[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dat met die bajonet heeft hij geloof ik niet verteld. Dat andere heeft hij terloops eens laten vallen... Denk ik x'D

Hij schudde zijn hoofd. 'Maar ik heb het eigenlijk nogal druk gehad met andere dingen. Uitvissen wie ik ben bijvoorbeeld,' grijnsde hij mistroostig. Met een boogje gooide hij dat mes terug op zijn bed. Met al deze spullen waren ze eigenlijk weinig vooruit. Afgezien van het feit dat ze nu wisten dat hij een soldaat was geweest en dat hij waarschijnlijk een herinnering uit de oorlog tegen de Japanners zochten. Denk je trouwens dat iets anders dan een voorwerp ook kan helpen met je herinneringen? Ik bedoel, soms schiet je ook iets te binnen bij het horen van iets, ruiken, proeven.. Ga zo maar door," Lew haalde zijn schouders op. 'Da's goed mogelijk, maar in het boek zeggen ze daar niks over. Ik zou het niet weten... Maar volgens mij niet. Een geur of een geluid is teveel berust op toeval als je het mij vraagt. Die persoon in dat boek was geen lief, oud omaatje. Die wilde met opzet iemands geheugen wissen en volgens mij was het niet de bedoeling dat die dat ooit terug zou krijgen. Als dat op een willekeurig tijdstip zou gebeuren, bij het ruiken of horen of proeven van iets... Tja... Dat is volgens mij te toevallig. Maar ja, ik ben geen slechte tovenaar, dus ik weet het niet.'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dewi
"Uitvissen wie je bent? Je bent Lew, een -geloof ik- 88-jarige vampier. Je hebt me een aantal keren gered van de dood en je hebt een relatie met Odile." Ik zweeg een poosje, er was een hoop gebeurd, zoveel dat ik niet meer precies wist wsat allemaal, maar één ding wist ik zeker. "Er zijn ook een hoop doden gevallen," zei ik zachtjes. "Herinner je je daar ook niets meer van? Ik bedoel, dat zijn wel sterke herinneringen, nietwaar?" Ik plukte aan mijn shirt en keek even naar de spullen. "Er heeft een hoop bleod gevloeid in dit huis, denk je dat de geur van bloed herinneringen boven zou halen? Er is een kleine kans dat het werkt, maar we hebben niets te verliezen en we moeten ergens beginnen, toch? Of wil je nu al naar Odile gaan?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Achtentachtig, zei je?' Lew negeerde haar opmerking over het bloed. Hij had zich bij een kleine hoeveelheid bloed op Odiles arm al onheus gedragen en het had bovendien niets bovengebracht. Behalve schaamte dan. Gêne voor zijn ongecontroleerde gedrag. 'Als het nu 2011 is, dan ben ik geboren in 1923. En dit lichaam lijkt een jaar of 20, 21 jaar oud. Dat wil zeggen dat ik negen op tien in de oorlog gestorven ben. Ik wil wedden dat het daar iets mee te maken heeft,' rekende hij. 'Heb ik daar ooit iets over gezegd?' Hij hoopte van wel, want hij zag er tegenop om Odile opnieuw in te schakelen. Desondanks was er maar een kleine kans, want zelfs al was het terloops tersprake gekomen dan zou het goed kunnen dat Dewi dat niet gehoord had. Of dat hij - zoals hij al vermoedde- niet te koop liep met zijn verleden en het gewoon niet gezegd had. Behalve dan tegen Odile. Dewi leek er zeker van te zijn dat die er meer van wist.

[ bericht aangepast op 25 juli 2011 - 15:50 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik vergat btw steeds te zeggen dat ik Felix bij pirates super droog vond :'D Ik hem hem nu officieel tot de wijste van het stel gekroond, maar dat was ie altijd al Alleen bij je laatste post viel me dat ineens op. Lol, ik zag ze echt al staan in zo'n kamertje. [a'] Het is grappig om je scenes uit RPG's voor te stellen als een film ofzo :']

