[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Ik keek naar alle boeken, het waren er inderdaad ontzettend veel, meer dan ik in mijn hele leven ooit bij elkaar had gezien. Hij mompelde iets over Odile kwijtraken. "Je raakt haar niet kwijt, daarvoor houdt ze teveel van je," stelde ik hem gerust. Ik liep naar de kasten en keek naar de verschillende titels op de kaften, zoekend naar een juist boek. 'Klopt het dat jij hier vast zat in dit huis, of was dat iemand anders?' hoorde ik hem vragen. "Hmm, ja. Ik zit zo goed als vast hier." Ik pakte een dik boek uit de kast en ging ermee op de bank zitten. "Eerst vond ik het verschrikkelijk, maar nu ben ik er wel aan gewend," legde ik hem uit terwijl ik het boek opensloeg. Ik begon te bladeren en kwam velen interessante dingen tegen, maar niks over geheugenverlies. Er moest toch iets zijn?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Chase - Vampierjager

Ik blijf haar zo verbaasd mogelijk aankijken. 'Ik snap echt niet waar je het over hebt, ik ben alleen maar gaan jagen!' stamel ik quasi - verbaasd, maar ze lijkt het niet eens te horen. Eigenlijk maakt het me ook niet meer zoveel uit als ik haar lippen op de mijne voel. Gulzig lik ik met mijn tong over haar lippen. "Ik ben zo blij dat je terug bent, dat is het enige." 'Ik wil vaker zo ontvangen worden als ik heb gejaagd,' grijns ik. Ik laat mijn handen speels over haar heupen glijden. Ik blijf tenslotte een man en Odile mag er, ondanks dat ze echt een kutwijf is, wel zijn. Als ze me dan sensueel begint te zoenen, kan ik mijn grijns al helemaal niet meer onderdrukken en laat ik mijn handen van zijn heupen naar haar kont glijden. Het liefst wil ik haar mee naar boven vragen, maar ik bedenk me net op tijd dat ze dan mijn littekens ziet. Verdorie.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

'Alsof jij te klagen hebt,' grinnik ik als ik hem loslaat. 'Ik ben zo terug, wacht hier.' Ik wandel naar boven, waar ik gauw kleding op vis in de chaos in mijn kamer en vervolgens doorloop naar zijn kamer. Mijn neus lijkt nogal van slag te zijn door alle gebeurtenissen, aangezien ik een vaag spoor van Lew's geur oppik wat helemaal niet uit zijn richting komt. Het kan ook door de draaiing van de wind komen. Ik pak voor hem een spijkerbroek, een boxer en een shirt en wandel met het hele zooitje weer naar beneden.
'Kom, laten we gaan douchen. Je ruikt naar mens. Straks zet ik m'n tanden nog een keer in je.' Hij kijkt me wat vreemd aan en ik zie iets van schok in zijn gezicht. 'Wat is er? Ga me niet vertellen dat je bang van me bent,' grinnik ik. Dan herinner ik me zijn angst of hekel aan water en ik glimlach even.
'Ik weet dat je water haat, maar maak je geen zorgen. De vorige keer verliep alles toch ook erg naar wens, niet waar?' zeg ik met een knipoog. Opnieuw leg ik heel zacht mijn lippen op de zijne en merk dat hij steeds gretiger in gaat op de zoen. Als ik hem dan uiteindelijk loslaat pak ik zijn hand en geef een kort knikje. 'Dat was nog maar een voorproefje, liefje.'

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager

Kijk, daar heb je het al. Ik vind het grappig hoe Odile tegen me doet, ze moest eens weten wie ik werkelijk ben. Eigenlijk wil ik een smoes bedenken om niet te hoeven douchen, maar als ze me opnieuw zoent, mijn hand vastneemt en aangeeft dat dit alles nog maar een voorproefje is, wil ik niets liever dan erachter komen wat de rest dan is. Ik verzin ter plekke wel wat. Als een schoothondje volg ik Odile die me naar de badkamer leidt en draai de deur achter ons op slot. Wie weet ziet ze de littekens niet eens, gaat ze zo in het moment op dat ze er totaal niet op let. We'll see. 'Laat mij de rest maar eens zien,' grijns ik terwijl ik haar lichaam ongegeneerd bekijk. O, ik zou dit niet moeten doen, het is mijn vijand! Aan de andere kant, ik heb haar al eerder gedaan, maar deze keer gaat ze het nog leuk vinden ook. Ik stap op haar af, druk mijn lippen opnieuw op die van haar en zoen haar gretig, terwijl mijn handen even haar lichaam verkennen en daarna opnieuw op haar achterwerk rusten. Ja, hier kan ik voorlopig wel aan wennen.

