[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi hem een klein glimlachje toe, maar besef dat de deur alweer dicht is. Ik knipper verbaasd een paar keer met mijn ogen. Die is.. snel. Ik haal de schouders op, droog me af en kleed me aan. Een vale donkerblauwe broek met een grijze top. Mijn kledingsmaak is nu alles behalve bijzonder. Donker. Het liefst veel donker. Ik haal de handdoek van mijn hoofd en slaak een zucht. Dan begin ik verwoed de kastjes af te zoeken. Kom op, ergens moet hier toch wel een stijltang zijn? Ergens? Mijn hoop wordt meer en meer de grond in geboord als het gunstige resultaat van mijn zoektocht uitblijft. Ik slaak een zucht, haal een mousse door mijn haar en föhn het kort. Even werp ik een blik in de spiegel. Het is Lew's geluksdag, zucht ik en open dan de deur.
'Ik ben op zoek naar een stijltang. Misschien had Elif er nog één op haar kamer liggen. Of is iemand er één in de woonkamer laten liggen. Waar dan ook,' zeg ik uit pure wanhoop en laat Lew bij Yue achter. Ik zoek de gangen af en zelfs Elif's kamer. Helaas. Geen prijs. Ik kijk in elk mogelijk kastje en speur vervolgens letterlijk op handen en voeten de woonkamer af. 'Kom op. Ook al is het maar een verdomd weggooiapparaat. Dit is zo slecht voor mijn humeur,' zeg ik rauw als ik het zoveelste kastje dicht gooi. De bieb? Ach, waarom ook niet, al is het wel de laatste plek waar men bij stom toeval een stijltang zou kunnen hebben vergeten.
'Iemand hier toevallig een stijltang zien liggen? Die van mij is naar de klote geholpen door dat vieze scharminkel van ee- Lew..?' Mijn mond valt letterlijk open van verbazing. 'Jij hebt je vlug aangekleed,' zeg ik van verbijstering. Het zijn niet de kleren die ik hem heb gebracht. Misschien heeft hij dan toch nog een bepaalde voorkeur. Ik glimlach even en schud het hoofd.
'Dewi.. ik dacht dat je allang weg was. Niet dat ik je weg wil hebben - ik ben inmiddels wel gewend aan menselijk gezelschap - maar dit huis is nou niet bepaald het meest mensvriendelijke dat ik ken. Oh verdomme, da's waar ook. Ik zou je wegbrengen. Ik was het helemaal vergeten door die ellendeling. Yue zei dat hij nog leeft. Nou, binnenkort niet meer. Ik ga hem afmaken op z'n eigen terrein. Het moet vast wel te doen zijn om één of andere martelspreuk te pakken te krijgen. Oh wat ben je soms toch briljant, Odile. Als het maar om doden en lijden gaat, dan ben ik van de partij,' vertel ik vol sadistisch enthousiasme als ik de boeken afspeur. 'Ja, ik ga hem laten lijden. Als hij terugkomt is hij van mij. Wacht maar,' zeg ik duivels, meer tegen mezelf dan tegen de anderen. Nou, waar blijft het boek van hekserij? Ik heb zin in wat lol. Al die maanden geen mensen kunnen doden heeft zo z'n afdruk achtergelaten. Misschien kan ik zo'n spreuk wel op Savoy uitproberen. Ik bijt even op mijn lip. Ik ben hem nog steeds een bedankje schuldig. Over Savoy gesproken, waar ís die ellendeling eigenlijk? Ach, niet druk om maken Odile. Met een beetje mazzel komt hij nooit terug.

[ bericht aangepast op 18 juli 2011 - 23:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Hij is dus toch hier. Maar hoe..? De deur gaat open en ik glimlach vluchtig naar Odile, om vervolgens nieuwsgierig de doucheruimte in te kijken. Ik kan nog net voorkomen dat mijn mond openvalt als ik Lew daar zie staan. Het is echt zo. Hij komt naar buiten en even staar ik hem alleen maar aan. Dan komt Odile ook naar buiten, aangekleed en met meer krullen dan ik ooit heb gezien. Ze loopt weg, en weer kijk ik ongemakkelijk naar Lew. "Dus.. Jij bent echt Lew? Niet zijn verloren tweelingbroer ofzo?" Dan zie ik ineens de littekens op zijn buik, en ik begrijp er nog minder van.

Savoy
Eindelijk begint het te schemeren, en grijnzend loop ik het steegje uit. Ik loop doelloos rond door de winkelstraten tot het echt donker is en loop dan naar het grote warenhuis in het midden van de straat. Hier moet ik toch iets kunnen vinden dat me bevalt? Voorzichtig pruts ik het slot open, en loop naar binnen. Domme mensen, ze denken werkelijk dat ze goed beveiligd zijn. Ik graai wat t-shirts, broeken en boxers in de goed maat mee en prop ze in een rugzak waar het prijskaartje nog aanzit. Vervolgens loop ik droogjes de winkel weer uit, en ren terug naar de villa.

