi wachten en mijn plan kan beginnen.

everything, in time

Jesus, die spreuk lijkt echt freaking veel op wat wij gebruiken bij het bidden :o De zegening zeg maar. Mijn post komt zo :]

Yay, laatste paar dagen niet eenmaal gezakt voor m'n theorie examen oefening, wish me luck morgen

No growth of the heart is ever a waste

Succes ^^

Yue
Ik concentreer me op alle frustratie die ik in mijn lijf voel, en gek genoeg kropt het zich niet op in mijn borst, zoals normaal, maar glijdt het langzaam van me af. Ik sla mijn ogen open en merk hoe stijf ik mijn tanden op elkaar heb geklemd. Chase is alweer opgestaan, en enigzins opgelucht ben ik wel. Afwachtend kijk ik de rest aan, maar het blijft verbazend stil. Enkele seconden staren we omstebeurten naar Ash, en dan weer naar elkaar. Dan begin ik te praten, fluisterend, alsof ik bang ben de spreuk te verbreken. "En..? Heeft het gewerkt?"

Savoy
Met grote stappen loop ik weg uit de kamer. Ik hoor haar nog net "Ik denk niet dat je me nog ziet.." zeggen, en draai me half om. Dewi zit op een bank, en kijkt teneergeslagen voor zich uit. Wat is er in godsnaam met haar aan de hand? Ze mag hier eindelijk weg, en nu lijkt ze wel verdrietig. Ze leeft verdomme nog. Ik slik en draai me weer om. Wat als ik haar echt nooit meer zie? Nee, daar moet ik niet aan denken. Ik haal diep adem en draai me nog een keer om. "Dewi.." Ze kijkt op en ik glimlach ongemakkelijk. "Doei. Ik zal je mis-.." Ik word midden in mijn zin onderbroken door een van de mensen, die iets begint uit te lachen. Ik trek een scheve glimlach en loop weg. Misschien is het maar beter dat hij me onderbrook. Ik ben veel te soft de laatste tijd.

Odile - Goede vampier.

Ik zie aan hem dat hij er moeite mee heeft. Zulke energie genereren kost veel moeite, om het van een hele groep onder controle te houden, dat moet pas een behoorlijke karwei zijn. Het is ongelofelijk dat een geestelijke inspanning nog meer van iemand kan vergen dan een lichamelijke. Ash spreekt een spreuk uit waarvan ik delen eerder heb gehoord. Het zal vast de kerkdienst wel zijn vroeger. Als hij klaar is met de spreuk kijkt hij om zich heen, alsof de wereld zich weer aan hem heeft durven te vertonen. Ik werp een blik op de plaats tegenover me en besef dat die leeg is. Schichtig kijk ik om me heen. Heeft hij nu het hazenpad gekozen? Misschien is hij teruggegaan naar zijn huis.
'Dewi,' zeg ik op mijn beurt en sta op. 'Wil je dat ik je breng? Naar waar je ook heen wil?' In gedachten stel ik me al voor dat Chase achter haar aan gaat. Niet alleen vampiers, maar ook mensen zijn in staat tot een onvoorstelbaar kwaad. Hoe verder ik haar hier weg kan krijgen, hoe kleiner de kans dat hij achter haar aan gaat. Als er al een kans is. Beter voorkomen dan genezen, want het laatste is een stuk pijnlijker proces.

No growth of the heart is ever a waste

Sorrysorry, drukte met school N_____N

Ik neem trouwens aan dat de spreuk geholpen heeft? ;]

Dewi
Toen ik mijn ogen opende zag ik Ash zitten, de zweetdruppeltjes stonden op zijn hoofd van inspanning. Chase was nergens meer te bekennen. "En..? Heeft het gewerkt?" vroeg Yue, ze nam me de woorden uit de mond. "Dewi," begon Odile toen tegen me en ik keek haar vragend aan. Ze was al opgestaan en ik volgde haar voorbeeld. "'Wil je dat ik je breng? Naar waar je ook heen wil?" vroeg ze me. Tsja, wáár wilde ik heen? Ik kon haar me ergens af laten zetten met ene leugentje dat mijn huis om de hoek was.. Even beet ik twijfelend op de binnenkant van mijn wang. Ik had me rot gepiekerd over waar ik heen zou gaan als ik weg kon en wat ik dan zou doen.. "Dat is goed," zei ik zachtjes met flauw glimlachje. Eigenlijk wilde ik nog afscheid kunnen nemen van Lew, want stel dat de grens weg was, dan kon ik nu weg en zou ik iedereen hier nooit meer zien. Ik pakte mijn spullen alvast op en keek naar de rest.

[ bericht aangepast op 22 juni 2011 - 21:27 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

"Dat is goed," hoor ik haar zeggen. Ik neem haar kort in me op. Vreemd genoeg lijkt het niet dat Dewi het erg ziet zitten om het pand te verlaten. Die indruk heb ik eerder gehad, maar heb tot nu toe nog geen duidelijk antwoord gehad van haar kant. Het zijn ook mijn zaken niet. Misschien heeft ze zich in al die tijd hier wel thuis leren voelen. Ach Odile, da's bullshit. Het stikt hier van de monsters, inclusief ikzelf. Dan bedenk ik me dat Lew een goede steun en toeverlaat voor haar is geweest. Ik neem aan dat ze toch op z'n minst afscheid van hem wil nemen?
'Hij is in mijn kamer,' zeg ik en stap aan de kant, zodat ze de gang in kan lopen. 'Ik neem aan dat je ook van hem afscheid wil nemen,' zeg ik met een glimlach. Ergens kan ik het haast niet bevatten: aan deze nachtmerrie komt gewoon een einde. En wat Dewi nu verder gaat doen, dat is mijn verantwoording niet meer. Het houdt hier op. Ik slaak een zucht. Alsof ik daar in zou trappen. Ik hou mezelf soms echt een leugen voor. Ik wil net zo graag als Lew dat ze veilig terecht komt, ver van vampiers vandaan.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Met mijn ogen op het schouwspel voor me gericht blaas ik de kaarsen stuk voor stuk uit, het is haast zielig hoe dewi moeite heeft om deze wezens te verlaten. Hoewel ik het haar niet kwalijk kan nemen moet ik haar daalijk nog even waarschuwen, deze groep zal misschein wel de einigste zijn die mensen met respect behandelen. Iedereen staat emotioneel voor iemand,"dus, nog oorlog tussen ons" nadat ik de woorden uitsprak keek ik om me heen, waar tot mijn verbazing niemand meer staat "awkward" mompel ik zachtjes terwijl ik me omdraai en eventjes ga zitten.

Trust me. I'm the doctor

Lew lag toch gewoon op bed? =p

Dewi
Ik keek Odile aan, of ze kon gedachten lezen of ik was gewoon een open boek. Ik vreesde het laatste. "Hij is in mijn kamer." Met die woorden stapten Odile opzij en ik glimlachte dankbaar naar haar. "Bedankt. Ben zo terug," zei ik haar en liep de kamer uit. Eenmaal op de gang vroeg ik em af wat ik eigenlijk ging zeggen en ik vroeg me af of hij nog wist dat ik geen plek had om heen te gaan, als dat zo was hoopte ik dat hij zijn mond erover hield. Tegen de rest in ieder geval, ik wilde hun stemmning niet verpesten. Of in ieder geval niet hun blijheid over dat ik eindelijk wegkon. Eenmaal bij Odiles kamer klopte ik zachtjes aan. "Lew?" vroeg ik en opende de deur op een kiertje om naar binnen te kijken.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.