Dewi
Het viel me op dat hij het bloed-onderwerp negeerde en liet het zo. Ik luisterde naar zijn redenering en bedacht me dat zoiets wel zou kunnen kloppen. "Je sprak niet veel over jezelf, niet tegen mij in ieder geval. Ik heb wel eens wat proberen te vragen, maar je antwoorden waren altijd even vaag," legde ik hem uit. Dat was dus de reden dat ik Odile wou inlichten, hij had haar vast wél ingelicht over zijn verleden en andere zaken. "Waarom wil je trouwens zo lang wachten om naar Odile te gaan?" Ik kon het niet laten om het te vragen, die vraag zat ik al een tijdje mee. "Ik bedoel, zij heeft waarschijnlijk dé oplossing, dus waarom niet? Is er wat gebeurd?" Ik kon begrijpen dat Odile vreselijk baalde van het feit dat hij zijn geheugen kwijt was, maar het was iets waar hij zelf niks aan kon doen, dus het leek me vrij onlogisch dat ze kwaad op hem was geworden of iets anders in die richting. Dus waarom zou hij dan niet naar haar toe willen? Was hij kwaad op haar geweest?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Whut? Hoe bedoel je droog x'D


Lew beet hard op zijn tanden. 'Wel ten eerste omdat ze niet hier is. Ik ruik haar al een tijdje niet meer en ik weet niet waar ze wel is,' vertelde hij terwijl hij zich opnieuw inspande om haar geur op te vangen en faalde. 'En ten tweede omdat het haar pijn doet om me zo te zien. En het doet haar pijn dat ik haar niet herken en niet meer ben wie ik vroeger was. Ze probeert het te verbergen en ze probeert optimistisch te doen, maar ik merk in haar ogen dat ze me als een vreemde begint te zien,' Ging hij verder. Lew zweeg. Hij hield er niet van om mensen op te zadelen met zijn problemen. 'Maar ja. Meer dan we nu hebben, krijg ik er niet uit. Dus ik vrees dat we op haar terugkomst moeten wachten,' ging hij snel verder. 'Ik heb serieus geen idee waar ze is...'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, echt wel ^^ Nu zie ik het ook als filmv oor me, zie ik ze daar zo down staan in zo'n kamertje.

Dewi
"Sorry," zei ik, ik merkte dat hij het geen prettig gespreksonderwerp vond, "het zijn mijn zaken eigenlijk ook niet. Maar wachten is dan het enige wat we nu kunnen doen ja." Ik keek even naar buiten, het leek vreselijk hard te waaien, zo hard dat ik het er zelf bijna koud van kreeg. "Hé, ik heb een idee," zei ik plots. Van alleen wachten werden we ook niet veel vrolijker. "Ik heb honger, dus laten we wat klaar gaan maken. Een beetje afleiding doet ons vast goed, oké?" Ik keek hem aan en glimlachte kort. Het was het enige wat me te binnen schoot van wat we konden doen tot Odile terugkwam, wie wist hoe lang het nog zou duren.. Misschien kwam ze morgen pas terug of was ze juist aan het jagen en kon ze zometeen al terugkomen. Over jagen gesproken, had Lew geen dorst? Het leek me vreemd als je geheugenverlies had en je bleek ineens een vampier te zijn, zou hij al zijn wezen jagen? Ik bekeek hem kort, zoekend naar een teken van dorst.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ah kut, ik had iets getypt, blijkbaar was mijn account ineens uitgelogd --'

