[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Ash legde uit wat de bedoeling was. Dus hij moest weten wat we hadden meegemaakt hadden en wat voor emotie daar bij hoorde? Hoe moest ik dat van mij in godsnaam samenvatten? Ik had mijn ouders zien sterven, had de dood verschillende keren onder ogen.. Ik had last van verscheidene emoties, ik was een grote warboel van binnen.. Zachtjes beet ik op mijn onderlip en stond op, kon het trouwens ook fout gaan? Vast wel. Plots verdween Odile en vlak daarna hoorde ik iemand mijn naam zeggen, toen ik keek zag ik dat Savoy zich weer omgedraaid had. Ik glimlachte wat ongemakkelijk naar hem.
"Doei. Ik zal je mis-.." Hij kon zijn zin niet afmaken, want Odile kwam weer terug naar binnen. (Doe het even zo, is logischer ;x) Verbaasd keek ik naar haar, ze stond maar stil en leek in gedachten. "Moord en verkrachting. De emotie is woede," zei ze plots. Geschrokken keek ik naar hoe ze achter een kaars ging zitten, verkrachting? Ik huiverde, dat leek me vreselijk.. TOen zei Yue haar gebeurtenis en emotie, haar geheugenverlies.. Dat leek me ook vreselijk. Ik liepnaar Chase toe en keek hem aan. "Verwarring. Door alles wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren.." Ik kon hem moeilijk mijn hele levensverhaal vertellen, nietwaar? Zwijgend ging ik zitten achter een kaars en wachtte de rest af.


(Crap.. En korter dan ik verwacht had)

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 21:06 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik weet eigenlijk niets nuttigs te posten.

Ash

Ik knik als Yue, Odile en Dewi hun emoties hebben verteld. ''Dat is de goede energie'' ik zucht een keer en kijk rond. ''Er zijn nog meer mensen hier? Of heb ik het verkeerd begrepen'' mijn ogen glijden nog snel de kamer rond voordat ik ook ga zitten achter een kaars. ''Mijn emotie is verdriet'' meer zeg ik niet, hoewel ik deze mensen hier net heb verteld dat ze de gebeurtenis moeten vertellen. ''Wegens het verliezen van mijn ouders'' mompel ik er zachtjes en snel achteraan.

kort

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Als uiteindelijk ook Yue en Dewi gaan zitten blijf ik strak voor me uitkijken. Dewi's totaal verraste blik vakkundig ontwijkend. Ik heb geen zin in vragen, dit hele proces is toch al een aanslag op mijn humeur. Ik moet me focussen. Elk detail naar voren halen. Ineens vraagt Ash of er nog meer mensen zijn hier.
'Die zijn allemaal al vermoord,' antwoord ik. Ik denk terug aan Candy, de laatste dood die ik op mijn geweten heb. En ineens heb ik spijt van wat ik heb gedaan. Niet nu, Odile. Laat je schuldgevoel je een andere keer maar lastigvallen! Als Ash ook zijn gebeurtenis en emotie opnoemt borrelt er een ellendig, tweeledig gevoel op. Zelfs hij heeft een menselijke kant. Zou zelfs Chase..? Ik dwing mezelf om me niet meer te kwellen met deze absolute onzin. Pure woede heb ik nodig. Woede in z'n reinste vorm.
'Goed. Laten we starten, ik heb geen zin om nog uren die leuke herinneringen op te halen,' zeg ik gefrustreerd en sluit de ogen. Godverdomme, dit kan maar beter werken!

'Mama, papa, ik heb mijn rapport. Kijk eens! Zelfs rekenen was een eitje. Mama..? Papa..? W-wat..' Ik durfde eerst niet dichterbij te komen, maar het bloed dat nog steeds vers uit mijn vaders borst liep maakte mijn ergste nachtmerrie waar. 'Nee.. mama! Papa! Wakker worden! Word wakker!' Maar het enige wat ik voelde was hun koude huid. Ze kwamen nooit meer terug.
Het was koud, donker en het regende. De loods zag er verlaten uit, op een vijftal na.
"Je hebt ze vermoord en eindelijk heb ik je spoor gevonden. Ik ben voorbereid, Kazinsky." "Maar ik beter. Grijp haar." "Laat me los, laat me los!" "Je had het moeten laten rusten en je niet met zaken moeten bemoeien die je niks aangaan. Je zult een oneervolle dood sterven, Odile Lavossa. Dat is een belofte die ik je maak." "Laat me los! Wat doe- nee! Nee! Laat me gaan! Nee!" "Je bent zo mooi. Zonde. Erg zonde." Ik zag lust in zijn ogen en dat maakte me doodsbang. Want ik wist wat er komen ging. "Nee, alsjeblieft." Ik hield op met huilen, smeken, bidden want ik wist dat dit het einde was. Ik hoopte alleen dat hij me snel van kant maakte. "Jij ook, Serge? Volgens mij vindt ze het wel lekker." "Maar al te graag. Kom maar bij mij schatje." Het gebeurde niet. Het ging door en door. Ik voelde me koud, naakt en gebroken. Tot ik de ogen sloot en mezelf verloor door de pijn.
'Lew,' fluister ik in shock als ik zijn toegetakelde lijf zie. Hij heft het hoofd en zijn ogen kruisen de mijne. Ik had gelijk! Ik had verdomme gelijk! Godverdomme! Mijn adem stokt in mijn keel als James voor me gaat staan.
"Mijn naam is Chase. Ik wil dat je die naam kreunt." Een ijzingwekkende rilling vliegt langs mijn rug als hij aan zijn riem prutst en ik langzaam het hoofd in ongeloof schud. Opnieuw diezelfde pijn. Ik ben hier niet klaar voor, niet voor dit leven, deze pijn. Niet nu, niet nooit!