everything, in time

Yue
Geschrokken laat ik zijn hand los. "Sorry, ik.. Ik wilde je alleen maar helpen." Ineens begint Chase wat te mompelen en ik kom half overeind. Ik wil opstaan, maar voor ik op mijn benen sta voel ik een harde klap tegen mijn hoofd. Even wordt het zwart, en weet ik niet meer wat er gebeurt, maar dan open ik mijn ogen en merk dat ik op de bosgrond lig. "Chase?" mompel ik en ik druk mezelf half overeind. Hij is weg. Shit, ik kon hem toch niet vertrouwen. Ik merk dat er een traan over mijn wang glijdt en wild knipper ik met mijn ogen. Nee! Niet huilen, verdorie. Sommige mensen veranderen nu eenmaal niet, hoe graag je ze ook wilt helpen. Ik sta op en klop het zand van mijn kleren. Ik vraag me wel af waar Chase nu heen is, maar hij zal Odile en Lew voorlopig wel met rust laten. Ik loop de villa in en blijf vertwijfeld staan. Moet ik Odile vertellen dat Chase nog leeft? Misschien wordt ze dan boos op me. Nee, het is veiliger als ze het weet. "Odile? Odile, waar ben je?" Ik roep niet heel hard, maar ze zou me moeten horen. God, ik hoop dat ze me hoort, anders moet ik haar eerst nog zoeken in dit immense huis.

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach even als hij de doucheruimte afsluit. Een verstandig besluit, aangezien ik echt geen behoefte heb aan pottenkijkers, of vampiers die me af willen maken. In m'n blootje vampiers in de pan hakken is heel slecht voor mijn humeur. Ik trek mijn shirt over het hoofd en merk hoe Lew's ogen op mij gefixeerd zijn als secondelijm vastgeplakt aan een object.
"Laat mij de rest maar eens zien." 'Je doet alsof je nog nooit eerder met me onder de douche hebt gestaan,' lach ik als ik mezelf van mijn broek ontdoe en zijn kant op kom lopen. Nog steeds zijn Lew's ogen niet los te krijgen van mijn lijf en nu overbrugt hij zelf de laatste centimeters en neemt me in zijn armen. Op een voor hem ongewoon ruwe manier begint hij me te zoenen en ik voel zijn handen gretig elk stukje oppervlakte van mijn lijf aftasten. Rillingen lopen over mijn rug van opwinding en al snel ga ik gretig mee in de zoen. Na een tijdje verbreek ik die met tegenzin en haal zijn handen van mijn kont. Ik gooi hem een verleidelijke blik toe, ontdoe mezelf van de laatste kledingstukken als ik me losmaak uit zijn omhelzing en verdwijn in de douchecabine, waar ik de kraan openzet. In no time is de hele ruimte gevuld met warme damp.
'Kom je nog?' vraag ik terwijl ik mijn haar inzeep met shampoo. Ellendige krullen, bedenk ik me vol walging. Niet te geloven dat dat stuk vreten mijn stijltang heeft gemold. Jammer dat hij nu al ergens lang en breed ligt te vergaan, anders had ik hem nog een klap na gegeven. 'Je bent toch niet van plan me helemaal alleen te laten douchen?' Dan hoor ik ineens een zachte stem. Het lijkt wel mijn naam.
'Dewi, ben jij dat?' vraag ik en steek mijn hoofd weer naar buiten. Ik hoor nogmaals mijn naam. Het is Yue. 'Is het dringend? Ik sta onder de douche met een kop vol shampoo.'

[ bericht aangepast op 17 juli 2011 - 23:41 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Opgelucht merk ik dat Odile me heeft gehoord. Ik loop richting de douches, waar haar stem vandaan komt. "Nou, ja.. Een beetje. Chase.. Hij leeft nog. Ik ben gaan kijken wat er was gebeurd en toen is hij weggegaan, maar ik weet niet waarheen.. Het spijt me Odile." Ik bijt op mijn lip en luister naar het water dat op de tegels klettert. "Ik laat je nu wel even douchen, dan ga ik even naar Dewi."

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

Chase - vampierjager.

