[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik trek Dewi mee uit de kamer naar de deur er naast, die van mijn eigen kamer is. "Ik weet niet wat er met Lew aan de hand is, maar het is daar nu niet veilig voor je. We kunnen beter hier blijven." Nadat ik de deur achter ons heb gesloten begin ik in mijn klerenkast te rommelen. Ik heb al een tijd geen schone kleren aangetrokken en ik heb behoefte aan iets nieuws. Ik hengel een jurkje, een vestje en ballerina's tussen de troep vandaan en kleed me achter de kastdeur om. Dan ruik ik ineens bloed en geschrokken kijk ik op. Hebben ze Dewi te pakken gekregen zonder dat ik het heb gemerkt? "Dewi?" zeg ik bezorgd en ik stap vanachter de kast vandaan, maar ze is nog steeds ongeschonden en kijkt me vragend aan. "Ik ruik bloed." zeg ik zacht, en ik loop naar het raam als ik een harde klap hoor. Ik blijf in de schaduw staan, maar zie buiten duidelijk Chase en Odile. Ik krimp in elkaar als ze hem in zijn buik slaat en wegdraagt, en blijf verbijsterd kijken naar het bloedspoor dat hij heeft opgehoest. Odile komt snel weer terug en ik draai me naar Dewi. "Ik ben zo terug. Blijf hier, en roep Odile als je een probleem hebt." Terwijl ik uit het raam spring glimlach ik treurig bij mezelf. Ze zal er wel genoeg van hebben om zo gecommandeerd te worden, maar gelukkig is het bijna voorbij. De zon is fel en brandend, en ik volg snel het bloedspoor het bos in, waar ik Chase al snel ergens onder de bomen zie liggen. De bloedgeur maakt me duizelig en voorzichtig zak ik naast hem neer op de grond. Werkelijk overal zit bloed, en zijn tranen trekken schone strepen door de rode vlekken op zijn wangen. Waarom heeft hij ze wéér aangevallen? Leert hij het dan nooit? "Chase? Chase, kun je me horen?" Voorzichtig strijk ik een pluk haar uit zijn gezicht, en ik hoop dat ik het juiste doe. Maar ik kan gewoon niet geloven dat hij door en door slecht is. Iedereen heeft een goede kant, daar ben ik door Odile alleen nog maar meer van overtuigt geraakt.