'Nee geen probleem. Ik moet er waarschijnlijk niet zo overgevoelig rond doen,' antwoordde hij vlug. Het werd even stil en net als Dewi, dwaalde zijn blik naar buiten waar de wind als een bezetene aan de takken snokte. 'Wat wil je maken dan?' vroeg hij toen Dewi verkondigde dat ze honger had en wat te eten wilde maken. Hij merkte dat Dewi hem even bestudeerde en grijnsde kort. 'Geen zorgen, ik heb geen honger. Ik heb eerder al everzwijn gehad,' Gelukkig, dacht hij er stil achterna, want ze rook heerlijk en als hij honger had gehad, dan had hij zich waarschijnlijk niet kunnen bedwingen. De gedachte aan haar ontblote nek en zijn tanden die zich voedden op haar verse bloed, lieten hem watertanden, maar bezorgden hem ook afschuw. Vooral dat eerste boezemde hem angst in. Hij hoopte maar dat Odile weer snel terug kwam. Als ze al terug kwam. Hij zette die gedachte van zich af. Waarom zou ze immers niet terug komen?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik zwijg en laat me door Masha omarmen. Na een tijdje zo gezeten te hebben merk ik ook dat Julian ons nadert en vang zijn geur op.
'Dus hier zijn jullie,' zegt hij met een voorzichtige glimlach. Masha laat me dan los en ik kom overeind, terwijl ik een traantje uit mijn oog veeg. 'Ik eh.. als je hierover wil praten of je hart wil luchten, we zijn er altijd voor je. Dat weet je,' zegt Julian voorzichtig en legt zijn hand op mijn schouder. Ik wil antwoorden, wanneer ik tot mijn stomme verbazing andere stemmen hoor. Het zijn mensen. Een groepje jongeren struint door het park en ik vang de geur van wiet op.
'Wie is daar?' hoor ik een jongen roepen terwijl hij de lamp van zijn mobieltje op ons richt. 'Iel, gothics,' reageert een meisje. Wat beledigd zwaait Masha haar blonde lokken naar achteren. 'Smeer 'm, tuig,' roept een ander meisje dapper.
'Pff, hoor eens wie het zegt, ik heb tenminste geen plamuurkop. Zeg Julian, je gaat me toch niet zeggen dat de moderne generatie zo diep gezonken is?' vraagt ze, wijzend op het meisje als voorbeeld. Ik begin door mijn tranen door te grinniken en ook Julian kan het niet laten een enorme grijns te laten zien. 'Wat? Dat neem je terug, bitch!' Een mes schittert in het maanlicht en in een flits spring ik tussen Masha en het meisje. 'Als je het maar laat,' zeg ik sinister en grijp het lemmet vast. Bloed stroomt langs mijn pols naar beneden, maar dat is niet mijn minste zorg. 'Als je leven je lief is vertrek je nu, anders maak ik je af, gesnopen?' Het meisje knikt nerveus en kiest het hazenpad, samen met haar vrienden. Een jongen probeert me van achter aan te vallen, maar Julian haalt hem zonder moeite onderuit. 'Ze zien er niet alleen beroerd uit, hun vechtkunst is ook dramatisch,' mompelt hij verbaasd terwijl hij de jongen aan een been naast zich laat bungelen. Dan laat hij hem vallen.
'Dus, avondje vampierdisco dan maar?' vraag ik, als de groep eindelijk het hazenpad heeft gekozen. 'I'm in,' zegt Julian.

[ bericht aangepast op 25 juli 2011 - 18:30 ]

No growth of the heart is ever a waste

Heb ik ook wel eens gehad Astrid ;p Haha. En haha, die Odile [:

Man wta irritant als je ouders pissig op elkaar zijn en er verder niemand in huis is --''

En nog wat, een nieuw persoontje wilt misschien joinen, haha :'D Ze PB'de me of dat nog mogelijk was en of ze welkom was.

Dewi
Blijkbaar staarde ik iets te overduidelijk want Lew zei dat ik me geen zorgen moest maken omdat hij geen honger had. Ik grinnikte zachtjes. "Sorry," verontschuldigde ik me en dacht toen na over zijn vraag. "Hmm, ligt eraan wat we nog in huis hebben en óf we überhaupt iets in huis hebben. Dus laten we even kijken," zei ik hem en liep samen met hem zijn kamer weer uit. "Het wordt in ieder geval geen pizza, de laatste keer dat we dat deden wilde jij hem uit de oven halen en verbrandde daarbij je hand," zei ik met een grijns terwijl we richting de keuken liepen. "Hopelijk ligt er iets van pasta, dat is makkelijk klaar te maken."

God, die is korter dan dat ik dacht.

[ bericht aangepast op 25 juli 2011 - 18:51 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Voor mijn part is het goed c: Misschien kan ze dan best iemand nemen die in het vervolg hiervan relevant is?