Ik bijt hard op mijn lip om me in te houden. Verrekte Yue, straks verraad je me nog. 'Ach, hij zal vast niet ver zijn. Bovendien kan hij die klappen van jou moeilijk zomaar genezen hebben. Ik kan oprecht zeggen dat ze heel veel pijn deden, dat was wel duidelijk.' Ik grijns even, ik kan het zeker weten. Snel ontdoe ik mezelf van mijn kleren en stap bij Odile onder de douche. Dat heerlijke lijf.. Verman je! 'Ik zou jou nooit alleen laten douchen, dit soort kansen laat ik niet schieten,' zeg ik en laat mijn wenkbrauwen even op en neer gaan. Ik trek haar handen weg bij haar hoofd en neem het inzepen verder over. 'Laat mij die schattige krulletjes maar inzepen.'

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik glip uit de douche langs Lew en vind zo snel als ik kan een handdoek om mijn lijf. Ik doe de deur open en kom bij Yue staan, terwijl het water langs mijn lijf drupt.
'Wát? Dit ga je niet menen,' grom ik van woede. 'En ik had hem nog wel verzekerd van een langzame, pijnlijke dood. Wacht maar. Die gaat hij krijgen ook als ik hem in m'n klauwen krijg. Het is een kwestie van tijd voor hij zijn wraak hier komt halen. En dan zal hij me smeken om genade,' zeg ik met rauwe stem en gebalde vuisten. Op dat moment komt een krul los te springen van mijn ingezeepte hoofd. 'Fijn, ook dat nog. Is er hier nou nergens een verdomde stijltang in dit huis!' roep ik uit van woede.
'Mijn excuses, ik moet dit even uitspoelen. Daarna ga ik wel een manier verzinnen om dat stuk schroot voor eens en altijd naar de hel te jagen. Het voelt goed om weer eens te kunnen doden voor een goed doel,' zeg ik met een blik vol sadisme als ik de deur weer sluit. Gauw spring ik weer onder het warme water van de douche, waar Lew me al gauw vergezelt.
"Ik zou jou nooit alleen laten douchen, dit soort kansen laat ik niet schieten," hoor ik Lew zeggen en ik glimlach terwijl ik me over mijn haar ontferm. Lew haalt mijn handen weg bij mijn natte kop en neemt het over. "Laat mij die schattige krulletjes maar inzepen." Ik kijk hem met een sadistisch glimlachje aan. 'Weet je nog wat er de laatste keer met je sigaretten gebeurde toen je je op glad ijs bevond?' zeg ik met een mierzoete stem en een knipoog. 'Ik neem aan dat je niet zit te wachten op een herhaling van de geschiedenis.' Ik voel zijn handen door mijn haar woelen en ontspan onmiddellijk. Dan draai ik me naar hem om en trek hem tegen me aan, terwijl ik me zacht tegen de koude muur laat vallen. Ik plant mijn lippen weer op de zijne en leg de armen in zijn nek. Ik voel hoe zijn lippen zich een weg via mijn mond naar mijn hals en borst banen. Ik sluit de ogen van genot en zet mijn nagels in zijn rug.
'Ik heb je gemist, Lewis. Ik ben zo blij dat je weer terug bent.' Ik aai langs zijn hoofd.

No growth of the heart is ever a waste

Btw -porpor- Sam&Astrid, jullie dudes zijn nogal stil bij pirates ineens =p Ze hebben net gevecht gehad en gooien nu de dooie over boord, hmm, en verder is er zeer weinig gebeurd eigenlijk En ohja, er is een nieuwe dude, Carlos 8D En er is een nieuw topic > Poef

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Bang kijk ik naar Odile, ze is echt boos. Ik werp een blik op Lew, die achter haar staat, en begrijp dat ik haar op een niet heel handig moment kwam storen. "Oke, ik ga maar weer.. Het spijt me, Odile." De deur gaat dicht en terwijl ik op mijn lip bijt draai ik me om en loop naar boven, op zoek naar Dewi. Ik vind haar in de bibliotheek en glimlach even naar haar. Dan kijk ik verbaasd op als ik merk dat er nog iemand naast haar zit. Mijn ogen vernauwen zich en verbaasd kijk ik hem aan. "Huh? Hoe kan.. Jij was net toch nog beneden?"