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

'Laten we hopen dat hij geen controle meer heeft en het inderdaad een soort neveneffect is,' zei Lew die terug dacht aan de martelingen van een halfuur geleden. It was hell. Toen vroeg ze of hij bloed wilde, waarop hij -tot zijn eigen schaamte knikte. Zijn verstand gaf over bij het idee van bloed te drinken, maar zijn lichaam wilde de heerlijke smaak terug proeven. Bovendien dacht hij niet dat hij nog zou rond kunnen lopen zonder voedsel, zijn spieren trilden al vermoeid bij het idee. 'Ja alsjeblieft,' glimlachte hij. 'Ik kan wel een paard op,' Hij had geen idee hoe dicht hij bij de waarheid zat.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik zwijg even en glimlach dan, terwijl ik een hand op zijn schouder leg.
'Je hoeft je niet te schamen, het zit in je natuur. Ik zal wat voor je meenemen.' Ik glimlach even, werp dan een wat zenuwachtige blik door het raam als ik het gordijn openschuif en spring er vervolgens uit.
'De gordijnen weer dicht doen, je kan wel even in het zonlicht blijven, maar niet lang!' schreeuw ik naar boven terwijl ik vol in de zon sta. Wegwezen hier. Ik sprint het bos in, waar de beschutting van de bomen mijn redding is. Het duurt niet lang voor ik een zwijn te pakken heb. Die zijn wat kleiner dan herten en dus makkelijker mee te nemen.
Ik loop met het beest terug en laat mezelf via de voordeur binnen.
'Kijk, vers van de jacht. Ik heb aan jou het genoegen over gelaten om hem leeg te zuigen.' Ik geef hem het dode zwijn aan, waar hij wat vreemd naar staat. 'Nou, je hebt hoektanden, gebruik die dan,' grinnik ik terwijl ik mijn arm om hem heen sla.
'Vooruit dan, ik zal het wel voordoen. Je moet bij de halsslagader wezen, daar kost het de minste moeite om het bloed op te zuigen. Zo dus.' Als een getraind roofdier maak ik een gaatje in de hals en zuig het bloed op. Ik weet mezelf te bedwingen en geef het zwijn over aan hem. 'Jouw beurt.'
Dan frons ik de wenkbrauwen, terwijl ik terug denk aan Ash en Chase. 'We hebben wat nodig om ons te verdedigen, voor dit weer gebeurt. En dan heb ik het niet over tanden, metaal en vuisten. Als het voor die klootzak zo gemakkelijk is om onze geest en lichaam binnen te dringen moeten we hem op de één of andere manier stoppen. Dat betekent dat we ons moeten verdiepen in de magie.' Ik trek een grijns. 'Precies, we moeten zelf spreuken leren. En ze gaan gebruiken. En ik mag hier wel eens gaan opruimen.' Ik werp een blik op de vernielde tafel. Overal in de kamerhoek zit puin door de gevallen spullen. Ik grom kwaad, loop erheen en begin orde op zaken te stellen.
'Nee,' fluister ik dan vol verdriet. 'Nee, nee nee. Dit mag niet waar zijn. Mijn lieveling.' Ik neem de overblijfselen van mijn stijltang in handen. 'Wel godverdomme. De vuile hondenlul. Wat je ook doet en wat je ook zegt, van mijn stijltang blijf je af!' schreeuw ik duivels. Nu is mijn humeur al helemaal om te schieten. Ik mag lijf en leden riskeren om in de stad een nieuwe te stelen. Lew kijkt me geschokt aan, waardoor ik even glimlach. Ik pak het album er weer bij en laat hem opnieuw mijn foto's zien.
'Ik heb van nature krullend haar, waar ik op z'n zachtst gezegd niet zo blij mee ben,' verklaar ik. Tot mijn groot ongenoegen zie ik in een ooghoek een kleine babykrul tevoorschijn komen. Hierdoor alleen al verdient Chase het om afgemaakt te worden.