Chase - vampierjager.

'Nee, ik ben echt Lew, nou ja, ik ben mezelf. Je kiest wel een beetje een vervelend moment uit om ons te storen,' zeg ik met een grijns. 'Waarom twijfel je toch zo? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien,' ik weet best waarom ze twijfelt, ik mag het alleen natuurlijk niet laten merken. Als Odile langsschiet kijk ik haar na. Verdomme, waar gaat zij nu weer heen? Ze had in de badkamer moeten blijven! Mijn hoofd draait weer terug naar Yue. 'Dus, vertel.'

everything, in time

Yue
Ja, het is Lew, dat kan ik nu wel zeker weten. "Ik zag je net boven. En nu zie ik je weer hier. Het is heel raar, ik weet pittig zeker dat ik het me niet verbeeld." Ik glimlach verontschuldigend. "Ja, sorry dat ik jullie stoorde.. Ik had Chase net in het bos gezien en ik was nogal van slag. Volgens mij heeft hij me knock-out geslagen. Ik vraag me af waar hij nu heen is.. Wacht, loop anders even mee naar boven, naar die andere Lew, dan zie ik vanzelf of ik het me verbeelde of niet." Ik loop al weg als ik merk dat Lew blijft staan. "Kom je?"

Savoy
Eindelijk begint het te schemeren, en grijnzend loop ik het steegje uit. Ik loop doelloos rond door de winkelstraten tot het echt donker is en loop dan naar het grote warenhuis in het midden van de straat. Hier moet ik toch iets kunnen vinden dat me bevalt? Voorzichtig pruts ik het slot open, en loop naar binnen. Domme mensen, ze denken werkelijk dat ze goed beveiligd zijn. Ik graai wat t-shirts, broeken en boxers in de goed maat mee en prop ze in een rugzak waar het prijskaartje nog aanzit. Vervolgens loop ik droogjes de winkel weer uit, en ren terug naar de villa.

Dewi
Lew maakt een opmerking over dat hij al lang weg gegaan was als hij mij was, maar Yue kwam binnen en daardoor kreeg ik de kans niet om te antwoorden. Ze begon over hoe lew ineens hier kon zijn, verbaasd trok ik een wenkbrauw op. "Waar ging dat over.." mompelde ik verbaasd toen Yue weer vertrokken was. Ik sloeg het boek dat ik op mijn schoot ahd dicht en zuchtte. "Hier staat niks in," zei ik, ik stond op en stopte hem terug in de boekenkast. Ik wilde net gaan zitten toen de volgende persoon binnen kwam vallen, Odile deze keer. "Jij hebt je vlug aangekleed," zei ze tegen Lew. "Gek, Yue zei ook al zoiets, over dat ze Lew boven zag," merkte ik op. "En ach, het was zo'n puinhoop hier dat ik niet echt afscheid kon nemen en hé, ik ga echt niet weg zonder dat te doen." Ik glimlachte flauwtjes, eigenlijk was het me ook een beetje ontschoten en was het beschermschild dan écht weg?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Chase - vampierjager.

O, hij heeft je heerlijk knock - out geslagen, denk ik grijnzend bij mezelf. Dan vraagt ze of ik meeloop, zodat ik het zelf kan zien. 'Hm..' ik schud mijn hoofd. 'Hmnee, dat lijkt me niet zo'n goed idee. Ik denk dat ik jou beter even naar je kamer kan brengen. Probeer anders wat te slapen, ik denk dat die klap je hersens een beetje door elkaar heeft geschud.' Ik stap op haar af en draai haar om. 'Weet je wat, waarom naar boven lopen als je hier ook gewoon even op de bank kunt gaan liggen? Als jij dat doet, dan eh, schenk ik eh, wat de drinken voor je in, als je dat wil.'

everything, in time

Yue
Verontwaardigd frons ik. Denkt hij dat ik het verzin? Dat ik gek ben geworden? "Weet je wat, waarom naar boven lopen als je hier ook gewoon even op de bank kunt gaan liggen? Als jij dat doet, dan eh, schenk ik eh, wat de drinken voor je in, als je dat wil." Twijfelend knik ik. Misschien ben ik wel echt door de war van die klap. Het kan zijn dat Dewi er ook niet eens echt was. Of dat ik tegen de lucht stond te praten.. Vreemd, ik rook hem toch wel echt. Ik zal het me allemaal wel verbeelden. "Eh.. oke. Misschien verbeeld ik me dingen door die klap." Ik loop met hem mee naar de woonkamer en ga op de bank zitten. "Gewoon een beker water is goed, hoor." Ik glimlach waterig en kijk naar de openhaard, waar het vuur nog een beetje nasmeult.