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

'Hmmn,' antwoorde hij toen ze hem gerust probeerde te stellen. 'Je hebt haar gezicht niet gezien,' voegde hij daat in een fluistering aan toe terwijl hij in gedachten Odiles blik voor zijn ogen haalde. Hij wist dat ze haar leende probeerde te verbergen, maar om eerlijk te zijn slaagde ze daar niet al te best in. Lew glimlachte even schamper, voor hij zijn gezicht weer in de plooi trok en verder las. 'Ik dacht dat de grens verbroken was?' merkte hij op toen hij zich realiseerde dat Dewi niet aangaf dat ze het huis effectief kon verlaten als ze dat wilde. 'Als ik jou was, dan was ik het al lang af getrapt. Niet bepaald een gezellige boel hier.' Op dat moment komt er een derde persoon binnen. Een meisje en een vampier, vertelde haar geur hem. Hij had al gemerkt dat mensen en vampiers een vrij verschillende lichaamsgeur hadden. Vampiers roken... minder levend, hoewel dat een erg wazige beschrijving was, snauwde hij zichzelf in gedachten toe. Hij herkende het meisje niet enr richtte zijn blik vragend naar Dewi. Zij wist waarschijnlijk wel wie dat was. 'Huh? Hoe kan... Jij was net toch nog beneden?' Een tel lang staarde Lew haar verbaasd aan. 'Eh... Ik zit hier al ongeveer een uur à een uur en een half. Hangt er vanaf wat je met net bedoeld...' antwoordde hij, niet zeker of dat was wat ze wilde horen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
"Nee, nee.. Ik weet echt heel zeker dat ik je twee seconden geleden nog beneden zag, bij Odile in de douche. Je had zelfs andere kleren aan." Ik kijk bevreemd naar Lews gezicht. Dit is vreemd, hij lijkt het zich zelfs niet te herinneren. Ik weet dat zijn geheugen messed up is, maar zijn kortetermijngeheugen doet het toch nog wel..? "Ik weet zeer zeker dat ik me niet vergist heb. Wacht. Wacht heel even." Ik ren naar beneden voor dat Lew nog wat kan zeggen en leg mijn oor aan de douche deur. Het water loopt nog steeds, Odile is er nog. "Odile? Odile, sorry dat ik je weer stoor, maar.. Is Lew daar?"

Savoy
Zonder het antwoord op mijn vraag te krijgen spring ik uit het raam en besluit dat het nu eindelijk maar eens tijd wordt om nieuwe kleren te halen. En misschien wat bloed te drinken. Ja, bloed.. Daar heb ik behoefte aan. Ik begin door het bos naar het dorp te rennen en al snel zie ik de eerste huizen in de verte op doemen. Het is nog geen avond, en voorzichtig glip ik een steegje in. Eerst maar eens wachten tot de zon onder gaat, en dan sla ik mijn slag.

[ bericht aangepast op 18 juli 2011 - 22:39 ]

Odile - Goede vampier.

"Odile? Odile, sorry dat ik je weer stoor, maar.. is Lew daar?" Ik open mijn ogen en haal mijn hand door mijn haar om te kijken of er nog shampoo in zit.
'Ja hij is hier. Ik breng mezelf even op orde, ik doe zo open,' roep ik van de andere kant van de deur. Ik zal die handdoek er weer bij moeten pakken, zucht ik. Ik werp een blik op Lew, die me wat verloren aankijkt.
'Waar wacht je op? Ze moet jou hebben,' glimlach ik, doe de douche uit en bind opnieuw een handdoek om mijn lijf. Ik gooi hem er één toe, wacht tot hij het ding om zijn middel heeft gebonden en open de deur. Nog net weet ik te voorkomen dat ik onderuit ga door de nattigheid die ik heb veroorzaak. 'Voila, levend en wel,' zeg ik en stap aan de kant, zodat Yue met Lew kan praten. De laatste kijkt op z'n zachtst gezegd ongemakkelijk. Had ik die deur niet open moeten doen nu hij nog in zijn blote bovenlijf staat? En wat doet dat litteken op zijn buik? Zou hij tijdens de jacht in een gevecht met een enorm hert of zwijn kunnen hebben geraakt? Hij lijkt er in elk geval niet veel last van te hebben.
'Wat is er aan de hand?' vraag ik aan Yue, die Lew aankijkt alsof ze een spook heeft gezien.

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

Net als het echt gezellig wordt met Odile, komt die Yue weer binnenvallen. Verdomme nog aan toe, dit loopt niet lekker! Zo zielig mogelijk kijk ik Odile aan. "Waar wacht je op? Ze moet jou hebben," glimlacht ze. Juist, dat is precies het probleem! Ze gooit me een handdoek toe, die ik zo snel mogelijk om mijn middel wikkel. 'Voorzichtig, schat!' roep ik nog als ze bijna uitglijdt, juist nu moet ik in mijn rol blijven.
Zonder pardon trekt Odile de deur open, ik lul mezelf hier wel uit, zolang ze mijn littekens maar niet herkend. 'Er is vast niets aan de hand, wacht hier, ik praat wel met haar,' zeg ik waarna ik de badkamer uitstap en de deur achter me sluit. Met dat brein van Odile zouden hier alleen maar problemen van komen.

everything, in time