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

Het gevoel was zo dubbel. Ik wilde Dewi niet bevrijden, dat interesseerde me geen bal, maar ik had haar wel nodig bij mijn "plan". Ik zuchtte en wachtte tot bijna iedereen zat, ik kon het niet laten te grijnzen bij Odile, omdat ik wist dat ik een deel van de oorzaak was.
"Nog meer mensen?" hoor ik Ash vragen. O, vervloekt! Ik moet wel meedoen, maar dan moet ik een serieuze emotie hebben, anders werkt mijn energie niet. 'Ja, ik,' antwoordde ik, iedereens blik ontwijkend. Ik staarde naar de muur achter hen. 'Mijn emotie is frustratie, wegens het te kort doen aan mijn ouders en nooit goed genoeg zijn,' zei ik en ik kon mezelf wel neerschieten. Fack, wat klonk dat ongelooflijk verwijfd. Zwijgend ging ik achter een kaars staan, mijn blik was nog steeds fel gericht op de muur. 'Schiet dan op, sukkel,' siste ik tegen Ash. Ik wilde hier zo snel mogelijk mee klaar zijn.

Oké, dit stukje is blijkbaar ineens in verleden tijd en ik ben te lui om het te gaan verbeteren.:'D

[ bericht aangepast op 13 juni 2011 - 8:31 ]

everything, in time

hahahahha, ik vind Chase echt kneuzig in dat stukje x'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Meh, ik vind hem wel schattiiiiiiig.

everything, in time

Ik vind het ook wel lief dat hij eindelijk eens zijn gevoelens laat zien ^^
En dan ineens dat "Schiet dan op, sukkel."
Dan merk je weer dat het Chase is :p

Vuile verkrachter :o lol

Odile - Goede vampier.

Een windvlaag vlak langs me haalt me uit mijn herinneringen en ik kijk vanachter een lok haar naar links. Mijn ogen sperren zich open van verbazing. Chase? Waarom zit hij hier? Zou hij toch een goede kant kunnen hebben? De gedachte besluipt me dat het wel eens waar zou kunnen zijn. Kijk mij nu. In plaats van dat ik Dewi van kant maak probeer ik haar juist te bevrijden. Onderzoekend en onopvallend neem ik hem in me op en ik probeer me op zijn ogen te focussen. Zijn het de ogen van iemand die oprecht wil helpen? Ik bijt op mijn lip en weet een laag gegrom de kiem in te smoren. Heel kort zie ik hem mijn kant op grijnzen en ik bal de vuisten weer. Vuile, gore hondenlul. Ik weet het niet. Karakters uitlezen is niet bepaald een sterke kant van me. Ik heb er nooit mijn best op gedaan ook, aangezien ik standaard mensen noch vampiers vertrouwde. Maar bij Lew was het gewoon.. anders. Ik weet niet in hoeverre ik in staat ben een gevoelskwestie te beredeneren, maar laat ik het erop houden dat ik me in een korte periode nog nooit zo vertrouwd bij iemand heb gevoeld. En hij beloofde me te beschermen. Ik ontspan de vuisten en glimlach, de vuile grijns van Chase compleet negerend. Vijftig jaar geleden stond ik er alleen voor. Ik was zwak, daar had Kazinsky gelijk in. Maar nu niet meer. Ik ben ouder, wijzer en sterker. Veel sterker. En ik weet dat ik nog een hele weg moet afleggen voor ik deze ellendige ervaring eindelijk een plaats in mijn verleden kan geven. Maar ik zal hem niet laten winnen. Met die zelfverzekerde glimlach kijk ik kort recht in Chase' ogen. Ik heb iets wat geleerd wat jij waarschijnlijk nooit zal leren. Ik heb geleerd lief te hebben en ik heb gevoeld hoe liefde hoort te voelen, in zo veel verschillende vormen. Misschien is hij wel wat van plan, maar ik zal hem stoppen. En ik ben niet alleen.
Ik heb geen reden om bang te zijn. Ik ben zo veel meer dan hij.

[ bericht aangepast op 13 juni 2011 - 18:32 ]

No growth of the heart is ever a waste

True, hij blijft een vieze klootzak
Maar nu in ieder geval wel een met gevoel..