[ bericht aangepast op 13 juli 2011 - 13:08 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew bleef haar zo ver dat mogelijk was met zijn ogen volgen, tot de zon pijnlijk op zijn huid begon te tintelen en hij de zware gordijnen noodgedwongen weer toeschoof. Nu de kamer opnieuw in de donkerte gehuld was, verlangde hij direct weer naar het licht van de zon. En dat was erg ongelukkig aangezien de zon net het dodelijkst voor een vampier is. Lew bleef een tijdje doodstil op Odiles bed zitten luisteren naar het oude huis dat kraakte onder de verdwijnende kracht van de winter, tot Odile weer verscheen met een heerlijk geurend, dood zwijn in haar handen. Verbijsterd staarde hij naar het dode beest, waarna Odile vriendelijk haar arm om hem heensloeg en hem aanraadde zijn hoektanden te gebruiken. Dan geeft ze een demonstratie, waarin Lew haar gauw nadoet en de heerlijk verlichting van bloed in zijn aderen voelde. 'Hebben wij wel de aanleg om magie te beoefenen?' merkte Lew dan op, toen Odile mijmerde over het feit dat die twee mensen gevaarlijk waren en ze hen met meer dan wapens moesten afweren. 'Zit dat niet in hun bloed of zo?' Het duurde niet lang eer hij het zwijn leeg had gezogen en hij Odile observeerde die met een verdrietig gezicht een verwrongen stuk metaal van tussen de rommel in haar kamer vist. Plots barst ze uit in een tirade gericht aan de man die hier eerder de boel in de war kwam gooien, waarvan Lew - die het niet aan had zien komen- geschrokken achteruit leunde. Ze glimlachte toen ze het zag, haalde een dik boek tevoorschijn en begon hem de netjes geplakte fotos te tonen. 'Ik heb van nature krullend haar, waar ik op z'n zachtst gezegd niet zo blij mee ben,' Lews lippen krulden om toen hij de kleine Odile bij haar ouders zag staan. 'Je lijkt er op je moeder,' mijmerde hij, ervanuitgaande dat de twee mensen achter haar haar ouders waren. Uit zijn ooghoeken zag hij Odile naar een klein krulletje loeren, dat hij dan dromerig tussen zijn vingers nam. 'Ik vind dat je er lief uitziet met die krullen,' riskeerde hij dan, terwijl hij de fijne haartjes om zijn vingers draaide.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Voelt beter he?' vraag ik glimlachend als hij klaar is met het zwijn. Ik zucht voorzichtig en draai me om. 'Ik heb geen idee of wij er wel toe in staat zijn. Misschien kan het wel gigantisch mislopen. Die ellendeling die hier net was zal nu wel het hazenpad hebben gekozen. Ik moet het in elk geval proberen.' Ik glimlach als hij het album doorkijkt, maar helaas geen blik van herkenning. Ik zucht opnieuw.
'Ja. Klopt. Er is me ook wel eens verteld dat ze er precies zo uitzag als ik in mijn jonge jaren. Vreemde gedachte eigenlijk. Iemand die er exact zo uitziet als ik. Gelukkig had ze in elk geval een beter karakter,' voeg ik droogjes toe. Ik pak het album uit zijn handen. Wanneer hij in de kleine krul draait glimlach ik even.
"Ik vind dat je er lief uitziet met die krullen." 'Je mag jezelf gelukkig prijzen met dat geheugenverlies van je, anders had je een ellendige straf moeten ondergaan, puur en alleen om die opmerking,' grijns ik. Ik ga naast hem op bed zitten en of ik het nu wil of niet, een ongelofelijk verlangen om hem te zoenen neemt het in me over. Ik draai me naar hem toe en leg voorzichtig de lippen op de zijne. Heel voorzichtig en zacht zoen ik elke centimeter van zijn mond af, tot er geen gebied meer is om te ontdekken. Subtiel schuif ik een been over zijn schoot en ga me verzitten, zodat ik op zijn schoot terecht kom. Mijn handen glijden onder de trui, banen zich een weg langs zijn rug. Het verlangen wordt heviger en ik bijt zo nu en dan in zijn hals van opwinding. Tot ik ineens stop en hem loslaat. Ik zie hem me verward aankijken en ik moet eerlijk zijn: ik weet die verwarring nu niet te plaatsen. Is het nu omdat ik plotseling ophou of is het omdat er nu een zo goed als vreemde vrouw op hem zit? Ik schaam me ineens en ga van hem af.
'Sorry ik..' Het voelt niet goed. Ik zag geen wederzijds verlangen. Of hij kon het niet uiten. Ik weet het niet. Ik heb het gevoel alsof ik het met een vreemde doe. Daarom kon ik niet verder gaan. 'Ik zal het niet meer doen. Ik ben in de bieb.' Met die woorden verlaat ik mijn kamer, terwijl mijn hart in tweeën wordt gescheurd.
Als ik in de leeszaal aankom durf ik eindelijk openlijk te zuchten. Ik weet niet eens of we boeken over magie hebben. Ik werp een blik op de immens grote boekenkasten. Like the fuck I care! Ik voel me te ellendig om hier serieus onderzoek naar te gaan doen en verlaat de zaal weer zonder ook maar naar één boek om te kijken. Ik loop de zaal door, de trap weer op en klim via een willekeurige kamer via de regenpijp weer het dak op. Daar kom ik in de volle zon. Alles in mijn lijf zegt dat ik hier weer weg moet, maar dat wil ik niet. Ik ben het zat me te moeten verschuilen, keer op keer. Dus ik draai me om richting de zon en neem een flinke teug adem. De plek waar ik normaal zit wordt afgeschermd door de schaduw van de schoorsteen. Langzaam loop ik erheen en neem plaats. Tot rust komen Odile. Voor je helemaal gek wordt.
Ik probeer de kalmte te bewaren, maar besef dat het al gauw niet lukt. De eerste voorzichtige tranen glippen naar buiten, ook al zet mijn geest en wilskracht alles op alles om ze binnen te houden. Het doet zo'n zeer om Lew te verliezen, ook al is hij niet eens dood. Zo'n zeer..