Hij grijnsde. 'Ik dacht al niet dat ik veel kooktalent had,' antwoordde hij op haar anekdote terwijl hij de koelkast opendeed. 'We hebben een tros tomaten die er vuil uit zien. En een blik met iets onherkenbaars,' zei hij terwijl hij het blik er uit nam en niet meer de moeite nam om de rest van de inhoud van de koelkast op te noemen. Het etiketje was van het blikje gescheurd, waardoor de inhoud onbekend bleef. Zacht schudde hij ermee naast zijn oor. 'Het zit in nat en het klinkt glibberig,' verkondigde hij met een vies gezicht terwijl hij het op tafel zette en aan een stoel ging zitten. 'Ik laat het best aan jou over, denk ik,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dacht ik ook al, maar ik kon niet bedenken wie of wat. Misschien iemand die relatie heeft met iemand. Ver familielid? Lijkt me ook wel geinig.

Dewi
Ik keek met een vies gezicht naar het blik, dat was vast allang over de datum. "Hé, je dacht toch niet dat ik jou laat niksen hè? Jij gaat me helpen, of je het wilt of niet," zei ik grijnzend. "Ik denk dat ik gewoon wat kippensoep maak, daar hebben we vast nog wel wat ingrediënten voor," zie ik terwijl ik wat kastjes opentrok. Bingo. Ik legde de spullen neer, wat kip, groenten en nog wat dingen. Ook haalde ik een pan die er nog schoon uit zag en wat menssen om de kip enzo te snijden. "En jij, jij mag de kip snijden, denk je dat je dat aan kunt?" vroeg ik palgerig aan hem en overhandigde hem een mes. Mijn maag rammelde, hmm, maar snel aan de slag dus voordat ik nog verhongerde. "is er trouwens iets dat je nog wilt weten? Ik bedoel, het is vast vreemd als je zo ineens bij mensen bent die je geen van allen kent," zei ik terwijl ik de groeten begon te snijden. Uitkijken dat ik niet in mijn vingers sneed, ik had geen zin in een vampier op mijn enk.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lol, typ hier ook levenloos doorheen. Een mens moet toch wat.

Odile - Goede vampier.

'Weet je overigens zeker dat je nog zin hebt om uit te gaan, na.. de omstandigheden?' vraagt Julian terwijl we het park uit lopen. Ik slaak een zucht en denk terug aan Lew. Dit had niet slechter kunnen gaan. Ik voel een gevoel van schuld in mijn maag opborrelen. 'Hij is de vampier waarover ik het had. Degene die me liet liggen.' Masha glimlacht en drukt op de knop bij het stoplicht. Auto's schieten langs ons heen. De stad is één grote mengelmoes van lichten en geluiden, zelfs op dit tijdstip nog. 'Zo'n vermoeden had ik al,' zegt ze. 'Ik heb jullie nooit verteld over een gezin dat ik en een ander hebben uitgemoord, ongeveer tien jaar terug. Ik heb één iemand laten leven, een jongen van ongeveer tien jaar. Hij is nu volwassen en is bedreven in zwarte magie. Hij wist controle te krijgen over mijn geest, bestuurde me vanuit de kern. En hij heeft nog tig andere dingen gedaan,' voeg ik rauw toe. We lopen een straat in waar het wat rustiger is. Julian en Masha kijken me nieuwsgierig aan.
'Hij heeft er ook voor gezorgd dat Lew zijn geheugen verloor. Maar ineens stond hij daar, in de gang en zei dat hij nooit zijn geheugen kwijt was. En toen gebeurden er allerlei vreemde dingen. Zijn karakter.. het leek veranderd. Minder zichzelf. Alsof hij iemand anders was. Hij stond in een handdoek met twee andere vampiers te praten en toen ik naar de bieb liep zag ik hem weer, aangekleed en wel. Toen ik niet kon slapen en weer mijn kamerdeur opende, stond hij weer in de woonkamer, nog steeds met die twee vampiers, in een handdoek. Dit is te absurd voor woorden. En ik zou zweren dat ik twee identieke geuren kon ruiken.' 'Misschien is het een shapeshifter.' Masha en ik kijken op naar Julian, die een peuk op steekt. We zijn nu voor de ingang van Club 69. 'Het zou heel goed kunnen. Iemand die Lew's uiterlijk aanneemt. Je had het over zwarte magie, zei je? Zoiets moet vast wel te bereiken zijn met een spreuk.'
'Dat kan niet. Hij rook zelfs als Lew. Voelde zelfs aan als Lew. Iemand kán gewoon niet zomaar werkelijk álles van hem overnemen. Misschien is het waar wat hij zei. Misschien heb ik hem bevooroordeeld en het is mijn schuld.' Ik hoor een lage grom.
'Stop daar onmiddellijk mee, Odile. Je ziet geen spoken, dat heb je nooit gedaan!' Ik zucht. 'Je snapt het niet. Ik ben..' Ik zwijg even, neem een hap adem. 'Ik ben mezelf niet meer de laatste tijd. Er is zoveel gebeurd. Met mensen waar ik om geef, met mij.. Ik begin steeds meer aan mezelf te twijfelen.' Het verrast me hoe gemakkelijk ik die woorden over mijn strot krijg.