Yue
Verbaasd kijk ik op als Chase zegt dat hij ook mee wil helpen. Zou er toch een goede kant aan hem zitten? Ik wil het zo graag geloven, maar.. Waarom probeerde hij ons te vermoorden? We hebben hem niets aangedaan, en Odile wat haar leven juist aan het beteren. Ik bijt op mijn lip en probeer me weer te concentreren op mijn gevoel, maar het lukt me niet goed. De verwarring in mijn hoofd is te groot, en ik sluit mijn ogen. Het is nu even niet belangrijk. Ik moet focussen. Weer probeer ik uit alle macht herinneringen op te halen, de kleinste dingetjes als mijn adres, mijn verjaardag of de naam van mijn moeder.. Maar ik herinner me gewoon niets. De verwarring maakt weer plaats voor frustratie en tevergeefs probeer ik me te herinneren wie ik vroeger was.

Savoy
Met grote stappen loop ik weg uit de kamer. Ik hoor haar nog net "Ik denk niet dat je me nog ziet.." zeggen, en draai me half om. Dewi zit op een bank, en kijkt teneergeslagen voor zich uit. Wat is er in godsnaam met haar aan de hand? Ze mag hier eindelijk weg, en nu lijkt ze wel verdrietig. Ze leeft verdomme nog. Ik slik en draai me weer om. Wat als ik haar echt nooit meer zie? Nee, daar moet ik niet aan denken. Ik haal diep adem en draai me nog een keer om. "Dewi.." Ze kijkt op en ik glimlach ongemakkelijk. "Doei. Ik zal je mis-.." Ik word midden in mijn zin onderbroken door een van de mensen, die iets begint uit te lachen. Ik trek een scheve glimlach en loop weg. Misschien is het maar beter dat hij me onderbrook. Ik ben veel te soft de laatste tijd.

heb erg weinig inspi voor deze rpg momenteel .3< ik zal morgen reaeren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Eukideuki :]

Even snelle post, moet leren leren leren, Po's maken,d ebat voorbereidne, presentatie maken en leren enw raaaagh.

Dewi
Ik was verbaasd door iedereens oprechtheid, maar zweeg en hield mijn mond. na een tijdje sloot ik mijn ogen en dacht terug, ik ging mijn hele leven weer langs. Ik slikte, het leven was zo oneerlijk, verdomme. Mijn ouders die ik levend zag verbranden, de rotweeshuizen, mijn ontsnapping daaruit en toen kwam ik hier. Eerst was ik niet bang, accepteerde mijn dood, maar de angst groeide naarmate ik me ging hechten aan de mensen hier. Candy's dood, meer doden.. Iedereen werd geboren en ooit zou iedereen sterven, maar soms kwam de dood sneller dan verwacht en kwam het alsnog als een schok. De verwarring door de velen emoties die ik elke dag had, de angst om mezelf te verliezen. Het waren zeer sterke emoties die ik nooit echt had kunnen uiten, ze zaten me dwars, achtervolgden me. Vreselijk was dit alles en zelfs de gedachte dat ik misschien weer vrij uit kon vrolijkte me niet op.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja, dit dreigt alweer dood te gaan ofzo. Naja, ik blijf niet aan het omhoogpleuren, kan moeilijk mensen dwingen om te gaan schrijven en bovendien kan ik er nog een waarschuwing voor krijgen ook.

No growth of the heart is ever a waste

het is aan winchester, nietwaar?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

^^
Stiekem was die reactie hierboven gewoon een hint hé?
oke, hoe the fack ga ik dit schrijven -_-


Ash

''Schiet dan op sukkel'' de woorden van Chase dwingen langzaam door en ik knik ''Oké, iedereen.'' snel kijk ik rond ''Ik wil dat je de handen van elkaar beetpakt, het klinkt misschien heel cliche maar zo kunnen we de energie doorgeven.'' Ik zucht diep en kijk snel naar de volgorde hoe iedereen zit. ''Chase, jij gaat naast mij zitten, daarnaast komt yue daarnaast Dewi en naast Dewi en mij komt Odile'' de woorden spreek ik uit met een dwingende toon. ''Zo zitten we van sterk naar zwak'' ''Niks persoonlijks'' voeg ik er snel naartoe terwijl ik naar Dewi kijk ''Chase kent de techniek al, Odile en Yue zouden lichamelijk en geestelijk sterk moeten zijn, dat betekent dus dat Dewi tegenover mij zit. En tevens het verste weg, zij zal moeten beginnen met Energie te geven, Jullie zullen het voelen daar ben ik zeker van'' ik zucht nog eens diep en knik dan naar Dewi ''Dewi, jij gaat je emotie. De herrinering erachter oproepen, en dan als het je lukt probeer je de energie door te geven via je handen. Je concentreert je op je handen en de energie, die samenstelling zou het moeten doen. Dan gaan we door naar Yue en Odile, en die zullen het ook doorgeven. Odile probeert het dan beet te houden terwijl Yue het aan Chase geeft. Als Chase de energie heeft ontvangen geven Odile en Chase het samen door aan mij''. Ik kijk iedereen aan ''Ik hoop dat alles goed gaat, onthoud dat je altijd de energie probeert beet te houden, ook als je het hebt doorgegeven'' mijn blik richt ik op Dewi ''Als jij klaar bent kunnen we beginnen, jij geeft de energie door en ik zeg de spreuk''

Trust me. I'm the doctor