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 18:17 ]

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

Ik zal sterven, daar heb ik vrede mee. Ik heb er alleen geen vrede mee dat het zo ongelooflijk lang duurt. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad en ik heb totaal geen controle meer over mijn lichaam. Ik kan alleen maar hopen dat het snel overgaat. Ik weet geen enkele spreuk die me nu nog zou kunnen genezen. Die zijn er wel, maar ik kan er niet opkomen. Ik kan niet denken met zoveel pijn. Ik hou mijn ogen gesloten en laat mijn tranen de vrije loop. Ik heb mijn best gedaan, maar krijg Odile niet om, daar schaam ik me voor. Ik had haar zo graag vermoord.
Plotseling hoor ik iemand mijn naam zeggen, maar ik kan de stem zo snel niet thuisbrengen. Geen enkel woord komt helemaal uit mijn mond, dus mompel ik maar wat. Kan de persoon niet zien dat het totaal niet goed gaat?

everything, in time

Rond 8en ga ik even alles lezsen en reageren o-o

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Opgelucht merk ik dat Chase kreunt en iets mompelt, al houdt hij zijn ogen nog dicht. Hij heeft pijn, en ik heb geen idee hoe ik hem het best kan helpen. Ik kan hem niet terug naar het huis brengen, dan snijdt Odile zijn strot door en dat kan ik haar niet echt kwalijk nemen. Moet ik hem naar de stad brengen? Maar misschien is het al te laat als ik daar eenmaal aankom... "O shit, wat moet ik doen?" Even flitsen mijn gedachten terug naar Twillight, waar iemand van de dood gered werd door hem te transformeren. Nee, dat kan ik niet maken! En waarom herinner ik me wel dingen uit stomme boeken en niets over mijn familie? Ik vond Twillight niet eens leuk. Chase kreunt weer en bang bijt ik op mijn lip. Mijn hoektanden zijn onwillekeurig gegroeid, merk ik nu. Nee, nee, en nog eens nee. Ik bijt hem niet. Zachtjes pets ik een paar keer tegen Chase zijn wang aan met mijn hand. "Toe, wordt nou wakker. Ik wil je helpen, Chase."

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

Chase - Vampierjager

'Wil je niet zo slaan?' mompel ik moeilijk. 'Ik heb al pijn genoeg, ga weg, ik lig klaar om te sterven en ik denk niet dat je dat wil zien.' Praten gaat me nog best goed af, al zeg ik het zelf. Nu pas schiet me te binnen wie er boven me hangt, Yue! Wat doet ze hier? Straks gaat ze nog iets doms doen, zoals mij naar de stad brengen. Dat haalt ze nooit, never, dan verbrand ze levend. Hmm, dat laatste klinkt wel aanlokkelijk.

everything, in time

Yue
"Sorry," zeg ik snel. "Ik wilde helpen." Gelukkig heeft Chase nu zijn ogen open, wat me meer hoop geeft dat hij dit zal halen. "Ik heb al pijn genoeg, ga weg, ik lig klaar om te sterven en ik denk niet dat je dat wil zien." Ik schud mijn hoofd en pak zijn hand. "Nee, dat laat ik niet gebeuren. Ik ga je helpen, Chase. Ik weet alleen nog niet hoe. Denk je dat je het aan kan als ik je optil?" Als hij iets gebroken heeft kan ik hem niet optillen, dan maak ik het alleen maar erger. Maar in godsnaam, wat moet ik anders?

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

hmm, -kucht- iemand idee hoe ik in kan springen? Evne korte samenvatting van wat er gebeurd..?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lees maar even het stukje van Yue bovenaan, Dewi is weer ergens neergedumpt :'D
Je zou Lew op kunnen zoeken, Odile is er nu toch niet- Die zit op het dak. Of je gaat naar het dak en ziet daar Odile. Savoy is naar de stad, als die terug moet komen zeg je het maar. Yue en Chase zijn in het bos -Chase is halfdood ^^

Waar is dewi dan nu? x''D Lol.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

In Yue's kamer :']

Oke.. Dus like, ze is alleen en Yue is gewoon weggegaan? Wtf

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.