Savoy
Eindelijk begint het te schemeren, en grijnzend loop ik het steegje uit. Ik loop doelloos rond door de winkelstraten tot het echt donker is en loop dan naar het grote warenhuis in het midden van de straat. Hier moet ik toch iets kunnen vinden dat me bevalt? Voorzichtig pruts ik het slot open, en loop naar binnen. Domme mensen, ze denken werkelijk dat ze goed beveiligd zijn. Ik graai wat t-shirts, broeken en boxers in de goed maat mee en prop ze in een rugzak waar het prijskaartje nog aanzit. Vervolgens loop ik droogjes de winkel weer uit, en ren terug naar de villa.

Chase - vampierjager.

Met een gezicht vol medeleven begeleid ik Yue naar de bank. 'Een beker water, komt eraan,' glimlach ik. Terwijl ik naar de keuken loop kan ik het niet laten om even te lachen. Het gaat allemaal zo makkelijk! Ik schud lachend mijn hoofd terwijl ik het water even koud laat worden, ondertussen denk ik terug aan het lichaam van Odile. Als Yue ons niet was komen storen, dan ... Argh, zo mag ik helemaal niet over Odile denken! Opnieuw schud ik mijn hoofd, maar deze keer om de gedachtes uit mijn hoofd te verbannen. Ik laat het inmiddels afgekoelde water in een beker lopen en loop terug naar Yue. 'Alsjeblieft, een beker ijskoud water.'

everything, in time

Yue
Ik glimlach naar Lew en pak de beker aan. "Ah, dankje." Voorzichtig neem ik een paar slokken en ik kijk even naar Lew. Dan herinner ik me de littekens weer, en ik zet de beker neer. Ik moet er maar niets over vragen, dat is onbeleefd.. Maar god, ik ben zo nieuwsgierig. Nee, ik kan het echt niet maken. "Is alles nu trouwens weer goed? Ik bedoel.. Even geleden leek je vrij van streek."

Savoy
Ik loop de villa binnen en merk dat iedereen er is, including Dewi. Is ze hem nog steeds niet gepeerd? Ach, niet mijn zaken. Ik haal mijn schouders op als ik ineens Lews stem hoor. Een kleine grijns komt op mijn mond en ik stap de woonkamer binnen, waar hij samen met Yue zit. "Hé, Lew, makker. Ik zou je meisje voortaan wat beter in de gaten houden. Ze besprong me zo wat, ik moest haar letterlijk van me afslaan."

-

[ bericht aangepast op 19 juli 2011 - 16:25 ]

No growth of the heart is ever a waste

Savoy loopt niet naar de echte lew maar naar Chase :'D

Chase en Yue zijn in woonkamer en er staat ook 'en ik stap de woonkamer binnen', dus niet de bieb ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Savoy loopt niet naar de echte lew maar naar Chase :'D

Chase en Yue zijn in woonkamer en er staat ook 'en ik stap de woonkamer binnen', dus niet de bieb ;p

No growth of the heart is ever a waste

Haha, ach, het is vakantie hè, dan krijg je dat ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik had btw wel al gereageerd met dewi hè ;]
En haha, ik vind het echt grappig steeds met Chase.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Stomverbaasd hoorde Lew nu ook Odile aan, die ook binnengelopen was en zich over zijn aanwezigheid verbaasde. Hij snapte het niet; Odile had hem een anderhalf uur geleden toch zelf met die kleren gezien? 'Ik heb deze kleren al de hele dag aan...?' Odile luisterde echter al niet meer en was ontstoken in een diabolische monoloog over hoe ze Chase het best véél pijn kon doen. Hoewel haar donkere randje hem langs de ene kant amuseerde, plantte het ook een soort kiem van angst. Hij voelde aan dat Odiles zwartheid op hele diepe wonden gebaseerd waren en hij was er zeker van dat zijn oude ik die kende. Maar die was nu ver te zoeken. Hij hoorde Dewi zuchten dat ze nog afscheid had willen nemen en krulde zijn lippen om in een minzame glimlach. 'Dat is begrijpelijk,' antwoordde hij kort waarna hij de meisjes maar liet kletsen en zich weer op de boeken richtte. Als het aan hem lag, wist hij tegen de avond terug wie hij was en kon iedereen deze bullshit eindelijk achter zich laten.

Frankly my dear, I don't give a damn.