[ bericht aangepast op 25 juli 2011 - 19:28 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lol, ik heb echt geen inspiratie dus ik typ me er met moeite doorheen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

ahja , beetje bagger dit.

Naam : Scott Johnson .
Betekenis: Scott : is een schotse jongensnaam en betekend 'dwaler'.
Johnson : is een historisch Amerikaans motorfietsmerk dat in 1923 een 155 cc tweetakt op de markt bracht.
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Uiterlijk: Het meest typerend aan Scott is zijn donkere ogen , met pikzwarte haren. Zijn bleke huid steekt af met de duistere patronen. Niet enkel zijn karakter heeft scherpe kanten , maar ook zijn jukbeenderen hebben strakke lijnen. Hij is lang en slank gebouwd , waardoor hij snel opvalt tussen de anderen. Vele meiden vinden het spannend om met een jongen zoals deze om te gaan , als uitdagen , maar dat is meestal de verkeerde keuze die maken.
Karaktereigenschappen: Scherpzinnig , nuchter , intelligent , gemeen en wreed.
Karakter: Niets interesseert hem , maar schuilt meer in hem. Hij hoeft geen twee keer na te denken en zegt meestal het goede. Nou het goede is een groot woord , want dat is hij nou eenmaal niet. Hij probeert mensen op een subtiele manier te omzeilen , zodat hij hun problemen niet hoeft aan te horen. Als hem iets niet aanstaat , zal je het vrijwel meteen merken aan zijn blik. De jongen heeft niet graag gezelschap en is de liefste tijd alleen. Hij speelt met de gevoelens van mensen en zal wellicht nooit een aardige knul worden die zich door iemand laat doen.
Likes: Alchohol verslaafde kan je hem niet noemen , maar toch is vodka zijn favoriet. Hij leerde het drinken toen hij met zijn vader rondtrok rond de wereld. Het is een soort hobby van hem , echter laat hij dit niet merken. Buiten de vodka's , heeft hij een zwak voor de motoren van Johnson - een familiestuk -
Dislikes: Hij haat het als er familiefoto's in een ruimte of kamer staan. Het deed hem denken aan de tijden van geluk , van plezier. Meiden kan hij soms hebben , al is het voor zijn eigen goedwil. Voor derest heeft hij hun niet nodig. Liefde is een punt waar hij nog nooit bij stil heeft gestaan , iets dat onbelangrijk en nutteloos is.
Verleden: 1923 , de grote dag voor de familie Johnson. Zijn vader zou vandaag de eerste155 cc tweetakt op de markt brengen. Echter liep het uit de hand. De eerste koper was achterdochtig en piekerde alleen maar over het geld. Een ongelukkig toeval dat Scott op dit moment in het kantoor liep. Hij werd bloeddorstig gebeten en lag op het puntje van de dood. Echter werd hij later gevonden door een zekere jongedame – vampier welliswaar -. Zijn ouders leefden nog , maar Scott was spoorloos verdwenen. De eerste jaren woonde hij met het meisje diep verscholen in het bos. Daarna waagde hij zich in de wereld , maar dit was een fatale ramp. De dame die hem opvoedde werd gedood , hij kon ontsnappen. Sinds die periode hunkerde hij enkel nog naar mensenbloed en kon hij op éen of andere manier zijn gevoelens uitzetten. Hij leefde op zijn eentje en kon het prima vinden. Zijn familie was verleden tijd , net als de lieve Scott. Ondertussen leerde hij een soort gave aan. Dingen verplaatsen zonder het aan te raken , telekinese noemde het.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

haha, wat coo,l, laat 'm maar komen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.